De bijtende geur van urine in East 38th Street op donderdagavond. De zweem Chanel no.5 en Flowerbomb in Carnegie Hall. De scherpe geur van rubber, beits en verbrand hout in het metrostation onder de South Ferry. De hint van steen, metaal en verf in de Anton Kern Gallery. De indringende adem van het vochtige beton op Ground Zero.
Er is nog zoveel te vertellen over de aroma’s die als onzichtbare geesten door de straten, parken en gebouwen van The Big Apple dwalen. Die zonder een vaste vorm het karakter van deze stad (en van elke ándere stad) vormen.
Denk de vleug koffie, geblakerd brood, autogassen, leer, de zucht huisvuil en de inkt van de verse krant weg. De reis naar het werk ‘s ochtends wordt een barre tocht door een decor van papier-maché, een expeditie door een gevacumeerd droomlandschap.
Denk geur weg en er blijft slechts een schim over van deze prachtige metropool. Want juist in het onzichtbare schuilt de grootste kracht.
Over de smellscapes van New York City ben ik nog lang niet uitgeschreven. Heb ik je al verteld over al die fantastische geuren in de Koreaanse, Chinese en Indiase restaurants? Of die bij Aesop, Enfleurage, Le Labo, Bergdorf Goodman en Christoper Brosius’ parfum empire op 93 Wythe Avenue? Nee toch?
Over dat laatste volgende week meer, als afsluiting van de serie Smells of the City: het olfactorisch DNA van New York.
Want dat verhaal wil ik je niet onthouden.
Schitterende foto’s, prachtig geschreven verhaal! Je zou er een boek van moeten maken. En je hebt ook helemaal gelijk: wat blijft er over als je de geuren op de wereld wegdenkt? Ook de onaangename!
Thnx Anna,
en ja, de ‘smelly ones’ horen er zeker bij; voor wat betreft je andere opmerking: 🙂 .
Fijn weekend!
PS mail je me nog even je adres zodat ik je het spraytje Royal Saffron kan sturen?
Jammer dat de serie bijna ten einde is Tanja, ik heb er van genoten. Vooral omdat het over van die alledaagse geuren gaat. Als vanzelf ben ik er de laatste tijd meer op gaan letten om me heen. Ik zou ook graag een dergelijke serie van je lezen over de geluiden van de stad, die zijn wat mij betreft ook zo bepalend voor een omgeving (mooie vingeroefening voor dat boek?!).
Dank je Annemarie!
Tsja de klanken van een stad, daar zeg je zo wat. De klanken, het ritme, heeft n stad akkoorden? Goh, dat opent weer heel andere vergezichten…