Ik ga op reis en neem mee…

Teenslippers. Check. Tandenborstel. Check. Mascara en lipgloss. Check check. Jurkje blote rug. Check. Bolerootje. Check. Hakken. Hakken? t’ Is er snikheet. Ga je die arme voeten daarin persen? Oké, oké, het oog wil ook wat. Check. Plastic om mee te betalen. Check. Lavendelolie. Check. Bonita Avenue. Check. Schriftje. Check. Mobieltje. Check. Parfum. Uhhh. Uhm. Hmm.

‘Nee Tee, dat gaat echt niet.’
‘Wat gaat niet?’, vraag ik onnozel.
‘We gaan geen flessen meeslepen.’
‘Hè, hoezo niet?’, hou ik me van de domme.
‘Teveel gesjouw en ze nemen te veel ruimte in.’
‘Ik heb geen probleem met sjouwen en er is voldoende plek in de auto’, antwoord ik kregelig.
‘Maar het is er veel te warm voor die gevoelige watertjes.’

Ai, dat snijdt hout. Warmte is heel slecht voor parfum. Mijn linker hersenhelft heeft weer eens gelijk. Ergerlijk. Ik haal de flessen uit mijn reistas en stal ze voor me uit op tafel. Een mooi gezicht.

Eau Parfumée au thé vert van Bvlgari, voor op die echt hete dagen. Het zullen er best wat zijn. Geen twijfel mogelijk, moet mee.

Frangipani van Ormonde Jayne, zalig voor ’s avonds op een terrasje. De ultieme after sun. Check.

Boisé Fruité van Montale, echt iets voor als we van de Gran Paradiso naar de Langhe rijden. En natuurlijk zijn Roses Musk, altijd goed.

Een oude Vent Vert van Balmain, groen floraal en opwekkend. Peinzend houd ik haar in mijn hand. Zou wel eens van pas kunnen komen voor dat dagje Turijn. Dan kan Bel Respiro van Chanel thuisblijven. Dat scheelt weer.

Maharani Intense van Nicolai. Die moet sowieso mee, die kan ik echt niet missen.

Jabu van Mona di Orio. Stel het wordt koud daar in de bergen, dan komt deze poederige, warme oranjebloesem goed van pas. Oh, en het kan natuurlijk ook een dag regenen. Goddank is er Beige van Chanel, die helpt me er wel doorheen.

Ik haal de glazen buisjes, spraytjes en trechtertjes te voorschijn en pak de fles Bvlgary. Een, twee, drie, twintig pufjes in een buisje. Het begint onmiddellijk heerlijk fris te ruiken in mijn werkkamer.

Een half uur later staan 7 spraytjes voor me op tafel en de mini Vent Vert. Daar moet ik die dagen toch wel mee doorkomen? Even bekruipt me de twijfel en kijk ik nog eens rond op mijn geurkamer. De doos met citrusgeuren lonkt naar me en ik trek haar uit de kast. Het proefje van Bigarade Concentree ligt voor het grijpen. Check. En deze moet ook mee. De héle fles. Zo, nu ben ik er klaar voor.

Het had wat voeten in aarde, maar de klus is geklaard. En welke parfums mogen met jou mee op reis? Ik ben benieuwd naar jouw selectie.

Week-End a Deauville, de-stressing by perfume

Zodra het kwik boven de 20℃ stijgt, pakken de Parisien hun weekendtassen voor een uitstapje naar Deauville. Gelegen aan Het Kanaal, één uur ten westen van Rouen en drie kwartier ten zuiden van Le Havre, ontmoeten de upper class en befaamde creatievelingen elkaar in deze mondaine badplaats.

Ik ben er al jaren niet geweest. Sterker nog, ik was er maar één keer in mijn leven en dat is zo’n 25 jaar geleden. Ik herinner mij een sjieke badplaats met hotels in okergele en zandkleurige tinten waar op de pittoreske boulevard naar hartelust wordt geflaneerd en geflirt. Een plek die ik met de ogen dicht zou herkennen; de geur van zee, zand, algen en Ambre Solaire is onmiskenbaar.

Even buiten Deauville werd ik op datzelfde tripje op de eerste fruits de mer van mijn leven getrakteerd. Dat was bepaald geen extatische ervaring. Integendeel. De eerste schok: alle zeevruchtjes moesten koud genuttigd worden. De tweede: de diertjes hadden een vaal grijze kleur, die associaties opriep met iets dat al lang geleden overleden was. En nadat ik de moed bij elkaar had geraapt om een zeeslak met een naald uit zijn huis te peuteren en in mijn mond te stoppen, bleek hij de structuur van gummie te hebben. Gatverdamme.

Het heeft jaren geduurd voordat ik dit gastronomische debâcle te boven kwam. Mijn favoriete visrestaurant ‘O’ in Maastricht krijgt hiervoor de credits. Chefkok Dennis van der Meer bewijst dat een fruits de mer niet taai, grijs en koelkastkoud hoeft te zijn en dat elk beestje zo zijn eigen smaak heeft. Maar de zeeslakken laat ik passeren, dat wel.

Terug naar Deauville. Het was de bron van inspiratie voor Patricia de Nicolai’s parfum Week-End a Deauville. Sinds kort overigens Week-End geheten. Vreemd genoeg was de burgemeester van Deauville niet blij met de naam van het parfum en maakte bezwaar bij Patricia. Waar een mens zich druk om kan maken. Misschien was de goede man wel gewoon toe aan een weekendje Deauville?

WEEK-END van Parfums de Nicolai
☆ ♪♪ ≀≀ ♀ € ⎢marine⎢Verkrijgbaar bij PerfumeLounge en ParfuMaria
Een parfum met een zilte, vibrerende frisheid. Er is zeewier, er is water, er is zout. En er zijn heel veel lelietjes-van-dalen en een beetje jasmijn. De knisperend groene structuur geeft de geur een actief karakter.

Week-End is als een Parisienne die in haar haute couture badpak en gehuld in een wolk Diorissimo een zaterdagochtendduik neemt in een ijskoude lentezee. En die na tien minuten bibberend, met frisse blos en glanzende ogen, het water uitkomt. Die zich vervolgens hult in een dikke, witte hotelhanddoek om zich tenslotte zuchtend van tevredenheid neer te vleien in het bleke meizonnetje. Inderdaad, de-stressing by perfume, het bestaat.

Over het algemeen hou ik trouwens helemaal niet van parfums waarop het molecuul Calone (verantwoordelijk voor het marine karakter) zijn stempel drukt. Maar tegen Week-End heb ik geen verweer.

En jij? Hou jij van parfums met een ‘marine’ of ‘waterachtig’ karakter? Of is je neus, net als de mijne, na L’eau d’Issey en haar klonen, Calone moe? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.

Maharanih Intense, een ode aan India

Maharanih Intense. Het is parfumeur Patricia de Nicolai’s ode aan India. Ze moet dol zijn op dit land. Hoe anders kan ze een parfum creeëren van zo’n uitzonderlijke schoonheid? De verfijning, de balans, de harmonie, de rust. De cocktail aan tegenstellingen. Een duizelingwekkend staaltje vakmanschap.

Ik heb nog niet het genoegen mogen smaken om dit land te bereizen, maar wat zou ik graag de coördinaten ontvangen van de plek die haar tot dit parfum heeft geïnspireerd. Want een ding is zeker, het is een streek waar het goed toeven is.

Patricia de Nicolai maakt deel uit van het illustere parfumeursgeslacht Guerlain en is de enige vrouw in deze familie die besloot parfumeur te worden. Toen ze haar voornemen kenbaar maakte, trok er een siddering door het huis en werd menig wenkbrauw opgetrokken. De vrouw is de muze, de bron van inspiratie, maar niet de maker, betoogden mannen als Jean-Jacques en Jean-Paul Guerlain.

Gelukkig trok Patricia zich weinig aan van deze beperkende opvattingen en ging haar eigen weg. Begiftigd met een scherpe neus, een goed gevuld geurgeheugen en een flinke dosis creativiteit werd ze aangenomen op ISIPCA, de enige onafhankelijke parfumopleiding ter wereld. In 1989 werd ze als eerste vrouwelijke parfumeur gelauwerd met de prestigieuze Prix Sociéité Française des Parfumeurs. In datzelfde jaar richtte ze met haar echtgenoot Parfums de Nicolai op. Naast 35 parfums heeft ze de afgelopen 23 jaar ook huisparfums, lichaamsoliën en vloeibare zeep ontwikkeld. Maharanih Intense is een van de absolute toppers in haar collectie.

MAHARANIH INTENSE van Nicolai
♡ ☆ ♪♪♪ ≀≀♀♂ € ⎢Woody Oriental⎢Verkrijgbaar bij Annindriya
Opent met een explosie van iets dat doet denken aan onrijpe sinaasappel. Fris en groen. Kruidig en licht houtig. De ronde warme basis is ook al in de eerste minuten waarneembaar. Beelden van zongebleekt hout drijven voorbij. Ragfijne vanille maakt het parfum zacht en rond. Iets van rozen en een zweem van patchouli. Droog, niet zoet. Intrigerende compositie waarin tal van tegenpolen worden verenigd. Strak en rond, opwekkend en ontspannend, fris en warm, East meets West. Verfijnd kunstwerkje. Uitermate geschikt voor de zomer. Geen bedwelmend parfum, maar wel adembenemend. Hunkerparfum met een grote H.

Al weken geniet ik van het nummer Mumbai Theme van Ar Rahman; zonder twijfel de perfecte muzikale impressie van Maharanih Intense.

Eindelijk is de zomer aangebroken. We hebben er lang op moeten wachten. Naar welke geuren grijp jij nu de temperaturen oplopen en eindelijk de jas aan de kapstok mag blijven hangen?

(In de zomerperiode zal ik wat onregelmatiger publiceren. Mijn streven is om eenmaal per week te publiceren.)