Knize Ten, snor of geen snor

De snor is terug. Althans dat wil de Volkskrant ons doen geloven. In New York schijnt de snor inmiddels zo’n beetje elke mannelijke fashionista te tooien en The Big Apple lijkt te worden overspoeld door de meest bizarre groeisels. Omhoog, omlaag, breed, met puntje, vol, dun, gelakt of gewaxt en ook zijn al de eerste getoupeerde en geverfde snorren in het straatbeeld opgedoken.

In Londen schijnt een op de vijf mannen zich inmiddels een bovenlippruikje te hebben aangemeten. Een op de vijf. God bewaar me.

Kijk, baardjes van een dag of 3, 4 daar ga ik helemaal voor. Maar snorren? Dat afgebakende harige moestuintje net onder de neusgaten? Het mannelijke equivalent van de vrouwelijke gebotoxte bovenlip? Dat overal, maar dan ook overal bij in de weg zit? En waaraan altijd wel iets blijft hangen (etensresten, melkschuim, snot, om maar eens iets te noemen). En waar je het gevoel bekruipt met een snuffelende terrier in bed te liggen?

Afgelopen week heb ik elke dag geturfd om te kijken of de snorstorm ook ons land al heeft bereikt. Standplaats: Maastricht Centrum en de Pietersberg. Zondag: geen. Maandag: één (een gestyleerd donkerharig streepje genaamd ‘de Italian job’). Dinsdag: één (de ‘ik-laat-alles-gewoon-groeien-snor’. Deze zat vast aan een baard, telt dat?). Woensdag: één (de militaire look ‘Karremans’). Donderdag: één (een onvervalste ‘Ron Jeremy’, ofwel de pornosnor). In vijf dagen drieënhalve snor, dat valt mee.

Er is dus nog hoop. Zeker als ik lees dat de verkoopcijfers van het klapscheermes sinds het verschijnen van Skyfall zijn verviervoudigd. En dat een bezoekje aan de barbier dé nieuwe rage in Amsterdam is. Misschien loopt het allemaal wel met een sisser af. Gaat de snorrenplaag aan Nederland voorbij en is de revival van dit harige accessoire een kort leven beschoren.

Vandaag Knize Ten.  Een parfum voor echte mannen. Met of zonder snor. En voor een enkele vrouw.

★★★★★ KNIZE TEN (192?) van Knize Ten
♪♪ ∫∫∫ ♂ € ⎢dry woods ⎢o.a. verkrijgbaar bij Celeste Parfums en Skins
Opent verrassend bloemig en citrussy, met een duidelijk leertoets. Bladgroen en petitgrain. Zeer gedistingeerd. Aanwezig maar niet schreeuwerig. Zelfbewust en zelfverzekerd. Krachtige ruggengraat. Kleurspectrum: zwart, donkerbruin, lila en dennengroen. Samengebalde structuur. Sexy. Het parfum wordt aan de onderkant wat uitgevleesd met zachte en warme ambertonen.

Na vijf minuten zijn de toch al zeer bescheiden franjes van de geur afgevallen. Het donkere karakter is nu dominant; een black knight op een gespierd paard raast voorbij. Zag ik bij de opening mogelijkheden om het ook als vrouw te dragen, nu niet meer.

Na een minuut of twintig is Knize Ten zo scherp als een scheermes. Knisperend kruidig ook, zoals je bij een assertieve chypre kunt vinden. Dik zwart leer. Geen enkele aaibaarheid in deze fase, het sexy karakter is omgeslagen in ongenaakbaarheid. Toch keert de warmte na enige tijd terug om het scherpe en knisperende karakter perfect in balans te houden. Eindeloos lang.

Knize Ten is een iconisch parfum, gecreëerd in de jaren twintig door François Coty en Vincent Roubert. Een waar staaltje parfumkunst, meesterlijk en tijdloos.

Het verhaal gaat dat Knize Ten tot de geurgarderobe van Marlene Dietrich behoorde. Ze is niet de enige vrouw die grijpt naar een mannengeur. Toen vrouwengeuren nog een vooral bloemig karakter hadden zocht ook ik naar een pittiger parfum. Déclaration van Cartier was, om er maar eens een te noemen, een van mijn favorieten. En jij? Grijp jij ook wel eens naar een geur bedoeld voor de andere sekse? En wat vind je überhaupt van het onderscheid dat door parfumproducenten wordt gemaakt tussen vrouwen- en mannengeuren? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.

 

7 thoughts on “Knize Ten, snor of geen snor

  1. Ik vind het interessant om te zien hoe parfumwinkels en producenten heel verschillende marketingstrategieën lijken te gebruiken als het gaat om ‘dames en heren’. Als ik binnenloop in een willekeurige parfumerie op de Kalverstraat is direct duidelijk welke kant ik geacht word te kiezen. Links zie ik zwart, donkerbruin, metallic met stoere, harde vormen en rechts zijn er lichte kleuren, veel roze, versierde flesjes, goud, zilver en blingbling. Als ik op hun websites kijk moet ik als eerste stap kiezen of ik zoek naar ‘damesgeuren’ of naar ‘herengeuren’. De helft van het assortement wordt zo gepresenteerd als ongeschikt voor mij (en iedere andere klant) waardoor ze potentiële omzet laten liggen. Dat is toch wel het laatste dat winkels willen, dus daar zal wel een hele goede reden voor zijn. Misschien is de ervaring dat mensen het benauwd krijgen als hun sekse-identiteit niet wordt bevestigd of benadrukt.

    In (niche) parfumerieën met de ‘ongescheiden’ merken wordt blijkbaar een andere strategie toegepast en is het beeld meteen heel anders. De flessen en verpakkingen zijn vrijwel zonder uitzondering zorgvuldig unisex, producenten lijken te willen voorkomen dat iets er uitgesproken mannelijk of vrouwelijk uitziet. Roze zie je er nauwelijks en een frivool tule randje is al helemaal zeldzaam. Hier kiest men er dus voor om de klant twee keer zoveel keus te geven en zelf te laten bepalen of het past bij de persoonlijkheid of identiteit. In dit soort zaken zal die aanpak werken, neem ik aan.
    Een producent die op twee paarden wedt: Annick Goutal waar de klant (bij sommige van de geuren) kan kiezen tussen een schattig rond flesje of een stoere hoekige.

    Zelf snoep ik ook weleens van de verkeerde kant, laatst nog Chanel Egoïste: doe er een ander flesje om, plak er een andere naam op (Altruïste?), zet het aan de andere kant van het gangpad en je maakt veel vrouwen blij met een mooie geur die prima bij ze past. Wat mij enthousiast heeft gemaakt voor geuren is o.a. juist de ontdekking dat er in parfumland meer wegen zijn voor mij als vrouw dan die van de lieve bloemetjes, vage musks of overweldigende dan wel ‘sexy’ avondgeuren – tot die tijd dacht ik dat alle parfum uit van die ’typische vrouwengeurtjes’ bestond.

    En snorren: NEE, nee, nee. Maar ik heb daarom wel veel respect voor mannen die meedoen aan movember, dat lijkt me echt een persoonlijke opoffering. Movember: in november scheren de mannen hun snor (moustache) niet om zo aandacht te vragen voor mannenziektes als prostaatkanker.

    • Hee Annemarie,

      dank je wel voor je geweldige observatie! En ‘Altruïste’, je zou Chanel zo maar een idee aan de hand doen…

      Ook ik vind ‘movember’ een mooi en humorvol-initiatief; dus (nog) geen paniek als de komende weken tal van baarden in het straatbeeld verschijnen 😉 .

  2. Geweldige observatie, Annemarie! Volgens mij is die verdeling in m/v nogal willekeurig. Ik gebruik nogal wat zgn. mannengeuren (Dior Homme, Fahrenheit 32, Racine(MPG), A*men..) en ik ken ook mannen die ”vrouwengeuren” gebruiken. Maar van de andere kant: als ze bij Douglas in de Kalverstraat al die geuren bij elkaar zouden zetten? Dan zou je helemaal van voren niet weten waar je van achteren moest kijken (ruiken). Dus zo bekeken is het wel handig dat ze de bokken van de schapen scheiden. Het is m.i. ook aan tijd en cultuur gebonden. (Lodewijk XIV gebruikte tubéreuse..).

    • Helemaal eens, Anna, een ordening is noodzakelijk.

      De consument zou er enorm mee geholpen zijn als de parfums op stijl en geurfamilie in de winkel gerangschikt zouden worden. Of op meest dominant akkoord, c.q. aroma.

      Loop je een kledingzaak in dan hangen de verschillende merken door elkaar heen, er worden combinaties gemaakt in kleur en stijl, wat past bij wat. Bij Gall&Gall staan de witte bourgognes bij elkaar, de pinot noirs uit Nieuw-Zeeland etc. Ik ben er een groot voorstander van dat de parfumeriën ook gaan beginnen met een inhoudelijke categorisatie. De grote parfumhuizen schrijven echter een bepaalde hoeveelheid schapruimte voor (ze willen als merk prominent aanwezig zijn) en dat beperkt de mogelijkheden van de winkelier. Helaas voor de consument…

      Die Lodewijk!

    • Ik kan me goed voorstellen dat producenten strenge eisen stellen aan de presentatie in een winkel en dat ze hun flessen graag bij elkaar willen hebben op het schap, wat je ziet is zo belangrijk bij parfumverkoop. Maar misschien kunnen winkels een kaartjessysteem invoeren, vergelijkbaar met wat supermarkten doen bij wijn, een indeling in een beperkt aantal categorieën zodat je een beetje idee krijgt of iets bijv. een lichte citrusgeur is of een zwaar orientaals geval.

  3. Ik vind het idee schitterend om in winkels geuren op basis van geurfamilie te organiseren. De kaartjessysteem van Annemarie klinkt ook geweldig. Ik zou het zeker erg kunnen waarderen.

    Ik vind de verdeling in mannen en vrouwengeuren vrij onzinnig. Zoals het Anna ook zei, er zijn veel “mannen” geuren die makkelijk als “vrouwen” geuren zouden kunnen werken en ook andersom. En wie bepaald bowenaan wat voor geslacht een *geur* heeft? Wat is het geslacht van de geur van versgemaaide gras, van een roos, van de rook van een kampvuur? Ik snap de scheiding deels wel, maar het blijft erg subjectief. Ik verlang naar jullie geurcategorien/kaartjes systeem.

    Knize Ten heb ik ooit bij Skins getest en ik ben wel geschrokken van de aanval van de sterke, ruwe lerengeur. Ik blijf voorlopig bij meer getemde, minder pure versies.

    • Hee Agnes,

      dank voor je reactie, leuk om weer eens jouw geluid te horen!
      Er is nog veel werk aan de winkel in de parfumerie…ik hoop van harte dat ook de ketens weer klantgericht gaan werken en ophouden met het pushen van de nieuwste geuren. Een stap verder is het categoriseren van de parfums, dat helpt de klant enorm om zijn of haar weg te vinden in het aanbod.

      Wat mannelijke geuren zijn of vrouwelijke heeft een cultureel aspect, maar ook een ander aspect: essentiële olien kunnen onderverdeeld worden yin en yang energie (zie bijvoorbeeld het boek ‘Hemelse geuren’ van Fischer-Rizzi). Onder yin wordt vrouwelijke energie verstaan (oa. rond / zacht / passief / aarde / vochtig ) onder yang mannelijke energie (oa. opwekkend / strak / puntig / droog / actief). Laat je dit principe los op parfum en hun voornaamste kenmerken dan is er dus zeker een grond voor deze verdeling. Beter is het dan overigens om te spreken van een parfum met (voornamelijk) een mannelijk/yang geurprofiel of vrouwelijke/yin profiel. Zowel mannen als vrouwen zijn overigens uitgerust met zowel mannelijke als vrouwelijke energie, en het is geheel afhankelijk van de persoon bij welke geurprofiel (-en) hij of zij zich thuis voelt.

Laat een antwoord achter aan Anna Minis Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.