Category Archives: Chanel

1932, you can’t win them all…

Posted on by

Sycomore. Coromandel. Beige. 31 Rue Cambon. 28 La Pausa. Om maar eens enkele parfums van de hand van Jacques Polge voor Les Exclusifs van Chanel te noemen. Het is geen geheim dat Neus spontaan begint te kwispelen als er een geurwater uit deze reeks in de buurt is.

En nu is er dan ‘1932’. Geïnspireerd op de eerste collectie diamanten juwelen die Chanel in 1932 op de markt bracht. De kennismaking is overrompelend. Sterke opening met citrus, direct gevolgd door een weelderige irisnoot en vetiver. Wauw. Opwekkend en comfortabel tegelijkertijd. Neus dreigt in vervoering te raken, en ik met haar.

Mijn eerste impuls is: hebben! Gelukkig beheers ik me, ga een blokje om in Selfridges en geef zo het parfum de kans zich verder te ontwikkelen. Ik dwaal over de begane grond, neem de roltrap naar het souterrain met de thee van Mariage Frères en verbaas me over het uitzinnige aanbod in deze westerse kooptempel. Neus ligt ondertussen op mijn pols en wacht ongeduldig op wat komen gaat.

(…)

Er komt niet zoveel.

Sterker nog, na een minuut of vijftien is er niet veel over van die eerste overrompelende kennismaking. De luxe en bijzondere opening is verschrompeld tot een weinig verrassende geurige anekdote. De herkenbare vetiver en iris zijn op mijn pols verdwenen en hebben plaats gemaakt voor een stuivend bloemig en licht zepig akkoord. Is dit het? Echt? Of gooit misschien mijn huid roet in dit geurige eten?

Ook op de geurstrook is het parfum echter in zijn schulp gekropen. Traag sijpelt een gevoel van teleurstelling mijn gemoed binnen. De koop wordt uitgesteld, de honger is verdwenen.

Maar ‘1932’ beoordelen op een enkele waarneming doet geen recht aan het werk van de man die eerder zoveel moois heeft gemaakt. Deze nieuwe creatie van Jacques Polge verdient mijn onverdeelde aandacht en een tweede kans.

Take two
Opnieuw die schitterende opening, echt genieten. En wederom het teleurstellende vervolg van stuivende witte bloemen. Toefje fruit. Niets verrassends, geen enkele opwinding. Enkel een Aha-Erlebnis. Even flitst iets van Coco Mademoiselle en Chance voorbij. Een onprettig drukkend gevoel welt in mijn voorhoofd op. Na 6 uur blijft een wat dunne en zelfs synthetisch geur op de geurstrook achter.

Take three
Geen nieuwe ontdekkingen, ook vandaag niet. Gedesillusioneerd staar ik naar de geurstrook. ‘1932’ is onmiskenbaar Chanel en het is onmiskenbaar een Jacques Polge. Het parfum zit goed in elkaar en is degelijk gemaakt. Maar op de opening na, is het oersaai en mainstream. ‘1932’ is een pretty floral, zonder al teveel karakter en met een klassieke signatuur. Dat Chanel dit parfum in de eregallerij van Les Exclusifs plaatst kan enkel ingegeven zijn door zuiver commerciële motieven. Jammer.

★★★☆☆ 1932 Les Exclusifs (2013) van Chanel
♪♪ ∫∫ ♀ €€⎢soft floral ⎢vanaf vandaag verkrijgbaar bij de Chanel Boutique in Amsterdam

Iemand uit de parfumwereld vertelde me laatst dat de parfumindustrie vaak de meeste tijd, geld en aandacht stopt in de eerste 15 minuten van een parfum. Onder het motto ‘de eerste klap is een daalder waard’ wordt de consument verleid tot een aankoop. Heb jij weleens iets gekocht dat het eerste kwartier heerlijk rook, maar de verwachtingen niet waarmaakte? Vertel!

Selfridges of London

Posted on by

Al op Marylebone Highstreet zweven de helgele tasjes me tegemoet. Grote maten, kleine maten, bollend of met ingevallen wangen. Zonder uitzondering stapt de eigenaar ervan blij voort, opgetogen over de zojuist gedane aankoop.

Sinds dinsdag verblijf ik in de buurt van een waar Londens kooplusthof. Op een steenworp afstand van ons hotel.

Selfridges, wat kun je hier eigenlijk niet krijgen? Alle bekende en minder bekende luxemerken geven hier sinds 1909 acte de présence. Alleen al om het hele warenhuis door te lopen heb je uren nodig. Zonder ook maar een pashokje van binnen te zien, een laars uit te checken, een parfum te ruiken of een lipstick te proberen.

Ik ben trouwens helemaal niet dol op winkelen. Nooit geweest ook. Zodra ik me in een warenhuis of een koopgoot begeef krijg ik het benauwd en begint mijn hoofd te tollen. Dus als ik een mooie trui zie en hij is een beetje betaalbaar koop ik hem meteen in een andere kleur. ‘Zo dat is ook weer geregeld…’. Het enige waarvoor ik me graag de benen onder mijn lijf uitloop is parfum. En Selfridges is packed with the stuff. Dus muziek in mijn oren, muts en zonnebril op en go.

Mijn doorzettingsvermogen wordt duchtig op de proef gesteld door de sales representatives die bij een vleug oogcontact direct een koopslachtoffer van me willen maken. Met een glimlach en een ‘Just browsing, thank you’ sla ik de eerste aanvallen af. Een onverlaat waagt het een puf Gucci Guilty Black in mijn richting te sprayen. Een giftige blik gaat retour. Please….!

Wat gedesoriënteerd meer ik aan in de Dior-haven. Een beeldschone jonge vrouw met Slavische trekken (Svetlana lees ik later op haar naambordje) ontfermt zich vriendelijk doch doortastend over me. Ze zet me op een stoel en houdt me Grand Bal voor. Een elegante compositie van jasmijn, ylang ylang, neroli en musk drijft mijn neus binnen. Mijn hart reageert blij met een sprongetje, de lente is in aantocht, jawel!

Patchouli Impérial en Oud Ispahan volgen. Beide zijn heerlijk, ook hier die verfijnde en classy signatuur. Geen gekke start van dit snuffeltripje.

Door naar Chanel voor het nieuwe parfum uit de prestigieuze Les Exclusifs-serie, 1932. In Nederland pas volgende maand verkrijgbaar, maar misschien lanceren ze dit parfum wel eerder in Londen. Bingo! Tientallen flessen met een bleek geelgroene vloeistof lachen me toe.

Een puf op een geurstrook, beetje wapperen, beetje blazen. Neus bevindt zich in opperste staat van paraatheid. Langzaam snuif ik de geur op. Ik kijk de verkoper veelbetekenend aan en geef hem zonder iets te zeggen mijn rechterarm. Hij glimlacht tevreden en besprenkelt mijn huid. Ik ruik en schud lichtjes mijn hoofd. Jacques did it again.

De eerste kennismaking met 1932, een compositie rond iris, jasmijn en vetiver, is overrompelend. Ik ben benieuwd of het vervolg net zo indrukwekkend is. To be continued next week. 

DOORGESNUFFELD: de najaarsparfums 2012 van Chanel, Guerlain en Hermès

Posted on by

Dit najaar hebben alle grote parfumhuizen een nieuw parfum gelanceerd. Eerder besprak ik al La Vie est Belle van Lancôme op deze blog. Vandaag de welriekende geesteskinderen van Chanel, Guerlain en Hermès.

★★★+☆☆ COCO NOIR (2012) van Chanel door Polge & Sheldrake
♪♪♪ ∫∫∫ ♀ €€ ⎢woody oriental ⎢verkrijgbaar bij de bekende ketens
Hoewel de mensen van Chanel me willen doen geloven dat Coco Noir dichter bij Coco zit dan bij Coco Mademoiselle, is de flanker Coco Noir in mijn optiek een volle zus van Coco Mademoiselle. Waar Coco Mademoiselle lichtvoetig huppelend en fruitig door het leven gaat is Coco Noir het intense en sensuele oudere familielid. En hoera, geen spoor van suiker. Alleen daarvoor verdient Jacques Polge al een standbeeld. Maar met de explosie van fruit, bloemen, iets kruidigs en een stevige dot patchouli toch te voorspelbaar om 4 sterren te verdienen. Ik maak het af op drie met een vette plus. Kan iemand mij trouwens de pointe van het onderschrift van de advertentie ‘Through black…light revealed‘ uitleggen?

★★★☆☆ LA PETITE ROBE NOIRE (2012) van Guerlain door Wasser
♪♪ ∫∫ ♀ €€ ⎢fruity gourmand⎢verkrijgbaar bij de bekende ketens
Bazooka bubblegum gedrenkt in frambozenlimonade. Transformeert na vijf minuten in een lieftallig en keurig opgevoed blank tienermeisje voorzien van bambi-ogen. Pretty. Bedeesd. Met de lancering van La Petite Robe Noire lijkt luxe goederen gigant LVMH, de eigenaar van Guerlain, definitief de koers van dit parfumhuis te bepalen. Ik hou mijn hart vast. Is dit de geurige kroniek van een aangekondigde dood? Of juist de voorbode van de wederopstanding van dit in winterslaap verkerende huis? De toekomst zal het leren.

★★★☆☆ L’AMBRE DES MERVEILLES (2012) van Hermès door Ellena
♪♪ ∫∫∫ ♀ € ⎢oriental ⎢verkrijgbaar bij de bekende ketens
Misschien ben ik dit najaar wel het meest teleurgesteld in Hermès. Tot voor kort leek dit parfumhuis een prettig contracyclische koers te varen. Maar ook Ellena lijkt van zijn werkgever de opdracht te hebben gekregen om de Coca-Cola generatie te plezieren. Dat is gelukt. Geeuw.

Nieuwsgierig naar de mening van mijn hubbie duw ik hem de geurstroken onder zijn neus. Zijn gezicht spreekt boekdelen. Met ongelovige ogen, een opgetrokken neus en een diepe frons tussen de wenkbrauwen kijkt hij me aan.
‘Wat is dit allemaal?‘.
‘De nieuwe najaarsparfums van de grote huizen’.
‘Mijn got, wat niksig allemaal.’

Een helder oordeel, kan ik iets anders verwachten van een verwende blaag die Chergui en Vetiver Oriental van Lutens, Dior Homme en Cuirs van Carner op zijn wastafel heeft staan?

Helaas verleidt geen van deze parfums me tot het trekken van mijn bankpas. Jammer. Ik ben benieuwd of een nieuwe lancering in het mainstream segment jou dit jaar tot een aankoop heeft bewogen. Vertel!

Ik ga op reis en neem mee…

Posted on by

Teenslippers. Check. Tandenborstel. Check. Mascara en lipgloss. Check check. Jurkje blote rug. Check. Bolerootje. Check. Hakken. Hakken? t’ Is er snikheet. Ga je die arme voeten daarin persen? Oké, oké, het oog wil ook wat. Check. Plastic om mee te betalen. Check. Lavendelolie. Check. Bonita Avenue. Check. Schriftje. Check. Mobieltje. Check. Parfum. Uhhh. Uhm. Hmm.

‘Nee Tee, dat gaat echt niet.’
‘Wat gaat niet?’, vraag ik onnozel.
‘We gaan geen flessen meeslepen.’
‘Hè, hoezo niet?’, hou ik me van de domme.
‘Teveel gesjouw en ze nemen te veel ruimte in.’
‘Ik heb geen probleem met sjouwen en er is voldoende plek in de auto’, antwoord ik kregelig.
‘Maar het is er veel te warm voor die gevoelige watertjes.’

Ai, dat snijdt hout. Warmte is heel slecht voor parfum. Mijn linker hersenhelft heeft weer eens gelijk. Ergerlijk. Ik haal de flessen uit mijn reistas en stal ze voor me uit op tafel. Een mooi gezicht.

Eau Parfumée au thé vert van Bvlgari, voor op die echt hete dagen. Het zullen er best wat zijn. Geen twijfel mogelijk, moet mee.

Frangipani van Ormonde Jayne, zalig voor ’s avonds op een terrasje. De ultieme after sun. Check.

Boisé Fruité van Montale, echt iets voor als we van de Gran Paradiso naar de Langhe rijden. En natuurlijk zijn Roses Musk, altijd goed.

Een oude Vent Vert van Balmain, groen floraal en opwekkend. Peinzend houd ik haar in mijn hand. Zou wel eens van pas kunnen komen voor dat dagje Turijn. Dan kan Bel Respiro van Chanel thuisblijven. Dat scheelt weer.

Maharani Intense van Nicolai. Die moet sowieso mee, die kan ik echt niet missen.

Jabu van Mona di Orio. Stel het wordt koud daar in de bergen, dan komt deze poederige, warme oranjebloesem goed van pas. Oh, en het kan natuurlijk ook een dag regenen. Goddank is er Beige van Chanel, die helpt me er wel doorheen.

Ik haal de glazen buisjes, spraytjes en trechtertjes te voorschijn en pak de fles Bvlgary. Een, twee, drie, twintig pufjes in een buisje. Het begint onmiddellijk heerlijk fris te ruiken in mijn werkkamer.

Een half uur later staan 7 spraytjes voor me op tafel en de mini Vent Vert. Daar moet ik die dagen toch wel mee doorkomen? Even bekruipt me de twijfel en kijk ik nog eens rond op mijn geurkamer. De doos met citrusgeuren lonkt naar me en ik trek haar uit de kast. Het proefje van Bigarade Concentree ligt voor het grijpen. Check. En deze moet ook mee. De héle fles. Zo, nu ben ik er klaar voor.

Het had wat voeten in aarde, maar de klus is geklaard. En welke parfums mogen met jou mee op reis? Ik ben benieuwd naar jouw selectie.

Beige van Chanel, een misnomer?

Posted on by

Beige. De naam van een kleur met een onopvallend karakter. Iets wat tussen crème en lichtbruin in zit. Een kleur die doet denken aan zand en koffie verkeerd. Maar ook aan een klassieke deux pieces waar elegante benen in ragfijne kousen bevallig onderuit steken. Saai? Kwestie van smaak.

Beige. Het woord resoneert even in mijn mond en ik proef het aandachtig. Beige. Vooral de tweede lettergreep is aantrekkelijk. Sju. Een ultrakorte ‘u’ voorkomt dat het woord over mijn lippen de buitenwereld in tuimelt. Sju. Een zacht en zinnelijk akkoord. Beisju.

Ik keer terug naar de eerste lettergreep. Vier, vijf keer spreek ik haar hardop uit. Bei, bei, bei, bei. Als ik wat meer lucht uitblaas en mijn lippen iets naar binnen trek komt er een geit voorbij. Da’s niet te bedoeling. Maar zodra ik mijn wangen ontspan en mijn mondholte ruimer maak, ontstaat de klank die ik zoek. Bèh. De klinkers laten zich dan van hun mooiste kant zien. Bèhsju. En opeens heeft het woord iets sjieks. Zelfs iets sjieks sensueels. Wie had dat gedacht van beige.

Beige is ook de naam van een parfum uit de Les Exclusifs-serie van Chanel. Gecreëerd in 2008 door Jacques Polges, sinds 1978 de huisneus van Chanel. Een man met een indrukwekkende staat van dienst. Coco, Coco Mademoiselle, Allure, Egoïste, ze komen allemaal van zijn hand.

Eerlijk is eerlijk, toen ik vorig jaar de Chanel boutique op de P.C. Hooftstraat bezocht om met de exclusieve topgeuren kennis te maken, was Beige niet het eerste waar ik naar greep. Want ja, beige. Onopvallend dus. Is toch zoiets als het grijs van de haute couture. Maar goddank had de verkoopster een royale bui en gaf me een proefje mee. The rest is history, want sinds enkele maanden maakt Beige onderdeel uit van mijn verzameling.

★★★★☆ BEIGE van Chanel (2008), Les Exclusifs-serie
♪♪ ∫∫ ♀ €€ ⎢floral⎢Enkel verkrijgbaar bij de Chanel boutiques
Het ideale parfum voor op kantoor. Maar ook heel passend voor een bezoek aan een restaurant of filmzaal. En ja, een prettige compagnon voor een regenachtige dag of voor een dag die weinig opwinding verdraagt. Beige zal niet snel ontrieven. Beige schikt zich.

Een allemansvriend zeg je? Mwah. Dat betwijfel ik, maar wel een geur die zich voegt naar elk moment. Beige heeft geen enkele behoefte om op de voorgrond te treden. Ze respecteert de vrouw die haar draagt, ondersteunt en geeft ruimte. Blijft heel dicht op de huid en is discreet.

Beige is als een boeket crèmekleurige en gele bloemen waarin fresia’s en frangipani domineren. Likje honing en een scheutje amandelmelk. Ze heeft een romige structuur met een heel klein poedertje en een ingetogen sensualiteit. Is zeker niet wulps, weelderig of uitbundig. Na uren wordt het toetje geserveerd dat doet denken aan een goudkleurige boterbabbelaar. Maar zo verfijnd dat je even meent met een fata morgana te maken te hebben.

Op de fora van internet duikt zo hier en daar op dat de naam Beige een misnomer is. Mijn mening is dat hij juist perfect is gekozen. Maar dan wel uitgesproken als Bèhsju.

In hoeverre laat jij je leiden door de naam van een parfum? En ben je wel eens op het verkeerde been gezet? Laat het mij en de lezers van deze blog weten en vertel je verhaal.

Five drops of Nº 5…

Posted on by

Mai-o-mai. Wat een leuke en bijzondere reacties op het artikel ‘vintagestress’ van vorige week. Dank. Na een goede nachtrust (echt!) is er nu eindelijk een besluit. De pro’s en con’s zijn tegen het licht gehouden, ik heb gewikt en gewogen. En na met succes een paniekaanval te hebben afgeslagen, heb ik de knoop doorgehakt. Yés.

Tot een paar maanden geleden was Chanel Nº 5, vreemd genoeg een blank spot in mijn parfumuniversum. Ooit heb ik haar in mijn tienerjaren gedragen, maar Cristalle en Nº 19 spraken me meer aan. Sinds die tijd heb ik nooit meer naar haar omgekeken.

Het boek van Tilar Mazzeo The secret of Chanel Nº 5 maakte een einde aan deze onverschilligheid. Een met ontelbare feiten en anekdotes doorwrocht werk over de ontstaansgeschiedenis en het kolossale succes van Le Monstre. Haar boek leest als een thriller.

Wist je bijvoorbeeld dat:

De voornaam van Coco Gabrielle was? Op jeugdige leeftijd was ze een variété-artieste en werd door de theaterbezoekers liefkozend ‘Coco’ genoemd. Dat beviel haar.

Gabrielle na de dood van haar moeder in 1895 door haar vader naar het nonnenklooster Aubazine is gestuurd? Haar voorliefde voor eenvoudige en strenge vormen dateert uit die tijd.

Ernest Beaux, de parfumeur, tien parfums op verzoek van Coco Chanel creëerde en dat ze viel voor nummer 5? Toeval? Vijf was ook haar geluksgetal.

Chanel de parfumeur de opdracht gaf een uiterst kostbaar parfum te maken, zodat de concurrentie ontmoedigd zou worden om het te copiëren?

Beaux, bij de Russische parfum- en cosmeticagigant Rallet, Bouquet de Catherine creërde, als eerbetoon aan Russische keizerin Catherine de Grote? Het nagenoeg zeker is dat de latere Rallet Nº 1, ook door Beaux gemaakt, een copie hiervan was? En Chanel Nº 5 is gebaseerd op dezelfde receptuur?

Er twee verhalen de ronde doen over de achtergrond van het logo? Ofwel Chanel vond haar inspiratie in een medallion in Château Crémat, een bruidstaartachtige villa van een Amerikaanse vriendin in de heuvels van Nice. Maar het kan ook zijn dat ze het motief van de dubbele C’s zag in het haar bekende Château de Chaumont, ooit eigendom van Catharina de Medici, een parfumista…

Chanel gedurende de tweede W.O. goede betrekkingen onderhield met de Duitse bezetter in Parijs? Met politiek had ze niets, vertelde ze. Maar met macht en geld des te meer.

Marilyn Monroe, zonder daar ooit een dime voor te hebben ontvangen, de belangrijkste ambassadeur is geweest in het bestaan van het parfum? De verkoop explodeerde na haar inmiddels legendarische woorden:

Op de vraag “what do you wear in the morning?”, antwoordde ze
“A sweater and a skirt.”
“And in the afternoon?”
“Another sweater, another skirt.”
“What about the evening?”
“The same, but in silk.”
“And at night?”
“Five drops of Nº 5.”

Mijn besluit staat vast. Het flesje wordt geopend. En daarmee volg ik de nipte meerderheid van ‘voor’-stemmers (6-5). Wanneer? Tsja, zodra ik er klaar voor ben, over niet al te lange tijd en op een passend moment. Van de opening zal uitgebreid verslag worden gedaan op deze blog. En zoals beloofd, wordt een decant verloot onder de mensen die hebben gereageerd op de blogpost van 4 mei.

Tijd voor een heel andere vraag. Een intieme, maar goed, die moet ook gesteld kunnen worden op deze blog. Marilyn deed het. Ik doe het niet. Doe jij het? Jezelf parfumeren voor het slapen gaan? Of wordt nu alles anders met Brad Pitt als nieuw boegbeeld van La 5? Ja, je leest het goed. Brad Pitt wordt het nieuwe boegbeeld van Chanel Nº 5. Hè?!

Vintagestress

Posted on by

Heb ik al eens verteld over mijn vintageverzamelwoede? Mijn voortdurende strooptocht op de internetsnelweg, zoekend naar oude flesjes parfum?

Een nogal verslavende hobby, en zoals het een serieuze hobby betaamt: kostbaar, risicovol en tijdrovend. Ik vrees dan ook dat ik alle kenmerken heb van een hardcore verzamelaar, want ik ben gulzig, irrationeel en onverzadigbaar.

Komt er een oude Narcisse Noir van Caron, Emeraude van Coty, Shalimar van Guerlain of een ander glorieus reukwater uit vervlogen tijden voorbij, dan zit ik met hartkloppingen achter mijn computerscherm. Mijn geest bevindt zich onmiddellijk in een staat van opperste alertheid en mijn ogen onderzoeken de foto’s minutieus. Ik probeer een inschatting te maken van de leeftijd en de conditie van het parfum. En probeer het stemmetje in mijn hoofd dat me tot rede wil manen te negeren. Soms lukt dat.

Zoals twee weken geleden, toen niets minder dan de heilige graal op mijn beeldscherm verscheen. Het meest verkochte parfum aller tijden, in 1921 op de markt gebracht. Bijnaam ‘le monstre’. Van 1924 tot circa 1950 gebotteld in flessen met een platte stopper. En, oh hemel. Dit exemplaar heeft een platte stopper en is gesealed met koord en uienvelletje. En oh my god, 60 ml parfum. Dit moet ik hebben. Ik – moet – dit – hebben.

Bye bye rede.

Het ritueel dat volgt verloopt volgens protocol.
‘En Tee, hoeveel wil je hiervoor uitgeven?’
‘…’
‘Get real. Ja, dat zou ik ook wel willen, maar dat is geen reëel bod. Toe, niet van dat benauwde.’
‘…’
‘Nee, ook voor dat bedrag gaat het niet lukken. Kom op, dit is zeldzaam. ZELDZAAM zeg ik je. Doe eens ruig.’
‘…’
‘Goed zo, dat lijkt er meer op. Hé sh*t, iemand biedt nog meer. Verdorie. Goed, dan nog maar wat dollartjes er bovenop. Dat zal je leren, ha.’

Gespannen kijk ik naar mijn computerscherm tot het bevrijdende groene kader verschijnt met ‘je bent de hoogste bieder…’. Zucht. Borstademhaling gaat over in buikademhaling. Voor nu even rust.

Twee dagen later loopt om twee uur ‘s nachts de veiling af dus de buit is nog niet definitief binnen. Of ik er voor op blijf? Nee, ik kijk wel uit. Die tijd heb ik gehad. Slecht voor je nachtrust, heel slecht voor je hart en nog slechter voor je bankrekening.

Maar stel je nu toch eens voor. Een fles van pak ‘m beet 70 à 80 jaar oud. Ongekuist door IFRA reguleringen en barstensvol bijzondere grondstoffen die vandaag de dag nauwelijks meer verkrijgbaar zijn. Sandelhout uit Mysore, natuurlijke musk en civet en de mooiste iris en jasmijn. Een flesje dat decennialang niet is aangeraakt. Misschien wel jaren zorgvuldig weggeborgen in een hoekje van de lingerielade. Het geschenk van een geheime aanbidder of het laatste kado van een overleden geliefde. Ongeopend om tot aan de dood de herinnering levend te houden.

Sinds een week kijk ik verliefd naar een absolute trofee, een van de topstukken in mijn vintageverzameling. Een flesje Chanel no.5, 60 ml. parfum, met platte stopper. Inderdaad, hij is de mijne geworden.

Al talloze keren heb ik het flesje uit de doos gehaald en in mijn handen gehouden. Aan het koord gepulkt. Aan de fles gesnuffeld. Dolgraag wil ik het parfum ruiken. Maar ja, dan moet het koortje worden doorgeknipt, het uienvelletje gepeld en gaat iets unieks en zeldzaams verloren. Het zou zo maar een van de laatste dichte flessen uit deze periode kunnen zijn. De gedachte alleen al zorgt voor een verhoogde hartslag en schuldgevoelens. Wat te doen. Openen? De delicate geur bevrijden uit zijn gevangenis? Of dichtlaten? Ik kan er maar geen besluit over nemen. Wat nu?

Ik laat jou, de lezer van mijn blog, besluiten. Vertel me wat jij zou doen en waarom. Meeste stemmen gelden. Als de meerderheid de fles zou openen, dan gebeurt dat volgende week. Als de meerderheid hem dicht zou laten, dan blijft ie (vooralsnog) dicht.

En? Wat zou jij doen?

 

DOORGESNUFFELD: Bigarade Concentree EdPFM, Fleurs de Citronnier SL en No.22 Chanel

Posted on by

Het kon zo echt niet langer. Ze lagen tot enkele dagen geleden overal in huis, de geurstroken en parfumproefjes. Op de eettafel, op de vensterbank, in de boekenkast, op de traptredes, in de plooi van de bank, in de geurkamer (waar ze thuishoren), naast mijn bed, in mijn werktas, in mijn andere werktas, in mijn jaszak, in de zakken van mijn vest. In mijn portemonnee, in mijn schriftje dat altijd meegaat op snuffeltour en laatst vond ik nog een Spicebomb van Victor & Rolf in mijn broekzak.

Het werd dus hoog tijd dat een klusjesman de herinrichting van het kleinste kamertje van ons huis (nou ja, het op één na kleinste…) ter hand ging nemen. Hij zaagde een groot werkblad  op maat, monteerde deze tussen twee muren en hing wat schappen op. Et voilà, een overvol, rommelig en veel te klein geurhok werd omgetoverd tot een ruim, comfortabel en fraai geurpaleis. Quel bonheur.

De parfumgrondstoffen staan nu in alfabetische volgorde op een schap. Van de A van ambergris en anijszaad tot de V van vanilline en de W van wortel. Ik hoef mijn linkerarm maar even uit te strekken om mijn geurgeheugen op te frissen. Vetiver? Het flesje met de stroperige vloeistof is onder handbereik. Samen met ylang ylang, venkel en wierook in het doosje waar voorheen de verrukkelijke bonbons van de Maastrichtse Patissier Peter Lemmens hun onderkomen hadden.

De nog te beoordelen proefjes staan bij elkaar in een zwart wit gestreepte doos. De decantjes zijn netjes opgeborgen in een witte Ikea archiefdoos, beschermd tegen licht en warmte. De parfumbibliotheek is uitgemest en de dubbele exemplaren zijn opgeborgen in een luchtdichte box in onze koele kelder. De parfumboeken staan aan de rechterkant op het werkblad en de parfums die ik op dit moment graag draag zijn uitgestald op een bijzettafeltje.

Natuurlijk moest dit paradijs der zintuigen ritueel worden ingewijd. Is er een mooiere manier denkbaar dan een intensieve snuffelronde van parfums die al tijden naar me lonken vanuit de doos “nog te testen”? Ik vroeg aan mijn neus ‘En? Waar heb je zin in vandaag?’. Haar antwoord: Diptique (5 stuks), Serge Lutens (3 stuks), Chanel (1), Frederic Malle (3 stuks), Robert Piguer (2 stuks), Byredo (1), de vintage Pour Une Femme van Caron en de uit produktie genomen What about Adam van Joop!. ‘Jij je zin’. Aan het werk dus. Deze inwijdingsrite leverde drie winnaars op.

BIGARADE CONCENTREE van Éditions de Parfums Frédéric Malle (2002)
☆ ♪♪ ≀≀♀♂ €€ ⎢citrus ⎢Verkrijgbaar bij Skins Cosmetics
Bigarade = bittere sinaasappel. Verkwikkende dans van citrusfruit. Limoen, sinaasappel en iets peperigs en bitters. Wat warmte, wellicht afkomstig van het aroma van hooi dat op de site van EdPFM genoemd wordt. Voorjaarsvermoeidheid en neerslachtigheid maken geen schijn van kans bij dit elixer. Bedrieglijk eenvoudig parfum van de hand van Jean-Claude Ellena.

FLEURS DE CITRONNIER van Serge Lutens (2004)
☆ ♪♪ ≀≀♀♂ €€ ⎢floral oriental ⎢verkrijgbaar o.a. bij Celeste Parfums en de Bijenkorf
Poederige frisheid, ik wist niet dat het mogelijk was. Fleurs de Citronnier bewijst dat het kan. De neroli met zijn groene en wat strakke karakter zorgt voor een spannende ervaring. Ook hier laat Serge Lutens zien dat hij meester is in het verbinden van twee tegenpolen, ditmaal rul versus strak.

No. 22 van Chanel, Les Exclusifs (1922)
☆ ♪♪ ≀≀♀ €€ ⎢soft floral⎢Verkrijgbaar bij de Chanel Boutique op de PC Hooftstraat
Als je niet van zepige karakters in een parfum houdt, dan kun je nu ophouden met lezen. Ook mensen met een afkeer van aldehydes kunnen maar beter de dop op de fles houden. Maar zij die dol zijn op stuivend frisse bloemenparfums met een ragfijne en zeer elegante structuur zullen verrukt ‘ohhhhhh’ uitroepen bij het ruiken van No.22. Onmiskenbaar Chanel.

Zo, dat ruimt lekker op. En jij? Hoe hou jij je parfumverzameling op orde? Staat ook jouw huis ten dienste van je ietwat uit de hand gelopen hobby of ben je een opgeruimd wezen en heb je alles onder controle?

De mooiste, de ondeugendste, de verontrustendste: parfumoogst 2011

Posted on by

Ik had vorig jaar om deze tijd niet kunnen bevroeden dat ik nu dit stuk zou schrijven. Maar als ik op dit jaar en zelfs mijn leven terug kijk, dan hing het eigenlijk al heel lang in de lucht. The Noble Nose; vrucht van mijn fascinatie en liefde voor geur. En uitlaatklep voor een andere liefde: het spelen met woorden en het vertellen van verhalen.

Nu het jaar op z’n einde loopt wil ik graag alle lezers bedanken voor het bezoeken van mijn site en voor alle lieve en bijzondere reacties die ik de afgelopen maanden heb mogen ontvangen via deze blog en per mail. Elke dag verwonder ik me erover dat mensen mijn schrijfsels weten te vinden en ze ook nog leuk genoeg vinden om terug te keren of de moeite nemen om te reageren. Dank, dank, DANK!

Ter afsluiting van dit jaar uiteraard een lijstje. Ik ben dol op lijstjes. Wie niet? De beste films van 2011, de twintig mooiste boeken, de Top 2000… Lijstjes zijn een fenomeen dat hoort bij zo’n laatste week van een kalenderjaar.

Mijn lijstje gaat uiteraard over parfum. Over de geuren die op mij dit jaar een onuitwisbare indruk maakten.

Mijn absolute winterfavoriet
Eau d’Hiver Frederic Malle (woods)
Witte amandelen in handwarm water met een zachte poederigheid. Ronduit mjum.

De geur die voor de zachtste landing zorgde op de eerste herfstige dag dit jaar
Coromandel van Chanel (oriental)
Warm, rond en comfortabel met die heerlijke toets van vochtige, mossige bosaarde (dank je Agnes!).

Mijn meest geliefde lentegeur
La Tulipe van Byredo (floral)
Ragfijne gebottelde onschuld, de perfecte huwelijksgeur.

Het ondeugendste parfum
L’Ombre Fauve van Parfumerie Generale (woods)
Pierre Guillaume’s trip naar verre oorden vol sexy jongelingen.

Het beste anti-depressivum
Zonder Aqua Allegoria Pamplelune van Guerlain was ik de verschrikkellijk natte zomer van dit jaar niet doorgekomen. Opwekkend en energiek. En ja, het ruikt naar grapefruit, maar de heerlijkste rijpe grapefruit die ik ooit geroken heb! Een model grapefruit, archetypisch, eentje voor de Arc van Noach.

Mijn grootste ontdekking
Ik kan niet kiezen. En waarom zou ik? Ik ben hier toch de baas?
De geuren van Mona di Orio en XerJoff.

Grootste verrassing in mainstream parfumland
Bottega Veneta van Bottega Veneta (chypre)
Een subtiele en karaktervolle chypre. Bravo!

Baiser Volé van Cartier (floral)
Voor iedereen die de lancering heeft gemist: loop bij het eerste lentezonnetje de dichtstbijzijnde Ici/Douglas/Sephora binnen en laat je verrassen door deze kristalheldere, groenige geur van lelies.

Mooiste vintage geur die ik dit jaar heb weten te bemachtigen
Ook dit zijn er twee: Vent Vert van Balmain en Arpege van Lanvin. My holy vintage grail.

Het meest verontrustende brouwsel
Serge Lutens Tubereuse Criminelle (floral)
Gebottelde waanzin met een happy ending.

En daarmee is deze lijst ook meteen een voorproefje van wat er allemaal komen gaat op mijn blog in 2012. En meer, want vanaf de tweede week van januari zal naast de vrijdag ook op dinsdag een artikel verschijnen.

—-

May you be happy,
May you be safe,
May you be at ease,
May you be healthy.

Ik wens je alle goeds voor 2012!

De 20 mooiste herfstgeuren, deel 2

Posted on by

Mijn favoriete herfstgeuren van deze week zijn kruidig, droog kruidig, warm kruidig, fris kruidig, pittig kruidig, specerijen kruidig, houtig kruidig, nou ja, kruidig dus!

WOODY ORIENTAL
Chergui • Serge Lutens
Hoe goed kan het leven je gezind zijn? Een herfstzonnetje, een perfecte cappuccino en een Lutens die geen eten en drinken tegelijk is.
Eerst: zwarte thee, gearomatiseerd met iriswortel, musk en een lepeltje honing. Later: pijptabak en donker leer. Eindeloos lang. Voor elegante mannelijke mannen en stoere vrouwen.

Verkrijgbaar o.a. bij de vestigingen van de Bijenkorf in de randstad, Celeste Parfums, Parfumerie Mignonne Maastricht en Robert Nederveen.

Nr.14 Iris Oriental (voorheen Iris Taizo) • Parfumerie Generale Pierre Guillaume
Een vreemde geur. Ik kan er maar moeilijk de vinger op leggen. Intrigerend, dat zeker. Eerst komt de geur met een groot gebaar naar je toe, om zich vervolgens discreet terug te trekken. Perfect zongerijpt fruit, perzik? Kardemom verpakt in melkchocolade. De geur van iriswortel zachtjes op de achtergrond. Zijdezachte structuur. Heerlijk.

Verkrijgbaar o.a. bij Annindriya en Celeste Parfums.

Douce Amere • Serge Lutens
Ja inderdaad, weer een geur van Lutens. En nee, ik heb geen aandelen in zijn parfumimperium. En zeker, ik heb mijn best gedaan om iets anders te selecteren in de categorie HERFST en WOODY ORIENTAL. Het spijt me, het is me niet gelukt. Douce Amere is domweg extraordinaire…

Hou je van absint, dan hou je van Douce Amere.
Het brengt mij regelrecht naar de woonkamer van mijn schoonouders. Mijn allerliefste schoonmoeder die een heerlijk hartverwarmertje voor me maakt. Een scheutje Ouzo, verse koffie erover, een lepeltje suiker en wat kaneel. Het brengt me bijna in tranen. Ik mis haar.

Verkrijgbaar o.a. bij de vestigingen van de Bijenkorf in de randstad, Celeste Parfums, Parfumerie Mignonne Maastricht en Robert Nederveen.

WOODS
New York Oud • Bond nr.9
Oef, wat is dit lekker. Nou moet ik bekennen dat ik nogal dol ben op deze geurfamilie, dus je hebt snel mijn aandacht. Droog, maar niet strak. Kruidig, maar niet zoet. Mannelijk, noch vrouwelijk.

Oud(h), is een hars dat gevormd wordt op de bast van de snelgroeiende en groenblijvende oosterse boomsoort aquilaria. De hars wordt gevormd zodra de boom door een bacterie- of schimmelinfectie getroffen wordt. Het is een van de duurste houtige grondstoffen ter wereld en sinds enkele jaren immens populair in de westerse ‘haute parfumerie’.  Overgewaaid uit het Oosten, leve de globalisering.

Hoe oud(h) ruikt? Rokerig, stoffig, medicinaal, het kan zelfs iets mufs hebben.
Van mufheid is in New York Oud echter geen sprake. Integendeel, alle eventueel verontrustende randjes zijn er af geslepen. Geen donkere hoekjes, geen onrustbarende wendingen, geen mystiek. Wat overblijft is een frisse, aromatische en vitaliserende oud. Een westerse oud, misschien wel een amerikaanse oud. Clean, slim en straight forward.

Verkrijgbaar bij o.a. Babassu, Cloud Nine Store, Parfumerie Mignonne Maastricht en Robert Nederveen.

Amouage Ubar • Amouage
Als ik Ubar ruik, dan ruik ik sex. Geen tussenkomst van gedachten, ongepolijst en rauw. Ja sorry, ik kan het niet helpen. En neen, ik had nooit gedacht dat ik het ‘S’-woord ooit zo open en bloot zou durven te gebruiken op deze site. Ik ben immers welopgevoed en welopgevoede dames gebruiken dit woord niet in het openbaar, toch? Maar goed, ik hou niet van geschiedvervalsing en ik ga me daar zeker niet aan bezondigen op mijn eigen blog. Vandaar.

Zal ik dan nu de beschrijving maar beëindigen en de rest overlaten aan uw eigen verbeelding?

Oh, wat Amouage er zelf over zegt? ‘Romancing the mystery of Ubar’s splendour, paradise is regained with echoes of bergamot and lily of the valley, complementing the majestic Damascene Rose with the eternal presence of sandelwood’. Ubar klinkt als een onschuldig niemandalletje, in plaats van een grommende tijgerin. Watjes.

Verkrijgbaar o.a. bij Babassu, Parfumerie Aalbers Nijmegen, Parfumerie Mignonne Maastricht en Robert Nederveen.

CHYPRE
Calèche • Hermès
Wat zou ik moeten zonder mijn Calèche Soie de Parfum? Zonder deze opwekkende, vibrerende en uit duizenden te herkennen magistrale chypre? Calèche zet me tot actie aan en doet me even geloven alles onder controle te hebben.

Een grand dame, die een paar keer op de operatietafel heeft gelegen. En misschien moet ik zeggen dat de laatste keer haar zwaar gevallen is. Maar ze weigert haar trotse hoofd te buigen, de uitdagende blik in haar ogen verraad haar ongebreidelde overlevingsdrift. Toch vrees ik voor haar leven nu de IFRA heeft besloten eikenmos zo goed als in de ban te willen doen. Voor de liefhebbers: sla nog wat extra flesjes in voordat het te laat is.

Verkrijgbaar bij de betere parfumerie.

Pour Monsieur • Chanel
Ik zou bijna zeggen, Pour Monsieur is zo ongeveer het tegenovergestelde van Calèche. Is Calèche het luid briesende donkere raspaard, dan is Pour Monsieur de ultralichte jocky die van een afstand de situatie rustig in ogenschouw neemt. Een ideaal koppel zou je zeggen, en dat is het ook. Opent ultra licht met citrus en oranjebloesem, vervolgt warm pikant en eindigt als een echte chypre, met wat vochtige bosgrond. Tijdloze elegantie.

Verkrijgbaar bij de betere parfumerie.

DRY WOODS
Baudelaire • Byredo
Iets vegetaals en iets dierlijks. Iets warms en iets koels. Iets ronds en iets straks. Jeneverbes, kummel en musk, toefje leer.

Dit parfum staat bol van de tegenstellingen en toch is er balans. Byredo laat aan zijn klanten over om te bepalen of het een jongetjes- of meisjesparfum is. Voor mij is het duidelijk, het is beslist en zonder enige twijfel een geur voor mannen. Goed gesoigneerd, ambitieus en met charisma.

Verkrijgbaar bij Skins.

1740 • Histoires de Parfums
Kruidenlikeur. Leer. Bedwelmende davana. Patchouli. Ceder. Een heel lichte smeuigheid.

Wat een intrigerend en spannend parfum. Wat een cocktail aan indrukken. En wat een magistraal bouwwerk. De geur is intens, maar niet dik. Krachtig, maar niet luid. Sensueel, maar niet wulps. Strak getrokken in een lederen korset.

1740, geinspireerd op de parisien Donatien Alphonse François, alias Marquis de Sade. Het boek heb ik niet gelezen, aan de geur heb ik genoeg.

Verkrijgbaar o.a. bij Amarna Maastricht en Celeste Parfums.

FOUGÈRE
Guerlain • Jicky 
Laat ik beginnen met een bekentenis. Ik heb moeite met geuren in de fougèrefamilie. Ze zijn me te opdringerig, te direct. Bij mij gaat er weinig trillen bij Azarro pour Homme of Drakkar Noir. Eerder lopen de rillingen me over de rug.

Gelukkig zijn er altijd uitzonderingen die de regel bevestigen.

Brigitte Bardot schijnt er verzot op te zijn, en ook Jacky Kennedy Onassis heeft het parfum gedragen. Jicky, gecreërd in 1889 luidt een nieuw tijdperk in de parfumwereld in. Geïnteresseerd in deze historische landmark? Bekijk dan de interessante voordracht van Chandler Burr op TedX afgelopen september.

Waar Jicky naar ruikt? Heel lichte smeuïge vanillevla, gearomatiseerd met lavendel en provencaalse kruiden.  En iets dierlijks, wat het precies die angel geeft.

Verkrijgbaar o.a. bij Celeste Parfums, Parfumerie Mignonne Maastricht en de Bijenkorf vestigingen in de randstad.

YSL • Kouros
Wat een powerbeest, gespierd, viriel en verontrustend. Musk, kamfer en kruidnagel. En, heel verrassend, ook iets bloemigs en poederigs. De ‘über’ fougère, larger than life.

Disclaimer: voorzichtig sprayen mannen, dit is een geurbom.

Verkrijgbaar o.a. bij Douglas, Ici Paris en Sephora.

En wat is jouw favoriete herfstparfum? Laat het me weten door te reageren op dit artikel.

Volgende week: Madame Rochas, tijdloze elegantie. Het derde deel uit de serie ‘classics uit de zestiger jaren’.