Datura Noir (2001) van Serge Lutens. Gevaarlijk aantrekkelijk.

Afgelopen vrijdag beloofde ik om Teint de Neige van Lorenzo Villoresi te bespreken. Een heerlijke poederige wintergeur, met een onverwachte twist. Je houdt de review zeker van me tegoed. Het lot heeft echter anders beslist…

Zo nu en dan kom ik een geur tegen die ik MOET hebben en per se WIL dragen. Een geur waar ik tientallen keren per dag aan denk en waarbij ik maar één ding voel: HEBBEN. Dat overkwam me de afgelopen week met Datura Noir van Serge Lutens.

Datura is een bloem met bijzondere eigenschappen. Belangrijk bestanddeel van menig heksenbrouwsel en met sterk hallucinerende werking. Bloeit ‘s nachts en alle delen van de plant zijn zeer giftig. De Azteken schijnen het ‘de almachtige’ te noemen’ en de Indianen ‘duivelsgras’. Gevaarlijk aantrekkelijk.

Het was tussen mij en Datura Noir overigens geen liefde op het eerste gezicht.

De geur op de blotter vond ik lekker, zeker, maar was wat massief en had weinig relief. Een groots boeket van exotische bloemen in een vaas met licht gekruide amandelmelk. Zoiets. ‘Typisch Lutens’, schoot er door me heen. Veel, vol en luidruchtig. De verkoopster wilde hem op mijn huid sprayen, maar ik weerde haar af. Voor je het weet loop je een hele dag rond met iets waar je uiteindelijk van griezelt, en de medemens met jou.

Het toeval wilde dat een week later mijn lief een proefje voor me meebracht. Ontvangen bij de aankoop van een flesje Chergui. En daarmee kreeg dit verhaal zijn vervolg.

Er gebeurde iets onverwachts met de geur op mijn huid. Het parfum opende zich, net zoals een mooi glas wijn zich kan openen. Het werd lichter, transparanter, levendiger en lichtvoetiger. De bloemen begonnen te leven, werden bewogen door een licht briesje en toonden hun onwaarschijnlijke schoonheid aan me. Zacht, warm en geraffineerd verleidelijk.

Ook mijn lief probeerde hem uit, geïntrigeerd door de uitwerking op mij. Maar hoe jammer, het parfum presenteerde zich heel anders op zijn huid. Alle toetsen van de geurharmonica klapten op elkaar. De geur kreeg weer dat massieve, werd zelfs een beetje vettig en daarmee ook veel minder aantrekkelijk.

Met moeite kon ik de aandrang om te blijven sprayen de kop indrukken. Een proefje van 1,2 ml is immers zo op. Als een kostbaar kleinood kreeg het een plekje op mijn geurkamer om enkel bij speciale gelegenheid te worden gebruikt.

Een week geleden gebeurde dan toch het onvermijdelijke. Het proefje was leeg. Ik drukte en drukte, maar nee, het was uit met de pret.

Een zeker gevoel van droefenis maakte zich van mij meester. Ik doolde rond in mijn geurbibliotheek, maar kon mijn draai niet vinden. Ik greep terug op Arpège, altijd goed, en troostte me met een vintage Miss Dior. Maar de onrust bleef. Ik snuffelde zo nu en dan aan het lege proefje, als een hond aan de pantoffels van zijn overleden baas. Leegte. Verlangen. Hunkering.

Volledig in de ban van Datura Noir.

Ook betoverd door een geur? Deel je ervaring met mij en de lezers van deze blog door te reageren op dit artikel.

Verkrijgbaar o.a. bij de vestigingen van de Bijenkorf in de randstad, Celeste Parfums, Robert Nederveen en Parfumerie Mignonne Maastricht.

Volgende week Drama Nuui van Parfumerie Generale / Pierre Guillaume ‘beam me up scotty’.

15 thoughts on “Datura Noir (2001) van Serge Lutens. Gevaarlijk aantrekkelijk.

  1. Leuk geschreven! Mijn geur weet je inmiddels, maar ben erg benieuwd welk geuradvies je mij geeft! Misschien raak ik ergens anders op verliefd! Maar ik herken het gevoel wel, heerlijk!
    Liefs,,

    • He Milou,

      wat leuk om je reactie te lezen op Datura Noir! Ik ben ook heel benieuwd waar het Persoonlijk GeurAdvies bij jou naar toe zal leiden…! 1969 of …..?

  2. Wat een leuk verhaal! Datura Noir is inderdaad een prachtgeur. Ik heb nu een soort gelijke ervaring met Oud van Mona di Orio. Mijn proefje is op en ik blijf maar steeds aan de geur denken. Helaas is het een hele dure geur dus even wachten en sparen…

    • Dank je wel Agnes!

      Ja, Oud van Mona di Orio. Daar zeg je me wat. Ik herinner me deze Oud als heel lichtvoetig en verfijnd. Hoe komt de geur bij jou over? Vanavond snel even ruiken, ik heb ook nog een druppeltje…En tsja, inderdaad, wat zijn ze kostbaar haar geuren! En de Nombres d’Or Oud Intense in het bijzonder!

      • Ik had hetzelfde indruk van Mona Oud gekregen: licht, sprankelend, heel erg levend maar wel verfijnd, elegant en kort gezegd: heel bijzonder. Tot mijn verbazing bleef de geur heel lang zitten, ik kon het de hele dag door goed ruiken. Een echte schoonheid (die me niet los wil laten).

        • Wat is dat een fantastische ervaring hè, als een geur je niet loslaat, je geest onaangekondigd binnen drijft…Meestal het teken dat het parfum ook van jóu houdt…:-)

  3. Dag Tanja,
    De Datura plant is ook bekend als Engelentrompet en de legende vertelt dat de kinderen er onder te slapen werden gelegd en bedwelmd door de geur niet meer wakker te krijgen waren.

    • Dag Ine,

      dank je wel voor het delen van deze legende met mij en de lezers van de blog.
      Wat een duister verhaal, trouwens. Ik hoop dat in de legende tevens melding wordt gemaakt van een kruid die de betovering door de Datura kan verbreken…

      Met recht een ‘gevaarlijk aantrekkelijk’ parfum…

  4. Wat een toeval: ik sloeg dit artikel op om te zien wat Tanja zei over Datura Noir. Er is nl. op Bois de Jasmin op dit moment een debat losgebarsten tussen hen die dit spannend vinden en hen die er misselijk van worden. Extreme standpunten! Ik heb een fles bijna opgemaakt, ik vind het een intrigerende geur. Zoet, maar niet dat dikke, stroperige dat me zo vaak stoort bij Lutens. Tanja’s ”massief” is het juiste woord. Dat zoetige, dat eeuwige gedroogde fruit. Zelfs Arabie, dat ik meteen kocht en ook waardeer, lijdt eronder. Santal Majuscule, Jeux de Peau, Santal Blanc, veel te zoet voor mij. Tubéreuse Criminelle vind ik spannend in het begin, maar op een bepaald moment weer dat zoete, kauwgum..
    Maar gelukkig heeft ”oom Serge” ook nog andere noten op zijn zang. Zoals Datura Noir. Zoet, maar getemperd door iets scherps.
    Het toeval wil dat ik dit las met Oud van Mona di Orio op mijn pols. En ja hoor, het vergaat ook mij zo. Blijven ruiken en pompen aan dat lege proefje, verlangen naar die geur, zo warm, zo zacht, iets ouderwets klassieks (Maja van Myrurgia in haar goede tijd, in een ver verleden?). Maar dan dat geld! En Iris Silver Mist staat ook al bovenaan op de lijst. HELP!! Maar ach, we zitten niet zonder parfum en de kat kan het niets schelen.

    • Anna, dank voor je verhaal! En ik heb breed moeten glimlachen met jouw laatste woorden over je huisgenoot 😉

      Mocht je door je minietje ISM zijn: laat het me weten. Ik vind het leuk om voor Sinterklaziena te spelen…

      Dan over jouw geurobservaties met betrekking tot het stroperige karakter van veel van Lutens’ geuren. Herkenbaar. Als geurervaring vind ik de meeste van zijn creaties interessant (hier spreekt de Lutens’ liefhebber), als drager kan ik er maar weinig om me heen verdragen: te intens, teveel materie, te verdicht, te weinig lucht, adem….

  5. Het zou wel leuk zijn om te weten welke Lutens in de osmotheek staan bij jou, en welke je draagt.. Ik vind bijv. Bas de Soie zeer interessant, maar slechts af en toe draagbaar. Arabie idem dito: geweldig parfum. maar de zoete zuidvruchten zijn me soms teveel. Borneo 1834: daar ben ik zowat aan verslaafd, gelukkig heb ik bij Grimme (Albert Cuypstraat) een ruime voorraad testers gevonden. Ook Ambre Sultan draag ik graag. Maar Sa Majesté La Rose vind ik alleen in de drydown prettig. A la Nuit: herinneringen aan mijn jeugd in Rotterdam, dus geweldig. De jasmijn op het Laantje van Woudestein rook precies zo. Fille en Aiguilles: af en toe, in de winter, Kerstgeur. Gris Clair…stel ik zeer op prijs. Fleurs de Citronnier: te substantiëel, af en toe in de zomer. En Datura Noir is dan weer een favoriet. En Iris Silver Mist slaat alles, en ja, het spraytje is met grote spijt leeggespoten..Maar ooit komt er een hele fles, zeker weten!

    • Anna, wat een schitterende Lutens collectie heb je! En hoe leuk om een doorkijkje te krijgen in je Lutens verslaving 😉 . Uhm, ik voel me ietwat ongemakkelijk om de mijne te etaleren… (kom op Tee vooruit met de geit!). Okay dan, daar gaat ie.

      We hebben één overeenkomst en dat is Datura Noir. Ik heb de fles naar aanleiding van jouw reactie vorige week weer tevoorschijn gehaald, maar het is nog te vroeg in de herfst om me te benevelen met deze sensuele geur. Tubereuse Criminelle draag ik heel soms, maar dan wel volledig overtuigd. Enkel geschikt als ik in een zeer weerbarstige bui ben en de feeksen-energie door me heen raast… La Myrrhe, oef ook al zo eentje die enkel geschikt is op het juiste moment, juiste plaats, juiste stemming. Hint: als ik behoefte heb om even rond de aarde te zweven. Fleurs d’Oranger: voor een warme zomerdag als ik extra energie nodig heb, joehee! Iris Silver Mist, heel heel zelden, omdat ik niet vaak dat terpi karakter kan verdragen wat ISM op mijn huid ontwikkeld. Chergui: de wintergeur van mijn hubbie, need I say more? Tsja en dan Bas de Soie: staat hoog op mijn wishlist maar gedraagt zich nogal onrustig in mijn omgeving…. de ene keer heeft ze die mooie soepele bijna crèmige irisgeur, op een ander moment wordt ze zepig en scherp. Fleurs de Citronnier: af en toe bestel ik een sample omdat Neus ernaar verlangt. Ja, inderdaad substantieel wat je zegt Anna, maar met een van de meest fantastische poederakkoorden die ik ken.

      En natuurlijk is er een wishlist Lutens 😉 : Daim Blond, heerlijk die bijna glibberige suedetoets en Muscs Khoublai Khan woohoohoo…. En Cedre stond erop maar is afgevoerd nadat hij op mijn huid een overduidelijke poepgeur ontwikkelde… 🙁

      Ik geloof dat het beter is om Grimme te vermijden, ha!

  6. Ja,goed he…allemaal dankzij Grimme. Hartelijk dank voor het uitvoerige antwoord! Tja, smaken verschillen. La Myrrhe heb ik dankzij jou leren kennen, maar ik moet het tijd en rust gunnen en opnieuw proberen, wie weet gaat mij dan ook het licht nog op. ISM is voor mij echt het einde, maar ook Oud (Mona) en vanmiddag was ik voor het eerst in mijn leven bij Babassu. O Wee!! Mille van Patou stal ook mijn hart weer, en Nuit de Longchamp de Lubin, en ze vechten met ISM om de eerste plaats, en mijn portemonnaie ligt nu al te zuchten en ziet de rode dageraad.
    Chergui is mij te zoet, maar misschien pakt het op een mannenhuid anders uit.
    Fleurs d’Oranger kan me ook niet echt bekoren, ik houd van een meer transparante oranjebloesem, zoals Séville à L’Aube of Portofino van Tom Ford.
    En Daim Blond zou ik ook graag kopen, maar ik heb al Gomma van Etro in die stijl, en voor dat geld zou ik eerder Cuir de Russie kopen…En zo maal ik maar door. Heerlijk om dat ook eens te delen!

    • Ohohohohoh Anna, al die verleidingen….! En dan ligt Babassu ook nog bij jou om de hoek, you lucky devil 😉

      Oud van Mona di Orio inmiddels gevonden, bericht je hier binnenkort over. En ik was nog vergeten te vertellen dat ik tijdens mijn Parijs-tripje vorig jaar voor mijn hubbie Vetiver Oriental heb gekocht, echt iets voor deze tijd van het jaar. De naam van het parfum is precies wat het is, geen verrassingen hier. Echt Lutens ook.

      Gomma heerlijk ja, heb ik niet al te lang gekregen van een zeer bijzondere parfumista hahahaha!

Laat een antwoord achter aan Anna Minis Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.