Knize Ten, snor of geen snor

De snor is terug. Althans dat wil de Volkskrant ons doen geloven. In New York schijnt de snor inmiddels zo’n beetje elke mannelijke fashionista te tooien en The Big Apple lijkt te worden overspoeld door de meest bizarre groeisels. Omhoog, omlaag, breed, met puntje, vol, dun, gelakt of gewaxt en ook zijn al de eerste getoupeerde en geverfde snorren in het straatbeeld opgedoken.

In Londen schijnt een op de vijf mannen zich inmiddels een bovenlippruikje te hebben aangemeten. Een op de vijf. God bewaar me.

Kijk, baardjes van een dag of 3, 4 daar ga ik helemaal voor. Maar snorren? Dat afgebakende harige moestuintje net onder de neusgaten? Het mannelijke equivalent van de vrouwelijke gebotoxte bovenlip? Dat overal, maar dan ook overal bij in de weg zit? En waaraan altijd wel iets blijft hangen (etensresten, melkschuim, snot, om maar eens iets te noemen). En waar je het gevoel bekruipt met een snuffelende terrier in bed te liggen?

Afgelopen week heb ik elke dag geturfd om te kijken of de snorstorm ook ons land al heeft bereikt. Standplaats: Maastricht Centrum en de Pietersberg. Zondag: geen. Maandag: één (een gestyleerd donkerharig streepje genaamd ‘de Italian job’). Dinsdag: één (de ‘ik-laat-alles-gewoon-groeien-snor’. Deze zat vast aan een baard, telt dat?). Woensdag: één (de militaire look ‘Karremans’). Donderdag: één (een onvervalste ‘Ron Jeremy’, ofwel de pornosnor). In vijf dagen drieënhalve snor, dat valt mee.

Er is dus nog hoop. Zeker als ik lees dat de verkoopcijfers van het klapscheermes sinds het verschijnen van Skyfall zijn verviervoudigd. En dat een bezoekje aan de barbier dé nieuwe rage in Amsterdam is. Misschien loopt het allemaal wel met een sisser af. Gaat de snorrenplaag aan Nederland voorbij en is de revival van dit harige accessoire een kort leven beschoren.

Vandaag Knize Ten.  Een parfum voor echte mannen. Met of zonder snor. En voor een enkele vrouw.

★★★★★ KNIZE TEN (192?) van Knize Ten
♪♪ ∫∫∫ ♂ € ⎢dry woods ⎢o.a. verkrijgbaar bij Celeste Parfums en Skins
Opent verrassend bloemig en citrussy, met een duidelijk leertoets. Bladgroen en petitgrain. Zeer gedistingeerd. Aanwezig maar niet schreeuwerig. Zelfbewust en zelfverzekerd. Krachtige ruggengraat. Kleurspectrum: zwart, donkerbruin, lila en dennengroen. Samengebalde structuur. Sexy. Het parfum wordt aan de onderkant wat uitgevleesd met zachte en warme ambertonen.

Na vijf minuten zijn de toch al zeer bescheiden franjes van de geur afgevallen. Het donkere karakter is nu dominant; een black knight op een gespierd paard raast voorbij. Zag ik bij de opening mogelijkheden om het ook als vrouw te dragen, nu niet meer.

Na een minuut of twintig is Knize Ten zo scherp als een scheermes. Knisperend kruidig ook, zoals je bij een assertieve chypre kunt vinden. Dik zwart leer. Geen enkele aaibaarheid in deze fase, het sexy karakter is omgeslagen in ongenaakbaarheid. Toch keert de warmte na enige tijd terug om het scherpe en knisperende karakter perfect in balans te houden. Eindeloos lang.

Knize Ten is een iconisch parfum, gecreëerd in de jaren twintig door François Coty en Vincent Roubert. Een waar staaltje parfumkunst, meesterlijk en tijdloos.

Het verhaal gaat dat Knize Ten tot de geurgarderobe van Marlene Dietrich behoorde. Ze is niet de enige vrouw die grijpt naar een mannengeur. Toen vrouwengeuren nog een vooral bloemig karakter hadden zocht ook ik naar een pittiger parfum. Déclaration van Cartier was, om er maar eens een te noemen, een van mijn favorieten. En jij? Grijp jij ook wel eens naar een geur bedoeld voor de andere sekse? En wat vind je überhaupt van het onderscheid dat door parfumproducenten wordt gemaakt tussen vrouwen- en mannengeuren? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.