Een tuberoos voor Valery

De wegen van mijn neus zijn ondoorgrondelijk. Het ene moment heeft ze zin in iets lieflijks en bloemigs, het andere moment wil ze iets fris kruidigs met een warme basis. Dan weer hunkert ze naar een poederige iris met een bite of smacht ze naar stoffige patchoulies.

Ik ben opgehouden haar te willen begrijpen en geef mezelf elke dag weer gewillig over aan haar grillen en grollen. ‘Oh, je hebt zin in oranjebloesem vandaag? Zeg het maar, Orange Star of Fleur d’Oranger?’ ‘Een groene chypre? Heb ik voor je. Wil je vintage Miss Dior of Corps et Ames?’.

Zelden trek ik mijn wenkbrauwen op als ze ‘s ochtends begint te orakelen. Ik ben inmiddels wel wat gewend. Tot een paar dagen geleden. Ze slaat een pad in dat ik dit jaar nog niet eerder met haar heb bewandeld. Hoor ik daar tuberoos? Dat woest grommende bloemenmonster dat uitnodigend naar de afgrond wijst?

Maar nog wonderlijker, haar boodschap is elke dag dezelfde. Wat er op neerkomt dat ik nu al vijf dagen een en hetzelfde parfum draag. Vijf dagen. Dat is in jaren niet voor gekomen. En nog vreemder, ook vandaag brengt haar keuze me opnieuw in vervoering.

Feilloos vond mijn hand afgelopen maandag het eenvoudige, vierkante glazen flesje met zwarte dop in de overvolle doos met bloemenparfums. Haar familieleden Carnal Flower, Tubéreuse Criminelle, Hanbury, Nuit de Tubereuse en oermoeder Fracas wendden teleurgesteld hun hoofd af als blijkt dat zij niet uitverkoren zijn. Daar. Tubéreuse Mona di Orio. Hebbes.

♡ ★★★★☆ Les Nombre d’Or TUBÉREUSE van Mona di Orio
♪♪ ∫∫ ♀♂ €€⎢floral ⎢Verkrijgbaar bij ParfuMaria en Skins
Tuberoos. Een lieflijk wit bloemetje dat in menig trouwboeket wordt verwerkt. En hoewel het woord roos erin zit, heeft het niets met rozen te maken. Tuberoos is een klein bolgewas met een onmiskenbare geur. Weelderig, bedwelmend, sensueel, soms zelfs misselijkmakend weeïg, tikje kruidig, pietsje rubber, beetje zwavel en soms ook wat kamfer. Niet bepaald een onschuldig fris blijmakend bloemetje dus. Eerder de ongekroonde dramaqueen in parfumland. Een wild, ongepolijst en verontrustend aroma dat je in extase brengt of tot waanzin drijft. Of beiden. En dat in een trouwboeket.

Geen van bovenstaande omschrijvingen is van toepassing op Tubéreuse van Mona di Orio. Althans niet op het eerste gezicht.

Mona di Orio’s Tubéreuse is een oefening in lichtvoetigheid. Een teder gedicht, een ragfijne compositie waarin het volledige plantje in haar natuurlijke schoonheid wordt bezongen. Opent fris, met iets scherps en iets groens. Ook ontwaar ik die eerste minuten iets vegetaals, een sappig knolachtig aroma. Vervolgens presenteert de tuberoos zich, slank, ingetogen en terughoudend, gevolgd door een typische kruidigheid die in de verte doet denken aan anjer. Vleugje amandelmelk en iets stuivends. Na verloop van tijd wordt het parfum romiger, zachter en warmer en het geurprofiel breder.

In tegenstelling tot alle andere tuberoosgeuren die ik ken, blijft Tubéreuse dicht bij je. Nooit waaiert ze uit, nooit heeft ze de behoefte zich op de voorgrond te plaatsen. Ook na vijf dagen blijf ik hunkeren. Als dat geen echte liefde is?

Deze tuberoos spreekt zich niet uit voor een van beide seksen. Maar oh, wat zou ik haar graag ruiken op een man. En op één man in het bijzonder. De Russische dirigent Valery Gergiev, een muzikale oerkracht. Kijk en luister eens naar zijn uitvoering van de vijfde symphony van Tchaikovsky, dit jaar door hem uitgevoerd met het Mariinsky Orchestra. Wauw.

De website van Mona di Orio noemt zelf: roze peperbessen, bergamot, tuberoos absolu, benzoin, cashmeran en heliotrope.

En hou jij van het aroma van tuberoos? Kies je voor de zoete, weeïge en ultra-intense expressie van Fracas of val je eerder voor het fruitige powerhouse Poison? Hou je van die hint van rubber of zwavel of juist niet?  Of ga je voor complexiteit en tegenstellingen zoals  in Carnal Flower of Tubéreuse Criminelle? Maar misschien wend jij wel je hoofd af als tuberoos in het spel is. Ik ben benieuwd naar jouw smaak.

 

Ik ga op reis en neem mee…

Teenslippers. Check. Tandenborstel. Check. Mascara en lipgloss. Check check. Jurkje blote rug. Check. Bolerootje. Check. Hakken. Hakken? t’ Is er snikheet. Ga je die arme voeten daarin persen? Oké, oké, het oog wil ook wat. Check. Plastic om mee te betalen. Check. Lavendelolie. Check. Bonita Avenue. Check. Schriftje. Check. Mobieltje. Check. Parfum. Uhhh. Uhm. Hmm.

‘Nee Tee, dat gaat echt niet.’
‘Wat gaat niet?’, vraag ik onnozel.
‘We gaan geen flessen meeslepen.’
‘Hè, hoezo niet?’, hou ik me van de domme.
‘Teveel gesjouw en ze nemen te veel ruimte in.’
‘Ik heb geen probleem met sjouwen en er is voldoende plek in de auto’, antwoord ik kregelig.
‘Maar het is er veel te warm voor die gevoelige watertjes.’

Ai, dat snijdt hout. Warmte is heel slecht voor parfum. Mijn linker hersenhelft heeft weer eens gelijk. Ergerlijk. Ik haal de flessen uit mijn reistas en stal ze voor me uit op tafel. Een mooi gezicht.

Eau Parfumée au thé vert van Bvlgari, voor op die echt hete dagen. Het zullen er best wat zijn. Geen twijfel mogelijk, moet mee.

Frangipani van Ormonde Jayne, zalig voor ’s avonds op een terrasje. De ultieme after sun. Check.

Boisé Fruité van Montale, echt iets voor als we van de Gran Paradiso naar de Langhe rijden. En natuurlijk zijn Roses Musk, altijd goed.

Een oude Vent Vert van Balmain, groen floraal en opwekkend. Peinzend houd ik haar in mijn hand. Zou wel eens van pas kunnen komen voor dat dagje Turijn. Dan kan Bel Respiro van Chanel thuisblijven. Dat scheelt weer.

Maharani Intense van Nicolai. Die moet sowieso mee, die kan ik echt niet missen.

Jabu van Mona di Orio. Stel het wordt koud daar in de bergen, dan komt deze poederige, warme oranjebloesem goed van pas. Oh, en het kan natuurlijk ook een dag regenen. Goddank is er Beige van Chanel, die helpt me er wel doorheen.

Ik haal de glazen buisjes, spraytjes en trechtertjes te voorschijn en pak de fles Bvlgary. Een, twee, drie, twintig pufjes in een buisje. Het begint onmiddellijk heerlijk fris te ruiken in mijn werkkamer.

Een half uur later staan 7 spraytjes voor me op tafel en de mini Vent Vert. Daar moet ik die dagen toch wel mee doorkomen? Even bekruipt me de twijfel en kijk ik nog eens rond op mijn geurkamer. De doos met citrusgeuren lonkt naar me en ik trek haar uit de kast. Het proefje van Bigarade Concentree ligt voor het grijpen. Check. En deze moet ook mee. De héle fles. Zo, nu ben ik er klaar voor.

Het had wat voeten in aarde, maar de klus is geklaard. En welke parfums mogen met jou mee op reis? Ik ben benieuwd naar jouw selectie.

De mooiste, de ondeugendste, de verontrustendste: parfumoogst 2011

Ik had vorig jaar om deze tijd niet kunnen bevroeden dat ik nu dit stuk zou schrijven. Maar als ik op dit jaar en zelfs mijn leven terug kijk, dan hing het eigenlijk al heel lang in de lucht. The Noble Nose; vrucht van mijn fascinatie en liefde voor geur. En uitlaatklep voor een andere liefde: het spelen met woorden en het vertellen van verhalen.

Nu het jaar op z’n einde loopt wil ik graag alle lezers bedanken voor het bezoeken van mijn site en voor alle lieve en bijzondere reacties die ik de afgelopen maanden heb mogen ontvangen via deze blog en per mail. Elke dag verwonder ik me erover dat mensen mijn schrijfsels weten te vinden en ze ook nog leuk genoeg vinden om terug te keren of de moeite nemen om te reageren. Dank, dank, DANK!

Ter afsluiting van dit jaar uiteraard een lijstje. Ik ben dol op lijstjes. Wie niet? De beste films van 2011, de twintig mooiste boeken, de Top 2000… Lijstjes zijn een fenomeen dat hoort bij zo’n laatste week van een kalenderjaar.

Mijn lijstje gaat uiteraard over parfum. Over de geuren die op mij dit jaar een onuitwisbare indruk maakten.

Mijn absolute winterfavoriet
Eau d’Hiver Frederic Malle (woods)
Witte amandelen in handwarm water met een zachte poederigheid. Ronduit mjum.

De geur die voor de zachtste landing zorgde op de eerste herfstige dag dit jaar
Coromandel van Chanel (oriental)
Warm, rond en comfortabel met die heerlijke toets van vochtige, mossige bosaarde (dank je Agnes!).

Mijn meest geliefde lentegeur
La Tulipe van Byredo (floral)
Ragfijne gebottelde onschuld, de perfecte huwelijksgeur.

Het ondeugendste parfum
L’Ombre Fauve van Parfumerie Generale (woods)
Pierre Guillaume’s trip naar verre oorden vol sexy jongelingen.

Het beste anti-depressivum
Zonder Aqua Allegoria Pamplelune van Guerlain was ik de verschrikkellijk natte zomer van dit jaar niet doorgekomen. Opwekkend en energiek. En ja, het ruikt naar grapefruit, maar de heerlijkste rijpe grapefruit die ik ooit geroken heb! Een model grapefruit, archetypisch, eentje voor de Arc van Noach.

Mijn grootste ontdekking
Ik kan niet kiezen. En waarom zou ik? Ik ben hier toch de baas?
De geuren van Mona di Orio en XerJoff.

Grootste verrassing in mainstream parfumland
Bottega Veneta van Bottega Veneta (chypre)
Een subtiele en karaktervolle chypre. Bravo!

Baiser Volé van Cartier (floral)
Voor iedereen die de lancering heeft gemist: loop bij het eerste lentezonnetje de dichtstbijzijnde Ici/Douglas/Sephora binnen en laat je verrassen door deze kristalheldere, groenige geur van lelies.

Mooiste vintage geur die ik dit jaar heb weten te bemachtigen
Ook dit zijn er twee: Vent Vert van Balmain en Arpege van Lanvin. My holy vintage grail.

Het meest verontrustende brouwsel
Serge Lutens Tubereuse Criminelle (floral)
Gebottelde waanzin met een happy ending.

En daarmee is deze lijst ook meteen een voorproefje van wat er allemaal komen gaat op mijn blog in 2012. En meer, want vanaf de tweede week van januari zal naast de vrijdag ook op dinsdag een artikel verschijnen.

—-

May you be happy,
May you be safe,
May you be at ease,
May you be healthy.

Ik wens je alle goeds voor 2012!