L’essence, een vakblad voor de parfumerie, meldt dat er 5520 versies vooraf zijn gegaan aan het definitieve brouwsel. Stel je eens voor: 5520 versies, 5520 besprekingen met het produktteam, duizenden keren een ‘Oh la la, c’est tres bien, oui, mais….’ en even zovele ongemakkelijke stiltes waarin niets gezegd hoeft te worden om te weten hoe laat het is.
Drie hotshots uit de parfumindustrie, Olivier Polge (o.a Dior Homme, Flowerbomb en Spicebomb), Dominique Ropion (o.a. Amarige, Alien en Carnal Flower) en Anne Flippo (o.a. Lady Million en Trussardi Skin) keren voor de 5521ste keer terug naar het lab en de computers om hun huiswerk nog eens dunnetjes over te doen.
Er wordt gezucht, gemompeld en gevloekt. De drang is groot er tussenuit te knijpen. De geest te benevelen met drank en de wonden van gekrenkte trots met aandacht te verbinden. Maar de klant is niet tevreden, dus linksom of rechtsom, ze moeten door.
‘Anne, heb jij nog iets in je toverdoosje zitten?’, doorbreekt Olivier de drukkende stilte.
‘Eh, pfff, nee niet echt. Toi Dominique?’.
‘….’,
‘Dominique?’,
‘Ik heb dringend behoefte aan een borrel’, bromt deze en beent weg met een brede rug die pure frustratie uitstraalt.
Ze draait haar hoofd terug naar haar andere collega die stuurs voor zich uitkijkt. Ze moedigt hem aan zijn gedachten te ventileren. Zijn creatieve grenzen opnieuw te verleggen. Ze hoopt op een wonder, een briljant idee. Maar het blijft stil, ook aan zijn kant.
En ze vreest dat haar grootste angst bewaarheid gaat worden. Ze denkt aan de hoon van collega’s, de smalende woorden van de schrijvende pers. Ze wordt licht in haar hoofd en slikt. ‘Kies nou een eerlijk beroep, dat van meubelmaker of bakker’, hoort ze haar moeder zeggen.
‘Dan toch maar die dosis Ethyl Maltol verdriedubbelen?’.
Hij haalt zijn hand geagiteerd door zijn haar en knijpt zijn mond samen. De tijd lijkt even stil te staan. Dan knikt hij en neemt met een kort ‘à demain’ van haar afscheid.
Een week later klinkt applaus in de meetingroom op de 5e verdieping. ‘Oh la la. Oui. OUI. OUI!!! ‘. De drie parfumeurs kijken elkaar aan. De een trekt nauwelijks zichtbaar zijn schouders op, de ander zijn neus en de derde haar wenkbrauwen. En opeens realiseren ze zich wat er gebeurt. Uit hun ogen stroomt verwondering, berusting, opluchting en tenslotte victorie. Eindelijk vrij, eindelijk weer ruimte om adem te halen. La vie est belle.
★★★☆☆ LA VIE ET BELLE (2012) van Lancôme
♪♪♪ ∫∫∫ ♀♂ € ⎢woody oriental⎢Verkrijgbaar bij de bekende ketens
Opent met iets fris direct gevolgd door een dubbele shot gebrande suiker. En nog een. En kom op, doe eens stoer, nog een. Hee, iris. Zit er mooi in, verrassend. Iets van witte bloemen, stuivend. Paars fruitzuurtje. Romige vanille en iets stoffigs. De suikerspin zit me dwars. Begint me te irriteren. En opeens word ik bevangen door vermoeidheid en gapende verveling. Oh got, kan dit bombardement van fruit, zoet en vanille nu ophouden? En waaraan doet me dit toch denken? In gedachten loop ik de geurige publieksknallers van de afgelopen jaren langs.
Ja. JA. JA. Dat is het! Het zijn de meisjes Coco Mademoiselle en Angel, innig verstrengeld op een schommel in een veld van zwarte bessen. Beiden gehuld in een fluoriserende roze petticoat likken ze aan een larger than life suikerspin. En ze lachen. LACHEN. LACHEN. Ze lachen zich de tranen over de wangen. La vie est belle. Voor meisjes onder de 16.
Uiteraard ben ik nieuwsgierig of jij La vie est belle al geroken hebt. Hou jij van dat zoete aroma in parfum dat doet denken aan suikerspin? Of ben je er juist afkerig van? Ik ben benieuwd naar je verhaal.