De ruimte voelt als een enorme platte doos, volgepakt met Engelstalige boeken. Ben je eenmaal binnen, dan heb je geen idee waar je je bevindt. Het kan letterlijk overal zijn. In Amsterdam ergens op de grachten, in New York op Manhattan, in Londen in de buurt van Piccadilly Circus of ergens in Auckland rond de haven. De doos waar ik over spreek bevindt zich echter in Kingston upon Thames, een klein universiteitsstadje onder de rook van Londen. Deze maand volgde ik er aan de factulteit Design, Fashion and Architecture de summercourse Designing with Scents.
‘Creëer een geur die een positieve bijdrage levert aan de beleving van de ruimte’, luidde de opdracht. Leuker wordt het niet. Neus kirt opgetogen.
Het is de belangrijkste opdracht in het kader van de vijfdaagse cursus. De 14 deelnemers, waaronder een aantal kunstenaars, een wijnjournalist en iemand met anosmie(!), worden ingedeeld in 4 projectteams, ofwel Scent Agencies. Een parfumfabrikant uit India, een kunstenaar die geur wil integreren in haar textielontwerpen, een toxicoloog en ondergetekende vormen een van de vier groepen.
We werken twee en een halve dag aan de case, brengen een bezoek aan Waterstone’s bookshop (‘de doos’) en besluiten dat een geur met een comfortabele, ietwat nostalgische feel en een vitaliserende component een flinke dosis boekengeluk zal brengen. Noeste arbeid en een staaltje onvervalst onderhandelen leidt tot een aroma van oude in lederen banden gebonden boeken en chocolade met een hint van groene kruiden en een tikje lavendel. Want comfort en nostalgie: ja, maar met het boek op de borst in slaap vallen: nee.
Eerder die week spreekt dr. Victoria Henshaw via Skype over haar onderzoek naar de geuren van de stad, laat Will Edwards zich helemaal gaan in zijn liefde voor Proctor & Gamble (hoe kan het ook anders als marketingmanager), gijzelt de uit New York ingevlogen sterparfumeur Christophe Laudamiel Neus met zijn fascinerende geurpresentatie en trakteert Lizzie Ostrom alias Odette Toilette ons op een staaltje onvervalste Britse humor die niet alleen ontroert maar ook tot nadenken stemt.
Kun je je meer thuisvoelen dan in een groep mensen die niet alleen letterlijk hun neus achterna gaan maar bij wie het voor de meesten het belangrijkste kompas van hun leven is?
Het gelukzalige gevoel dat deze dagen bezit van mij neemt, heeft mij tot op heden niet meer verlaten. Yoehee!