My Funny Valentine

Als je letterlijk overal aan ruikt, kom je soms tot verrassende ontdekkingen. Bijvoorbeeld dat zojuist gesneden stelen van tulpen licht naar asperges geuren. Of de nieuwe lipstick naar suikerspin. En dat het theeglas in dat leuke nieuwe restaurant riekt naar zweetvoeten.

Deze weken overheerst de geur van ‘nieuw’ mijn leven. Hij is zo sterk dat ik er zo nu en dan niet van kan slapen. Ontelbare hersencellen zijn ’s nachts al teloorgegaan aan het mijmeren over de juiste kleur grijs voor de vloer. Hoezo juiste kleur grijs? Grijs is toch grijs? Vergeet het. Want er is Mono, Rubine Ashes, Welcome, Down, Dash of Soot, Dolphin, Perennial Grey en nog zo’n vijftig andere tinten. Voor iemand die geboren is onder het sterrenbeeld Weegschaal een Gordiaanse knoop. En ook andere dingen als de afmeting van de steigerhoutentafel, de kleur van de lockers voor de geurbibliotheek of de witte buisframestoelen op Marktplaats houden me behoorlijk bezig.

Het begon allemaal enkele maanden geleden met de geur van vermoeid gebouw. De dry down van een meer dan vijftig jaar oude brandweerkazerne die ook leegstand en een grillig kunstenaarsbestaan heeft gekend, is teleurstellend alledaags. Muf, stoffig en vochtig, met op de eerste verdieping een zweem rubber van stukgetrokken vloerbedekking en bij de voormalige smeerput een hint van olie en diesel. Of verbeeld ik me dat laatste en wordt Neus gefopt door een een geurige fata morgana? Fata morgana of niet, na de rondleiding knik ik enthousiast naar de verhuurder en weet: ‘dit is het’.

Zes maanden en een intensieve renovatie later heeft de schilders- en schoonmaakploeg de geur van stof vervangen door die van bijtend schoonmaakmiddel en stopverf. Met zo’n twintig andere creatieve bedrijven heb ik mijn intrek genomen in een herboren kazerne. En ook al ben ik nog tot eind van de maand verstoken van internet, ik wil er elke dag zijn. Ook in het weekeinde. Al is het maar even. Verzin smoezen als ‘Moet de kruiden even water geven’ of roep uit ‘Waar is Lady Vengeance (te vervangen daar elk willekeurig ander parfum)?! Ach nee, op Brandweer!’. Om vervolgens met een gelukzalige glimlach op mijn fietsje naar de andere kant van de stad te peddelen.

Verliefd op mijn nieuwe werkplek. Yep. En hevig.

Wordt vervolgd 😉 .

8 thoughts on “My Funny Valentine

  1. Hi Tanja! Wat ontzettend leuk dat je weer iets laat horen. En Neus kan ik tot hier in Amsterdam horen jammeren. Maar ja, de beloning in je nieuwe Geurstudio zal vorstelijk zijn. Dat ben je aan hem verplicht.
    Ja, aan alles ruiken…het is een voor sommige mensen een vreemde gewoonte. Je baart er soms opzien mee. Dat van die asperges herken ik! Maar die zweetvoeten?…En wat dacht je van verse basilicum? Je reinste pis van een ongecastreerde kater (heb ik heel vaak geroken, voordat mijn moeder de zwerver liet castreren).
    Wij hopen allen dat je tijd over houdt voor je blog. Het vreet tijd (stel ik me zo voor), maar het wordt gewaardeerd! Hopelijk tot heel gauw, met nieuws uit de Studio.

    • Hey dag Anna! DANK voor je leuke reactie, en ja dat van die basilicum herken ik wel, ik ruik er ook weleens iets nootmuskaat-achtigs in trouwens.

      ’t Is wat je zegt, het is een tijdrovende bezigheid zo’n blog. Maar ik ga mijn stinkende best doen om weer wat vaker te publiceren. Ik heb jullie namelijk ook echt gemist de afgelopen tijd 😉 …

      xxx

  2. Hallo Tanja,

    Wat fijn om te horen dat je het zo naar je zin hebt in je nieuwe studio, gefeliciteerd! Heel veel plezier en inspiratie gewenst ‘op Brandweer‘ en dat het ook maar mooie verhalen mag opleveren.

    Bij mijn laatste schilderklus hingen er op zeker moment al gauw vijftig verschillende tinten blauw aan de keukendeurtjes, soms meerdere staaltjes van dezelfde kleur aan elkaar geplakt zodat je een wat groter vlak zag en niet één die echt naar mijn zin was. Heel herkenbaar dus dat soort getwijfel en beslissingsstress.

  3. Jaaaaaa! Een nieuwe post! No pressure hoor, maar ik check al paar weken regelmatig of er iets nieuws te lezen valt, maar helaas…. En ja, ik weet echt wel hoe druk je het hebt, maar kun je het ons kwalijk nemen dat we toch onze fix willen??

    Dus helemaal leuk dit….. Hm, sommige dingen kun je maar beter niet ruiken overigens (kreeg gister het science projectje op werk onder de neus gesnoven, ofwel het opvangbakje van de water koeler hier… kreeg meteen flashback van de Turtle Vetiver van Les Nez – ruikt naar warm terrarium.. yek. sorry.). De Baba Ganoush van bij Marres echter had een zalig smoky topnootje, en dat was wel weer leuk.

    Over jouw nieuwe plek: je bent daar echt als een kat in vreemd pakhuis begonnen, maar nu je — om de kat metafoor maar door te trekken — overal je geurvlaggen hebt achter gelaten en je territorium ingenomen is het echt JOUW plek. Zo gaaf! We zijn allemaal super benieuwd welke wegen je in gaat slaan, of je blijft bloggen en of we je wellicht op onvermoede plekken indirect gaan ruiken (nieuwe corporate smell voor, ik noem maar wat, de Bijenkorf of zo). Een dikke proficiate met de nieuwe plek in ieder geval. Typisch geval van “nieuwe lente, nieuw geluid”, en wellicht nieuwe geur!

    [PS: “stinkende” best… goeie T! ]

  4. Lieve buuf, ik kom graag een snufje nemen (bij de thee) als je nieuwe werkplek voltooid is! geef even een seintje over de heg dan spring ik op mijn ros! liefs, M.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.