Ik ga op reis en neem mee…

Teenslippers. Check. Tandenborstel. Check. Mascara en lipgloss. Check check. Jurkje blote rug. Check. Bolerootje. Check. Hakken. Hakken? t’ Is er snikheet. Ga je die arme voeten daarin persen? Oké, oké, het oog wil ook wat. Check. Plastic om mee te betalen. Check. Lavendelolie. Check. Bonita Avenue. Check. Schriftje. Check. Mobieltje. Check. Parfum. Uhhh. Uhm. Hmm.

‘Nee Tee, dat gaat echt niet.’
‘Wat gaat niet?’, vraag ik onnozel.
‘We gaan geen flessen meeslepen.’
‘Hè, hoezo niet?’, hou ik me van de domme.
‘Teveel gesjouw en ze nemen te veel ruimte in.’
‘Ik heb geen probleem met sjouwen en er is voldoende plek in de auto’, antwoord ik kregelig.
‘Maar het is er veel te warm voor die gevoelige watertjes.’

Ai, dat snijdt hout. Warmte is heel slecht voor parfum. Mijn linker hersenhelft heeft weer eens gelijk. Ergerlijk. Ik haal de flessen uit mijn reistas en stal ze voor me uit op tafel. Een mooi gezicht.

Eau Parfumée au thé vert van Bvlgari, voor op die echt hete dagen. Het zullen er best wat zijn. Geen twijfel mogelijk, moet mee.

Frangipani van Ormonde Jayne, zalig voor ’s avonds op een terrasje. De ultieme after sun. Check.

Boisé Fruité van Montale, echt iets voor als we van de Gran Paradiso naar de Langhe rijden. En natuurlijk zijn Roses Musk, altijd goed.

Een oude Vent Vert van Balmain, groen floraal en opwekkend. Peinzend houd ik haar in mijn hand. Zou wel eens van pas kunnen komen voor dat dagje Turijn. Dan kan Bel Respiro van Chanel thuisblijven. Dat scheelt weer.

Maharani Intense van Nicolai. Die moet sowieso mee, die kan ik echt niet missen.

Jabu van Mona di Orio. Stel het wordt koud daar in de bergen, dan komt deze poederige, warme oranjebloesem goed van pas. Oh, en het kan natuurlijk ook een dag regenen. Goddank is er Beige van Chanel, die helpt me er wel doorheen.

Ik haal de glazen buisjes, spraytjes en trechtertjes te voorschijn en pak de fles Bvlgary. Een, twee, drie, twintig pufjes in een buisje. Het begint onmiddellijk heerlijk fris te ruiken in mijn werkkamer.

Een half uur later staan 7 spraytjes voor me op tafel en de mini Vent Vert. Daar moet ik die dagen toch wel mee doorkomen? Even bekruipt me de twijfel en kijk ik nog eens rond op mijn geurkamer. De doos met citrusgeuren lonkt naar me en ik trek haar uit de kast. Het proefje van Bigarade Concentree ligt voor het grijpen. Check. En deze moet ook mee. De héle fles. Zo, nu ben ik er klaar voor.

Het had wat voeten in aarde, maar de klus is geklaard. En welke parfums mogen met jou mee op reis? Ik ben benieuwd naar jouw selectie.

Beige van Chanel, een misnomer?

Beige. De naam van een kleur met een onopvallend karakter. Iets wat tussen crème en lichtbruin in zit. Een kleur die doet denken aan zand en koffie verkeerd. Maar ook aan een klassieke deux pieces waar elegante benen in ragfijne kousen bevallig onderuit steken. Saai? Kwestie van smaak.

Beige. Het woord resoneert even in mijn mond en ik proef het aandachtig. Beige. Vooral de tweede lettergreep is aantrekkelijk. Sju. Een ultrakorte ‘u’ voorkomt dat het woord over mijn lippen de buitenwereld in tuimelt. Sju. Een zacht en zinnelijk akkoord. Beisju.

Ik keer terug naar de eerste lettergreep. Vier, vijf keer spreek ik haar hardop uit. Bei, bei, bei, bei. Als ik wat meer lucht uitblaas en mijn lippen iets naar binnen trek komt er een geit voorbij. Da’s niet te bedoeling. Maar zodra ik mijn wangen ontspan en mijn mondholte ruimer maak, ontstaat de klank die ik zoek. Bèh. De klinkers laten zich dan van hun mooiste kant zien. Bèhsju. En opeens heeft het woord iets sjieks. Zelfs iets sjieks sensueels. Wie had dat gedacht van beige.

Beige is ook de naam van een parfum uit de Les Exclusifs-serie van Chanel. Gecreëerd in 2008 door Jacques Polges, sinds 1978 de huisneus van Chanel. Een man met een indrukwekkende staat van dienst. Coco, Coco Mademoiselle, Allure, Egoïste, ze komen allemaal van zijn hand.

Eerlijk is eerlijk, toen ik vorig jaar de Chanel boutique op de P.C. Hooftstraat bezocht om met de exclusieve topgeuren kennis te maken, was Beige niet het eerste waar ik naar greep. Want ja, beige. Onopvallend dus. Is toch zoiets als het grijs van de haute couture. Maar goddank had de verkoopster een royale bui en gaf me een proefje mee. The rest is history, want sinds enkele maanden maakt Beige onderdeel uit van mijn verzameling.

★★★★☆ BEIGE van Chanel (2008), Les Exclusifs-serie
♪♪ ∫∫ ♀ €€ ⎢floral⎢Enkel verkrijgbaar bij de Chanel boutiques
Het ideale parfum voor op kantoor. Maar ook heel passend voor een bezoek aan een restaurant of filmzaal. En ja, een prettige compagnon voor een regenachtige dag of voor een dag die weinig opwinding verdraagt. Beige zal niet snel ontrieven. Beige schikt zich.

Een allemansvriend zeg je? Mwah. Dat betwijfel ik, maar wel een geur die zich voegt naar elk moment. Beige heeft geen enkele behoefte om op de voorgrond te treden. Ze respecteert de vrouw die haar draagt, ondersteunt en geeft ruimte. Blijft heel dicht op de huid en is discreet.

Beige is als een boeket crèmekleurige en gele bloemen waarin fresia’s en frangipani domineren. Likje honing en een scheutje amandelmelk. Ze heeft een romige structuur met een heel klein poedertje en een ingetogen sensualiteit. Is zeker niet wulps, weelderig of uitbundig. Na uren wordt het toetje geserveerd dat doet denken aan een goudkleurige boterbabbelaar. Maar zo verfijnd dat je even meent met een fata morgana te maken te hebben.

Op de fora van internet duikt zo hier en daar op dat de naam Beige een misnomer is. Mijn mening is dat hij juist perfect is gekozen. Maar dan wel uitgesproken als Bèhsju.

In hoeverre laat jij je leiden door de naam van een parfum? En ben je wel eens op het verkeerde been gezet? Laat het mij en de lezers van deze blog weten en vertel je verhaal.