De geur van lindebloesem. Niet eerder was hij zo bedwelmend als dit jaar. Maastricht lijkt sinds twee weken wel geïmpregneerd met dit zoete, zinsbegoochelende aroma. Een ietwat weeïge bloemengeur, zwoel en toch vederlicht en delicaat als een zachtgele zijden sjaal.
Nietsvermoedend haastte ik me vorige week op de fiets naar het station, toen iets zoetgeurends me opeens uit mijn trapritme haalde. Mijn benen weigerden dienst. Spieren van bovenbenen en billen verslapten. Mijn hartslag vertraagde, de huid van mijn gezicht werd ietsje ruimer en ik voelde mijn ogen verzachten.
Opgetogen kijk ik om me heen. Even is de poëzie terug in mijn leven en stroomt er geluk door mijn aderen, zomaar uit het niets. Hee, in welk paradijs ben ik nu opeens beland?
Mijn neus draait naar links, naar rechts, naar boven. Ik geef mijn ogen de kost en inhaleer vier keer kort. Maar de bron blijft aan het zicht onttrokken.
Ik begin langzaam weer te trappen, sla rechtsaf en bevind me nu ergens aan de goudkust van Maastricht. En ja, daar gebeurt het. Een laan met meer dan twintig oude bonkige lindebomen, gebukt onder hun zware bloementooi, staan samen in olfactorisch gebed. Minutenlang luister ik naar hun welriekende geprevel.
Aandachtig ruiken is zoiets als mediteren. Ik kan op een kussen gaan zitten en mijn ademhaling observeren of de energie in mijn lichaam, maar mijn neus openzetten is zeker zo effectief. Plannen en voornemens verdampen. Haast, onrust, verlangens, ze verliezen allemaal hun greep op me.
Doe het eens. Sta eens stil bij de geur van het moment. Tijdens het wachten voor een stoplicht. Als je een winkel binnenloopt of je werkkamer. Druk je neus eens in de was die je zojuist uit de machine hebt gehaald. Of tegen de wortel of biet die je net hebt doorgesneden. Zet je neus open en besnuffel het moment. Zonder oordeel. Zo ruikt de wereld, jouw wereld, nu. Magisch toch?
En welke geur van alledag brengt jou tot stilstand? Word jij er ook weleens door overvallen? Ik ben benieuwd naar jouw verhaal, vertel het mij en de lezers van deze blog.
Ha Tanja,
Hoe herkenbaar! Wat een genot om in hetzelfde stukje Maastricht te wonen als waar jij over schrijft. Om de paar meter staat een lindeboom te geuren. In deze tijd van het jaar wil ik alleen nog maar buiten zijn: met mijn neus wijd open op de fiets of in de auto met het raampje open, rijdend over de Kennedybrug, de autogassen negerend; wat een heerlijk begin van de dag. Het meest geniet ik al wandelend van de Pietersberg naar het Jekerdal. Mijn zo geliefde route duurt deze weken anderhalf keer zo lang: om de haverklap sta ik stil om de gelukzalige geur op te snuiven.
Terwijl ik dit schrijf ligt hond Saartje naast me te geuren op haar kussen. Ik ga naar buiten. Ga je mee?
Ja, wat zijn we bevoorrecht! Ik verheug me alweer op de volgende wandeling 🙂
helemaal de spijker op de kop Tanja! Ik ben ook deze week “overweldigd” door de lindebloesem….. Had het er al met mijn vriendin over of er iemand in staat is (geweest) om hier een gelijk geurend parfum van te maken. Kun je me blij maken?
BTW de Maharanih Intense is het niet voor mij, helaas. Er is toch iets wat mij “negatief” triggered. Nu nog uitzoeken wat…. lfs D
Ik heb een parfum kunnen opsporen, maar helaas nog niet zelf kunnen ruiken, en dat is Zeta van Andy Tauer. Op zijn website kun je ook een sample bestellen. Ben erg benieuwd wat je ervan vindt.
Jammer dat Maharanih Intense jou niet betovert; ben je er al achter wat je niet aanspreekt? Is het de structuur? Zit het aan het begin, midden of einde van de geur? Is het een bepaald aroma? Is de geur anders op je huid dan op een blotter? Waar zit het verschil?
hai Tanja
Als ik eraan denk neem ik m’n sampeltje Zeta mee in de trein volgende week! Destijds vond ik ‘m te zuur ; de parfums van Tauer hebben een soort basis geur die nogal kan overweldigen… bij Zeta was dat heel erg het geval maar in Rose Chyprée (ongelooflijk zalig en weemoedig makend) is het precies goed. In de buurt van de St Jan/St Servaas hangt ook een zaaaalige lucht waarvan ik het donderbruine vermoeden heb dat dat dus van lindenbomen afkomt… ga straks toch maar eens “obbeneujts” aan Zeta ruiken! Cheers, Wendy
Wat een verwennerij! Dank je wel Wendy!
Vertaling obbeneujts? Opnieuw? Weer wat geleerd!!!
In een keer goed 😉
Of…. je probeert de gewone versie eens…. vermist die nog bestaat natuurlijk! Is ook vrij heftig maar niet zo dramatisch als de Intense klinkt….Je moet er wel voor in de stemming zijn, dat dan weer wel.
De meest “echte” lindenbloesem geur die ik ken is D’Orsay Tilleul.
Zeta heeft wel wat lindendloesem, maar het is zeker geen soliflore, ik vond het tamelijk zwaar (a la Andy).
Ook ik ervaar Zeta niet als een soliflor, maar als een parfum waarin lindebloesem wel herkenbaar aanwezig is (dank Wendy voor het me laten ruiken!).
Ik ben zeer nieuwsgierig naar D’Orsay Tilleul, als ik weer eens in Den Haag ben dan ga ik hem zeker ruiken bij Celeste Parfums.
Ik heb vandaag genoten van de geur van paprika’s die ik gegrild heb, mijn ontbijtpap, aardbeien, olijfzeep, lavendelzeep voor handen die ook heel zacht is (estafette), koffie en wasmiddel. En die geur van de lindebomen die jij beschrijft is inderdaad heerlijk. Hij herinnert mij aan een geur van cacharel voor mannen die ik ongeveer 30 jaar geleden voor een vriendje heb gekocht .
Hee Ingrid, welkom op mijn blog!
Leuk om jouw waarnemingen te lezen, dank je wel; wat een weelde hè al die geuren die om ons heen zweven…
Ha, de geuren van alledag. Mijn eigen huis bijv. Ik kan die geur zelf niet ruiken, maar als ik ergens anders verblijf, en gek genoeg vooral als ik er ook zal overnachten, kan ik me heel bewust zijn van de lucht die er hangt. Laatst rook ik op straat iets dat door een open deur naar buiten waaide en dacht ik ‘Duits huis’ en direct kwamen er herinneringen aan een vakantie ooit in Duitsland in een verblijf dat heel eigen geur had.
Een rare gewaarwording had ik laatst toen ik buiten een zware, duidelijke mottenballenlucht rook. Die bleek van een struikje met witte bloemen te komen. Dat struikje staat daar al jaren en soms knip ik een takje af om in een vaas te zetten. Nooit eerder wat geroken en zeker niet zo’n mottenballengeur. Na wat googlen denk ik dat het gaat om een boerenjasmijn met dubbele bloemen.
Het blijft bijzonder hoe de geest werkt. Geur = herinnering = emotie; al deze processen vinden plaats in een klein gebiedje in de hersenen dat tevens een van de oudste delen is: het limbische systeem.
Tsjonge, wat zou ik graag jouw mottenballen ruiken, dat moeten hele sjieke zijn geweest… 🙂 Geen idee of de geur van jasmijn motten wegjaagt. Alhoewel ik diep moet graven in mijn geurgeheugen (ik heb ze niet in huis, gebruik lavendel om motten te verdrijven), komt er bij mij een scherpe eerder wat kamferachtige geur bovendrijven.
versgemaaid gras, daar kan ik zo blij van worden. Het ruikt steeds hetzelfde maar ook weer anders, afhankelijk van de plek waar je het ruikt. Zeta van Andy Tauer is helemaal lindebloesem. Het is niet mijn geur, maar wel bijzonder. Andy verkoopt prachtige sample blikjes, je kunt dan zelf 5 geuren uitzoeken.
Probeer dan ook eens Lonestar memories.
wederom complimenten voor het mooie filmpje en muziek!!
Vers gemaaid gras, ja heerlijk. Altijd weer word ik daar blij van! En hoe waar wat je zegt over dat het altijd weer iets anders ruikt.
Dank voor de info over Tauer, en ja, Lonestar Memories staat nog op mijn ‘snuffellijst’. Maar er ligt nog zoveel te snuffelen thuis…eerst maar dat allemaal ruiken alvorens ik me aan nieuwe verleidingen waag 😉
Dank voor je complimenten, fijn om te horen. De muziek van Imee Ooi is prachtig; zij heeft talloze Tibetaanse meditatieve gezangen en mantra’s omgezet naar liederen en voorzien van muziek. Het album Mantra of the Green Tara is mijn favoriet. Ik liep er tegenaan op een reis door Australië.
Lonestar Memories – wat een geur! Ik moet mijn proefje maar eens opgraven, ik ben benieuwd naar wat ik er nu van zou vinden. Toen ik het een paar jaar terug heb getest was het echt het wilde westen: de geur van een bezweet zadel en die van vettige schapenvacht.
Het staat op hetzelfde niveau voor mij als Musc Koublai Khan. Interessant om te ruiken maar ik zou ze nooit opdoen. En dan te bedenken dat er mensen zijn die MKK als een bloemengeur ervaren! Grappig hoe verschillend onze neuzen zijn…
De eerste keer dat ik deze geur rook was op vakantie in Italie. Daar kwam af en toe zo’n vleug langs op het terras. Toen ik deze geur weer waarnam kwam ik net op de fiets terug van boodschappen doen. Ik ben afgestapt en heb verrukt met mijn neus in de lucht rondgelopen. Het duurde even voor ik door had dat het van de bomen afkwam. Ik waande me weer even in Italie. Een geur uit fles die me eraan doet denken is tilleuil van parfum d’orsay.
Voor mij een echte zomergeur, licht en fris niet weeig.
Dag Anja,
welkom op mijn blog; en hartelijk dank voor je persoonlijke reactie, erg leuk!
En dank voor de tip van Tilleuil (linde) van Parfum d’Orsay, verkrijgbaar bij Celeste in Den Haag. Bij deze staat ie op mijn ‘snuffellijst’.
Bloeiende lindebomen… daarvoor ga ik altijd een halte verder van mijn huis in en uitstappen. Zodat ik nog onder de bloeiende lindebomen een stukje kan lopen en hun zachte honingzoete en iets waterig transparant bloemige geur te bewonderen 😉 Heerlijk!
Dank je AromaX, goed te lezen dat ook in Amsterdam deze heerlijke geur is op te snuiven!
De lindebloesem maakt ook het centrum van Leeuwarden elk jaar een olfactorisch genot om doorheen te fietsen. Ik fiets dan regelmatig een rondje of twee extra, om zoveel mogelijk te kunnen genieten! Elk jaar ben ik weer bang dat ik het gemist heb, maar wordt dan verrast op een onbewaakt moment. Dan ben ik blij om in Leeuwarden te wonen.
Dag Fabian,
welkom op mijn blog en dank voor je persoonlijke verhaal, ja wat een fantastisch aroma die geur van lindebloesem.
Ons geduld wordt dit jaar wel op de proef gesteld. In Maastricht staan de lindebomen nog steeds niet in bloei, gelukkig zijn wel al de gelige trossen bloemknoppen zichtbaar. Nog een paar dagen zonneschijn en dan zal het heerlijke aroma weer de straten vullen…