Parfummagie

Jaren geleden zag ik in een tijdschrift een foto van een lezende jongen zittend voor een Indiase olifant. Het beeld raakte me als een toverstaf en het lukrake bladeren kwam abrupt tot stilstand. Hoeveel schoonheid en vrede kan een foto bevatten?

Zo nu en dan google ik boy and elephant om me te verliezen in dit ontroerende tafereel. Of nee, om mezelf terug te vinden in de turbulentie van alledag, het zachte trillen van mijn hart te voelen en te vertrouwen op het goede.

Sommige parfums hebben eenzelfde magie die mij tot rust brengt. Mohur bijvoorbeeld, van Neela Vermeire Créations.

★★★★★ MOHUR (2012) van Neela Vermeire Créations
♪♪ ∫∫ ♀ €€€⎢floral oriental ⎢verkrijgbaar bij Parfumaria
Een zeer complex bouquet van rozen, specerijen (kardemom!) en sandelhout. De eerste aanzet is fris en lichtvoetig, met een transparante roos en een heel klein zeepje, waarbij op de achtergrond onmiddellijk alle houtige en kruidige aroma’s waarneembaar zijn.

De textuur is zowel teer poederig als romig en fijnkorrelig. Denk aan het zachtste suède waar je je vingers over laat glijden. Het parfum is er een met grote innerlijke kracht en draagt dicht op de huid, wat voor een rozenparfum opmerkelijk is. Een subtiel bittertje (saffraan?) beweegt als een slang door het parfum.

Mysterieus, intrigerend en zeer vrouwelijk parfum. Toont elke dag weer een ander gezicht. Groots.

Mohur is geïnspireerd op de periode dat India werd gedomineerd door het Perzische rijk (van 1526 tot 1857). Een van de machtigste vrouwen was Noor Jahan, de favoriete vrouw van keizer Janhangir. Na haar mans dood wijdde ze haar leven aan de parfumerie.

Kan een parfum jou ook rust geven of tot jezelf brengen? Vertel!

In het oog van de orkaan

‘Zeer uitgesproken. Eigenzinnig. No mercy. Iemand die weet wat ie wil. Schuwt dierlijke aroma’s niet, net zo min als die van aarde en paddestoelen. Complex en verrassend. Intens maar niet zwaar. Totale opwinding. Wie maakt dit???? Knettergek.’

Dit is de letterlijke notitie, in lange halen slordig op de achterkant van een envelop geschreven, die ik een half jaar geleden maakte. Een kennis had me veertien parfums ‘blind’ toegestuurd. Maker onbekend, parfumhuis onbekend, parfum onbekend, prijs onbekend. Op de 14 spraytjes staan enkel codes, van A1 tot A7 en van B1 tot B7. Het enige dat de afzender onthult is dat serie A pure parfumolie is en serie B ‘Eau de Extrait’.

‘Laat me eens weten wat je ervan vindt’, was de vraag van de schenker. Nou graag, ik hou wel van dit soort geurige spelletjes.

Ik kies voor een quickscan, spray de geur op een strook, ruik, ruik nogmaals en ga door naar de volgende. Zo onderzoek ik de extraits B1, B2 en B3. Mijn hart beseft eerder dan Neus dat hier iets uitzonderlijks gaande is. Een plezierige kriebel net onder mijn borstbeen en een sneller slaan, verraadt haar oordeel. Neus volgt vlak daarna met een onrustige ademhaling en beveelt me snel door te gaan naar B4. ‘Kom op Tee, niet treuzelen, toe’. B4 volgt, B5, B6, B7…

Dit geurige bombardement duurt niet langer dan een minuut of twintig en laat me sprakeloos en overweldigd achter. De parfums zijn naast schitterend, ook verontrustend. Raken iets aan dat zelden wordt aangeraakt. Achter die gepolijste, ultra luxueuze eerste indruk schuilt iets donkers, iets grommends, iets wat ternauwernood in toom kan worden gehouden. Iets wat doet denken aan Sophia Loren, in de de zestiger jaren dansend op blote voeten op het strand van Civitavecchia. Aan Mimi in Bitter Moon van Roman Polanski, ook dansend, dampend en ongeremd, maar dan voor haar verlamde minnaar in een rolstoel.

Deze parfums sluiten een verbond tussen luxe en puurheid. Tussen beheersing en ongebreidelde wellust. Tussen uitzonderlijk vakmanschap en ongepolijste schoonheid. En ergens, ergens is er een midden, een ruggengraat. Een punt waar al die intense zintuiglijke ervaringen en emoties samenkomen, ze verbindt, er rust is. Als in het oog van de orkaan.

Inmiddels weet ik van wie deze parfums zijn. Van een man wiens sterftedatum wel bekend is, maar zijn geboortedatum angstvallig door zijn familie geheim wordt gehouden. Van een man die mid jaren zeventig door Andy Warhol is bestudeerd en op de foto is gezet. Van een man die Giovanni Versace tot zijn vriendenkring mocht rekenen.

Een man die in 1975 parfumhistorie schreef met zijn Musc. Bruno Acampora.

★★★★★ MUSC (1975) van Bruno Acampora
♪ ∫∫∫ ♀♂ €€⎢Eau de Parfum⎢Verkrijgbaar bij Aafkes
Paddestoelen, preciezer: shiitake en lila viooltjes die hun delicate bloemenhoofdjes nipt door de vochtige bosaarde drukken. Een van de meest bizarre openingsakkoorden, Zafar is een andere, die ik ooit heb geroken. Na enkele minuten is de intense geur van shiitake verdwenen om plaats te maken voor zeer droge en stoffige patchouli en de onmiskenbare toets van dierlijke musk: kruidig, intens dierlijk en met een licht weeïge zoetheid. Een vleug lavendel en iets abstract bloemigs verluchtigen al deze aardse en dierlijke aroma’s. Toefje sandelhout volgt.

Op zeker moment keert Musc in zichzelf en versmelt volledig met de huid. De grens tussen parfum en haar drager valt weg. Het parfum ìs de man of de vrouw, de man of de vrouw ìs het parfum. Net uit bed, met ogen waarin de dromen van de nacht staan opgetekend. Zacht, warm en onweerstaanbaar sexy.

Musk en Neus zijn zeker niet altijd vrienden. Het ene moment houdt ze ervan, het andere moment keert ze zich ervan af. Wist je trouwens dat in de parfumerie twee totaal verschillende musks worden gebruikt? En die qua karakter elkaars tegenpolen zijn? Het ene is een zepige synthetische variant en wordt ook wel ‘witte musk’ genoemd. Het andere is de oorspronkelijke dierlijke musk en geeft het parfum een vuil en (zeer) dierlijk randje. Deze dierlijke musk wordt trouwens nog maar zeer zelden gebruikt in parfum omdat de bijzondere hertensoort ‘Moschus’ inmiddels een beschermde diersoort is. Hoe reageert jouw neus op deze musks? Heeft een van beiden jouw voorkeur, of juist afkeer? Vertel!

La Myrrhe, een ode aan het leven

Men neme Serge Lutens, fotograaf, make-up artiest en parfumregisseur. Estheet pur sang die de wereld mooier achterlaat dan hoe hij haar aantrof bij zijn komst in 1942.
Men neme Christopher Sheldrake, moleculenmagiër, trouwe kompaan van Serge Lutens en co-piloot van Jacques Polge bij Chanel.

Wieg hen liefdevol.

Men neme ragfijne aldehydes, schitterend als diamanten in een spiegelzaal.
Men neme de beste mirre afkomstig van het Arabisch schiereiland, balsem voor de doden en verjager van groeven en rimpels.

Roer eenmaal linksom en driemaal rechtsom.

Men neme geloken jasmijn en caramelkleurig sandelhout.
Men neme een flinke dosis magie, maar een scheutje toeval mag ook.
Aromatiseer met een ademtocht, een zucht en een zegen.

Men neme een sprietsje poederige musk en een romig wolkje amandelmelk.
Men neme de fijnste specerijen, het zoetste citrusfruit en bubbelende champagne.
Voeg toe een stevige dosis euforie en een likje lijden.

Sluit de ogen en rust tot de volgende dageraad.

Men neme Les Salons du Palais Royal, een mysterieuze tombe waar de tijd lijkt stil te staan.
Men neme Lutens’ thuishaven in Marokko en zijn verblijf in Japan. Mix het met de geest van de Parisiens.

Maak een lichte buiging.

Men neme een flirt met de dood en een ode aan het leven.
Men neme drama en verstilling, strijd en overgave.
Besprenkel het geheel met een snufje barnsteen en een toefje sepia.

Wacht tot springtij. Kniel.

Ruik.

Laat het wonder toe.

La Myrrhe.

♡ ★★★★★ LA MYRHHE (1995) van Serge Lutens
♪♪ ∫∫ ♀♂ €€ ⎢woody oriental ⎢Exclusief verkrijgbaar bij Les Salons du Palais Royal in Parijs en de Lutens’ e-boutique.

 

Knize Ten, snor of geen snor

De snor is terug. Althans dat wil de Volkskrant ons doen geloven. In New York schijnt de snor inmiddels zo’n beetje elke mannelijke fashionista te tooien en The Big Apple lijkt te worden overspoeld door de meest bizarre groeisels. Omhoog, omlaag, breed, met puntje, vol, dun, gelakt of gewaxt en ook zijn al de eerste getoupeerde en geverfde snorren in het straatbeeld opgedoken.

In Londen schijnt een op de vijf mannen zich inmiddels een bovenlippruikje te hebben aangemeten. Een op de vijf. God bewaar me.

Kijk, baardjes van een dag of 3, 4 daar ga ik helemaal voor. Maar snorren? Dat afgebakende harige moestuintje net onder de neusgaten? Het mannelijke equivalent van de vrouwelijke gebotoxte bovenlip? Dat overal, maar dan ook overal bij in de weg zit? En waaraan altijd wel iets blijft hangen (etensresten, melkschuim, snot, om maar eens iets te noemen). En waar je het gevoel bekruipt met een snuffelende terrier in bed te liggen?

Afgelopen week heb ik elke dag geturfd om te kijken of de snorstorm ook ons land al heeft bereikt. Standplaats: Maastricht Centrum en de Pietersberg. Zondag: geen. Maandag: één (een gestyleerd donkerharig streepje genaamd ‘de Italian job’). Dinsdag: één (de ‘ik-laat-alles-gewoon-groeien-snor’. Deze zat vast aan een baard, telt dat?). Woensdag: één (de militaire look ‘Karremans’). Donderdag: één (een onvervalste ‘Ron Jeremy’, ofwel de pornosnor). In vijf dagen drieënhalve snor, dat valt mee.

Er is dus nog hoop. Zeker als ik lees dat de verkoopcijfers van het klapscheermes sinds het verschijnen van Skyfall zijn verviervoudigd. En dat een bezoekje aan de barbier dé nieuwe rage in Amsterdam is. Misschien loopt het allemaal wel met een sisser af. Gaat de snorrenplaag aan Nederland voorbij en is de revival van dit harige accessoire een kort leven beschoren.

Vandaag Knize Ten.  Een parfum voor echte mannen. Met of zonder snor. En voor een enkele vrouw.

★★★★★ KNIZE TEN (192?) van Knize Ten
♪♪ ∫∫∫ ♂ € ⎢dry woods ⎢o.a. verkrijgbaar bij Celeste Parfums en Skins
Opent verrassend bloemig en citrussy, met een duidelijk leertoets. Bladgroen en petitgrain. Zeer gedistingeerd. Aanwezig maar niet schreeuwerig. Zelfbewust en zelfverzekerd. Krachtige ruggengraat. Kleurspectrum: zwart, donkerbruin, lila en dennengroen. Samengebalde structuur. Sexy. Het parfum wordt aan de onderkant wat uitgevleesd met zachte en warme ambertonen.

Na vijf minuten zijn de toch al zeer bescheiden franjes van de geur afgevallen. Het donkere karakter is nu dominant; een black knight op een gespierd paard raast voorbij. Zag ik bij de opening mogelijkheden om het ook als vrouw te dragen, nu niet meer.

Na een minuut of twintig is Knize Ten zo scherp als een scheermes. Knisperend kruidig ook, zoals je bij een assertieve chypre kunt vinden. Dik zwart leer. Geen enkele aaibaarheid in deze fase, het sexy karakter is omgeslagen in ongenaakbaarheid. Toch keert de warmte na enige tijd terug om het scherpe en knisperende karakter perfect in balans te houden. Eindeloos lang.

Knize Ten is een iconisch parfum, gecreëerd in de jaren twintig door François Coty en Vincent Roubert. Een waar staaltje parfumkunst, meesterlijk en tijdloos.

Het verhaal gaat dat Knize Ten tot de geurgarderobe van Marlene Dietrich behoorde. Ze is niet de enige vrouw die grijpt naar een mannengeur. Toen vrouwengeuren nog een vooral bloemig karakter hadden zocht ook ik naar een pittiger parfum. Déclaration van Cartier was, om er maar eens een te noemen, een van mijn favorieten. En jij? Grijp jij ook wel eens naar een geur bedoeld voor de andere sekse? En wat vind je überhaupt van het onderscheid dat door parfumproducenten wordt gemaakt tussen vrouwen- en mannengeuren? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.

 

Orange Star, gebottelde levenslust

Schud de regen af
en droom een hemeltuin.

Zwartgallig. Groen van jaloezie. Op een roze wolk. Grauw van ellende. Kleur om een stemming of gevoel uit te drukken, niemand die ervan opkijkt.

Dat gevoelens ook een toonsoort of zelfs een ritme kunnen hebben zal net zomin worden bestreden. Vraag mensen naar het geluid van blijdschap en hoge, sprankelende klanken zullen klinken. Je bent ‘in mineur’ als je je teneergeslagen voelt.

Laatst bekeek ik weer eens het muzikale miniatuurtje van Bono en The Edge bij David Letterman op Youtube. Een gitaar, twee mannen en een leven vol muziek komen samen in een warme studio in New York. Ontroerend. Bezieling verpakt in klank.

Maar hebben gevoelens ook een geur? Heeft liefde een geur? Of pijn? Wanhoop? Hoe ruikt tederheid? Of verlangen? Woede? Deze vragen houden mij al een hele tijd bezig. Levenslust heeft er in ieder geval zeker een.

♡ ★★★★★ ORANGE STAR (2010) van Andy Tauer
♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢floral oriental ⎢verkrijgbaar bij Dany Diop en Tauer webshop
Bubbelend, bruisend en sprankelend. Oranje met een gouden randje. Opgaande zon. Doorkijkjes naar de Hof van Eden. Ontelbare zonuren in een fantasie-citrusvrucht geperst. Geconfijt fruit, rijp zonder zoet te zijn. Aperol Spritz met Larmandier Bernier. Oranjebloesem. Maar ook: warm bad, vreugde en hoop. Ofwel je reinste parfumdope.

Wat maakt dit parfum nou zo ongelooflijk goed? De contrasten? Gewichtloosheid naast materie? Frisheid naast warmte? Intensiteit naast verfijning? Is het de technische perfectie? De balans? De originaliteit? De ongelooflijke duurzaamheid (na een dag bubbelt Orange Star nog steeds)? Het is het allemaal, maar het is vooral: gebottelde levenslust.

Orange Stars muzikale evenbeeld is ongetwijfeld Firework, opgepikt in De rouille et d’os, een rauwe film over lot, overlevingsdrift en liefde.

Andy Tauer noemt zelf: clementines, oranjebloesem, lemongrass, ambergris, tonkaboon, vanille.

En hoe geurt voor jou levenslust? Welke geur komt er het dichtst bij in de buurt? Is het de geur van een bepaalde vrucht? Of van een bloem? Of is er een parfum die deze geestesgesteldheid het dichtst benadert? Ik ben benieuwd naar jouw verhaal.

 

 ♥♥♥ dank iedereen voor het geweldige feestje vorige week! De winnaars van de sampleset zijn: Marijke, Carina en Johanna. Mail me even je adresgegevens, dan kan ik de geurpost naar je versturen. Op Facebook worden in de loop van de dag foto’s van de trekking geplaatst ♥♥♥

 

Zafar van Xerjoff, from Italy with love

Ik heb een haat-liefde verhouding met onze Franse zuiderburen, altijd al gehad. Een volk dat doet of het als enige iets van esthetiek begrijpt, de rest van de wereld doet mee voor de poedelprijs. Of het nu om mode, wijn, gastronomie of de parfumerie gaat, ze menen op al deze terreinen als enige toegang te hebben tot de heilige geometrie die leidt tot onomstreden schoonheid. En dat zet kwaad bloed.

Opmerkelijk dat ditzelfde op schoonheid beluste volk het riekende niet schuwt. Sterker nog, ze houden van alles wat stinkt. ‘Wat stinkt?’ hoor ik je uitroepen? Ja, wat stinkt. En het zit diep. Toen Napoleon van een van zijn veldslagen naar zijn Josephine terugkeerde, stuurde hij een verkenner vooruit met het bericht dat ze zich vooral niet mocht wassen. Nu jij weer.

Of neem hun kazen, bijvoorbeeld Munster, een roodschimmel die ruikt naar zweetvoeten, langdurig beslapen lakens en ammoniak. Waarom zou je dat in hemelsnaam in je mond willen stoppen? Om maar te zwijgen van de kleverige laag die alleen met sinaasappelsap, zure witte wijn of een schraper van je tong is te verwijderen. Zit je op de bank met je liefje en hebt zin in een dansje, stuit je op een onneembare vesting van opgewarmde kaasbacteriën. Bahhhhhh. En dan zijn er ook nog mensen die er een slokje rode wijn overgieten. Pure zelfkastijding.

Ik heb trouwens ook die tijden gekend. De eerste helft van mijn leven was ik dol op kaas. Nee Tee, eerlijk zijn: je was verslaafd aan kaas. En de hele ‘vieze’, zoals Epoisses had ik het liefst. Rondje uit de korst van de kaas snijden, het dekseltje lichten, een lepel glibberige lichtgele pasta eruit scheppen en dan met het puntje van mijn tong een klein mopje eraf likken. Te ranzig voor woorden. En genieten dat ik deed.

Die tijd ligt achter me.

Maar de geur van kaas is een ander verhaal. Hoewel ik zo nu en dan huiver en geschokt mijn neus afwend, ben ik gefascineerd door haar aroma’s. Wist je dat er hele boeken zijn volgeschreven met kaasvocabulaire? Van fruitig tot notig, zurig, kruidig, houtig, bloemig, dierlijk, urine-achtig, zilt, zout en peperig, om maar eens wat termen te noemen.

Hoe groot de verrassing toen deze week aroma’s van kaas mijn neus binnendreven bij het besnuffelen van één van de parfums uit de Oud Stars collectie van het Italiaanse tophuis Xerjoff. Een reeks zeer erotische parfums door overdadig gebruik van dierlijke en aardse aroma’s. De namen van de parfums refereren aan de steden die Ibn Battuta, bekend als de Marco Polo van de Arabische wereld, tijdens zijn reizen bezocht. Xerjoff lonkt met deze reeks zonder gêne naar de Arabische markt en fleemt zacht: from Italy with love.

♡ ★★★★★ ZAFAR van Xerjoff, Oud Stars collectie
♪♪ ∫∫ ♀♂ €€€⎢woods⎢Bij Mignonne, Parfumerie Louise en ESSIE Darling
Opent zeer onalledaags met een krachtig, zoet weeïg en zeer dierlijk akkoord dat doet denken aan, tsja, inlegkruisjes. Gebruikte dan wel. Ook iets bloemigs, stoffigs en kazigs. Even schud ik in ongeloof mijn hoofd om vervolgens geïntrigeerd een tweede snuif te nemen. Mijn hele systeem bevindt zich nu in opperste staat van alertheid. Gloeiende neusvleugels. Mocht er ooit een man of vrouw met deze geur voorbijkomen, dan krijg ik ongetwijfeld visioenen van woeste seks met een kinky randje.

Hier zijn mensen met lef aan het werk, dat is duidelijk.

Aroma’s van zurige chutney en peper volgen en ook wierook en vetiver nemen deel. Na een minuut of 10 neemt het overweldigende dierlijke karakter af, krijgen de houtige aroma’s meer ruimte en komt het parfum wat tot rust.

Al snel volgt een nieuwe golf dierlijkheid, wat zeg ik, een tsunami. Wow. Dit is grensverleggend. Na een minuut of twintig piept er iets donkers en scherps door het parfum dat zich ook weer razendsnel terugtrekt. De geur van geïmpregneerde treinbielzen. Opnieuw rust en tijd om op adem te komen. Deze dans gaat uren door, jaja, dit parfum heeft uithoudingsvermogen.

Wie hier niet warm voor loopt, is niet meer te redden. Napoleon zou er dol op zijn geweest. Maar deze slag is voor Italië.

Xerjoff noemt zelf: roos, zwarte peper, neroli, witte bloemen, 15 jaar oude Laos oud, cederhout, vetiver, musk, wierook uit Oman.

Ik ben dol op dierlijke karakters in parfum. Een donker randje, iets vuils, heerlijk. En jij? Hou jij ervan? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.