‘Zeer uitgesproken. Eigenzinnig. No mercy. Iemand die weet wat ie wil. Schuwt dierlijke aroma’s niet, net zo min als die van aarde en paddestoelen. Complex en verrassend. Intens maar niet zwaar. Totale opwinding. Wie maakt dit???? Knettergek.’
Dit is de letterlijke notitie, in lange halen slordig op de achterkant van een envelop geschreven, die ik een half jaar geleden maakte. Een kennis had me veertien parfums ‘blind’ toegestuurd. Maker onbekend, parfumhuis onbekend, parfum onbekend, prijs onbekend. Op de 14 spraytjes staan enkel codes, van A1 tot A7 en van B1 tot B7. Het enige dat de afzender onthult is dat serie A pure parfumolie is en serie B ‘Eau de Extrait’.
‘Laat me eens weten wat je ervan vindt’, was de vraag van de schenker. Nou graag, ik hou wel van dit soort geurige spelletjes.
Ik kies voor een quickscan, spray de geur op een strook, ruik, ruik nogmaals en ga door naar de volgende. Zo onderzoek ik de extraits B1, B2 en B3. Mijn hart beseft eerder dan Neus dat hier iets uitzonderlijks gaande is. Een plezierige kriebel net onder mijn borstbeen en een sneller slaan, verraadt haar oordeel. Neus volgt vlak daarna met een onrustige ademhaling en beveelt me snel door te gaan naar B4. ‘Kom op Tee, niet treuzelen, toe’. B4 volgt, B5, B6, B7…
Dit geurige bombardement duurt niet langer dan een minuut of twintig en laat me sprakeloos en overweldigd achter. De parfums zijn naast schitterend, ook verontrustend. Raken iets aan dat zelden wordt aangeraakt. Achter die gepolijste, ultra luxueuze eerste indruk schuilt iets donkers, iets grommends, iets wat ternauwernood in toom kan worden gehouden. Iets wat doet denken aan Sophia Loren, in de de zestiger jaren dansend op blote voeten op het strand van Civitavecchia. Aan Mimi in Bitter Moon van Roman Polanski, ook dansend, dampend en ongeremd, maar dan voor haar verlamde minnaar in een rolstoel.
Deze parfums sluiten een verbond tussen luxe en puurheid. Tussen beheersing en ongebreidelde wellust. Tussen uitzonderlijk vakmanschap en ongepolijste schoonheid. En ergens, ergens is er een midden, een ruggengraat. Een punt waar al die intense zintuiglijke ervaringen en emoties samenkomen, ze verbindt, er rust is. Als in het oog van de orkaan.
Inmiddels weet ik van wie deze parfums zijn. Van een man wiens sterftedatum wel bekend is, maar zijn geboortedatum angstvallig door zijn familie geheim wordt gehouden. Van een man die mid jaren zeventig door Andy Warhol is bestudeerd en op de foto is gezet. Van een man die Giovanni Versace tot zijn vriendenkring mocht rekenen.
Een man die in 1975 parfumhistorie schreef met zijn Musc. Bruno Acampora.
★★★★★ MUSC (1975) van Bruno Acampora
♪ ∫∫∫ ♀♂ €€⎢Eau de Parfum⎢Verkrijgbaar bij Aafkes
Paddestoelen, preciezer: shiitake en lila viooltjes die hun delicate bloemenhoofdjes nipt door de vochtige bosaarde drukken. Een van de meest bizarre openingsakkoorden, Zafar is een andere, die ik ooit heb geroken. Na enkele minuten is de intense geur van shiitake verdwenen om plaats te maken voor zeer droge en stoffige patchouli en de onmiskenbare toets van dierlijke musk: kruidig, intens dierlijk en met een licht weeïge zoetheid. Een vleug lavendel en iets abstract bloemigs verluchtigen al deze aardse en dierlijke aroma’s. Toefje sandelhout volgt.
Op zeker moment keert Musc in zichzelf en versmelt volledig met de huid. De grens tussen parfum en haar drager valt weg. Het parfum ìs de man of de vrouw, de man of de vrouw ìs het parfum. Net uit bed, met ogen waarin de dromen van de nacht staan opgetekend. Zacht, warm en onweerstaanbaar sexy.
Musk en Neus zijn zeker niet altijd vrienden. Het ene moment houdt ze ervan, het andere moment keert ze zich ervan af. Wist je trouwens dat in de parfumerie twee totaal verschillende musks worden gebruikt? En die qua karakter elkaars tegenpolen zijn? Het ene is een zepige synthetische variant en wordt ook wel ‘witte musk’ genoemd. Het andere is de oorspronkelijke dierlijke musk en geeft het parfum een vuil en (zeer) dierlijk randje. Deze dierlijke musk wordt trouwens nog maar zeer zelden gebruikt in parfum omdat de bijzondere hertensoort ‘Moschus’ inmiddels een beschermde diersoort is. Hoe reageert jouw neus op deze musks? Heeft een van beiden jouw voorkeur, of juist afkeer? Vertel!
Ik twijfelde nog maar weet het nu zeker. Je hebt me over de streep getrokken. Ik bestel een sample set bij Aafke’s !
Katie Puckrik was tijdje geleden ook al heel erg enthousiast over de Musc. Ik kom er bij je op terug zodra ik de Musc binnen heb! Bedankt weer voor je mooie beschrijving!
Dank je Mary, voor je spontane reactie.
Ik ben erg benieuwd naar jouw geurbeleving van de Musc en uberhaupt je impressie van de parfums van BA.
Andere persoonlijke favorieten uit de serie zijn: Seplasia (bloemenweide, hooi, honing), Jasmin T (de enige full blown jasmijn die ik kan dragen…) en Iranzol (doet me denken aan een Indonesische toko).
Enjoy!
He Tanja, gisteren had ik eerst de extrait van Musc opgedaan en vlak voor ik naar mijn werk ging nog snel de eau de parfum als sample in mijn tas gestopt en later wat bijgesprayd. HEERLIJK met hoofdletters. Steeds dacht ik aan een geur die ik er veel op vond lijken maar ik kon er niet op komen. En ineens wist ik het: Mure et Musc van l’artisan parfumeur. Ik wist dat ik vorig jaar tijdens de geurreis met Roos Lubbers bij l’artisan een proefje had gekregen. Thuisgekomen gelijk mijn kast ingedoken maar niet (meer) te vinden. Denk dat ik die al opgemaakt heb. Roos gaat volgende week weer naar Parijs en zou mogelijk een proefje proberen te regelen. Dan ben ik erg benieuwd om ze naast elkaar te proberen.
Vandaag in de “Sballo” , ook lekker. Die doosjes van Aafkes zijn kadootjes op zich. Prachtig verpakt. Als ik de vergelijking met de Mure et Musc heb kunnen doen, laat ik weer van me horen.
Hey Mary,
Dank je wel voor je update, en ja die setjes zijn inderdaad erg mooi.
Voor wat betreft Mûre et Musc van L’Artisan Parfumeur en Musc van Bruno Acampora ervaar ik de laatste als Mimi in Bitter Moon en ligt Mûre et Musc dichter bij de andere vrouwelijke hoofdrolspeelster Kristin Scott Thomas: beheerster, cleaner en slanker… 😉
Ik kijk uit naar het vervolg van je geurberichten!
Ik weet niet zo goed hoe musk ruikt. Er is wel iets dat ik zo noem, maar ik weet eigenlijk niet of dat klopt. Het is zo’n geur die heel even best aangenaam is maar meteen daarna is het ‘blh, daar gaan we weer’. Beetje donzig, warm maar super synthetisch en heel vasthoudend. Als het klopt zal het in ieder geval de witte musk zijn. Moet ik maar eens uitzoeken.
Bruno Acampora had ik nog nooit van gehoord, maar heel leuk om je er zo enthousiast over te zien schrijven en je karakterschets maakt zeker nieuwsgierig.
Musk heeft behoorlijk wat gedaantes…vorig jaar in de Osmotheque in Versailles kreeg ik de mogelijkheid de dierlijke musk te ruiken. Een bijzonder indringende ervaring: de hele klier plus haren (dus zo van het dier) lag in een metalen blik. De geur was ongelooflijk indringend, kruidig (iets wat lijkt op marmite…), zoetig, dierlijk. Vanaf dat moment voor altijd verankerd in mijn geurgeheugen. De vraag is natuurlijk hoe het ruikt als het verwerkt wordt in parfum. Dat is helemaal afhankelijk van de dosering en het ‘umfeld’: de andere aroma’s die onderdeel zijn van het parfum.
Mijn manier om een bepaald geurelement te herkennen is een aantal parfums naast elkaar te ruiken waar het specifieke ingredient een belangrijk kenmerk in het parfum vormt. Andersom kan natuurlijk ook: de ruwe grondstof ruiken, maar goed dat is niet altijd mogelijk. Als je een goed idee wil krijgen van musk dan is deze van BA een goed vertrekpunt. Of loop Skins eens binnen voor die van Mona di Orio.
Ik heb ook ogenblikkelijk samples besteld na lezing van je verhaal! Ik ben dol op musk! Dat begon ooit met Alyssa Ashley… en ik ben zeer benieuwd naar deze geuren. Wordt vervolgd…
Keep me posted 😉 !