Veel mensen fantaseren erover, maar er zijn er maar weinig die het ook doen. Radicaal breken met hun loopbaan en dromen omzetten in daden. Neela Vermeire had de moed, liet het juridisch haarkloven aan anderen over en bottelde haar heimwee naar India. Met topparfumeur Bertrand Duchaufour als reisgenoot.
De samenwerking tussen de twee is niet uit de lucht komen vallen. Zeker, Duchaufour is momenteel een van de meest bewierookte en succesvolle parfumeurs (oa. Comme des Garcons, Eau d’Italy, l’Artisan Parfumeur en Penhaligon) en wie zou hem niet op de shortlist zetten? Maar zijn indrukwekkende staat van dienst op zich was voor Vermeire onvoldoende reden om met hem op avontuur te gaan. Ze zocht iemand die de geuren van haar geboorteland zelf had opgesnoven. Die haar land had bereisd en besnuffeld. Die haar liefde en fascinatie voor het uitzonderlijk veelkleurige geurlandschap en de geschiedenis van India deelde. Bertrand paste perfect in dit profiel.
Het verbond tussen beiden heeft geresulteerd in een reeks buitengewone geuren. Trayee, Mohur en Bombay Bling! vormen een trilogie. Het zijn alledrie verfijnde olfactorische miniatuurtjes met een uitzonderlijke complexiteit. Parfums die ruiken naar Vermeire’s spirituele en culturele wortels. Het is haar geschenk aan de wereld, maar misschien wel in de eerste plaats aan haarzelf.
★★★★☆ BOMBAY BLING! (2012)
♪♪ ∫∫∫ ♀ €€€ ⎢fruity floral oriental⎢verkrijgbaar bij Parfumaria
Volmaakt rijp fantasiefruit van een goddelijke soort. Perfecte balans tussen zoet en zuur. Kruising tussen peer en perzik; uiteindelijk doet de groenige toon me besluiten dat het mango is. Beetje banaan. Sprankelend en stralend karakter, wat een technische beheersing, hoe krijgt Duchaufour dit voor elkaar bij afwezigheid van aldehydes of musk? Romige basis, zonder dat het glibberig of creamy wordt. Rijk en rond, zonder dat het klef of suikerzoet wordt. Sensueel maar niet zwoel. Intens maar niet bedwelmend. Het parfum geurt eindeloos lang. In de uren die volgen komen de intense fruitkarakters wat tot rust en ontstaat ruimte voor subtiele aardse aroma’s.
Duchaufour toont zich hier een waar evenwichtskunstenaar. Op het slappe koord danst hij boven het hedendaagse Bombay (officieel: Mumbay), opgetogen en vol vertrouwen in de toekomst van het land.
Bombay Bling! is het laatste deel uit de parfumtrilogie, volgende week: Mohur.
Neela Vermeire vertelt met deze trilogie over haar Indiase achtergrond. Hoe belangrijk vind jij eigenlijk het verhaal achter het parfum? Voegt het iets toe? Ga je anders ruiken? Ruik je meer? Of zit het verhaal je juist in de weg? Vertel!
Fruitparfums hebben niet mijn vookeur, zeker niet als er banaan in zit (Shira des Indes van Patou: wat een banaan..), maar deze klinkt wel heel erg bijzonder. Maar ja: €€€ !! Parfum is een dure liefhebberij, maar goed, het geeft ook veel plezier.
Wat je vraag betreft: het achtergrondverhaal weet ik eigenlijk liever niet. Je gaat je van alles inbeelden. Liever ruik ik zo zuiver mogelijk. Als dat is gebeurd, vind ik een verhaal wel weer interessant: wordt mijn indruk bevestigd/weersproken, wat is me ontgaan?
Verhalen werken bij mij ook vooroordelen in de hand: nooit in India geweest, trekt me ook niet aan, dan zal het parfum ook wel niet voor mij bestemd zijn…Onzin natuurlijk. Ook daarom: verhalen liever achteraf!
Dank je Anna, voor je waardevolle bijdrage.
Ook ik heb moeite met iets bananerigs in parfum. Het lijkt erop dat Duchaufour wel van dit aroma houdt: in Amaranthine voor Penhaligon zit een behoorlijke dot. In Bombay Bling! zit het zeer, zeer beheerst, gelukkig. Het is een aroma dat snel overheerst. Overigens kun je dit bananerige ook in wijn aantreffen, ook daar ruik ik het liever niet.
Nu moet ik zeggen dat mijn persoonlijke voor- en afkeuren niet snel in de weg zitten bij de beoordeling van een geur, dus ook al hou ik er zelf niet van, het kan wel een fraai gecomponeerd geurwerkje zijn, en dat is Bombay Bling! zeker.
Weer zo’n interessant blogpost. De geuren van Neela Vermeire heb ik “zien” komen, maar nog niet persoonlijk geroken. Ik heb echt even moeten nadenken over je vraag. Ik lees net als de meeste parfumliefhebbers verschillende blogs (waaronder the Noble Nose), boeken, en bij perioden snuffel ik veel. Toch heb ik de parfums die ik aanschaf voor persoonlijk gebruik allemaal eerst in werkelijkheid ontmoet, en geroken, voordat ik iets over het verhaal wist. Pas ná de aantrekkingskracht, vaak zelfs pas ná de aanschaf (dat is bij mij een heel proces waar soms wel maanden overheen gaan) ga ik me verdiepen in het verhaal. Er bestaan natuurlijk veel parfums die ik, nieuwsgierig geworden door het zinnenprikkelende verhaal (en beeld erbij) ben gaan ruiken. Bizar is dat deze volgorde voor de keuze van een geur voor mij persoonlijk op één of andere manier niet werkt. Een beetje te vergelijken met de filmversie van een boek. Ik vind “mijn eigen” gefantaseerde geurbeeld bij het verhaal altijd mooier dan de echte geur. En de geur van (overrijpe) banaan, ja, daar hou ik toevallig heel veel van, prachtige herinneringen aan mijn jeugd in de tropen, vandaar .
Dank je wel Helder Water voor je persoonlijke verhaal, en fijn om te horen dat je mijn verhalen leest, dank je!
Ik kan me er van alles bij voorstellen, ook ik heb dat bij het verfilmen van boeken. Het heeft jaren geduurd voordat ik Het Parfum – de film – heb gezien. Pas afgelopen winter kon ik mezelf ertoe brengen….ook bang dat de filmbeelden mijn boekbeleving onprettig zouden verstoren. Dit is niet gebeurd, het is erg mooi verfilmd, maar het heeft haar wel veranderd. Al is het maar dat ik een concreet beeld van Grenouille heb gekregen.
Ik lees zelden iets over een geur voordat ik hem ruik. Gebeurt dit toch, dan is het per ongeluk. Om precies dezelfde reden. Ik gun mezelf de kans om de eerste ontmoeting vrij te zijn van informatie en de zintuigen te laten dansen…
Ah? Banaan in Sira des Indes?? Moet ik ‘m toch eens opnieuw besnuffelen…. Het is een geur waar je echt zin in moet hebben, dat is waar, maar ik krijg er altijd wel goeie zin van eigenlijk (want redelijk over de top, en ik ben natuurlijk de bescheidenheid zelve…..) Moet bekennen dat het alweer een hele tijd geleden is dat ik de try-out set van Neela V gescoord heb, en ik weet dat er eentje was die ik er wel uit vond springen maar welke??? Ik was hoe dan ook in ieder geval niet verleid tot kopen van full bottle, dat dan weer niet. Ben ook wel heel benieuwd naar deel 4 dat in het najaar wordt uitgebracht: Ashoka (zie ook perfumeshrine). Een verhaal (als in: verkoop sprookje) laat mij niet anders oordelen over een geur, al moet ik eerlijk bekennen dat reviews die ik lees voordat ik iets heb kunnen ruiken dat wel doen. Stom, maar zo werkt de geest dan toch blijkbaar! Achteraf beïnvloeden laat ik me ook: gegarandeerd dat ik banaan ruik als ik straks de Sira des Indes opspritz!! (PS ik vind de flesjes van Neela V overigens prachtig… doen heel erg retro aan en dan ben ik al helemaal om)
Thnx Wendy voor je verhaal, en ja ik ben ook erg benieuwd naar de lancering van Ashoka dit najaar!
Fascinerend ‘ding’, die geest van ons 😉 .
Er is eens het volgende experiment gedaan: in een geurloze ruimte werden een aantal mensen binnengeleid. Eén van hen was vantevoren geïnstrueerd om op zeker moment de opmerking te plaatsen “hé, ik ruik gas (of iets anders, daar wil ik even vanaf zijn)”, binnen no time werd deze geur ook door anderen in de ruimte opgemerkt….
Ah ja, heb ik inderdaad ook gelezen (in een boek over “beïnvloeding”, mega interessant leesvoer overigens!)..gaaf he!! De beschrijving van dat experiment laat me trouwens denken aan die passage in het boek van Chandler Burr, A Perfect Scent, waarin tijdens een van de besprekingen over het nieuwe Hermès parfum iemand opmerkt (nadat iedereen oeh’s en aah’s heeft geroepen) dat ie eigenlijk helemaal niets ruikt, waarna blijkt dat — oepsie — er ook helemaal geen testproduct op het stripje zit… de geuren van de keizer, indeed!
Ja hahaha, inderdaad daar komt het ook in naar voren!
Om objectief te kunnen ruiken is het inderdaad beter niets vooraf te lezen of zien. Zelfs niet de fles, verpakking, kleur of naam, omdat deze bewust al iets suggereren in de kant die de parfumeur, of de campagne erachter, de consument op wil sturen. Maar het maakt het plaatje natuurlijk wel compleet. En als ik dat niet wil weten vooraf, kan ik beter jouw blog niet meer lezen, maar dan blijf ik wel verstoken van veel moois… Over geursuggestie gesproken: onlangs op t.v. een experiment gezien waarbij ze proefpersonen aan een bakje gewoon helder water laten ruiken. Niemand ruikt iets, maar wanneer één iemand heel overtuigd roept: “Ik ruik aardbeien” dan roept iedereen al snel: “Ja, duidelijk, aardbeien”.
🙂 🙂 🙂
Dank je Yvonne!