1932, you can’t win them all…

Sycomore. Coromandel. Beige. 31 Rue Cambon. 28 La Pausa. Om maar eens enkele parfums van de hand van Jacques Polge voor Les Exclusifs van Chanel te noemen. Het is geen geheim dat Neus spontaan begint te kwispelen als er een geurwater uit deze reeks in de buurt is.

En nu is er dan ‘1932’. Geïnspireerd op de eerste collectie diamanten juwelen die Chanel in 1932 op de markt bracht. De kennismaking is overrompelend. Sterke opening met citrus, direct gevolgd door een weelderige irisnoot en vetiver. Wauw. Opwekkend en comfortabel tegelijkertijd. Neus dreigt in vervoering te raken, en ik met haar.

Mijn eerste impuls is: hebben! Gelukkig beheers ik me, ga een blokje om in Selfridges en geef zo het parfum de kans zich verder te ontwikkelen. Ik dwaal over de begane grond, neem de roltrap naar het souterrain met de thee van Mariage Frères en verbaas me over het uitzinnige aanbod in deze westerse kooptempel. Neus ligt ondertussen op mijn pols en wacht ongeduldig op wat komen gaat.

(…)

Er komt niet zoveel.

Sterker nog, na een minuut of vijftien is er niet veel over van die eerste overrompelende kennismaking. De luxe en bijzondere opening is verschrompeld tot een weinig verrassende geurige anekdote. De herkenbare vetiver en iris zijn op mijn pols verdwenen en hebben plaats gemaakt voor een stuivend bloemig en licht zepig akkoord. Is dit het? Echt? Of gooit misschien mijn huid roet in dit geurige eten?

Ook op de geurstrook is het parfum echter in zijn schulp gekropen. Traag sijpelt een gevoel van teleurstelling mijn gemoed binnen. De koop wordt uitgesteld, de honger is verdwenen.

Maar ‘1932’ beoordelen op een enkele waarneming doet geen recht aan het werk van de man die eerder zoveel moois heeft gemaakt. Deze nieuwe creatie van Jacques Polge verdient mijn onverdeelde aandacht en een tweede kans.

Take two
Opnieuw die schitterende opening, echt genieten. En wederom het teleurstellende vervolg van stuivende witte bloemen. Toefje fruit. Niets verrassends, geen enkele opwinding. Enkel een Aha-Erlebnis. Even flitst iets van Coco Mademoiselle en Chance voorbij. Een onprettig drukkend gevoel welt in mijn voorhoofd op. Na 6 uur blijft een wat dunne en zelfs synthetisch geur op de geurstrook achter.

Take three
Geen nieuwe ontdekkingen, ook vandaag niet. Gedesillusioneerd staar ik naar de geurstrook. ‘1932’ is onmiskenbaar Chanel en het is onmiskenbaar een Jacques Polge. Het parfum zit goed in elkaar en is degelijk gemaakt. Maar op de opening na, is het oersaai en mainstream. ‘1932’ is een pretty floral, zonder al teveel karakter en met een klassieke signatuur. Dat Chanel dit parfum in de eregallerij van Les Exclusifs plaatst kan enkel ingegeven zijn door zuiver commerciële motieven. Jammer.

★★★☆☆ 1932 Les Exclusifs (2013) van Chanel
♪♪ ∫∫ ♀ €€⎢soft floral ⎢vanaf vandaag verkrijgbaar bij de Chanel Boutique in Amsterdam

Iemand uit de parfumwereld vertelde me laatst dat de parfumindustrie vaak de meeste tijd, geld en aandacht stopt in de eerste 15 minuten van een parfum. Onder het motto ‘de eerste klap is een daalder waard’ wordt de consument verleid tot een aankoop. Heb jij weleens iets gekocht dat het eerste kwartier heerlijk rook, maar de verwachtingen niet waarmaakte? Vertel!

Selfridges of London

Al op Marylebone Highstreet zweven de helgele tasjes me tegemoet. Grote maten, kleine maten, bollend of met ingevallen wangen. Zonder uitzondering stapt de eigenaar ervan blij voort, opgetogen over de zojuist gedane aankoop.

Sinds dinsdag verblijf ik in de buurt van een waar Londens kooplusthof. Op een steenworp afstand van ons hotel.

Selfridges, wat kun je hier eigenlijk niet krijgen? Alle bekende en minder bekende luxemerken geven hier sinds 1909 acte de présence. Alleen al om het hele warenhuis door te lopen heb je uren nodig. Zonder ook maar een pashokje van binnen te zien, een laars uit te checken, een parfum te ruiken of een lipstick te proberen.

Ik ben trouwens helemaal niet dol op winkelen. Nooit geweest ook. Zodra ik me in een warenhuis of een koopgoot begeef krijg ik het benauwd en begint mijn hoofd te tollen. Dus als ik een mooie trui zie en hij is een beetje betaalbaar koop ik hem meteen in een andere kleur. ‘Zo dat is ook weer geregeld…’. Het enige waarvoor ik me graag de benen onder mijn lijf uitloop is parfum. En Selfridges is packed with the stuff. Dus muziek in mijn oren, muts en zonnebril op en go.

Mijn doorzettingsvermogen wordt duchtig op de proef gesteld door de sales representatives die bij een vleug oogcontact direct een koopslachtoffer van me willen maken. Met een glimlach en een ‘Just browsing, thank you’ sla ik de eerste aanvallen af. Een onverlaat waagt het een puf Gucci Guilty Black in mijn richting te sprayen. Een giftige blik gaat retour. Please….!

Wat gedesoriënteerd meer ik aan in de Dior-haven. Een beeldschone jonge vrouw met Slavische trekken (Svetlana lees ik later op haar naambordje) ontfermt zich vriendelijk doch doortastend over me. Ze zet me op een stoel en houdt me Grand Bal voor. Een elegante compositie van jasmijn, ylang ylang, neroli en musk drijft mijn neus binnen. Mijn hart reageert blij met een sprongetje, de lente is in aantocht, jawel!

Patchouli Impérial en Oud Ispahan volgen. Beide zijn heerlijk, ook hier die verfijnde en classy signatuur. Geen gekke start van dit snuffeltripje.

Door naar Chanel voor het nieuwe parfum uit de prestigieuze Les Exclusifs-serie, 1932. In Nederland pas volgende maand verkrijgbaar, maar misschien lanceren ze dit parfum wel eerder in Londen. Bingo! Tientallen flessen met een bleek geelgroene vloeistof lachen me toe.

Een puf op een geurstrook, beetje wapperen, beetje blazen. Neus bevindt zich in opperste staat van paraatheid. Langzaam snuif ik de geur op. Ik kijk de verkoper veelbetekenend aan en geef hem zonder iets te zeggen mijn rechterarm. Hij glimlacht tevreden en besprenkelt mijn huid. Ik ruik en schud lichtjes mijn hoofd. Jacques did it again.

De eerste kennismaking met 1932, een compositie rond iris, jasmijn en vetiver, is overrompelend. Ik ben benieuwd of het vervolg net zo indrukwekkend is. To be continued next week.