Elke keer is het weer een verrassing als een parfum me bij de lurven grijpt. Afgelopen weekend was het weer eens zover. Mijn neus had dringend behoefte aan iets krachtigs en assertiefs en ik snuffelde rusteloos door mijn geurbibliotheek op zoek naar iets om haar tevreden te stellen.

‘Neus, wat zou je zeggen van Coromandel vandaag?’
‘Heerlijk Tee, maar nu even niet, te aards, te stoffig.’
‘Tubéreuse Criminelle dan?’.
‘Mwah, te dramatisch en trouwens, ik heb ook helemaal geen zin in tuberoos.’
‘Cuir Fétiche?’.
‘Oh gottegot wat is dit heerlijk’, hoor ik Neus murmelen. ‘Maar nee, te lief’.
‘Ubar misschien?’.
‘Kom op Tee, veel te sexy. Ik wil iets met tanden, een bite!’.

‘Wat zou je dan denken van een parfum met oud?’, vraag ik opgewekt. Even is het stil. ‘Honey, you’re the best‘, klinkt het opgetogen. Ik slaak een zucht van verlichting, Neus is bereid haar grenzen te verleggen.

Koortsachtig rommel ik door de doos met proefjes. Waar is Fars van XerJoff? Wacht, heb ik haar laatst niet meegenomen naar Parijs? Verdorie, waar is die heerlijke bloemige, fruitig kruidige oud? Toch niet kwijtgeraakt hè?!’. Yep, toch wel. Grrrr.

Meewarig kijkt Neus over mijn schouder mee.
‘Je geurkamer is een chaos Tee, je moet dringend eens opruimen.’
‘Hou je mond Neus.’

‘Ik zal je krijgen, hier, Amber Oud van By Killian’.
‘Tjesus Tee, die stroperige ambertoon, je weet toch dat ik daar helemaal niet van hou?’.
Zucht, Neus maakt het me niet gemakkelijk.

‘Incense Oud dan? Van dezelfde parfumeur?’.
Één snuf is voldoende om een ‘ah heerlijk, mjum’ te ontlokken. Dan klinkt na een half uur ‘hé, ik ruik helemaal niets meer!’. Te vroeg gejuicht.

Geen paniek, ik ben nog niet aan het eind van mijn Latijn.
‘Goed, omdat jij het bent: Mona di Orio Oud.’
Neus ruikt geconcentreerd, inhaleert één, twee, driemaal. Dan klinkt korzelig ‘nee toch niet, te verfijnd, te delicaat.’

Dit kan wel eens een latertje worden.

‘Ik wil iets woests, iets wilds, iets stoers! Denk na Tee, denk na.’

Even haper ik, haal diep adem en tel tot tien. Dan valt mijn oog op de doos ‘dry woods’. Zonder dralen licht ik de deksel. Een glanzend zwarte metalen flacon knikt mij gereserveerd toe.

Black Aoud. Zou het?

♡★★★★+☆ BLACK AOUD (2006) van Montale
♪♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢dry woods ⎢o.a. verkrijgbaar bij Dany Diop, Lianne Tio en ParfuMaria
Páts. Recht tussen de ogen. Neus is er even stil van. En ruikt. En ruikt nog eens. Gromt. En opeens hoor ik haar tevreden spinnen. Pittig? Assertief? To say the least…

Opent met iets medicinaals, iets lichtzurigs en een boozy aroma dat bepaalde patchoulies ook kunnen hebben. Ruik ik daar een pietsie kamfer? Roodzwarte rozen en een karrenvracht vochtige bosaarde. Teer en iets dat bijt. Doet denken aan een top Barolo.

Na een tijdje krijgt het parfum een wonderlijk ‘stralend’ karakter alsof achter de rozen, de bosaarde en de teer een bouwlamp van 1000 watt staat opgesteld. Groots rozenakkoord. Blijft eindeloos lang hangen. Ook een dag later is dit parfum nog op mijn huid en kleding aanwezig.

Zeer krachtig en stoer parfum, geluidsterkte 10. Niet zozeer luidruchtig, maar wel enorm charismatisch. Boezemt ontzag in en dwingt respect af.

Hou je van rozen, oud en patchouli en ben je niet bang om opgemerkt te worden, dan is Black Aoud van Montale er eentje om te noteren.

Voor vrouwen als M en een enkele man. En voor Neus als ze in een gevaarlijke bui is.

M en Montale’s Black Aoud zijn voor elkaar gemaakt. Stoer, krachtig, een beetje nors maar met het hart op de juiste plaats. Welk parfum past in jouw beleving ook bij haar rol als baas van de Britse geheime dienst? Vertel!