BreinReizen

Als in één en dezelfde week èn een journalist in de sectie Wetenschap èn twee columnisten van aanzien over geur schrijven in de Volkskrant, dan weet je: er is iets aan de hand.

‘Texelgeur,’ schrijft Nico Dijkshoorn, ‘voor mij was dat een mengsel van mijn vaders aftershave, de zweterige belegde broodjes onderweg van mijn moeder, de natte stenen op de dijk, het bos met dat ene bankje, de veemarkt, de geur van het gehuurde huisje, een andere toiletverfrisser dan thuis, mijn ruikende oksels en vooruit dan maar, een schaap’.

De levendige vakantieherinneringen aan zijn jeugd worden in een zucht tevoorschijn getoverd door de geur van Rode Ribis. Grasduinen op internet levert uiteenlopende beschrijvingen op van het olfactorische landschap van deze sierbes. De ene bron noemt hars, een andere kattenpis. Wat het ook is, de geur opent allerlei luikjes in de grijze bovenkamer van de schrijver tot aan ‘een andere toiletverfrisser dan thuis’ toe. Een stroom van beelden, associaties en sferen wellen op door de kruidige adem van deze struik. Zonder enige hapering, ongeorganiseerd, zonder logica of controle. Klik klik klik klik klik klik. De oogst herinneringen is rijk en overdadig.

Hoe dit fenomeen precies werkt is niet duidelijk, maar iedereen kent het. Althans een ieder die gezegend is met een werkend reukorgaan.

Sinds enige tijd wordt geur door de commercie omarmd als de nieuwe verleider en trakteert de winkelier de consument tijdens het winkelen rijkelijk op de geur van chocolade, koffie en versgebakken brood, want scent sells. Aangemoedigd door de resultaten slaan inmiddels ook politieburo’s en overheidsinstellingen aan het begeuren. Nachtmerrie-achtige visioenen van naar groene thee ruikende corridors, met marshmallow begeurde liften en gember uitwasemende schoenenzaken trekken aan me voorbij. Alsof een geurcondoom strak over de echte wereld wordt getrokken.

Zou het klassieke reisburo (vale vloerbedekking, crèmekleurige computer en posters met palmbomen en lachende families aan de muur), nou nog echt hebben bestaan als ze haar bezoeker had gefêteerd op een melange van zee, Piz Bruin en Mojito?

Nu carnaval mijn stad overneemt, droom ik van verre oorden. Over een land waar de magie boven de rode stoffige aarde hangt en kangoeroes de schrik van elke wijnboer zijn. Waar de namiddagzon de eucalyptusbomen haar welriekende geest ontlokt en de geur van versgemalen koffie altijd wel ergens door de straten zweeft. En waar ‘s ochtends mij de schaterlach van de kookaburra wekt. Eén pufje Shanti Shanti en ik ben er. Plof. In a split second. Dank je brein, dank je geur.

♡ ★★★★☆ SHANTI SHANTI van Miller et Bertaux
♪♪ ∫∫ ♀ €€ ⎢floral⎢2008
Bleekroze rozen met flonkerend ochtenddauw in een bedje van zacht geurende aarde. Klein zeepje als toegift na. Knisperende textuur, prikt net niet. Eens mee in mijn koffer naar Australië en sindsdien mijn olfactorische ticket naar deze zinsbegoochelende bestemming. Hunkerparfum.

LIJSTJES

En dan is het jaar opeens bijna voorbij. ‘Wat zeg je? Er zijn nog 8 dagen te gaan?’ Klopt, ook in mijn jaar zitten er 365 waarvan 31 in december. Maar op deze maandag voor Kerst zit mijn werkjaar erop, wordt mijn digitale appel naar een lade verbannen en slaak ik een zucht van verlichting.

Ik hou van deze tijd van het jaar. Terwijl mijn actielijstjes ondanks alle inspanningen maar niet korter willen worden en in mijn bovenkamer overuren worden gemaakt, komt de natuur langzaam tot stilstand. De kleur trekt langzaam weg uit het landschap om plaats te maken voor een modderig schilderspalet met groene mopjes.

Sinds enkele dagen neemt die typische geestesgesteldheid die hoort bij het eind van het jaar bezit van me. Verwonderd dwaal ik met een lantaarn in de hand door de onvermoede vertrekken van 2013 en til hier en daar het dikke kleed van ervaringen op. Mijn eerste geurconcept samen met de Amsterdamse parfumeur Spyros Drosoupoulos voor een fabrikant van rubberen halffabrikaten. Nee hoor, het ruikt niet naar rubber. Integendeel. Het is een groen, houtig en transparant parfum, met een soepele basis. Passend bij de missie en cultuur van het bedrijf. Of het unisex parfum voor een van de grootste projectbureau’s in de gastvrijheidsindustrie. Uitgewerkt met twee vrouwelijke parfumeurs uit Parijs. En ach, dat is waar ook, de geuren van New York City!, voor altijd opgetekend in mijn geurgeheugen. Het overweldigende geurlandschap van Chinatown met zijn vis, kruiden en afval. Of de onvergetelijke vochtige geur van vers gestort beton rondom Ground Zero.

Er zijn de geuradviezen (leuk: ook mannen maken hier steeds meer gebruik van), de lezingen en de geurworkshop deze maand voor bezoekers van het Toon Hermans Huis. Er is het artikel Groen Parfum, geschreven in opdracht van het Volkskrant Magazine dat niet geplaatst werd. Teveel persoonlijke kleur. Tsja, niet alles past. Er zijn de vele inspirerende ontmoetingen, de onverwachte wendingen en kansen, de teleurstellingen en de nieuwe ontdekkingen.

Nu het einde van het jaar in zicht is, verschijnen ook de lijstjes in de krant en op internet. De hoogtepunten, de dieptepunten, de zoveelste top 2000, de leukste, de gekste, de beste, de weerzinwekkendste, de mooiste, de treurigste, de liefste. Eindejaarsamusement, heerlijk.

Goed moment dus voor mijn lijstje hunkerparfums, vijf flesjes gebottelde schoonheid die mij keer op keer een zucht van verrukking ontlokken.

  • Angeliques sous la Pluie van Frederic Malle, Ellena’s toast op de zomer.
  • Cuir de Nacre van Ann Gerard, romige iriswortel omhuld door zijdezachte suède. De veter nachtblauw leer die Bertrand Duchoufour door het parfum weeft, geeft de geur pit en iets gereserveerds. Perfecte balans tussen zacht en stevig.
  • Mon numero 7 van l’Artisan Parfumeur, verrassende en veelkleurige compositie van tuberoos met specerijen. Slank en droog met een iets stoffige textuur. Hoor ik daar een tijger grommen?
  • Mon numero 8 eveneens van l’Artisan Parfumeur. Ook hier een crèmige iris in de hoofdrol, met bijna iets droppigs à la Dior Homme. Klassiek en verfijnd. Geen poederige weelde, maar een nauwelijks waarneembaar donsje. Omlijsting door witte bloemen en later, de verrukkelijkste schone zepigheid denkbaar.
  • Royal Saffron van Bella Bellisima, weelderige rozen met een stevige dosis saffraanbitters, innig verstrengeld met een pietsie aoud. Krachtig, intens en uitermate intrigerend.

Het vijftal heeft mij gebracht tot aan de deur van 2014, waarachter mijn nieuwe geurstudio gloort. Gelegen in de fraai gerenoveerde voormalige brandweerkazerne, een gemeentelijk monument in Maastricht. Open vanaf medio januari. Je bent van harte welkom!

Maar eerst relaxen onder de kerstboom gehuld in een van mijn favoriete brouwseltjes. Ik wens je een spetterend en bovenal zinnelijk 2014!

Enzo Galardi en zijn BOIS 1920

Enzo Galardi heeft het olfactorisch DNA van zijn grootvader Guido geërfd. Een man die in 1920 zijn eerste geurende produkten van de Toscaanse lavendel maakte. Zijn kleinkind bleek dezelfde gevoeligheid voor geur te hebben. Het kleine mannetje onderzocht al snuffelend de wereld om hem heen en rook aan alles wat hem onder de neus kwam. Aan bladeren, bloemen, kruiden, speelgoed, modder, keukengerei, boeken en wat al niet meer.  Was de jonge Enzo ondeugend, dan hield grootpapa hem zijn pijp onder de neus, de geur van tabak was het teken dat ie ermee moest ophouden.

Vanochtend sprak ik de parfumeur kort in Maastricht, ter gelegenheid van de introduktie van zijn label BOIS 1920 bij parfumerie Mignonne.

Vraag je Enzo Galardi naar dierbare geurherinneringen uit zijn jeugd dan worden zijn ogen zacht. Hij vertelt over de geuren van het plattenland die na een regenbui letterlijk tot wasdom komen en die op hun mooist zijn in de lente.

Ô de Lancôme veranderde zijn leven. Hij was veertien jaar toen hij dit sprankelend frisse parfum rook in de parfumerie van een kennis. Vanaf dat moment was er geen houden meer aan. Hij rook elk parfum dat in deze winkel te vinden was. ‘En dat niet alleen, alles in de zaak onderwierp ik aan een intensief geuronderzoek’. En Ambre Sultan van Serge Lutens is zijn heilige graal. Hij spreekt met grote bewondering en ontzag over dit parfumhuis.

De parfumeur ziet zichzelf als een kunstschilder, gedreven door creativiteit  en vakmanschap. Zijn ‘schilderspalet’ is gevuld met meer dan 400 aroma’s. Hoewel hij bij voorkeur met natuurlijke aroma’s werkt, schuwt hij synthetische grondstoffen niet als hij daarmee het effect krijgt wat ie beoogt.
Soms komt het voor dat een formule niet past binnen de strenge regelgeving van de parfumindustrie en gebruikt hij een hogere dosering van een grondstof dan wettelijk is toegestaan. Het boeit hem niet, hij weigert zich tijdens het ontwikkelen van een formule te laten beperken door een wetgever. Het is al voorgekomen dat een parfum door deze koppigheid niet in produktie kon worden genomen en zodoende een plaats kreeg in de eregalerij van parfumgeheimen van de familie Galardi.

Het Toscaanse landschap met haar vele geuren is een onuitputtelijke bron van inspiratie voor de parfumeur. Hij werkt graag met een kruidig aromatisch akkoord, opgebouwd uit Toscaanse lavendel (spigo), thijm en rozemarijn met soms een vleugje salie. Het parfum Sushi Imperiale is hier een goed voorbeeld van. Stijl van het huis? Zonder uitzondering creërt Galardi complexe en intense parfums met een natuurlijke feel en een uitzonderlijke duurzaamheid.

Bij het afscheid nemen wordt dit laatste nog eens bevestigd. Ruik ik daar Oro in de jas van Galardi? Hij knikt instemmend en merkt trots op: ‘gisterochtend opgedaan’.

Vanaf 145 euro / 100 ml.
Verkrijgbaar bij diverse verkooppunten in Nederland en in de e-boutique van Aafkes.nl

 

Een eredienst voor Miss Dior

‘Alleen al deze aanblik maakt het bezoek aan de tentoonstelling de moeite waard’. De onbekende en ik kijken elkaar met glanzende ogen aan, allebei in de ban van het tafereel dat voor ons ligt. De sprookjesachtige jurk in de vitrine, het monumentale schilderij van de Japanse kunstenaar Liang Yuanwei ernaast, de kolossale spiegel die de overweldigende kleuren, vormen en de opgewonden vibe in de ruimte weerkaatst.

Nog één stap en ik zal door het spektakel worden opgeslokt. En onderdeel worden van de opwinding, de warmte, de zinnenprikkelende vormen- en kleurenpracht. En van de mensenmassa die op de been is gekomen voor deze bijzondere expositie in het Grand Palais in Parijs.

In dit immense tentoonstellingsgebouw, gebouwd voor de wereldtentoonstelling in 1900 en gelegen op de rechteroever van de Seine, bevindt zich de kleine zaal die voor deze gelegenheid is omgetoverd in een uitbundig gedecoreerde tempel. Een tempel waarin het iconische parfum Miss Dior van Parfums Christian Dior met een eredienst van dertien dagen wordt geprezen. Vijftien vrouwelijke kunstenaars zijn door Dior aangezocht om zich te laten inspireren door dit illustere parfum.

Er is de reusachtige roze strik opgetrokken uit lege J’adore flessen door Joana Vasconcelos, waarin de twee grootste parfumsuccessen van Dior samenkomen: Miss Dior en J’adore. Er is het prachtige kleed met pied-de-poule motief van Polly Apfelbaum en de houten installatie Room of One’s Own van de Sloveense kunstenaar Nika Zupanc opgebouwd uit een ander treffend beeldmerk van Dior: het cannage stiksel. Er is de verstilde foto van de Engelse fotografe Hannah Starkey, waarmee ze een ode brengt aan Catherine Dior, de jongere zus van Christian en muse van het parfum, die zich tijdens de tweede wereldoorlog aansloot bij het verzet, werd opgepakt en gedeporteerd om na de oorlog haar geboortedorp weer in te wandelen.

Er hangen schilderijen van grote kunstenaars in wier gezelschap Christian Dior graag verbleef. En er zijn de meest exquise parfumflessen, zoals de allereerste in de vorm van een vrouwenlichaam, en de latere versie die na de nodige inspanning wél in een grotere oplage te produceren was.

Mij is onduidelijk waarom juist nu, 66 jaar na de lancering van dit groene, opwekkende, karaktervolle en zeer elegante parfum, deze happening plaatsvindt. Daar doet Dior geen uitspraak over. Noch over het feit dat de Miss Dior die nu in de winkel te koop is, een heel ander parfum is dan de Miss Dior uit 1947. Wil je deze laatste hebben, grijp dan naar de verpakking met de aanduiding Original. Althans, dan krijg je een indruk van hoe het parfum ooit geroken moet hebben. Want de Miss Dior Original van vandaag is niet diezelfde als het oorspronkelijke geurige kunstwerk. Vergelijk het met zijde en kunstzijde, met suiker en zoetjes. Het olieverfschilderij en de reproduktie.

Maar wat ik het meeste mis is Miss Dior herself. Geen vleug. Geen zweem. Not a whiff. Het feest wordt gevierd zonder het feestvarken.

Nog dit weekend te bezoeken. Toegang gratis.

De geur van inspiratie (2)

De ruimte voelt als een enorme platte doos, volgepakt met Engelstalige boeken. Ben je eenmaal binnen, dan heb je geen idee waar je je bevindt. Het kan letterlijk overal zijn. In Amsterdam ergens op de grachten, in New York op Manhattan, in Londen in de buurt van Piccadilly Circus of ergens in Auckland rond de haven. De doos waar ik over spreek bevindt zich echter in Kingston upon Thames, een klein universiteitsstadje onder de rook van Londen. Deze maand volgde ik er aan de factulteit Design, Fashion and Architecture de summercourse Designing with Scents.

Creëer een geur die een positieve bijdrage levert aan de beleving van de ruimte’, luidde de opdracht. Leuker wordt het niet. Neus kirt opgetogen.

Het is de belangrijkste opdracht in het kader van de vijfdaagse cursus. De 14 deelnemers, waaronder een aantal kunstenaars, een wijnjournalist en iemand met anosmie(!), worden ingedeeld in 4 projectteams, ofwel Scent Agencies. Een parfumfabrikant uit India, een kunstenaar die geur wil integreren in haar textielontwerpen, een toxicoloog en ondergetekende vormen een van de vier groepen.

We werken twee en een halve dag aan de case, brengen een bezoek aan Waterstone’s bookshop (‘de doos’) en besluiten dat een geur met een comfortabele, ietwat nostalgische feel en een vitaliserende component een flinke dosis boekengeluk zal brengen. Noeste arbeid en een staaltje onvervalst onderhandelen leidt tot een aroma van oude in lederen banden gebonden boeken en chocolade met een hint van groene kruiden en een tikje lavendel. Want comfort en nostalgie: ja, maar met het boek op de borst in slaap vallen: nee.

Eerder die week spreekt dr. Victoria Henshaw via Skype over haar onderzoek naar de geuren van de stad, laat Will Edwards zich helemaal gaan in zijn liefde voor Proctor & Gamble (hoe kan het ook anders als marketingmanager), gijzelt de uit New York ingevlogen sterparfumeur Christophe Laudamiel Neus met zijn fascinerende geurpresentatie en trakteert Lizzie Ostrom alias Odette Toilette ons op een staaltje onvervalste Britse humor die niet alleen ontroert maar ook tot nadenken stemt.

Kun je je meer thuisvoelen dan in een groep mensen die niet alleen letterlijk hun neus achterna gaan maar bij wie het voor de meesten het belangrijkste kompas van hun leven is?

Het gelukzalige gevoel dat deze dagen bezit van mij neemt, heeft mij tot op heden niet meer verlaten. Yoehee!

Geursnippers

Deze week een iets ander geluid dan je van me gewend bent. Wat losse flodders die ik graag met je wil delen.

Geurtrends
Geurprofessionals voorspellen dat de trend van bloemige, fruitige parfums met een toefje chocolade of caramel ook in 2014 aanhoudt. Ook Yves Saint Laurent kan betrapt worden op risicomijdend gedrag en bewandelt met de onlangs gelanceerde Manifesto dit inmiddels uitgesleten pad.

Een geur naar mijn hart
Duitse onderzoekers ontdekken dat geurreceptoren niet alleen in de neus voorkomen maar bijvoorbeeld ook in het hart en de longen. Klik hier voor het hele nieuwsbericht.

Cyber mysteries
Helaas komt het zo nu en dan voor dat het lezers niet lukt hun reactie op deze blog te plaatsen. Zo jammer om je bijdrage te moeten missen! 1000 excuses voor het ongemak. Jammer genoeg kan ik niets doen om dit probleem te verhelpen. Tip: maak het tekstje aan op je computer en plak het in het reactieveld. Mocht het dan niet lukken, dan heb je altijd nog de oorspronkelijke tekst en kun je het zonder al teveel gedoe een tweede keer proberen.

Facebook
Like The Noble Nose op Facebook en maak kans op een gratis geuradvies ter waarde van 95 euro. Niet vergeten hoor, misschien ben jij wel de mazzelaar.

1500
Deze week is aan mijn geurbibliotheek de 1500ste geur toegevoegd. Je bent bij deze gewaarschuwd: het kan vreselijk uit de hand lopen.

Ikea
En ook nu is Ikea mijn redder in nood: drie metalen ladenkastjes herbergen sinds deze week de honderden samples. Een deel is geordend naar geurfamilie, een ander deel op alfabet. Hoe hou jij trouwens je collectie op orde?

Chanel No. 5
Nee, ik heb deze vintagebeauty nog steeds niet opengemaakt. Ik kan me er maar niet toe zetten om dit ouwetje wakker te kussen. Keep you posted!

Scents of the Week
Wat ik deze week heb gedragen? Oroville van Xerjoff (powerhouse), Escentric 02 van Escentric Molecules (mijn favoriet van vorige week), L’Eau d’Hiver van Frederic Malle (perfect voor tijdens de yoga) en Arabian Rose van Bella Bellisima (dé ontdekking van mijn laatste Londentripje; enkel bij Selfridges verkrijgbaar en via hun eigen website). Welke parfums waren jouw uitverkorenen deze week?

(wel)riekende letters
Sinds vandaag is een boekenpagina aan deze website toegevoegd. Het is een eerste aanzet. Dank voor alle bijdragen; aanvullingen zijn trouwens altijd welkom.

Fijn weekend!

Wish you…

Terwijl Neus in potten en pannen duikt, haar vleugels spreidt op mijn tochten door berg en dal en onvermoeibaar snuffelt aan muziek, mooie woorden en goed gezelschap, geniet ik van een paar weekjes vrij.

Ik wens je een liefdevolle eindejaarstijd en een stralend 2013!

‘May you be safe and protected.
May you be peaceful and happy.
May you be healthy and strong.
May you have ease of well-being.’

 

 

(op 11 januari verschijnt het eerste artikel van 2013)

JARIG!

Deze week bestaat de blog één jaar, hieperdepiep hoera! En dus is het de hoogste tijd voor dankwoorden, bespiegelingen én een vooruitblik.

Eerst de dankwoorden. Want dank is op zijn plaats. Aan al die lezers die de blog bezoeken, inmiddels duizenden per week. Dank ook aan jou, lezer, dat je de tijd neemt om je ervaringen met mij en de andere lezers te delen. Jouw verhalen maken de blog er nog leuker op. En dank ook voor al die waarderende woorden voor mijn geurschrijverij. Al deze reacties geven mij de inspiratie en energie om elke week weer mijn best te doen een lezenswaardig artikel te schrijven.

Het afgelopen jaar is voor mij ook duidelijk geworden waarover ik eigenlijk wil schrijven. Mensen die mij vanaf het prille begin volgen, weten dat ik naast het schrijven over parfum ook over geur in het algemeen ben gaan mijmeren. Over de geur van hond, de geur van de zomer, van kantoor of lindebloesem. Dit zal ik zeker blijven doen, want de geur van alledag kan me zeker zo raken als een mooi parfum.

Op zeker moment ben ik gestart met een nieuwsrubriek op dinsdag. En hoe leuk ook om nieuwtjes te verzamelen, deze rubriek heeft het niet gered. Twitter en Facebook zijn betere kanalen voor korte nieuwsitems en daar zal ik in de nabije toekomst dan ook vaker gebruik van maken.

In de loop van het jaar zijn geursymbolen aan de besprekingen toegevoegd om je in één oogopslag basisinformatie over het parfum te verschaffen, zoals prijs, intensiteit en waardering. Wat dat laatste betreft heb ik moeten vaststellen dat de symbolen ☆ ❼ ▩ ☹ ☁ niet altijd aansluiten bij mijn ervaring. Vanaf volgende week worden deze dan ook vervangen door een sterrensysteem. Klik hier voor een toelichting. Wat natuurlijk blijft is het ♡ voor hunkerparfum, mijn persoonlijke favoriet.

De komende weken zullen alle eerder gepubliceerde reviews worden geupdate naar het nieuwe systeem.

Een belangrijke aanvulling op de blog is The Noble Nose pagina op Facebook. Tot nu toe leidde deze pagina een slapend bestaan. Vanaf deze week worden hierop nieuwtjes en andere wetenswaardigheden geplaatst. Ook zullen hier korte geurflitsen van ten hoogste 140 karakters worden gepubliceerd en berichten over parfums die 1 of 2 sterren krijgen. Over Facebook gesproken: je doet me een groot plezier je waardering voor The Noble Nose te uiten door me te liken!

Zo, nu ben je weer bij. Tijd voor een traktatie.

Laat me weten wat jouw favoriete blogartikel is van het afgelopen jaar (en ook waarom) en maak kans op een van de drie parfumsetjes met een 2ml spray van Tubéreuse Criminelle van Serge Lutens, Yerbamate van Lorenzo Villoresi en Regio van Xerjoff. De winnaars worden volgende week vrijdag bekend gemaakt.

Cheerz!

 

Fiore di Riso, een sfeertekening in rijst

It grew in the black mud.
It grew under the tiger’s orange paws.
Its stems thinner than candles, and as straight.
Its leaves like the feathers of egrets, but green.
The grains cresting, wanting to burst.
Oh, blood of the tiger.

I don’t want you just to sit down at the table.
I don’t want you just to eat, and be content.
I want you to walk out into the fields
where the water is shining, and the rice has risen.
I want you to stand there, far from the white tablecloth.
I want you to fill your hands with the mud, like a blessing.
by Mary Oliver

Ik heb nooit de behoefte gehad om naar eten te ruiken. Sterker nog, mensen die naar eten ruiken vind ik onappetijtelijk. Dat geldt ook voor mezelf. Als ik een restaurant heb bezocht met een slecht werkende afzuiginginstallatie waar gegrilde lamskoteletjes op het menu staan, wil ik na afloop niets liever dan douchen en mijn haren wassen. Mijn kleding verdwijnt na zo’n bezoek linea recta in de wasmand.

In de stad vindt mijn neus moeiteloos mensen die zojuist een frietje hebben gegeten of een stuk peperkoek, koffie hebben gedronken, een sigaret hebben gerookt of godbetert een hardgekookt ei hebben genuttigd. Om maar te zwijgen van de hordes die overdag zonder enige terughoudendheid iets met rauwe ui of knoflook eten. Ze hebben geen idee van het effect van hun consumptie op de olfactorisch sensitieve medemens.

Parfumeurs zijn juist dol op aroma’s die over eten en drinken gaan. Lustig componeren ze er op los. Met aardbei (de vroegere Miss Dior Cherie), appel (All About Eve), chocolade (Vraie Blonde), meloen (Dot), whisky (Ambre Russe), bosfruit (Blask), vijgen (Philosykos), amandelen (L’Eau d’Hiver), turks fruit (1804), drop (Nero), suikerspin (Flowerbomb EdP), melkbrood (Jeux de Peau), perzik (Frangipani), worteltjes (I love les carottes). De lijst is eindeloos. Maar zelden val ik ervoor.

Totdat Fiore di Riso in mijn leven kwam. Een parfum dat onmiskenbaar naar rijst ruikt. Rijst? Ja rijst. En opeens wil ik naar rijst ruiken. En naar bittere amandelen. En zo dwingt dit onweerstaanbaar lekkere parfum mij een dogma los te laten. Hoezo wil ik niet naar eten ruiken? Met een geur als deze gráág.

FIORE DI RISO (2011) van Farmacia SS. Annunziata
♡ ☆ ♪♪ ≀≀ ♀♂ €€ ⎢parfum ⎢floral oriental ⎢Te bestellen bij ParfuMaria
Opent sprankelend met iets van citrusfruit direct gevolgd door de geur van een dampende kom rijst. Zweem van witte bloemen. Bittere amandelen en vanille. Niet suikerzoet, niet weeïg. Wat gepofte rijst. Romige structuur afgewisseld door een heel klein poedertje. Ultra comfortabel. Prikkelt de zintuigen niet, maar brengt ze juist tot rust. Zachtaardig, harmonieus en fijntjes. Aardend en ontspannend. Iets voor na een drukke dag om rustig bij te mijmeren. Of voor als er zachtjes aan je geknabbeld mag worden.

Farmacia SS. Annunziata noemt zelf: mandarijn, bergamot, roos, jasmijn, vanille, tonkaboon en benzoïn.

En hou jij van aroma’s van fruit, drank, noten of snoep in parfum? Wat is je favoriet en voor welke trek je je neus op? Laat het mij en de lezers van deze blog weten en reageer op dit artikel.