Maria Candida Gentile. Het zou de naam van een Italiaanse heilige kunnen zijn met ontelbare onverklaarbare genezingen op haar naam. Of van een operazangeres die avond aan avond in de Scala van Milaan bedolven wordt onder staande ovaties en rode rozen.
Maar het is de naam van de eerste vrouwelijke Maitre Parfumeur van Italiaanse komaf in dertig jaar. En maker van een reeks parfums met een uniek karakter. Zelf zegt ze over haar parfums ‘Only what comes from the heart can touch the heart’. Dat ze creëert vanuit het hart moge duidelijk zijn. Haar parfums zijn intens en eigenzinnig.
Via Facebook kwam deze week tussen ons een buitengewoon plezierig contact tot stand. Haar spontaniteit en openheid verraste me en leidde tot een bijzondere uitwisseling over haar parfums, inspiratiebronnen en werkwijze.
Volgende week vrijdag wordt de neerslag van deze uitwisseling gepubliceerd. Vandaag een voorproefje met de bespreking van Hanbury, naar eigen zeggen haar meest vrouwelijke parfum.
Hanbury is een ode aan de bijzondere tuinen van Villa Hanbury in Ventimiglia, Noord-Italië. Deze sprookjesachtige tuinen liggen aan de Middellandse zee en zijn in de lente een olfactorisch walhalla door de geur van de duizenden bloeiende bloemen. Maria werd geraakt door de sfeer en historie van de tuinen, haar beschermengel Lady Hanbury èn het bijzondere bouquet van de Calycanthus, een klein wit bloemetje met een zeer krachtig aroma dat in februari aan een grillige boom bloeit. Het is dan ook de Calycanthus die Hanbury haar unieke geurprofiel geeft en waar de uitwisseling met Maria mee startte.
★★★★☆ HANBURY van Maria Candida Gentile (2008) ♪♪ ∫∫∫ ♀ €€ ⎢ floral ⎢Verkrijgbaar o.a bij Dany Diop, Lianne Tio en ParfuMaria
Weelderige bloemensymphonie, complex en full brass. Frisse opening van citrusfruit. Maria zegt hierover ‘Top note with bergamotte and winter lemon’. Op mijn vraag wat de karakteristieken zijn van winter lemon antwoordt Maria: ‘For my nose the difference between a sicilian citrus and a winter lemon is the nuances. For me winter lemon is souvenir of winter in Italy, the deep and the shadow of the winter, the scent of my house and scent of lemon tree.’ Puntig en strak accent wat me doet me denken aan petitgrain. Zeer fijne poederigheid. De typische karakters van rubber en kauwgum behorend bij de tuberoos. Klein dierlijk stinkertje. De zachte zoetheid van honing op de achtergrond. Het intense bloemenbouquet is echter niet bedwelmend of overweldigend. Het parfum heeft een opwekkend karakter. Alsof een zacht zeebriesje door de tuinen waait en het water van de klaterende fonteinen tegen je gezicht spat. Liefhebbersparfum.
TRUTH: tweeledigheid. Zonde is mijn tweelingzus. Tegenpolen stoten elkaar af en trekken elkaar aan.
DARE: het onderliggende blootleggen. Oneindig veel mogelijkheden. Binnen dit spanningsveld ligt onze ware ik.
Bron: Ici Paris
Even krab ik achter mijn oren als ik de begeleidende tekst lees ter introduktie van het eerste parfum van popidool Madonna, Truth or Dare. Geen idee of deze woorden aanzetten tot kopen, maar ik ga er in ieder geval een beetje glazig van kijken. Een tweede bestudering van de tekst levert niets op en dus kijk ik de verkoopster van Ici Paris vragend aan. Afgaand op haar wazige blik is ook zij de weg kwijt. Alle mist verdwijnt echter abrupt als ik aan de geurstrook ruik.
Na een licht kruidige opening met oranjebloesem en vanille drijft de onmiskenbare en overweldigende geur van tuberoos mijn neusgaten binnen. Eerlijk is eerlijk: ik ben verrast. Niet dat ik had gedacht dat Madonna haar naam zou verbinden aan een lieflijk of nietszeggend fruitig, bloemig of suikerzoet parfum. Maar een geur met tuberoos in de hoofdrol is op zijn minst daring in een tijd waar fruitig bloemige parfums de verkooplijsten aanvoeren. Dat Coty, ’s werelds grootste producent van celebrityparfums, nu een dergelijk parfum uitbrengt, getuigt van lef.
Truth or Dare brengt me onmiddellijk naar de keizerin der tuberoosparfums FRACAS van Robert Piguer, in 1948 gecreëerd door de vrouwelijke meesterparfumeur Germaine Cellier.
Misschien hebben de marketeers van Coty er een hand in gehad, maar het verhaal gaat dat Fracas Madonna’s favoriete parfum is. Fracas, dé dramaqueen van de parfumwereld, is een icoon. Een overweldigend weelderig en bedwelmend, naar rubber en rotting ruikend parfum. Woest en wulps, dierlijk en extreem erotisch. Kracht tien op de schaal van Richter. Madonna en Fracas, niet moeilijk om die twee innig verstrengeld voor je te zien.
Het kan niet anders of Fracas heeft model gestaan voor Madonna’s eerste parfum. De overeenkomsten zijn meteen duidelijk. Maar er zijn ook forse verschillen. Truth or Dare lijkt wel een sterk vermagerde Fracas. Een uitgebeende en uitgeklede versie. Made in China, lijkt op, klinkt als, maar niet the real thing. Of moet je gewoon zeggen een lichtvoetige Fracas met op het eind een klein zoetje?
De definitieve scheiding der geesten vindt na een uur plaats. Waar Fracas schittert en aan diepte en complexiteit wint, leidt Truth or Dare nog slechts een schimmig en timide bestaan.
Ik ben zeer benieuwd naar de reacties van de fans van Madonna. Een kleine test op de winkelvloer onder vrouwen van in de twintig gaf een gemêleerd beeld. Van ‘jakkes’ tot ‘wel lekker’. You love it or you hate it en dat is dan weer Madonna ten voeten uit.
TRUTH OR DARE by Madonna (2012), door Stephen Nilsen van Givaudan voor Coty. ❼ ♪♪♪ ∫∫ ♀ €⎢floral⎢In de loop van april verkrijgbaar bij Ici Paris
Met dank aan de buitengewoon behulpzame verkoopster van Ici Paris, die me niet alleen de geur liet ruiken maar ook een buisje meegaf voor thuis.
En jij, hou jij van parfums met tuberoos? En wat is je favoriet?
Mijn hart maakt een sprongetje. Eén sniff aan dit elixer en ik vertoef onmiddellijk in een oord waar blijdschap, lichtheid en hoop regeren. Een oord met kalfjes in de wei en waar een mild zonnetje de nog koude aarde verwarmt. Een oord met tere lichtroze bloesem aan de fruitbomen en rondspetterende eendenkuikentjes in de vijver. Een oord waar het zonlicht uiteenvalt in alle denkbare pasteltinten en waar de verstilde winterse atmosfeer plaats heeft gemaakt voor de vibrerende lente-energie.
La Tulipe van het Zweedse niche parfumhuis Byredo is een olfactorische illusie in optima forma. De lente in hoogsteigen persoon.
Een tulpenextract bestaat niet, een essentiële olie waarin de ziel van de tulp is opgesloten. Maar dit betekent niet dat tulpen geen geur hebben. Loop dit weekend eens een bloemenwinkel binnen of langs een bloemenstal en druk je neus in een emmer vol tulpen. Reken maar dat je neus de groene saptonen van de stengels en bladeren opsnuift en bloemige tulpenaroma’s waarneemt.
Waarom is dit nu zo’n blijmakende geur? Het aroma van sinaasappel is bekend om haar opwekkende eigenschappen. Evenals mandarijn en bergamot. Maar dit parfum leunt niet op het verkwikkende effect van citrusfruit. Byredo’s La Tulipe is een impressionistisch geurschilderij over tederheid, puurheid en het nog onbezoedelde. Allen symbool van de lente. Deze geur opent je hart en maakt het ruim. En vertelt je dat de lente begonnen is.
LA TULIPE van Byredo (2010) ♡ ☆ ♪♪ ∫∫ ♀ €€ ⎢floral⎢Verkrijgbaar bij Skins
Opent fris met fresia en iets heel licht kruidigs en muskachtigs. Het is Byredo gelukt de fresia lichtvoetig te houden en de doorgaans bedwelmende karakters uit te sluiten. Saptonen, iets groenteachtigs. De geur van de emmer met tulpen bij de bloemenwinkel gaat naadloos over in dit parfum. La Tulipe heeft een mooie vulling, iets rijks, zonder zoet te worden. Verrassend lang aanwezig. Maakt geen grote ontwikkeling door, echter alle elementen blijven aanwezig en op hun plek. Harmonieus en in balans.
Byredo noemt zelf de volgende ingrediënten: rhubarb, cyclamen, freesia, tulipe, blond woods, vetiver.
En welk parfum is voor jou het symbool van de lente?
En opeens hebben mijn neus, lichaam en geest geen zin meer in orientals zoals Shalimar van Guerlain of Labdanum 18 van Le Labo. Ook kunnen florientals zoals Chamade en weelderige geuren met tuberoos me niet meer verleiden. Twee weken geleden nog een heerlijke fles Coromandel van Chanel aangeschaft. Het zal een maand of zeven duren voor ik haar opnieuw tevoorschijn haal om samen de herfst in te luiden.
Mijn neus vertelde me afgelopen week als eerste dat de lente definitief zijn intrede heeft gedaan. Ook al is er buiten nog niet veel te ruiken. Hooguit water dat loskomt uit de bevroren grond en vochtdampen die door bevroren plantenstengels en gebladerte aan de lucht worden afgegeven.
Mijn neus speurt naar lentegeuren. Snuffelt enthousiast aan tallloze geurwaters, zoekend naar grassige tonen, bloemenaroma’s en vooral speelse karakters. En tot mijn verbazing hebben rozen deze week een ongekende aantrekkingskracht op haar.
Ooit schijnt Coco Chanel wuft uitgeroepen te hebben ‘welke vrouw wil nu ruiken naar een bloem?’. Nou, ik dus. Zo nu en dan.
Soliflors, tot de 20e eeuw de dominante parfumstijl, zijn parfums die een bepaalde bloem representeren. Je zult ze niet snel vinden in mijn privécollectie. Fresia’s, hyacinten, lelies of jasmijn, ik laat ze allemaal aan me voorbij gaan.
Maar voor rozen maak ik een uitzondering. En zeker voor Une Rose van Editions de Parfums Frederic Malle, een ultraklein parfumhuis in 2000 opgericht door Frederic Malle. Malle geeft zijn parfumeurs totale vrijheid. Geen focusgroepen, geen briefings, geen restricties op kosten. Zijn aanpak heeft geleid tot een uitzonderlijke reeks parfums.
Malle voegde ook Edouard Fléchier met zijn tovenaarskunsten aan zijn team toe.
Une Rose, uitgebracht in 2003, is zijn eerste en bij mijn weten enige rozenparfum. Een roos van reusachtige afmeting. Larger than life en met recht een flowerbomb.
Er is weinig lieflijks en onschuldigs aan deze geur te ontdekken. Het lijkt er eerder op dat Fléchier zich heeft laten inspireren door de onmiskenbare erotische uitstraling van de volledig geopende bloem, de doornen en de met mest doorwoelde aarde.
Was Une Rose een vrouw, dan had ze trekken van Scarlett Johansson, Kate Winslet, Maria Callas en Jessye Norman. Sexy, puur, woest, vlezig, onweerstaanbaar, emotioneel, luidruchtig en groots. Trek de gordijnen dicht, zet de aria ‘Ebben? Ne andrò lontana’ uit La Wally van Catalani op en de dvd van ‘Lost in Translation’, zonder geluid. Verlicht de kamer met tientallen kaarsen en spray een beetje Une Rose op. Sluit je ogen. Haal diep adem. Open je voor de zinneprikkelende wereld waarin je je nu bevindt. Welkom in het universum van Fléchier.
UNE ROSE van Editions de Parfums Frederic Malle (2003)
☆ ♪♪♪ ∫∫∫ ♀ €€€ ⎢floral⎢verkrijgbaar bij Skins en de webwinkel van EdPFM
Explosie van rozen en een lichte toets van geranium. Iets donkers en dierlijks. Eindeloos lang. Enorme concentratie. Twee pufjes is meer dan voldoende om jezelf, en de ruimte waarin je je bevindt, te parfumeren. Voorzichtig aan dus. Niet mee uit gaan eten en ook bezoek aan bios of concertzaal is met dit parfum af te raden. Stiekem de opvolger van Poison, zijn andere geesteskind uit 1985?
Londen. Overtuigend lelijk en met afstand de meest grijze miljoenenstad van de westerse wereld. En toch een van mijn favoriete steden. Denk ik aan Londen dan denk ik aan Mr Bean, the Prince of Wales, de bulldog, de hotdog en de dinky toy-achtige taxi’s. Geen toonbeelden van geraffineerde elegantie, maar iconen met heaps of character.
Goed, het heeft een aantal jaren geduurd hoor, voordat deze stad een plekje in mijn hart veroverde. De eerste ervaringen beloofden dan ook weinig goeds. Een afgetrapt hotel op de hoek bij Piccadilly Circus, met karaoke in de bar. Een kamer niet groter dan een bezemkast die een fortuin kostte, en waar je de buren ‘s avonds de liefde hoorde bedrijven. De überlelijke omgeving van Waterloo station, de troosteloze kantoorkolossen uit de jaren zestig en zeventig. Het zorgde voor een trauma, dat slechts door langdurige massage uit mijn systeem verwijderd kon worden. De wijk Marylebone bleek als geen ander in staat mij deze ongelukkige eerste ervaringen te laten vergeten. En toen bleek het opeens kinderlijk eenvoudig me te openen voor het aantrekkelijke karakter van deze wereldstad: cool, bruisend en creatief.
Vandaag Doorgesnuffleld dus vanuit Londen, startend bij de Diptyque winkel op Marylebone Highstreet. Een prachtige flagshipstore, barstensvol geurkaarsen, huisparfums, eau de toilettes, eau de parfums en colognes. Hemels.
Jammergenoeg mocht ik geen foto’s maken van het winkelinterieur. Dus voor een totaalervaring moet je zelf naar Londen (of Parijs), niet in het minst natuurlijk om al die heerlijke geuren zelf op te kunnen snuiven.
De parfums van Diptyque hebben een wonderlijk natuurlijk karakter. Het lijkt alsof de kruiden, specerijen, de bloemen en de harsen direct uit de natuur in de fles zijn gestopt. De geuren zijn vitaal en lichtvoetig, of het nu een kruidige of bloemig geur is. Misschien is Diptyque in dat opzicht wel de tegenhanger van Serge Lutens. Ook de geuren van Lutens hebben een zeer natuurlijke feel maar ze zijn over het algemeen veel voller, luider en minder elegant dan die van Diptyque.
EAU ROSE Diptyque (2012) ❼ ♪♪ ∫∫ ♀ € ⎢floral ⎢Celeste en Skins (voorjaar)
Thee, bergamot en rozen zorgen voor een heerlijke frisse en zuivere opening. Honing brengt wat diepte in de geur en de ceder voor een tikje kruiden. De verkoopster kenmerkt Eau Rose als ‘a pretty, girly scent’. Indeed. Een geur om de lente mee te vieren.
L’EAU Diptyque (1968) ☆ ♪♪ ∫∫ ♀♂ €€ ⎢woods⎢Celeste en Skins
Het eerste parfum dat Diptyque uitbracht. Kruidnagel, kaneel, rozen en geranium. Bloemen en kruiden houden elkaar perfect in balans. Gebottelde potpourri. Ronduit zalig.
L’AUTRE Diptyque (1973) ☆ ♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢dry woods⎢Enkel verkrijgbaar bij flagshipstore Diptyque
Straf en streng. Bomvol komijn, kardemom, lemongrass en patchouli. Zo ongeveer zal een specerijenmarkt in Delhi ruiken. De komijn ontpopt zich als het lekkerste lichaamszweet dat ik ooit heb geroken. Tsja, daar moet je natuurlijk wel van houden…
Meer Diptyque besprekingen volgen de komende weken.
De afgelopen week had ik al een beetje de lente in het hoofd. De merels maakten me ‘s ochtends wakker met hun gezang, de klimroos aan de voorkant van het huis begon uit te lopen en de paarse hoofdjes van de krokussen kwamen boven het gras uit. En mijn neus ging op zoek naar geuren met een krachtige groene of bloemige toets en een energiek of onschuldig karakter. Dus vandaag een olfactorisch voorproefje op de lente die in aantocht leek. Leek? Ja, leek. Want sinds gisteravond vriest het dat het kraakt in het zuiden van Nederland.
VOYAGE D’HERMES Hermes (2010) ☆ ♪♪ ∫∫ ♀♂ €⎢woods⎢verkrijgbaar bij de bekende ketens
Elegant, subtiel en opwekkend. Peperig, kruidig en pikant. Kunstwerkje.
EAU DE CAMILLE Annick Goutal (1983) ☆ ♪♪ ∫∫ ♀ € ⎢floral/green ⎢o.a. Babassu en Celeste
Groen, groen, groen. De bedwelmende geur van sering en kamperfoelie. Fantastisch lenteparfum.
GARDENIA ROYAL Il Profumo (2004) ❼ ♪♪ ∫∫ ♀ €⎢floral ⎢o.a. Babassu en Celeste
Rijk geschakeerd bloemenboeket met jasmijn, gardenia, lindenbloesem en tuberoos. Licht zoetje. Musk.
Y Yves Saint Laurent (1964) ☆ ♪♪ ∫∫ ♀ € ⎢chypre/green⎢verkrijgbaar o.a. bij Ici Paris
Jarenlang is Y van de markt geweest. Maar gelukkig heeft YSL deze geur recentelijk weer tot leven gewekt. Hou je van stuivende en klassiek gecomponeerde chypres à la Miss Dior? Mis deze dan niet en koop een flesje. Je weet nooit wanneer ie weer uit produktie wordt genomen.
Ter afsluiting wil ik iedereen bedanken voor zijn of haar waarderende woorden en tips voor deze nieuwe rubriek. Met plezier heb ik het verzoek van enkele lezers ingewilligd om de informatie over de geursymbolen onder handbereik te hebben. Je vindt nu bij elk parfum een link (☆ ♪♪ ∫∫ ♀ € ) naar een pagina waar een uitgebreide toelichting op de symbolen te lezen is. En aan de menubalk is de pagina GeurSymbolen toegevoegd. Ik hoop van harte dat deze toevoegingen het leesplezier vergroten.
‘Wat is dit?! Tijgerbalsem?’. Verschrikt schroef ik het dopje op de fles en staar ernaar in ongeloof. Is dit wel de geur die ik heb besteld? ‘Tubéreuse Criminelle’, vermeldt het etiket. Geen twijfel mogelijk. Maar ik had toch een bedwelmende tuberoosgeur besteld? Zo eentje waar je door heen moet knippen. Vol, weelderig en sensueel?
Dagenlang staat het parfum onaangeroerd op de eettafel in de woonkamer. Zo nu en dan werp ik er een steelse blik op. ‘Hmm, toch maar niet’. Het kost me een halve week om de klap van de eerste kennismaking te verwerken eer ik vrijwillig mijn neus opnieuw aan deze hoogst merkwaardige geur blootstel.
Geheel verrast ben ik nu ook weer niet. Serge Lutens en zijn partner in crime Christopher Sheldrake hebben immers patent op het creëren van buitenissige parfums.
Bij de tweede kennismaking zet ik me schrap voor wat komen gaat. Er is slechts één pufje nodig om het zwarte sprookje van Lutens tot leven te wekken. In nevelen van kamfer verschijnt Tuberoos ten tonele. Verkleed in rubber en wat verlegen, maar onmiskenbaar. Ze dwaalt rusteloos over het podium tot ze ruw door het duistere tweetal Zwart Leer en Drank overmand wordt.
Plotseling komen mijn nekharen overeind en word ik overvallen door een beklemmende onrust. Kom op Tee, het is maar een geur. Vloeistof in een flesje. Dat is het ook, maar toch. Beelden van een spaarzaam verlichte steeg, ijzige koude en geweld dringen zich aan me op. Lustmoord flitst door me hoofd. Ik duw de geurstrook ontzet van me af. Vreemd spelletje dit.
Wacht even, ik laat me toch niet door een parfum op mijn kop zitten. Kom op zeg.
Ik trek de stoute schoenen aan en ga een stap verder. Een pufje op mijn pols en een pufje tussen mijn borsten. ‘En, wat vind je er van?’, ik buig naar voren en open mijn coltrui voor mijn lief.
‘Bubblegum’.‘Nee echt?!’.
‘Ja, kauwgom’. ‘Rubber?’.
‘Ja, dat ook. Autobanden met tijgerbalsem. Van wie?’.‘Lutens’.
‘Die kerel is gek’.
Ik weet nu in ieder geval waarom ik vandaag door mensen vreemd wordt aangekeken.
Uren later sta ik aan de grond genageld als ik gedachteloos mijn pols besnuffel. De akelige steeg is veranderd in een weelderige bloemenweide en van het duistere tweetal is geen spoor meer te bekennen. De ijzige koude heeft plaatsgemaakt voor een zacht briesje. En de tuberoos? Die is bedwelmend, vol en sensueel.
Serge Lutens. Gek en geniaal, het gaat nogal eens samen.
Tubéreuse Criminelle ☆ ⁇! ♪♪♪ ∫∫∫ €€ ♀♂⎢Floral ⎢o.a. Bijenkorf en Celeste, Ederveen en Mignonne
Lutens zelf noemt de aroma’s tuberoos, jasmijn, hyacinth, nootmuskaat en musk.
Heeft een parfum jou ook wel eens overrompeld? Of verwachtte je totaal iets anders? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.
Ik had vorig jaar om deze tijd niet kunnen bevroeden dat ik nu dit stuk zou schrijven. Maar als ik op dit jaar en zelfs mijn leven terug kijk, dan hing het eigenlijk al heel lang in de lucht. The Noble Nose; vrucht van mijn fascinatie en liefde voor geur. En uitlaatklep voor een andere liefde: het spelen met woorden en het vertellen van verhalen.
Nu het jaar op z’n einde loopt wil ik graag alle lezers bedanken voor het bezoeken van mijn site en voor alle lieve en bijzondere reacties die ik de afgelopen maanden heb mogen ontvangen via deze blog en per mail. Elke dag verwonder ik me erover dat mensen mijn schrijfsels weten te vinden en ze ook nog leuk genoeg vinden om terug te keren of de moeite nemen om te reageren. Dank, dank, DANK!
Ter afsluiting van dit jaar uiteraard een lijstje. Ik ben dol op lijstjes. Wie niet? De beste films van 2011, de twintig mooiste boeken, de Top 2000… Lijstjes zijn een fenomeen dat hoort bij zo’n laatste week van een kalenderjaar.
Mijn lijstje gaat uiteraard over parfum. Over de geuren die op mij dit jaar een onuitwisbare indruk maakten.
Mijn absolute winterfavoriet
Eau d’Hiver Frederic Malle (woods)
Witte amandelen in handwarm water met een zachte poederigheid. Ronduit mjum.
De geur die voor de zachtste landing zorgde op de eerste herfstige dag dit jaar
Coromandel van Chanel (oriental)
Warm, rond en comfortabel met die heerlijke toets van vochtige, mossige bosaarde (dank je Agnes!).
Mijn meest geliefde lentegeur
La Tulipe van Byredo (floral)
Ragfijne gebottelde onschuld, de perfecte huwelijksgeur.
Het ondeugendste parfum
L’Ombre Fauve van Parfumerie Generale (woods)
Pierre Guillaume’s trip naar verre oorden vol sexy jongelingen.
Het beste anti-depressivum
Zonder Aqua Allegoria Pamplelune van Guerlain was ik de verschrikkellijk natte zomer van dit jaar niet doorgekomen. Opwekkend en energiek. En ja, het ruikt naar grapefruit, maar de heerlijkste rijpe grapefruit die ik ooit geroken heb! Een model grapefruit, archetypisch, eentje voor de Arc van Noach.
Mijn grootste ontdekking
Ik kan niet kiezen. En waarom zou ik? Ik ben hier toch de baas?
De geuren van Mona di Orio en XerJoff.
Grootste verrassing in mainstream parfumland
Bottega Veneta van Bottega Veneta (chypre)
Een subtiele en karaktervolle chypre. Bravo!
Baiser Volé van Cartier (floral)
Voor iedereen die de lancering heeft gemist: loop bij het eerste lentezonnetje de dichtstbijzijnde Ici/Douglas/Sephora binnen en laat je verrassen door deze kristalheldere, groenige geur van lelies.
Mooiste vintage geur die ik dit jaar heb weten te bemachtigen
Ook dit zijn er twee: Vent Vert van Balmain en Arpege van Lanvin. My holy vintage grail.
Het meest verontrustende brouwsel
Serge Lutens Tubereuse Criminelle (floral)
Gebottelde waanzin met een happy ending.
En daarmee is deze lijst ook meteen een voorproefje van wat er allemaal komen gaat op mijn blog in 2012. En meer, want vanaf de tweede week van januari zal naast de vrijdag ook op dinsdag een artikel verschijnen.
—-
May you be happy, May you be safe, May you be at ease, May you be healthy.
Het commerciële succes van een parfum is af te meten aan de hoeveelheid flankers die zij voortbrengt. Flankers zijn parfums die de naam dragen van de kaskraker met een toevoeging zoals Sport, Sensuelle of Eau. De parfumproducent wil zo de schare liefhebbers van het succesvolle ‘moeder’-parfum verleiden tot aanschaf van de nieuwe geur.
Poison heeft vijf flankers voortgebracht: drie dochters, een hermafrodiet en een kleindochter.
TENDRE POISON (1994) Floral
Een voor de hand liggende keuze om Edouard Fléchier de eer te gunnen de eerste flanker voor Poison te ontwikkelen. Was de meester in staat om opnieuw een hype te ontketenen? De verwachtingen waren hoog gespannen toen negen jaar na de lancering van Poison dochter Tendre ter wereld kwam. Het oordeel was destijds eensluidend: dit is een telg uit de Poisonfamilie.
Tendre opent met frisse groene tonen en het muskachtige karakter dat Poison zo typeert. Na een minuut of tien blijft een indringend zoete witte bloemengeur over. De intensiteit van het parfum verraadt haar afkomst. Zo moeder zo dochter.
Tendre is inmiddels uit produktie genomen. Zo ben je lid van de familie, zo lig je er weer uit.
HYPNOTIC POISON (1998) Woody Oriental
Ik moet iets bekennen. Ik heb moeite om met een open geest en neus flankers tegemoet te treden. De commerciële drijfveren van de parfumproducent zorgen voor terughoudendheid. Is een flanker niet meer van hetzelfde? Of juist iets minder? Kan een flanker verrassen? Kan het iets anders zijn dan een crowdpleaser? Hypnotic Poison bewijst dat het kan.
Hypnotic doet me denken aan een romige bonbon van een meester patissier. Zo’n ronde, met fluweelzachte praliné van melkchocolade omhuld door kokosschaafsel. Licht gearomatiseerd met rozenwater, peper en sandelhout. Zo’n bonbon die je in een keer in je mond wilt stoppen. En waar je hand op zoek gaat naar de volgende, terwijl je mond nog niet helemaal leeg is. Als je wil dat er in je gehapt wordt deze Kerst, dan is Hypnotic iets voor jou.
PURE POISON (2004) Soft Floral
Stuivende witte bloemen met oranjebloesem en musk. Maar dan wel heel veel van alles. Alsof er een bouwlamp van 1000 watt op je neus wordt gezet. Doet chemisch en zelfs wat goedkoop aan. Niet door het minste trio gemaakt trouwens. Benaim / Ropion / Polge van respectievelijk Polo / Dune / Dior Homme hebben hun handtekening onder Pure Poison gezet. Misschien net iets te veel manpower? Deze week Pure voor de vierde maal getest. Eindconclusie? Ik blijf er graag bij uit de buurt.
MIDNIGHT POISON (2007) Woody Oriental
Als ik deze geur geblinddoekt had geroken, dan had ik nu een beer moeten opeten. Ik had namelijk durven wedden dat dit een mannengeur is en geen vrouwengeur. Midnight is een koele, kruidige geur met een compacte structuur. Musk, anijs en een ietsiepietsie fruit. Een geur die eerder in de richting gaat van een fougère dan een woody oriental. Misschien wel de enige echte unisex in de stal van Dior.
HYPNOTIC POISON EAU SENSUELLE (2010) Floral Oriental
Een flanker van een flanker. Dat moet wel betekenen dat Hypnotic Poison een buitengewoon succesvol parfum is. En inderdaad, Parfums Christian Dior laat weten dat Hypnotic de best verkocht Poisongeur in Nederland is. En daarmee werd de kraamkamer voor deze kleindochter in gereedheid gebracht.
Hypnotic Eau Sensuelle is ontwikkeld door de huidige huisparfumeur François Demachy, die in 2006 de overstap maakte van Chanel naar Dior.Een ‘neus’ met een trackrecord om u tegen te zeggen. De man van 28 La Pausa, Antaeus en kaskrakers als Allure Homme en Coco Mademoiselle. En voor Dior de man achter de Escale en de La Collection serie, de Miss Dior Cherie en J’Adore flankers.
Wat meteen opvalt bij de opening van Eau Sensuelle is het ‘water’-achtige karakter. Binnen een minuut verdwijnt dit om plaats te maken voor de geur van witte amandelen, musk vanille, tuberoos en abrikoos. Smeuïge en tegelijkertijd krokante structuur. Fruitig. Herkenbare basis van sandelhout, musk en vanille. Goed gemaakt, zeker, maar ik voel geen enkele opwinding. Er kriebelt niets. Mijn hart klopt rustig door. Wat overheerst is een gevoel van teleurstelling. Ben benieuwd wat de Hypnotic-adepten van deze kleindochter vinden.
Wat blijft me bij van dit intensieve bezoek aan de familie Poison?
Moeder Poison, hoewel de scherpe randjes in de loop der jaren zijn verdwenen, is nog steeds een charismatische en imposante verschijning. Dat kun je niet van al haar nakomelingen zeggen. Hypnotic met haar warme, sensuele en uitbundige karakter is de uitzondering en mijn favoriete familielid. En wellicht door mijn zwak voor buitenbeentjes, trekt mijn neus ook naar Midnight. Tendre mocht van Dior al niet aan de kerstdis verschijnen, en eerlijk is eerlijk, ik mis haar niet. En als je me maar ver genoeg uit de buurt houdt van Pure, ben ik tevreden. En Eau Sensuelle? Ik ben dol op babies, kan er zelfs geen genoeg van krijgen. Maar als parfum heb ik liever iets met meer karakter.
Met enige weemoed denk ik terug aan de verzengende intensiteit van Poison bij haar lancering in 1985. Een geur voor powerwomen, extravert, brutaal en een tikkeltje masculien. Zin om even in de tijd terug te gaan? Kijk dan naar een van de eerste videoclips in de popmuziek met een ander icoon uit de tachtiger jaren. ‘Ladies and gentlemen, Miss Grace Jones’.
Hoe kijk jij aan tegen het fenomeen flankers? Voel jij dezelfde reserve als ik, of word je juist gestimuleerd om een nieuwe geur te proberen? Welke nakomeling van Poison is je het liefst? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.
Iedereen die in de zeventiger jaren met de tv-serie Star Trek is opgegroeid, kent de volgende scène. Onverschrokken ruimtereizigers nemen plaats in een manshoge scanner, lossen op, en worden met deze futuristische transporter door tijd en ruimte geslingerd. Hun lichamen, gestoken in kekke ruimtepakken, verplaatsen zich sneller dan het licht door de melkweg. In luttele seconden worden onmetelijke afstanden afgelegd.
Drama Nuui is mijn transporter. Haar aroma’s lanceren mij in een imaginair regenwoud met jasmijn van duizelingwekkende omvang. Lauwwarm vocht druipt onafgebroken uit haar duizenden en duizenden witgroene kelken. Een regenwoud waar de hemel onzichtbaar is, de blik ontnomen door het bladerdek van immense woudreuzen, kronkelende lianen en vlammend rode bromelia’s. Een regenwoud waar het horen van je eigen ademhaling onmogelijk is door de kakofonie aan geluiden die ontsnappen aan de kelen van gekko’s, neusapen en de duizenden insecten. Geuren, geluiden en de drukkende atmosfeer zijn onontkoombaar. Drama Nuui, olfactorisch ticket naar een vochtig en bedwelmend regenwoud.
Vorige week sprak ik in Amsterdam met de maker van dit parfum, Pierre Guillaume. Ik vroeg hem waar dat ‘natte’ en ‘jungle-achtige’ karakter in Drama Nuui vandaan komt. Hij tekende het op de achterkant van een geurkaart voor me uit:
Hier is een scheikundige aan het woord. Een man die jongleert met natuurlijke grondstoffen en door de mens gemaakte moleculen. Een magiër die met Gaiac Wood en fresh Elemi de illusie van nat hout oproept. En met toevoeging van Animelys SP mij in een jungle laat belanden.
En zo dobber ik opeens met Pierre op de rivier de Mekong in Zuid-Oost Azië (IndoChine). Sluit hij me op in een sigarenkistje (Cozé) en omwikkelt hij me met een ultrazachte wollen deken met Cadjmere.
Beam me up scotty…
Is er een parfum dat voor jou als een transporter werkt? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel!
