Het zijn er duizenden. Misschien wel tienduizenden. In rommelige patronen, door elkaar, in elkaar en tegenover elkaar. Een maat 46 naast een maatje 37. Een hondenpoot in een blote voet. Er zijn sportschoenen en stoere laarzen. Paardenhoeven in galop en de dubbele driehoeken van meeuwenpootjes.
In het strand van Cadzand wordt ook weer vandaag de levensgeschiedenis van ontelbare bezoekers opgetekend. Een podoloog moet er zich eindeloos mee kunnen vermaken. Haalt er moeiteloos een verschil in beenlengte of een stijve knie uit.
Zo hier en daar ontwaar ik een kindervoetje. Die vind ik het mooist. Lichtvoetig dansen ze over het koude grijze zand. Elke afdruk als een teder kusje, een verlegen flirt met het leven. Alsof de reis van hemel naar aarde nog niet is afgerond en voorzichtig wordt geproefd aan het aardse bestaan.
Mijn oog valt plots op een diep ingezonken voet. Moet van een zwaar exemplaar zijn. Of is het een poot? Nee, ik tel vijf tenen dus dat is een voet. Een voet met vreemd lange tenen en dito nagels. Zonder hak. Even bevind ik me op het strand van Homer, Alaska, waar grizzly’s hun middagwandelingetje maken. Deze afdruk lijkt verdomd veel op wat ik daar heb gezien. Niets gelezen trouwens over een ontsnapte beer uit de dierentuin van Antwerpen. Maar goed, het kan een hele slimme zijn.
Over enkele uren is geen spoor meer te bekennen van deze in het zand afgedrukte levensverhalen. Dan heeft de maan de zee over het strand getrokken en beginnen al deze voetjes aan hun reis door Het Kanaal.
Sommigen zakken direct naar de bodem, zwaar door de last van het leven.
Anderen schepen zich in bij een bruinvis of slenteren over de bodem richting Engeland. Een enkeling laat zich doelloos op de stroming meevoeren, in het vertrouwen dat het leven hem goed gezind is.
En de berenpoot? Die is vast op weg naar Alaska.
Ik hou van de zilte lucht van de zee en het strand. Parfumeurs laten zich er ook graag door inspireren. Een van de mooiste voorbeelden vind ik Sel Marin van Heeley, gedomineerd door de geur van zeewier en knisperend als het zand tussen je voeten. Of Profumums Acqua di Sale, een hap oester is er niets bij.
Hou jij van de geuren van de zee? En is er een parfum wat je daaraan doet denken? Vertel!
voor mij pioggia salata van il Profumo en dan de intensere versie: heeeeeerlijk.
deze zomer 2 weken in Groede vertoefd, Zeeuws Vlaanderen. super om de zee zo dichtbij te hebben.
Klinkt goed Mary, Groede met de zee onder handbereik.
Pioggia Salata: een onbekende voor me, maar jouw enthousiasme doet hem op mijn snuffellijst belanden 😉
Wat een leuk, speels verhaal, hoe kom je erop! Pas toch maar op voor die beer. Of misschien is het een monster uit de prehistorie, met nieuwe technieken tot leven gewekt door een excentrieke professor. Er gebeuren wel gekkere dingen in de komkommertijd.
Ik geloof niet dat ik ooit een parfum van dat type heb geroken. Wel doet het me denken aan de schoonmaakartikelen van ”Ekover” uit de Natuurwinkel. Die ruiken naar frisse zeebries, jammer dat ze zo duur zijn.
Oesters vind ik heerlijk, maar of ik hun geur op mijn huid zou willen sprayen?
🙂 🙂 🙂
Ook ik kan de geuren niet als een parfum verdragen, echter zowel Sel Marin als Acqua di Mare zijn prachtige geurbelevingen die een heel scala aan herinneringen en emoties bij me oproepen. En zomaar kunnen leiden tot een verhaal…