Smells of the city (1)

Geur laat zich niet op de foto zetten, maar de plek die haar loslaat wel.
Neus is deze dagen op zoek naar het olfactorisch DNA van The Big Apple.

De vele foodcarts op de avenues leveren zonder enige twijfel een belangrijke bijdrage aan het geurige landschap van Manhattan: gebakken uien, geroosterd of zelfs geblakerd vlees en brood, kruidenmengsels voor de giros en de shis kebab en walmend vet.

De geur van adel

‘Eigenlijk was ik liever notaris geworden of banketbakker. En sluiswacht leek me vroeger ook wel wat, heerlijk die rust van het water en die voorbijtrekkende bootjes. Later droomde ik van een leven als huisman. Jazeker, huisman. Zoete vergezichten had ik daarbij. Lekker door het huis scharrelen in mijn verwassen lichtblauwe boxershort met berenmotiefjes en luchtballonnen. Hup, de voddige vaaloranje ochtendjas er losjes overheen en klaar voor de dag. Mijn voeten in de blauwbruin geblokte oude-mannen-pantoffels, na jaren trouwe dienst twee vormloze en onwelriekende schoenhompen, geen hond die het ziet.

Fantastisch leek me dat, de hele dag een beetje stinken terwijl ik mijn kleintjes hun fruithapje en boterhamblokjes in de mond stop. Krantje lezen (stiekem ook die van wakker Nederland), plaatjes draaien, snurkje doen, dromerig door de tuin dwalen, zo hier en daar een uitgebloeide bloem uit het perk plukken. Idyllisch toch? ‘s Middags een mailtje sturen aan die goede vrind in Mozambique, die briljante wetenschapper, die geniale internetondernemer. Pompiedompiedom. Wat een leven, man oh man.

En net voordat mijn vrouw stralend en bubbelend van de succes-adrenaline het huis in waait, gezwind mijn tanden poetsen, een washandje halen over enkele kritische lichaamsdelen en die ene zandkleurige Dockers zonder vlekken aanschieten. Ziet u het voor u? En terwijl het grind al onder de wielen van haar Volvo knerpt, hink ik met één been in een broekspijp en met een druipende tandenborstel in de mond door het huis, op zoek naar mijn fles Eau Sauvage.

Rijkelijk sprayen, blije glimlach rond de mond, hand door de kuif en ja, daar is ie weer!, mijn opgeruimde frisse zelf. Net op tijd.

Duifje, wat heerlijk dat je weer thuis bent, hoe was je dag?

Ze praat honderduit, over een kredietje hier en wat liefdadigheid daar, de wegopbreking in de buurt van Deventer waar ze een lint moest doorknippen en vertelt over die ‘oh zo léuke man’, terwijl ik haar Louboutins uittrek, haar gezwollen voeten masseer en even knabbel aan haar welgevormde tenen. Die geur van panty, leer en warme gezwollen voeten, zegt u? U weet toch: liefde maakt de neus doof en de honger zoet.

Tsja.’ Weemoedig staart hij in de verte.

We weten allemaal dat zijn leven anders is gelopen. Hij dribbelde als eerste door de gangen van kasteel Drakensteyn met op zijn rug een loodzware feloranje rugzak met daarin de routekaart van zijn leven en een hermelijnenmantel.

Wat zou ik graag even mijn neus stoppen in de mottige plooien van het gevaarte. Vertel eens Majesteit, hoe ruikt dat nou, de geur van oude adel?

Omdat een antwoord van onze koning hoogst onwaarschijnlijk is, vraag ik het jou. Laat je fantasie de vrije loop en mijmer over de geur van adel. Onder de inzendingen wordt een 2 ml. spraytje van Royal Saffron Parfum van Bella Bellissima verloot (enkel bij Selfridges in Londen verkrijgbaar): het parfum dat ik afgelopen dinsdag droeg ter ere van onze nieuwe vorst.

Hoera! Hoera! Hoera!

✫✫✫ Dank iedereen voor de leuke reacties! De trekking heeft inmiddels plaatsgevonden: Anna gefeliciteerd! Mail je me even je adres? ✫✫✫

Secretions Horrorfic

Eerst is er de geur van bloemen, dan volgt een ongecontroleerde kokhalsbeweging. Diep vanuit mijn binnenste wordt de inhoud van mijn maag mijn slokdarm ingestuwd. Gelukkig was mijn lunch licht en uren geleden.

In colonne marcheert een peloton rillingen tussen mijn schouderbladen omhoog. Mijn nekharen doen een zwakke poging tot afweer. Neus deinst terug en onwillekeurig trek ik mijn schouders op om me te beschermen tegen iets kwaadaardigs.

Het helpt niet. Nog niet een beetje. Nieuwe colonnes rukken op. In de winkelruit zie ik het gezicht van een vrouw met onnatuurlijk grote ogen in een wasbleek gelaat.

Ben ik dat?

Dan ontsnapt er een kreet aan mijn lippen. ‘Noooooooo!’. De jongen naast me kijkt me meelevend aan. ‘That’s why, you know.’ Hij draait zich om en loopt de parfumerie weer in.

Het duurt slechts luttele seconden, maar de ervaring nestelt zich voor altijd in mijn brein. Opgeborgen achter slot en grendel. Tot afgelopen maandag. Ik heb een afspraak met Irina, parfumeur in opleiding, die een koekblik vol parfumgrondstoffen heeft meegenomen.

De snuffelsessie begint gemoedelijk. Ze laat me Tobacarol (tabak/houtig/nootmuskaat/amber), alpha-terpineol (sering/houtig/citrus/terpentijn) en hydroxycitronellal (lelietjes van dalen en wat meloenigs) ruiken. Daarna volgt een groene thee extract van chemieconcern Robertet en eentje van chemiereus Givaudan. Lekker.

Dan houdt ze me een donker flesje onder de neus. ‘Niet te diep inhaleren’, waarschuwt ze me nog. ‘Marine pyridine’ vermeldt het etiket.

En daar sta ik weer. Op die koude namiddag in hartje Londen, januari 2012. Buiten op straat voor Les Senteurs, een parfumerie met een prachtig assortiment kwaliteitsparfums. Met onder mijn neus een van de meest besproken cultparfums van het afgelopen decennium. De verkoper weigerde hem me in de winkel te laten ruiken.

Opnieuw die rillingen. Opnieuw die walging en angst. De aandrang om weg te rennen, te gillen. Om eindeloos te douchen. Te scrubben. Boenen. Om het onzichtbare vuil dat over me heen is gestort van me af te spoelen. NU.

Secretions Magnifique van Etat Libre d’Orange, een waar horrorparfum. Echt eentje om graaf Dracula mee te plezieren. Nog groter zijn extase als hij zijn tanden in je zet.

SECRETIONS MAGNIFIQUE (2006) door Antoine Lie voor Etat Libre d’Orange
?????? ⎢Verkrijgbaar bij Parfumaria
Goed. Ik heb het echt geprobeerd. Over dit bizarre parfum een geurnotitie schrijven. Maar het lukt me gewoon niet. Ik kom niet verder dan die eerste hint van bloemen, en dan komt de black out. Mijn lichaam neemt de regie over, vertelt me dat er iets vreselijks gaande is. Neus is in shock. Aroma’s van bloed, zweet, speeksel of sperma, de secretions magnifique, ruikt ze niet. Wel flitsen beelden langs van de opengewerkte lichamen van Francis Bacon. Secretions Magnifique is welhaast de perfecte olfactorische vertaling van zijn werk uit de late jaren zestig. Zal Antoine Lie hier zijn inspiratie hebben gevonden?

Over een tijdje nog maar eens proberen…

Wat Etat Libre d’Orange er zelf over zegt?

Like blood, sweat, sperm and saliva, this disturbing perfume is an ode to the pinnacle of sexual pleasure, that extraordinary moment when desire triumphs over reason. On the razor’s subversive edge, it’s love or hate at first sight…

Composition: Iodized accord (fucus, azurone), adrenalin accord, blood accord, milk accord, orris, coconut, sandalwood, opoponax…’

Het nieuwe openingsfilmpje op hun website geeft een goed beeld van wat voor vlees je in de kuip hebt. ‘Not just a fragrance – a state of mind‘, grensverleggende parfummarketing.

Geursnippers

Deze week een iets ander geluid dan je van me gewend bent. Wat losse flodders die ik graag met je wil delen.

Geurtrends
Geurprofessionals voorspellen dat de trend van bloemige, fruitige parfums met een toefje chocolade of caramel ook in 2014 aanhoudt. Ook Yves Saint Laurent kan betrapt worden op risicomijdend gedrag en bewandelt met de onlangs gelanceerde Manifesto dit inmiddels uitgesleten pad.

Een geur naar mijn hart
Duitse onderzoekers ontdekken dat geurreceptoren niet alleen in de neus voorkomen maar bijvoorbeeld ook in het hart en de longen. Klik hier voor het hele nieuwsbericht.

Cyber mysteries
Helaas komt het zo nu en dan voor dat het lezers niet lukt hun reactie op deze blog te plaatsen. Zo jammer om je bijdrage te moeten missen! 1000 excuses voor het ongemak. Jammer genoeg kan ik niets doen om dit probleem te verhelpen. Tip: maak het tekstje aan op je computer en plak het in het reactieveld. Mocht het dan niet lukken, dan heb je altijd nog de oorspronkelijke tekst en kun je het zonder al teveel gedoe een tweede keer proberen.

Facebook
Like The Noble Nose op Facebook en maak kans op een gratis geuradvies ter waarde van 95 euro. Niet vergeten hoor, misschien ben jij wel de mazzelaar.

1500
Deze week is aan mijn geurbibliotheek de 1500ste geur toegevoegd. Je bent bij deze gewaarschuwd: het kan vreselijk uit de hand lopen.

Ikea
En ook nu is Ikea mijn redder in nood: drie metalen ladenkastjes herbergen sinds deze week de honderden samples. Een deel is geordend naar geurfamilie, een ander deel op alfabet. Hoe hou jij trouwens je collectie op orde?

Chanel No. 5
Nee, ik heb deze vintagebeauty nog steeds niet opengemaakt. Ik kan me er maar niet toe zetten om dit ouwetje wakker te kussen. Keep you posted!

Scents of the Week
Wat ik deze week heb gedragen? Oroville van Xerjoff (powerhouse), Escentric 02 van Escentric Molecules (mijn favoriet van vorige week), L’Eau d’Hiver van Frederic Malle (perfect voor tijdens de yoga) en Arabian Rose van Bella Bellisima (dé ontdekking van mijn laatste Londentripje; enkel bij Selfridges verkrijgbaar en via hun eigen website). Welke parfums waren jouw uitverkorenen deze week?

(wel)riekende letters
Sinds vandaag is een boekenpagina aan deze website toegevoegd. Het is een eerste aanzet. Dank voor alle bijdragen; aanvullingen zijn trouwens altijd welkom.

Fijn weekend!

Geurige viagra

Ambrox, Ambroxan, Ambreine en Grisalva. Het olfactorische goud van de parfumindustrie, ambergris, is de afgelopen decennia met succes in laboratoria nagebouwd. Althans, haar geurige componenten. Het gaat hierbij om twee moleculen die de bijzondere kwaliteiten van ambergris herbergen: ambrox en ambrinol.

Zo nu en dan wordt amber en ambergris door elkaar gehaald. De twee hebben echter niets met elkaar te maken. Als er in parfum van amber melding gemaakt wordt, dan gaat het om een mengsel van essentiële oliën die tot een zoetig, warm, rijk en wat kruidige geurbeleving leiden. Een essentiële olie of een absolue van amber, of nog anders gezegd: een amberplant die je zijn levenselixer kunt ontfutselen, bestaat niet.

Amber is een akkoord van vanille (of haar synthetische vervanger vanillin), dat wordt aangevuld met een hars of een gom. Labdanum, de gom of absolue van het mediterrane struikje Cistus ladaniferus is een vaak toegepaste combinatie. Ook wordt de hars Benzoin vaak gebruikt. Parfums met dit amberakkoord vallen in de geurfamilie van de orientals, en worden in de Franse geurclassificatie parfums ambré genoemd.

Terug naar het olfactorische goud. Het is nogal een aanduiding. Er is een tijd geweest dat deze geurstof behoorde tot een van de drie meest kostbare handelswaar, naast goud en slaven. Waarom is ambergris eigenlijk zo’n geliefde grondstof?

Ambergris staat bekend als een afrodisiacum, een lustopwekkende stof. Je zou kunnen menen dat dit al voldoende is om dit dierlijke uitwerpsel een heldenstatus te geven. Het is slechts een van haar sterke punten. In de parfumerie wordt er graag gebruik van gemaakt vanwege haar krachtig fixerende eigenschap waardoor het parfum zich buitengewoon goed en langdurig aan de huid hecht.

Niet in de laatste plaats is haar geur er een uit het godenrijk: complex en sensueel. Het heeft een warme, zoete, iets zilte, kruidige en wat muskachtige geur. Het bewijs huist in een klein weckflesje dat voor me staat: een lichtbruin stukje ambergris met transparante kristallen. Als ik de delicate en tegelijkertijd krachtige geur opsnuif, is het alsof een zijden sjaaltje door mijn neusgaten wordt gehaald.

Vandaag enkele parfums die gecomponeerd zijn rondom het synthetische ambergris.

NOT A PERFUME van Juliette has a Gun (Skins Cosmetics)
Respect voor een bedrijf dat eerlijk zegt dat het bottelen van slechts één synthetische molecule geen parfum is. Waar het naar ruikt? Zoet, en tikje kruidig, vrouwenzweet. De geur van huid. Na een half uur schijnt er een licht vegetaal karakter doorheen. En ja, zeker, lekker… Maar dragen? Ik sta doodsangsten uit dat mijn medemens denkt dat ik zojuist uit een liefdesnestje ben gestapt.

ESCENTRIC 02 van Escentric Molecules (Skins Cosmetics)
Frisse en vegetale opening. Iets zilts. Doet me in de verte denken aan gin-tonic. Cheers me up! Warme, zijdezachte achtergrond. Wat gebleekt hout. Na uren volledige versmelting met mijn huid. Intrigerend parfum, met een onzichtbare en toch duidelijk waarneembare X-factor. Een ontdekking. Chapeau voor Geza Schoen, de parfumeur. Mijn favoriet.

M/MINK van Byredo (Skins Cosmetics)
Ik trek niet snel mijn neus op, maar dat gebeurde wel toen ik deze geurbom rook. Opening: tinner vermengt met een weeïge, zoetige, dierlijke lucht. Ai! Dan: scheutje Badedas uit de groene flacon; spoelt een beetje de kudde dieren van mijn huid af. Na een minuut of 10 ontstaat er meer balans. Toefje vochtige aarde erbij. Weeïge zoetheid blijft dominant. Afgrijzen klapt om in fascinatie. Ik zou de man die M/Mink draagt graag aan een nader onderzoek onderwerpen.

Synthetische ambergris van De Hekserij (www.hekserij.nl)
Op de site van De Hekserij staat niet vermeld of het hier gaat om Ambrox, Ambroxan, Ambreine of Grisalva. De geur lijkt sterk op de opening van Not a Perfume van Juliette has a Gun, en de overweldigende dierlijke opening van M/Mink. 10 ml voor 3 euro.

NOT A PERFUME van Juliette has a Gun is een parfum gemaakt van één enkel molecuul. Puristen zijn van mening dat je dit geen parfum kunt noemen. Hoe denk jij hierover? Vertel!

Inktvisbekjes en ambergris

Terwijl Johannes de Bultrug zijn zwanezang zingt en Nederland een brok in de keel wegslikt, ligt verderop een potvis in het zand. Het imposante dier trekt geen enkele aandacht. Het ligt daar moederziel alleen, terwijl de camera’s bronstig snorren voor Johannes die later een Johanna blijkt te zijn.

Met de kennis van nu zou de potvis een volksverhuizing teweeg hebben gebracht. Zouden er op het strand dranghekken zijn geplaatst om de mensenmenigte te leiden. Zouden ME busjes met schiettuig en satellieten klaarstaan om snoodaards met lelijke plannen te weren. Of om gretige moleculenmagiërs te ontmoedigen die zich voor de rest van hun leven willen verzekeren van de olfactorische heilige graal.

Het loopt allemaal anders. Na het heengaan van Johanna valt opeens het oog op de tienduizenden kilo’s van dat andere zoogdier. Goh, jij ook hier? Hij wordt op een kar getakeld en naar Ecomare gebracht, een onderzoeksinstituut en zeepretpark op Texel. De mensen daar hebben geen idee wat hen te wachten staat.

Aan de slag ermee!

Na uren snijden in de mannelijke zeereus liggen vijf enorme stenen van samen 84 kilo op tafel. Gevonden in de endeldarm van het arme dier. Ik probeer me een voorstelling te maken van de ellende die ze hem bezorgd hebben. Een toch wel zeer onfortuinlijke obstipatie. Nooit geweten dat je daaraan kunt bezwijken.

Maar stel je eens even voor. Deze koning onder de walvissen pendelt jaarlijks van evenaar naar noordelijke gronden, hapt dagelijks 3% van zijn lichaamsgewicht aan reuzeninktvissen weg en heeft de grootste hersenen in het dierenrijk. En zwevend, zinkend en stijgend in de koele wateren groeit in de buik van 1 op de 100 dieren het goud van de parfumindustrie: een klomp inktvisbekjes omgeven door een cholesterolachtige stof.

Niet lang geleden schonk een gulle gever mij een stukje ambergris. Een lichtbruin klompje kristallen dat mijlenver afstaat van de grijze gommie-achtige substantie die deze week op de televisie werd getoond. Het één vers, het ander misschien wel honderden jaren oud, gelouterd door zeewater, zon en tijd. Het geurt goddelijk. Zacht, zoet, warm en stralend.

Volgende week meer over ambergris en de toepassing in parfum. Wist je trouwens dat er ook wel eens mee wordt gekookt? Maar dat is weer een heel ander verhaal…

Een witte Pasen geurend naar Classic Myrrh

Eigenaar en oprichter Camille Henfling komt uit een Maastrichts apothekersgeslacht. Met smaak vertelt hij hoe hij als kleine jongen zijn neus stak in zakken kruiden en specerijen die opgetast stonden in het magazijn van de zaak van zijn ouders.

Decennia later brengt hij onder de naam van zijn adellijke Duitse voorvaderen, Von Eusersdorff zijn eigen reeks parfums uit. Zijn Classic Patchouli is een intense en stroperige sixties patchouli, zijn Classic Vetiver een fris groene vetiver, de Classic Myrrh een pittig kruidige creatie en zijn Classic Mimosa een en al frisse bloemenbries. Alle vier de parfums ruiken naar wat hun naam doet vermoeden. Ze zijn toegankelijk, hebben een natural feel en de kwaliteit spat ervan af.

Vandaag mijn persoonlijke favoriet uit de reeks, de Classic Myrrh. Omdat het Goede Vrijdag is, Pasen voor de deur staat en het kouder en witter zal zijn dan de afgelopen Kerst.

★★★★☆ CLASSIC MYRRH (2011) van Von Eusersdorff
♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢woody oriental ⎢o.a. verkrijgbaar bij Parfumaria
Mirre is een van de oudst bekende parfumingrediënten en werd al 7000 jaar voor Christus gebruikt als rookwaar. Op een papyrusrol uit 1550 voor de jaartelling is het recept gevonden van Kyphi, een mengsel van wierook, mirre, kalmoes, galant en mastiek dat na zonsondergang werd gebrand om de zonnegod Ra gunstig te stemmen. Hij gaf blijk van zijn goede zin door de mens een goede nachtrust te gunnen, hem te bevrijden van zijn zorgen, te kalmeren, angst weg te nemen en voorspellende dromen te schenken.

Von Eusersdorffs Classic Myrrh heeft op mij eenzelfde uitwerking. De warmkruidige basis brengt rust na een lange dag vol indrukken, koestert en omarmt. De aroma’s van wierook en mirre maken mijn geest helder. De geur van viooltjes tilt het parfum op, evenals de lichte toets van terpentijn. Iets rokerigs voegt extra complexiteit toe. Het parfum geurt eindeloos lang.

Classic Myrrh oogt bedrieglijk eenvoudig, laat je niet op het verkeerde been zetten. Het is een schitterend geurminiatuurtje met alle aroma’s precies op de juiste plek. Mijn geurige metgezel voor deze witte Pasen, bij deze besloten.

Hoe mijn paasdagen er verder uitzien? Ik graaf me met mijn grieperige lijf in met seizoen 3 en 4 van Breaking Bad, paaseitjes en kannen thee. En bid vurig dat moeder natuur op 1 april een goede grap uithaalt en de zon uitbundig laat schijnen…

Fijne dagen!

Stoners Birdie

Als ik een boek lees, reist er altijd een parfum met me mee. Zo was er Vrijheid van Jonathan Franzen met een vintage Jolie Madame van Balmain, hulde ik Stefan Brijs’ Engelenmaker in Tindrer van Magnetic Scent en geurde Verwante Stemmen van Vikram Seth naar Mona di Orio’s Musc.

Als boekenlegger fungeert een zuinig geparfumeerde geurstrook. De woordenstroom die uit het boek omhoog welt, stopt onmiddellijk als ik de strook tegen mijn neus hou. ‘Hé zeep’, ‘wauw’, ’tsjonge, stoer’, ‘ohhh viooltjes’, ‘goh leer’, ‘jakkes’, ‘???’, ‘hmmm’.

Deze gelegenheidskoppels, niet bij elkaar gezocht maar bij toeval door mij bij elkaar gebracht, leveren vaak verrassende combinaties op. Een vochtig donkergroen bloemenparfum bij een bloedstollend verhaal over gekloonde kinderen. Een assertief knisperende chypre met een toets van gebrand leer bij een Amerikaans epos over de middenklasse.

Soms lijken ze voor elkaar gemaakt, het verhaal en het parfum. Dan vallen de aroma’s naadloos met de woorden samen en genieten episode en akkoord van elkaars gezelschap. Soms ook is het parfum tot troost, zoals de zachte sensuele Musc van Mona di Orio bij de weemoedige roman over een onmogelijke liefde tussen een pianiste en een violist.

De afgelopen week omlijstte Birdie, een van de tien parfums uit de nieuwe serie ‘Join the Club’ van Xerjoff, het prachtige Stoner van John Williams. Een onalledaags koppel.

★★★★☆ BIRDIE (2013) van Xerjoff, Join the Club serie
♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€⎢mossy woods⎢o.a. verkrijgbaar bij Aafke’s
Indringende aroma’s van hooi, paard en zwarte aarde. De onmiskenbare geur van groene zeep, je weet wel, die glibberige doorschijnende substantie in die ronde geelgroene plastic verpakking. Fris wasgoed met een hint van menthol. Leer en iets stuivends.

Na een half uur is een perfecte balans ontstaan tussen de dierlijke en zepige tonen. ‘Vreemd maar wel lekker’. Erg lekker zelfs.

Intrigerende textuur: een diep bruinzwarte massieve grondlaag waarop kuikendons een vederlicht dansje uitvoert.

Zeer eigenzinnig en origineel geurprofiel. Het heeft iets vertrouwds en is tegelijkertijd een van de meest ongewone parfums die ik in tijden geroken heb. Neus ligt in overgave op mijn pols, wil alleen maar ruiken. ‘Tee, laat me met rust’, klinkt het als ik haar lastig val met mijn gepieker.

Waarom passen Birdie en Stoner zo goed bij elkaar? Waarom vormen het markante gezicht op de cover en deze geur zo’n perfecte match?

Stoner verhaalt over het leven van een begeesterde wetenschapper Engelstalige literatuur die gebukt gaat onder existentiële eenzaamheid, stelselmatige vernedering en verloochening om tenslotte te bezwijken onder de last van het leven. Maar als ik dit verhaal in geur wil schilderen, kom ik niet uit bij Birdie.

Dan vallen opeens de stukjes van de puzzel op hun plek. Is de code gekraakt. Dat wat Stoner node ontbeert om zijn plek op deze wereld in te nemen, eist Birdie van meet af aan op. Waar Stoner zich schikt, is Birdie onverzettelijk. Waar Stoner zich laat kleineren, maakt Birdie met één oogopslag duidelijk dat er niet met zijn voeten kan worden gespeeld.

Met Birdie was Stoner beter bestand geweest tegen de ruigheid van het menselijk bestaan. Wat had ik Stoner graag een Birdie gegund.

Sergio Momo, grondlegger van Xerjoff, vertelde me enkele weken geleden tijdens een ontmoeting in Amsterdam dat van geen enkel parfum uit de ‘Join the Club’-serie de geurpyramide bekend wordt gemaakt (uiteraard worden wel de allergenen vermeld op de verpakking). Hij vertrouwt erop dat de consument de tien geurige sfeertekeningen herkent. Niet alleen moedig maar ook risicovol.

Over Birdie schrijft hij:

(…), the golf club that stretches over a manicured green carpet, a course that is an oasis of rejuvenating well being, where challenges are compelling in a calm tone, surrounded by the trees that act as its frame. The only muffled sounds that awaken the quiet of the place are those of clubs hitting balls, their trajectory perfect, the outcome of technique and concentration.’

Duidelijk, toch?

Hoeveel waarde hecht jij aan informatie over de aroma’s in een parfum? Uit wat voor type beschrijving maak jij op of een parfum al dan niet interessant voor je kan zijn? Ben je ook wel eens op het verkeerde been gezet? Vertel!

Hella

Ze is niet meer. Hella Haasse. Anderhalf jaar geleden gestorven op 93-jarige leeftijd, een omvangrijk oeuvre nalatend.

Ik heb nooit een boek van haar gelezen. Ja, ik schaam me hiervoor. Zelfs Oeroeg niet, een van de toppers van de leeslijst van de middelbare school. De titel had iets sinisters, ik bleef er liever bij uit de buurt. Overigens was Oeroeg niet het enige beroemde boek waar ik aan voorbij ging. Ook Turks Fruit heb ik links laten liggen. Ik hield toen al niet van poep, pies en sperma verhalen, hoe vernieuwend of ontroerend ook. Te heftig.

Of ik wel van lezen hou? Maar zeker! Als kind was ik al een echte lettervreter. Met een zaklamp onder de dekens een boek aan flarden lezen. Niets liever dan dat. Eerst Thea Beckman. Kruistocht in Spijkerbroek, Rad van Fortuin. Later De Komst van Joachim Stiller, De donkere kamer van Damocles, Twee Vrouwen, Opwaaiende Zomerjurken. Het waren mijn favorieten. De uittreksels van De Avonden en Het Stenen Bruidsbed pende ik over. Zo ook die van Titaantjes en Karakter. Geen doorkomen aan. Las liever Allende en Marquez. Het magische, de geesten, de schimmenwereld, ik was er dol op. Maar dat telde niet voor de leeslijst.

Hella. Nooit een boek van haar gelezen en toch voelt ze wonderlijk vertrouwd. Valt de naam van Hella, dan verschijnt haar gezicht op mijn netvlies. Dat rijpe, oude gezicht. Iets van de camera afgekeerd. Dat gezicht met dat ragfijne sluike zilvergrijze haar en de paarlen oorknoppen. Met de brede zinnelijke mond. Met de zachte gelaatstrekken, de volle ronde wangen. Met de grote donkere ogen en de robuuste wenkbrauwen. Het gezicht van kinderlijke nieuwsgierigheid en openhartigheid. Het gezicht van bescheidenheid. Ja, misschien zelfs verlegenheid. Het gezicht van begrijpen zonder te weten. Een gezicht waar liefde en lijden om de voorrang strijden. Het gezicht van de gedroomde oma.

En ineens begrijp ik het. Als Boeddha een vrouw was geweest, dan had ze het gezicht van Hella.

Vanavond wordt de Boekenweek ritueel geopend met het Boekenbal in de Stadsschouwburg van Amsterdam. Voor mij startte De Week gisteravond al met de uitzending van ‘Hier is…Adriaan van Dis’, een programma dat me eerder in mijn leven maandelijks gijzelde. Ook gisteren zat ik gekluisterd aan de buis.

Schrijvers maken overigens graag gebruik van hun neus om hun verhaal te vertellen. Soms staat geur en zelfs parfum centraal. Wie kent niet Het Parfum van Patrick Süskind, een van de weinige boeken die ik tweemaal gelezen heb. Gisteren vertelde Maarten Biesheuvel aan Van Dis dat hij sommige boeken wel 10, 20 of zelfs 40 maal heeft gelezen. Zijn indringende voordracht even later van zijn eigen ‘Vader’ was het hoogtepunt van de uitzending. Hoe graag hoor ik díe opnieuw, en nog een keer, en nogmaals…

Terug naar het boek en de geur. OPROEP: deel je lievelingsboek, schrijver of gedicht over parfum of geur met mij en de lezers van deze blog. Bij een rijke oogst zal ik een aparte pagina op deze site aanmaken met de titels. Het Parfum is al genoemd; ik geef er nog een weg, een recente ontdekking: Geuren van Philippe Claudel. Lezen!