Hemels water

Een mens zit vreemd in elkaar.

Net nu ik verzaligd mijn benen in de zon leg en de gazpacho, tabouleh, gegrilde scampies en een glas pastis met ijs onder handbereik zijn, word ik verliefd op een parfum dat een ode brengt aan de regen. Inderdaad, regen.

Angeliques sous la Pluie.

Even dacht ik Jean-Claude Ellena te betrappen op een fantasie over Angelique, die na een hoosbui doorweekt in zijn Zuid-Franse parfumtempel verschijnt. Maar nee, die ‘s’ van Angeliques laat geen ruimte voor wulpse gedachten. Het gaat hier om engelwortel (angelica archangelica) en Ellena’s creatie is een welriekende haiku over een majestueuze plant in een regenbuitje. Kuiser wordt het niet.

Over regen gesproken. Volgens de deskundigen zijn er drie regentypes. Het kan niet anders of dit moeten huiskamergeleerden zijn. Want tel even met me mee: er zijn de striemend straffe regens in de herfst waarin nog geen hond naar buiten wil. Die vanuit het westen in een hoek van 45 graden een weg vinden langs de sluiting van je jas en zonder pardon je arme lijf geselen. Dan heb je de zomerse stortregens met druppels groter dan een centimeter. Vloek of zegen, je wordt er behoorlijk nat van.

En vergeet de drizzle niet, de druilregen, nauwelijks waar te nemen, maar dit type heeft slechts een straatbreedte nodig om je tot op de draad te doorweken. Dat zijn er al drie. Dan heb je nog de ijsregens, de hoosbuien, de slagregens, de wolkbreuken, de plensbuien, de watergordijnen, de motregens, de zomerse buitjes en de moesson. Mis ik er nog een?

Gelukkig is er deze week nauwelijks regen, maar wel Angeliques sous la Pluie. Met dank aan de weergoden.

♡★★★★☆ ANGELIQUES SOUS LA PLUIE (2000) van Jean-Claude Ellena voor Frederic Malle
♪ ∫ ♀♂ €€⎢woods⎢verkrijgbaar bij Skins Cosmetics
Een flinke scheut Hendrick’s Gin met Fever-Tree tonic klettert over mijn polsen. In een fractie van een seconde overbrug ik de 200 kilometer die mij scheiden van Pure C, het jongere en hippere zusje van Oud Sluis van (bijna ex-) driesterren chef Sergio Herman. De cocktailkaart is er eentje om bij weg te dromen en het roomwitte interieur van het restaurant, de duinen met het wiegende helmgras en het uitzicht op zee vertragen mijn hartslag. De cocktail met ijsblokjes van rozemarijn en andere groene kruiderijen geeft me het laatste zetje om mijn gedachten met een korrel zout te nemen.

Het kan niet anders of Ellena slurpt ook graag dit drankje weg. En misschien zat hij vorig jaar wel diezelfde septemberavond in een van die andere ronde kunststoffen banken. Genoot hij van hetzelfde brouwseltje als ik. Met Hendrick’s gin en Fever-Tree tonic en van die kunstig gemaakt ijsblokjes. Ik durf mijn fles Angeliques sous la Pluie erom te verwedden dat aan gin of tonic, of misschien wel aan allebei, een druppel engelwortelolie is toegevoegd.

Ellena zou Ellena niet zijn als hij na deze sprankelend frisse opening niet op de rem trapt. Eerst het briesend paard de vrije teugel geeft om het daarna krachtig tot de orde te roepen. Hij verstaat de kunst van het temmen, deze man. Verbazingwekkend hoe hij het tintelend frisse groenkruidige begin van citrus, jeneverbes en subtiel zoete engelwortel in een oogwenk omtovert in een geraffineerd zachte, musky, tikje sweaty en houtige, licht warme en comfortabele geur. Enkel waarneembaar als je de drager op de huid kruipt.

Angeliques sous la Pluie. Engelwortel in de regen, een regen van de fijnste soort. Ellena’s geurige aquarel in watertonen.

Maar je maakt mij niet wijs dat Ellena onder het genot van die gin-tonic niet even aan Angelique dacht…

Net nu ik de laatste hand aan dit artikel leg, begint het te regenen in Maastricht. Goed voor de engelwortel die haar krachtige wortels en stengels weer kan volzuigen met hemelwater. En ik? Ik laat de gin-tonic voor wat ie is en laaf me aan de beelden van ‘Ocean without a shore’ van Bill Viola, een videokunstenaar die gegrepen is door watergordijnen.

Geïnteresseerd in de achtergronden van dit werk? Klik dan hier.

En naar welke geuren grijp jij deze zomer?

Stoners Birdie

Als ik een boek lees, reist er altijd een parfum met me mee. Zo was er Vrijheid van Jonathan Franzen met een vintage Jolie Madame van Balmain, hulde ik Stefan Brijs’ Engelenmaker in Tindrer van Magnetic Scent en geurde Verwante Stemmen van Vikram Seth naar Mona di Orio’s Musc.

Als boekenlegger fungeert een zuinig geparfumeerde geurstrook. De woordenstroom die uit het boek omhoog welt, stopt onmiddellijk als ik de strook tegen mijn neus hou. ‘Hé zeep’, ‘wauw’, ’tsjonge, stoer’, ‘ohhh viooltjes’, ‘goh leer’, ‘jakkes’, ‘???’, ‘hmmm’.

Deze gelegenheidskoppels, niet bij elkaar gezocht maar bij toeval door mij bij elkaar gebracht, leveren vaak verrassende combinaties op. Een vochtig donkergroen bloemenparfum bij een bloedstollend verhaal over gekloonde kinderen. Een assertief knisperende chypre met een toets van gebrand leer bij een Amerikaans epos over de middenklasse.

Soms lijken ze voor elkaar gemaakt, het verhaal en het parfum. Dan vallen de aroma’s naadloos met de woorden samen en genieten episode en akkoord van elkaars gezelschap. Soms ook is het parfum tot troost, zoals de zachte sensuele Musc van Mona di Orio bij de weemoedige roman over een onmogelijke liefde tussen een pianiste en een violist.

De afgelopen week omlijstte Birdie, een van de tien parfums uit de nieuwe serie ‘Join the Club’ van Xerjoff, het prachtige Stoner van John Williams. Een onalledaags koppel.

★★★★☆ BIRDIE (2013) van Xerjoff, Join the Club serie
♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€⎢mossy woods⎢o.a. verkrijgbaar bij Aafke’s
Indringende aroma’s van hooi, paard en zwarte aarde. De onmiskenbare geur van groene zeep, je weet wel, die glibberige doorschijnende substantie in die ronde geelgroene plastic verpakking. Fris wasgoed met een hint van menthol. Leer en iets stuivends.

Na een half uur is een perfecte balans ontstaan tussen de dierlijke en zepige tonen. ‘Vreemd maar wel lekker’. Erg lekker zelfs.

Intrigerende textuur: een diep bruinzwarte massieve grondlaag waarop kuikendons een vederlicht dansje uitvoert.

Zeer eigenzinnig en origineel geurprofiel. Het heeft iets vertrouwds en is tegelijkertijd een van de meest ongewone parfums die ik in tijden geroken heb. Neus ligt in overgave op mijn pols, wil alleen maar ruiken. ‘Tee, laat me met rust’, klinkt het als ik haar lastig val met mijn gepieker.

Waarom passen Birdie en Stoner zo goed bij elkaar? Waarom vormen het markante gezicht op de cover en deze geur zo’n perfecte match?

Stoner verhaalt over het leven van een begeesterde wetenschapper Engelstalige literatuur die gebukt gaat onder existentiële eenzaamheid, stelselmatige vernedering en verloochening om tenslotte te bezwijken onder de last van het leven. Maar als ik dit verhaal in geur wil schilderen, kom ik niet uit bij Birdie.

Dan vallen opeens de stukjes van de puzzel op hun plek. Is de code gekraakt. Dat wat Stoner node ontbeert om zijn plek op deze wereld in te nemen, eist Birdie van meet af aan op. Waar Stoner zich schikt, is Birdie onverzettelijk. Waar Stoner zich laat kleineren, maakt Birdie met één oogopslag duidelijk dat er niet met zijn voeten kan worden gespeeld.

Met Birdie was Stoner beter bestand geweest tegen de ruigheid van het menselijk bestaan. Wat had ik Stoner graag een Birdie gegund.

Sergio Momo, grondlegger van Xerjoff, vertelde me enkele weken geleden tijdens een ontmoeting in Amsterdam dat van geen enkel parfum uit de ‘Join the Club’-serie de geurpyramide bekend wordt gemaakt (uiteraard worden wel de allergenen vermeld op de verpakking). Hij vertrouwt erop dat de consument de tien geurige sfeertekeningen herkent. Niet alleen moedig maar ook risicovol.

Over Birdie schrijft hij:

(…), the golf club that stretches over a manicured green carpet, a course that is an oasis of rejuvenating well being, where challenges are compelling in a calm tone, surrounded by the trees that act as its frame. The only muffled sounds that awaken the quiet of the place are those of clubs hitting balls, their trajectory perfect, the outcome of technique and concentration.’

Duidelijk, toch?

Hoeveel waarde hecht jij aan informatie over de aroma’s in een parfum? Uit wat voor type beschrijving maak jij op of een parfum al dan niet interessant voor je kan zijn? Ben je ook wel eens op het verkeerde been gezet? Vertel!

Zafar van Xerjoff, from Italy with love

Ik heb een haat-liefde verhouding met onze Franse zuiderburen, altijd al gehad. Een volk dat doet of het als enige iets van esthetiek begrijpt, de rest van de wereld doet mee voor de poedelprijs. Of het nu om mode, wijn, gastronomie of de parfumerie gaat, ze menen op al deze terreinen als enige toegang te hebben tot de heilige geometrie die leidt tot onomstreden schoonheid. En dat zet kwaad bloed.

Opmerkelijk dat ditzelfde op schoonheid beluste volk het riekende niet schuwt. Sterker nog, ze houden van alles wat stinkt. ‘Wat stinkt?’ hoor ik je uitroepen? Ja, wat stinkt. En het zit diep. Toen Napoleon van een van zijn veldslagen naar zijn Josephine terugkeerde, stuurde hij een verkenner vooruit met het bericht dat ze zich vooral niet mocht wassen. Nu jij weer.

Of neem hun kazen, bijvoorbeeld Munster, een roodschimmel die ruikt naar zweetvoeten, langdurig beslapen lakens en ammoniak. Waarom zou je dat in hemelsnaam in je mond willen stoppen? Om maar te zwijgen van de kleverige laag die alleen met sinaasappelsap, zure witte wijn of een schraper van je tong is te verwijderen. Zit je op de bank met je liefje en hebt zin in een dansje, stuit je op een onneembare vesting van opgewarmde kaasbacteriën. Bahhhhhh. En dan zijn er ook nog mensen die er een slokje rode wijn overgieten. Pure zelfkastijding.

Ik heb trouwens ook die tijden gekend. De eerste helft van mijn leven was ik dol op kaas. Nee Tee, eerlijk zijn: je was verslaafd aan kaas. En de hele ‘vieze’, zoals Epoisses had ik het liefst. Rondje uit de korst van de kaas snijden, het dekseltje lichten, een lepel glibberige lichtgele pasta eruit scheppen en dan met het puntje van mijn tong een klein mopje eraf likken. Te ranzig voor woorden. En genieten dat ik deed.

Die tijd ligt achter me.

Maar de geur van kaas is een ander verhaal. Hoewel ik zo nu en dan huiver en geschokt mijn neus afwend, ben ik gefascineerd door haar aroma’s. Wist je dat er hele boeken zijn volgeschreven met kaasvocabulaire? Van fruitig tot notig, zurig, kruidig, houtig, bloemig, dierlijk, urine-achtig, zilt, zout en peperig, om maar eens wat termen te noemen.

Hoe groot de verrassing toen deze week aroma’s van kaas mijn neus binnendreven bij het besnuffelen van één van de parfums uit de Oud Stars collectie van het Italiaanse tophuis Xerjoff. Een reeks zeer erotische parfums door overdadig gebruik van dierlijke en aardse aroma’s. De namen van de parfums refereren aan de steden die Ibn Battuta, bekend als de Marco Polo van de Arabische wereld, tijdens zijn reizen bezocht. Xerjoff lonkt met deze reeks zonder gêne naar de Arabische markt en fleemt zacht: from Italy with love.

♡ ★★★★★ ZAFAR van Xerjoff, Oud Stars collectie
♪♪ ∫∫ ♀♂ €€€⎢woods⎢Bij Mignonne, Parfumerie Louise en ESSIE Darling
Opent zeer onalledaags met een krachtig, zoet weeïg en zeer dierlijk akkoord dat doet denken aan, tsja, inlegkruisjes. Gebruikte dan wel. Ook iets bloemigs, stoffigs en kazigs. Even schud ik in ongeloof mijn hoofd om vervolgens geïntrigeerd een tweede snuif te nemen. Mijn hele systeem bevindt zich nu in opperste staat van alertheid. Gloeiende neusvleugels. Mocht er ooit een man of vrouw met deze geur voorbijkomen, dan krijg ik ongetwijfeld visioenen van woeste seks met een kinky randje.

Hier zijn mensen met lef aan het werk, dat is duidelijk.

Aroma’s van zurige chutney en peper volgen en ook wierook en vetiver nemen deel. Na een minuut of 10 neemt het overweldigende dierlijke karakter af, krijgen de houtige aroma’s meer ruimte en komt het parfum wat tot rust.

Al snel volgt een nieuwe golf dierlijkheid, wat zeg ik, een tsunami. Wow. Dit is grensverleggend. Na een minuut of twintig piept er iets donkers en scherps door het parfum dat zich ook weer razendsnel terugtrekt. De geur van geïmpregneerde treinbielzen. Opnieuw rust en tijd om op adem te komen. Deze dans gaat uren door, jaja, dit parfum heeft uithoudingsvermogen.

Wie hier niet warm voor loopt, is niet meer te redden. Napoleon zou er dol op zijn geweest. Maar deze slag is voor Italië.

Xerjoff noemt zelf: roos, zwarte peper, neroli, witte bloemen, 15 jaar oude Laos oud, cederhout, vetiver, musk, wierook uit Oman.

Ik ben dol op dierlijke karakters in parfum. Een donker randje, iets vuils, heerlijk. En jij? Hou jij ervan? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.

Vaderdag: op zoek naar viriel parfumgeluk

Iedereen die me een beetje kent weet van mijn kruistocht tegen olfactorische alledaagsheid en slaapverwekkende middelmaat. Nu vaderdag weer voor de deur staat is dit een ideaal moment om mijn strijd wat te intensiveren. Tijd voor een marsroute dus.

  • Inspecteer het planchet boven de wastafel en verwijder met één soepele beweging alle flesjes met de toevoeging ‘blue’, ‘aqua’, sport’ en ‘light’. Luister niet naar het stemmetje ‘oh wat zonde’ in je hoofd.
  • Controleer zijn kledingla en het dashboardkastje op verweesde flessen. Deze zijn al lang toe aan een andere bestemming.
  • Geef al je trofeeën een dikke kus en breng ze naar de kringloopwinkel, of nee, liever naar de glasbak.

Gefeliciteerd. Dat was een moedige actie. Op naar de parfumerie.

  • Negeer de aanbiedingen in de winkel. Je bepaalt zelf wel waar je man naar ruikt.
  • Negeer ook de combinatiepakketten met showergel of, nog erger, aftershave. Enkel bedacht door marketeers om van hun onverkoopbare voorraden af te komen.
  • Als de verkoopster aan je vraagt waar hij van houdt, vermijdt dan de woorden ‘fris’, ‘sportief’ en ‘mannelijk’. De kans is anders groot dat er iets onder je neus wordt gehouden dat aan veredelde toiletreiniger doet denken.
  • Projecteer het beeld van je liefje in de manshoge billboards met geboetseerde koffiebruine torso’s, sixpack en hongerige blik. Is dit echt iets voor hem denk je?

Hoera! We zijn nu echt meters aan het maken.

Euh, en nu? Hoe deze anarchistische acties om te zetten in viriel parfumgeluk? Niet eenvoudig omdat het aanbod ook na al dit gestreep nog steeds overweldigend is. Geen paniek. Neem de tijd, vertrouw op je neus en alles komt goed.

Mijn lijstje? Goed dan, omdat je het vraagt. Hier een greep uit mijn zomerfavorieten. Voor al onze leuke, mooie, lieve, interessante, spannende en aantrekkelijke mannen, vader of geen vader. Omdat ze het waard zijn…

EAU SAUVAGE van Dior / Citrus / Bij Douglas ed.

Klassieker. Citrusbom. Ultra fris en opwekkend. Maakt alert en actief. Het alternatief voor ‘sport’ en ‘light’. Vermoedelijk de brandstof waar Jack Bauer 24 uur op loopt.

 

GREY FLANNEL van Geoffrey Beene / Green / Via internet

Messcherp en assertief. Oorspronkelijk en origineel. Witty. Puntige groene karakters met viooltjes. Onwaarschijnlijk lekker. Uitermatie geschikt voor Mad Man Don Draper.

 

POUR UN HOMME van Caron / Floral / Bij Annindriya

Stijlvol en verfijnd. Boordenvol lavendel op een romig bedje van vanille. In zijn eenvoud magistraal. Een basisgeur voor de geurgarderobe van elke man. Iets voor Colin Firth als King George VI in de King’s Speech.

 

APOM POUR HOMME / Woody Oriental / Bij Annindriya en Skins

Citrus, ceder en oranjebloesem. Iets poederigs. Warme basis. Intrigerend geurprofiel. Een geur die je doet stilstaan en je hoofd doet omdraaien. Zou ik ook doen voor Nate Fisher van Six Feet Under, dus een goede combi.

 

L’EAU FROIDE van Serge Lutens / Woods / Bij Celeste o.a.

Eerder op deze blog besproken. Een parfum die de gemoederen tot bedaren brengt. Komt misdaadbestrijder Cedric Daniels in The Wire goed van pas. Ook iets voor Arjen Robben bij het nemen van penalties.

 

DIOR HOMME van Dior / Woods / Bij Douglas ed.

Iriswortel op zijn best. Comfortabel, smooth en handwarm. Onalledaags en met niets te vergelijken. Hoge aaibaarheidsfactor. Fijnproeversparfum. Voor karakters als Alan Rickman’s Colonel Brandon in Sense & Sensibility.

 

EAU SAHARIENNE van Les Voiles Depliees / Woods / Bij Aafkes

Ook eerder op deze blog besproken. Onlangs gepromoveerd tot hunkerparfum. Sensueel, kruidig en iets luchtigs. Zo ongeveer moet Sayid op het strand in Lost geroken hebben. Na een frisse duik, dat wel.

 

DECLARATION van Cartier / Dry Woods /  Bij Douglas ed.

Ragfijne compositie. Fris met een stoere kruidige basis. Iets voor Brad Pitt.  Oh nee, die is sinds kort aan de Chanel No. 5. Voor Angelina dan maar? Die heeft thuis toch de broek aan. Ook mijn favoriet trouwens in de tijd dat ik enkel ‘mannengeuren’ droeg.

 

EAU DE GLORIE van Parfum d’Empire / Dry Woods / Bij Annindriya en ParfuMaria

Pikant en knisperend. Aanwezig en vasthoudend. Zet tot actie aan en maakt onrustig. Groene kruiden, wat leer en ergens iets zachts. Ruwe bolster, blanke pit, dat idee. Ideaal maatje van Jason Bourne in The Bourne Ultimatum.

 

En ladies, zijn we er klaar voor? Niet dralen, kom op nou, aanvalluh!

Koop jij ook wel eens een parfum voor je lief? Hoe ga je te werk? Waar laat je je door leiden? Welk parfum is zijn favoriet? Heb je ook wel eens iets gekocht wat ie helemaal niet lekker vond? Of jijzelf niet, achteraf? Vertel het mij en de lezers van deze blog door te reageren op dit artikel.

 

Feminite du Bois revisited? Genie de Bois van Keiko Mecheri is niet wat het lijkt te zijn…

Sommige parfums sluiten een onvoorwaardelijk verbond met me. Zonder enig overleg of aankondiging vooraf. Kruipen onder mijn huid, slaan hun klauwen in mijn ziel en weigeren los te laten. Zeggen, dit is mijn thuis en verleiden me zachtmoedig tot overgave. Geuren die, zodra ze de weg via mijn neus naar mijn hart hebben gevonden, me in verwondering en bewondering tot stilstand brengen. Caught by surprise, door hun schoonheid, zeggingskracht en originaliteit.

Niet veel parfums zitten in deze league. Maar één maakt onmiskenbaar deel uit van dit exclusieve gezelschap. Feminite du Bois van Shiseido. Uitgebracht in 1992 onder regie van toenmalig creatief directeur Serge Lutens, in samenwerking met Pierre Bourbon en Christopher Sheldrake. Deze drie hemelbestormers gaven ceder, een van oudsher veel gebruikt aroma in mannenparfums, de hoofdrol in deze vrouwengeur. Het bracht een schokgolf teweeg in de parfumgemeenschap. Vanaf dat moment werd alles anders.

Helaas is Feminite du Bois al weer jaren geleden uit produktie genomen. Onbegrijpelijk maar waar. Alsof de Franse regering besluit de muziek van Debussy in de ban te doen, de Italianen hun wijngaarden met Sangiovese rooien en onze koningin de Gouden Koets bij het grofvuil zet.

Kennelijk zat het Serge Lutens ook niet lekker. In 2009 heeft hij onder zijn eigen label Feminite du Bois opnieuw uitgebracht. Maar jammergenoeg raakt deze heruitgave me niet zoals zijn oorspronkelijke schepping doet.

De verrassing was groot toen ik deze week Genie de Bois van Keiko Mecheri rook. Even meende ik me in het vroegere bosje van Serge te bevinden. De  spicy opening, het bloemige van de viooltjes. Mijn hart veerde op bij deze onverwachte ontmoeting met een oude liefde. Maar bij nadere inspectie blijken de verschillen groter dan de overeenkomsten.

FEMINITE DU BOIS van Shiseido (1992)
♡ ☆ ♪♪ ≀≀≀ ♀♂ ⎢woods ⎢Uit produktie
Opent zeer spicy en assertief met kardemom, kaneel en kruidnagel.  Op de achtergrond de warme kruidigheid van het cederhout. Knisperende structuur. Er ontstaat een uren durende dans, waar het kruidige openingsakkoord dan leidt, dan volgt.
Op zeker moment ondergaat het parfum een metamorfose. Puntige kruidigheid klapt om in een zijdezachte textuur met perzikachtige en bloemige (viooltjes) aroma’s. Er ontstaat rust en ontspanning in het parfum. Ben nu op het punt beland dat ik alleen nog maar met mijn hoofd kan schudden. Eindeloos lang, complex en intrigerend. Meesterlijk.

GENIE DE BOIS van Keiko Mecheri
☆ ♪♪ ≀≀ ♀♂ €€€⎢woods ⎢Verkrijgbaar bij Skins en keikomecheri.com
Heerlijke melange van specerijen met het accent op kardemom. Zweem van viooltjes. Klein zoetje rondt de opening af. Lichter en speelser dan FdB. Na een kwartier worden de eerste tekenen van een karakterverandering zichtbaar. Specerijen maken plaats voor groene sap- en theeachtige tonen. Doet FdB er ruim drie uur over om een andere gedaante aan te nemen, Genie de Bois heeft hier niet meer dan een klein uur voor nodig. Waar FdB verandert van Yang (spicy) naar Yin energie (fruitig en bloemig), maakt Genie de Bois een tegenovergestelde transformatie door. Van vriendelijk en speels naar streng en beheerst. Klasse, maar voor mij persoonlijk net niet van hetzelfde kaliber als FdB.

Aroma’s volgens Keiko Mecheri: viooltjes, blad van viooltjes, tonkaboon, benzoin en rozenhout

Meer weten over Serge Lutens en zijn Feminite du Bois? Bekijk dan dit schitterende interview met de meester.

Les Voiles Dépliées, een zomernovelle

Enrico Buccella, onafhankelijk parfumeur van Italiaanse komaf, verraste mij eerder met  zijn Cerchi nell’Acqua parfums. Ik keek dan ook uit naar een kennismaking met zijn nieuwste geesteskinderen die hij dit voorjaar uitbracht onder het Les Voiles Dépliées label. Vier bijzondere parfums die alleen hun verhaal vertellen aan oplettende luisteraars.

DES SALINS
❼ ♪♪ ≀≀ ♀ €€⎢soft floral⎢
Eerst: een boeketje Lelietjes van Dalen in een glazen vaas met vers water. Dan: tikje zepig en stuivend. Hint van dennen. De geur van zongedroogd wasgoed. Een moderne interpretatie van White Linen. Verrassend.

BAYADÈRE
⁇! ♪♪♪ ≀≀≀ ♀♂ €€⎢woods⎢
Pittig kruidig en groen. Puntig en strak geurprofiel. Heel veel kruidnagel, ietwat overheersend. Zweem van Ylang-Ylang. Ontwikkelt na verloop van tijd iets stuivends en een miniscuul zeepje. Eindeloos lang. Een krachtig en fascinerend parfum voor stoere en eigenzinnige types.

EAU SAHARIENNE
♡☆ ♪ ≀≀ ♀♂ €€⎢woody oriental⎢
Sex on the beach. Zand ruik ik niet in dit parfum, maar wel huid, zweet en andere lichaamsgeuren. Iets pikants en fris piept er tussendoor. Sterke toets van sandelhout. Draagt heel dicht op de huid. Eerste half uur verslavend lekker. Eindigt als een namiddagzonnetje, aangenaam warm. Een favoriet.

POTICHE
☆ ♪♪ ≀≀ ♀ €€⎢floral oriental⎢
Opent fris zurig met op de achtergrond een licht zoetje van vanille. Tere bloemetjes, zijdezachte poeder en iets romigs. Een kruidige toon houdt het parfum spannend en voorkomt dat het weeïg wordt. Eindigt zacht en teder als een wiegeliedje. Troostparfum.

De vier parfums lezen als een novelle. Een verhaal over het ochtendfrisse meisje Des Salins dat op een zonnig Italiaans strand de stoere en sexy Bayadère ontmoet. Eén blik op het tweetal en het is onmiddellijk duidelijk: dit wordt een broeierige middag. Negen maanden later wordt een wonderschoon kindje geboren dat de naam Potiche draagt. Of ze lang en gelukkig leven, daar doet de parfummeesterverteller Buccella geen uitspraak over. We zullen geduld moeten hebben tot het verschijnen van zijn vijfde parfum. Ik kijk er naar uit.

Allen verkrijgbaar bij Aafke’s, ook in een samplekitje met alle vier de parfums.

 

L’Eau Froide van Serge Lutens, de ijzige kus van de dood

Eerst een bekentenis. L’Eau van Serge Lutens liet me met zijn komst in 2010 in vertwijfeling achter. Het was voor mij zo’n radicale breuk met het eerdere werk van de grootmeester dat mijn neus een aperte weigering tot verder onderzoek vertoonde. De grenzen van mijn olfactorische flexibiliteit werden pijnlijk zichtbaar. Het was me domweg teveel. ‘Wat nou fris, verkwikkend en clean? Ik wil weelderig, kruidig, warm, vol, donker, intens. Ik wil Lútens!’, dreinde ik.

Goed, dat was in 2010. Het is nu 2012. De tijd heelt alle wonden. En een gewaarschuwd mens telt voor twee.

L’Eau Froide is als een kerk die na eeuwen haar deuren opent en haar kille adem de buitenwereld in blaast. Als de koele donkergrijze leistenen vloer van het middenschip en de contemplatie in de kerkbanken. Als de plotselinge huivering die uit het niets langs je ruggengraat glijdt. L’Eau Froide is als de ijzige kus van de dood.

De immense koude in het parfum komt door het gebruik van wierook die gemaakt wordt van de hars van de Boswelia Sacra uit Somalië. Naar zeggen van mijnheer Lutens de enige wierook die dit intens koude effect heeft.

Vind ik dit lekker? Ben ik nog niet uit. Vind ik het interessant? Dat heel zeker. Wil ik het dragen? Misschien. Zou ik het mensen kunnen aanbevelen? Ja, toch wel.

Maar enkel aan diegenen die hem ijs- en ijskoud willen…

L’EAU FROIDE van Serge Lutens (2012)
⁇! ♪♪ ∫∫ ♂ €€ ⎢Woods⎢Binnenkort in Nederland verkrijgbaar.
Tintelend fris. Iets van water, kamfer en mint. Beetje peperig en een hint van salie. Ceder? Heel veel wierook. Associaties met kou, kilte, zuiverheid en stilte. Met meditatie, gewijde ruimtes, rust en harmonie. De aanslag van rijp aan de binnenkant van mijn neusvleugels. En zeer verrassend: het parfum wordt op de huid zijdezacht en omhullend.

 

Yerbamate, het werk van een magiër

Jaren geleden bevond ik me in de zilvermijnen van Potosi, Bolivia. Een onbarmhartige plek waar sinds de zestiende eeuw miljoenen mannen het leven hebben gelaten bij het delven van kostbare bodemschatten.

Het bezoek aan Potosi, de hoogstgelegen stad ter de wereld waar 145.000 mensen boven de 4000 meter wonen, was onderdeel van een uitputtende reis. Wonderschone, angstaanjagende en ronduit gevaarlijke momenten wisselden elkaar gedurende vijf weken in rap tempo af. Drie zijn me het meest bijgebleven.
De vierdaagse voettocht in het Andesgebergte over eeuwenoude paden waar een hoogteverschil van circa 3000 meter moest worden overbrugd.
De cocaboer, blank en zo weggelopen van de set van een maffiafilm, compleet met slangenleren cowboylaarzen, opzichtige gouden sieraden en grijs sluik matje in de nek.
En de verstikkende en helse atmosfeer in de zilvermijnen van Potosi. Je kon er op eigen risico in, maar als ik vantevoren had geweten wat een bezoek aan de zilvermijnen zou betekenen, dan had ik er niet over gepiekerd om er ook maar één stap binnen te zetten.

Diep onder de grond werken dagelijks 300 vrouwen en 5000 mannen in erbarmelijke omstandigheden. Het is er heet, donker en stoffig. Het lawaai van het bikken en de langsrazende mijnkarretjes is oorverdovend. Er is nauwelijks zuurstof en je ruikt enkel zwart stof, metaal en zweet. De temperatuur in de mijn is zo’n 35 graden en loopt verder op naarmate je afdaalt. Er wordt in een enorm tempo gehakt. Iedere mijnwerker heeft een bobbel van cocabladeren in zijn wang. Want coca maakt het leven in de mijnen draaglijk. Zo hier en daar is er een altaartje waar Diablo, god van de onderwereld, wordt geëerd. Er wordt gebeden en gerouwd op deze plaatsen.

Buiten de mijn wordt yerba mate gedronken, een kruidenthee die verschillende heilzame effecten wordt toegedicht. Goed voor de spijsvertering, vitaliserend en rustgevend. De geur en smaak van cocabladeren en de yerba mate liggen dicht bij elkaar. Misschien was het ook wel gewoon cocathee. Wie weet?

De wereld van de zilvermijnen lijkt ver weg met Yerbamate van Lorenzo Villoresi. En toch brengt dit parfum me terug naar de indrukwekkende ervaringen van 15 jaar geleden. De geur van de mate is hiervoor verantwoordelijk. Villoresi, die in 2006 de Prix Coty ontving, een van de belangrijkste prijzen in de parfumwereld, toont met Yerbamate dat hij de gaven van een magiër bezit.

YERBAMATE van Lorenzo Villoresi (2001)
♡ ☆ ♪♪ ∫∫ ♀♂⎢woods⎢o.a. verkrijgbaar bij Annindriya en Celeste Parfums
Zeer karaktervol en ongewoon parfum. Met niets te vergelijken. Opent intens groen, met een wonderlijke bite. Iets samentrekkends. Bitter. Ongetwijfeld de mate, als je het één keer geroken hebt dan vergeet je het nooit meer. Beetje minty en bloemig. Iets koels en verfrissends, wellicht afkomstig van de lavendel die genoemd wordt als ingrediënt. Geurig. Kruidig. Warm. Goudgele tabak. Iets ruls, sommige mensen zullen het als ‘poederig’ omschrijven. Zweempje zoet, voor net dat beetje comfort. Perfecte balans. Het parfum is van begin tot eind subliem, maar de opening is verslavend lekker. Ik wil het steeds opnieuw ruiken en hou het niet droog. Stunning.

DOORGESNUFFELD: Paradise regained, Premier Figuier, Philosykos en Jardins de Kerylos

Terwijl het hart van zo’n beetje elke Nederlander een slag overslaat bij de gedachte aan een 16e Elfstedentocht, mijmer ik over zwoele stranden, vruchtencocktails en spetteren in een glinsterende branding. Het equivalent in geur van deze exotische dagdromerij? Wat anders dan een parfum waarin de vijg een hoofdrol speelt. Vandaag drie tickets naar een paradijselijk oord.

PREMIER FIGUIER van L’Artisan Parfumeur (1994)
❼ ♪ ∫ ♀♂ €⎢woods⎢o.a. Babassu en Skins
Geesteskind van Olivia Giacobetti, die een hype ontketende met dit parfum.
Opent met kokos, direct gevolgd door witte bloemen en groen plantensap. Jammer genoeg is het parfum na enkele minuten nauwelijks nog waarneembaar op de geurstrook. Komt wellicht omdat het moet opboksen tegen de powerbeesten Philosykos en Jardins de Kerylos. Maar als je op zoek bent naar een lichtvoetig, elegant en bloemig vijgenparfum, dan is PF een heel goede keus.

PHILOSYKOS van Diptyque (1996)
☆ ♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €⎢woods⎢o.a. Celeste en Skins
‘Figs, take two’, eveneens van de hand van Olivia Giacobetti. Opent frisser, krachtiger en groener dan de PF. Na enkele minuten komt de kokos naar voren en verandert de saptoon in de groene toon van vijgenblad. Of zo je wil: onrijpe groene bananen. Smeuïge en melkachtige structuur. Kokos en amandelen. Eindigt vol en verzadigd, maar niet log. Absoluut feel good parfum. Ideaal tegen een winterdepressie.

JARDINS DE KERYLOS van Parfumerie Generale (2006)
☆ ♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€⎢woods⎢o.a. Annindriya
Tovert onmiddellijk een glimlach rond mijn mond. Totaal anders dan de PF en Philosykos, daarom alleen al het besnuffelen waard. Fris groen, vijgen, perzik en zwarte bessen. Nauwelijks kokos in dit parfum, eerder iets van terpentine. Slanke en puntige structuur. Sta je met Philosykos in één snuf op een zonnig strand met een pina colada in de hand, dan brengt JdK je naar de Hof van Eden.

En welk parfum brengt jou naar zonniger oorden? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.

 

DOORGESNUFFELD: Diptyque flagshipstore Londen

Londen. Overtuigend lelijk en met afstand de meest grijze miljoenenstad van de westerse wereld. En toch een van mijn favoriete steden. Denk ik aan Londen dan denk ik aan Mr Bean, the Prince of Wales, de bulldog, de hotdog en de dinky toy-achtige taxi’s. Geen toonbeelden van geraffineerde elegantie, maar iconen met heaps of character.

Goed, het heeft een aantal jaren geduurd hoor, voordat deze stad een plekje in mijn hart veroverde. De eerste ervaringen beloofden dan ook weinig goeds. Een afgetrapt hotel op de hoek bij Piccadilly Circus, met karaoke in de bar. Een kamer niet groter dan een bezemkast die een fortuin kostte, en waar je de buren ‘s avonds de liefde hoorde bedrijven. De überlelijke omgeving van Waterloo station, de troosteloze kantoorkolossen uit de jaren zestig en zeventig. Het zorgde voor een trauma, dat slechts door langdurige massage uit mijn systeem verwijderd kon worden. De wijk Marylebone bleek als geen ander in staat mij deze ongelukkige eerste ervaringen te laten vergeten. En toen bleek het opeens kinderlijk eenvoudig me te openen voor het aantrekkelijke karakter van deze wereldstad: cool, bruisend en creatief.

Vandaag Doorgesnuffleld dus vanuit Londen, startend bij de Diptyque winkel op Marylebone Highstreet. Een prachtige flagshipstore, barstensvol geurkaarsen, huisparfums, eau de toilettes, eau de parfums en colognes. Hemels.

Jammergenoeg mocht ik geen foto’s maken van het winkelinterieur. Dus voor een totaalervaring moet je zelf naar Londen (of Parijs), niet in het minst natuurlijk om al die heerlijke geuren zelf op te kunnen snuiven.

De parfums van Diptyque hebben een wonderlijk natuurlijk karakter. Het lijkt alsof de kruiden, specerijen, de bloemen en de harsen direct uit de natuur in de fles zijn gestopt. De geuren zijn vitaal en lichtvoetig, of het nu een kruidige of bloemig geur is. Misschien is Diptyque in dat opzicht wel de tegenhanger van Serge Lutens. Ook de geuren van Lutens hebben een zeer natuurlijke feel maar ze zijn over het algemeen veel voller, luider en minder elegant dan die van Diptyque.

EAU ROSE Diptyque (2012)
❼ ♪♪ ∫∫ ♀ € ⎢floral ⎢Celeste en Skins (voorjaar)
Thee, bergamot en rozen zorgen voor een heerlijke frisse en zuivere opening. Honing brengt wat diepte in de geur en de ceder voor een tikje kruiden. De verkoopster kenmerkt Eau Rose als ‘a pretty, girly scent’. Indeed. Een geur om de lente mee te vieren.

L’EAU Diptyque (1968)
☆ ♪♪ ∫∫ ♀♂ €€ ⎢woods⎢Celeste en Skins
Het eerste parfum dat Diptyque uitbracht. Kruidnagel, kaneel, rozen en geranium. Bloemen en kruiden houden elkaar perfect in balans. Gebottelde potpourri. Ronduit zalig.

L’AUTRE Diptyque (1973)
☆ ♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢dry woods⎢Enkel verkrijgbaar bij flagshipstore Diptyque
Straf en streng. Bomvol komijn, kardemom, lemongrass en patchouli. Zo ongeveer zal een specerijenmarkt in Delhi ruiken. De komijn ontpopt zich als het lekkerste lichaamszweet dat ik ooit heb geroken. Tsja, daar moet je natuurlijk wel van houden…

Meer Diptyque besprekingen volgen de komende weken.