‘Eigenlijk was ik liever notaris geworden of banketbakker. En sluiswacht leek me vroeger ook wel wat, heerlijk die rust van het water en die voorbijtrekkende bootjes. Later droomde ik van een leven als huisman. Jazeker, huisman. Zoete vergezichten had ik daarbij. Lekker door het huis scharrelen in mijn verwassen lichtblauwe boxershort met berenmotiefjes en luchtballonnen. Hup, de voddige vaaloranje ochtendjas er losjes overheen en klaar voor de dag. Mijn voeten in de blauwbruin geblokte oude-mannen-pantoffels, na jaren trouwe dienst twee vormloze en onwelriekende schoenhompen, geen hond die het ziet.
Fantastisch leek me dat, de hele dag een beetje stinken terwijl ik mijn kleintjes hun fruithapje en boterhamblokjes in de mond stop. Krantje lezen (stiekem ook die van wakker Nederland), plaatjes draaien, snurkje doen, dromerig door de tuin dwalen, zo hier en daar een uitgebloeide bloem uit het perk plukken. Idyllisch toch? ‘s Middags een mailtje sturen aan die goede vrind in Mozambique, die briljante wetenschapper, die geniale internetondernemer. Pompiedompiedom. Wat een leven, man oh man.
En net voordat mijn vrouw stralend en bubbelend van de succes-adrenaline het huis in waait, gezwind mijn tanden poetsen, een washandje halen over enkele kritische lichaamsdelen en die ene zandkleurige Dockers zonder vlekken aanschieten. Ziet u het voor u? En terwijl het grind al onder de wielen van haar Volvo knerpt, hink ik met één been in een broekspijp en met een druipende tandenborstel in de mond door het huis, op zoek naar mijn fles Eau Sauvage.
Rijkelijk sprayen, blije glimlach rond de mond, hand door de kuif en ja, daar is ie weer!, mijn opgeruimde frisse zelf. Net op tijd.
Duifje, wat heerlijk dat je weer thuis bent, hoe was je dag?
Ze praat honderduit, over een kredietje hier en wat liefdadigheid daar, de wegopbreking in de buurt van Deventer waar ze een lint moest doorknippen en vertelt over die ‘oh zo léuke man’, terwijl ik haar Louboutins uittrek, haar gezwollen voeten masseer en even knabbel aan haar welgevormde tenen. Die geur van panty, leer en warme gezwollen voeten, zegt u? U weet toch: liefde maakt de neus doof en de honger zoet.
Tsja.’ Weemoedig staart hij in de verte.
We weten allemaal dat zijn leven anders is gelopen. Hij dribbelde als eerste door de gangen van kasteel Drakensteyn met op zijn rug een loodzware feloranje rugzak met daarin de routekaart van zijn leven en een hermelijnenmantel.
Wat zou ik graag even mijn neus stoppen in de mottige plooien van het gevaarte. Vertel eens Majesteit, hoe ruikt dat nou, de geur van oude adel?
Omdat een antwoord van onze koning hoogst onwaarschijnlijk is, vraag ik het jou. Laat je fantasie de vrije loop en mijmer over de geur van adel. Onder de inzendingen wordt een 2 ml. spraytje van Royal Saffron Parfum van Bella Bellissima verloot (enkel bij Selfridges in Londen verkrijgbaar): het parfum dat ik afgelopen dinsdag droeg ter ere van onze nieuwe vorst.
Hoera! Hoera! Hoera!
✫✫✫ Dank iedereen voor de leuke reacties! De trekking heeft inmiddels plaatsgevonden: Anna gefeliciteerd! Mail je me even je adres? ✫✫✫
Zeer fantasievolle tekst en wie weet is het W.Alex. uit het hart gegrepen. Overigens kan dat hele koningshuis wat mij betreft op de heksenberg gaan zitten, weg met die poppenkast, maar ieder zijn mening. Het schijnt veel mensen plezier te verschaffen en dat is toch ook weer een mooi ding.
Misschien draagt hij Eau d’Hadrien, lekker fris bij die ouwe sloffen en het heeft een keizerlijke naam.
De geur van adel moet een klein beetje muffig zijn, zoals bospaddestoeltjes, en natuurlijk van een goed en oud Huis. Ik zou zeggen: Voyage d’Hermès!
Hey Anna, iets muffigs van een goed en oud huis, ik zie/ruik het helemaal!
Ook ik stop er een mufje in: van oude boeken, tapijten, de kuch uit het notenhouten dressoir dat eens per jaar wordt opengemaakt….
Eau Hadrien: inderdaad een koninklijke geur!
Voyage d’Hermes? Prachtig,klassieke compositie en zeer vitaliserend en de peper geeft een enorme boost ! Maar soms ruik ik er iets zweterigs in…
Tanja,
Ik zou zeggen dat de geur van adel een eau de cologne is, die toen deze werd gelanceerd alleen door de adel kon worden gebruikt; te duur voor het volk natuurlijk. Een zekere Johann Maria Farina, een Italiaan die in Duitsland ergens in 1714 een fabriekje begon met het ‘water van Keulen’, heeft heel wat adellijke dames en heren voorzien van het “4711 Echt Kölnisch Wasser”. De geur roep bij mij herinneringen op aan een muffige omgeving; een kasteel, met vermolmd hout en tapijten met mot er in. Zelf zei Farina over zijn watertje: “Mijn parfum is als de geur op een ochtend in het voorjaar na de regen, een mengsel van sinaasappel, pompelmoes, citroen, bergamot, limoen en de bloemen en kruiden in mijn geboorteland Italië”.
Maar goed, dat is wel een geur uit de oude doos. Voor nu zou ik zeggen: een geur van Von Eusserdorff – de maker komt tenslotte ook uit adellijke kringen voort en uit Duitsland. Ik zelf ben verslaafd aan de Classic Patchouli, een geur die ook wel past bij Maxima, een krachtige persoonlijkheid.
Groet, Inez.
Dag Inez,
dank je wel voor je bijdrage over 4711, mooi.
Patchouli kan zeker iets mufs hebben, alsook een toets van vochtige aarde en halfvergaan gebladerte. Beelden van de jacht flitsen nu voorbij, of gekuier op het landgoed. Inderdaad de Classic Patchouli is er een voor sterke persoonlijkheden (met veel levenslust, omdat ze me regelrecht naar de seventies brengt!).
Zelf denk ik aan de toets van vetiver (en daarmee aan de Classic Vetiver uit de reeks van Von Euserdorff) ter verbeelding van het rokerige element: de afgekoelde openhaard, de kruitdampen van de jacht, maar ook het vochtige wortelachtige en groene van de natuur in de ochtend, iets waar veel kastelen mee omgeven zijn.
Het zijn meestal dezelfde beelden die bovenkomen bij `oude adel´, die van grote kamers met hoge plafonds, volgestouwd met velours en leer, hoge boekenkasten en zware houten meubels. En ´dus´ ruikt adel dan naar boenwas en leder en muf en stoffig. Maar bij het zien van onze nieuwe koning en koningin zijn dat toch niet de eerste geuren die ik in mijn neus krijg. Misschien droeg hij een lavendelwatertje van Floris. Of misschien droeg hij wel Royal Water van Creed en zij Fleurissimo. Ik zou er wat voor over hebben te weten welk ´luchtje´, welke ´luchtjes’ het paar heeft omgeven deze dagen. We weten wel wie haar jurken ontwerpt, maar niet welke parfumfles zij vastpakt voor ze het paleis verlaat… Och ja, zo blijft het toch een sprookje, gelukkig…
Hey Yvonne,
mooie beelden die je beschrijft, dank je!
Ik zou ook zo graag willen weten waar het koningspaar zich mee heeft beneveld 🙂 🙂 🙂 !
Hi Yvonne, van Maxima wordt gezegd dat ze Shalimar gebruikt (o.a. waarschijnlijk) en Beatrix zou Private Collection gebruiken. Mooie beschrijvingen van adellijke zaken geeft iedereen! In deze zin is de advertentie van Bottega Veneta , of Bois d’Arménie, dus misschien zouden deze erbij passen.
Ik houd het toch op Voyage d’Hermès, ondanks Tanja’s mooie beschrijving. Ik ruik er iets van boslucht in, bospaddestoeltjes, dat geeft me de associaties met adellijke heren, op jacht in een herfstig bos, of de ietwat schimmelige geur van een wat afgebladderd maar ooit glorieus landgoed…ach ja: van parfum ga je soms dromen.
Ja dat is het mooie van geur en parfum: het opent allerlei luikjes in onze geest waarachter herinneringen, beelden, associaties en emoties schuilgaan en dus ook dromen!
Las toevallig net in een Libelle over iemand die Maxima ooit ontmoet had; deze persoon had het erover dat Max een nogal “nietszeggend luchtje droeg”… Shalimar vind ik nu niet direct nietszeggend! Wellicht dat ze dat alleen thuis draagt?
Jeetje, je zal maar beschikken over het budget van een koningin! Ik wist wel wat ik zou aanschaffen! (FYI: ik zou Guerlain opdracht geven een half litertje puur parfum Après L’Ondée te brouwen… recept hebben ze ongetwijfeld nog ergens liggen!)
Nee, Shalimar is bepaald niet nietzeggend! Mijn persoonlijke favoriet in de orientals, ik grijp er altijd naar bij de eerste sneeuw. Shalimar in de lente, zomer of herfst is voor mij teveel, maar ik ziet het wel bij onze Koningin. Zou ze Willem-Alexander destijds met Shalimar verleid hebben 😉 ?
P.s. Grappig, het beeld van de jacht komt bij iedereen terug..schijnt toch heel adellijk te zijn!
Zo is het precies! Wat zeg je het toch weer mooi!
Anna Minis, ik heb ook al aan de sfeertekeningen rond Bottega Veneta moeten denken toen ik mijmerde over de geur van adel. En Shalimar…wat zou dat geweldig passen in het plaatje van koningin Maxima in haar koningsblauwe robe.
Werkelijk sprookjesachtig! Zelf heb ik al zoveel pogingen gedaan om van Shalimar te houden. Tevergeefs. Wat je bij mij ruikt doet denken aan het openen van een medicijnkastje, een beetje als jodiumpleisters. Om bij het beeld van de jacht te blijven, van paardenhoeven en het klappen van de zweep, denk ik opeens aan Calèche van Hermès. En voor wie het hele koningshuis één groot circus vindt is er Dzing van L’Artisan.
Dank je wel Yvonne, voor je bijdrage!
Goh, Hermès, daar zeg je zowat! Het past totaal niet bij ‘m vind ik, maar mocht me ooit ter ore komen dat W-A zich op gezette tijden besprenkeld met Terre d’Hermès dan krijg ik denk ik toch acuut een hernieuwde waardering voor onze verse Roi d’Orange…Maar om terug te komen op het hierboven door onze Tanja wederom zeer beeldend beschreven huiselijk (en stiekem eigenlijk best aangrijpend) tafereel terug te komen: Eau Sauvage zou ik eerlijk gezegd al heel wat vinden!!
Overigens Yvonne, Oud doet mij ook altijd aan pleisters (die bruine, weetjewel) denken. Niet verkeerd, totaal niet hoor, maar toch! De parfumgoden zijn echter gezegend dat ik dat niet heb bij Shalimar (al heb ik er inderdaad ook best effe voor moeten werken voordat ik deze schoonheid doorhad).
Ook ik ben onder de indruk als WA Terre d’Hermes draagt…heeft n behoorlijk woest randje en iets zeer masculiens. Een prachtige tegenganger voor dat zachte en ook wel melancholische wat ie over zich heeft…
Als ik aan adel denk, zie ik direct beelden van landhuizen voor me en dan vooral van de tuinen eromheen. Ik zie haar daar dan staan voor haar open ramen op een mooie ochtend in de meivakantie. Het heeft de afgelopen nacht wat geregend en de geuren van de grote bomen en de bloesems zijn nu nog beter te ruiken. ‘Villa’ zeggen haar papa en mama maar zij en haar vriendinnetjes weten natuurlijk wel beter, ze woont in een echt paleis.
Ze is goed bevriend geraakt met één van de tuinmannen, Joop, die haar wel eens meeneemt op ontdekkingstocht en haar lekker met haar handen in de grond laat wroeten. Zo weet ze dat die bij de grote bomen heel anders ruikt dan bij de rozen of in de moestuin. Laatst heeft ze hem nog mogen helpen in de oranjerie om de grote kuipen met citrus sinensis buiten te zetten. In de plantentaal gebruikt iedereen in de hele wereld dezelfde woorden weet ze van Joop zodat iedereen elkaar goed kan begrijpen, geen gedoe dus met Nederlands of Spaans. Jammer dat ze al zijn uitgebloeid want ze mag die witte bloemetjes graag bij haar neusje houden, maar het is ook heel leuk om nu die hele kleine minisinaasappeltjes te zien.
Mama komt haar al halen voor het ontbijt en heeft zo te ruiken haar ochtendsigaretje al gehad. Maar ze heeft ook al dat parfum op dat ze zo graag mag, La Femme Bleue (dat is dan weer Frans weet ze), dat droeg mama ook op de Grote Dag. Papa geeft niet zo veel om dat soort dingen, als er maar ‘Eau’ op staat vindt ie het al best. Wat zal ze vandaag eens gaan doen? Ze heeft heel veel zin om te gaan paardrijden en misschien nog wat oefenen voor judo? De kleine Ariane zal in ieder geval veel te vertellen hebben als ze volgende week weer naar school gaat.
Mooie sfeertekening Annemarie, dank je wel!
Rookt Maxima??? Ik zag laatst een getructe foto van haar in het Volkskrant Magazine, ook met sigaret en vroeg me dit toen ook al. STEL onze koningin steekt er zo nu en dan een op dan zie ik haar opeens met een vintage Tabac Blond of met Jasmin et Cigarette op warme dagen…
Geen idee of Maxima rookt, maar ik las laatst iets dat dat sterk suggereerde en dat is blijkbaar blijven hangen bij mij, zodoende dus.
Misschien is het wel het best bewaarde geheim van de Eikenhorst, Annemarie 😉 !