Afgelopen vrijdag beloofde ik om Teint de Neige van Lorenzo Villoresi te bespreken. Een heerlijke poederige wintergeur, met een onverwachte twist. Je houdt de review zeker van me tegoed. Het lot heeft echter anders beslist…

Zo nu en dan kom ik een geur tegen die ik MOET hebben en per se WIL dragen. Een geur waar ik tientallen keren per dag aan denk en waarbij ik maar één ding voel: HEBBEN. Dat overkwam me de afgelopen week met Datura Noir van Serge Lutens.

Datura is een bloem met bijzondere eigenschappen. Belangrijk bestanddeel van menig heksenbrouwsel en met sterk hallucinerende werking. Bloeit ‘s nachts en alle delen van de plant zijn zeer giftig. De Azteken schijnen het ‘de almachtige’ te noemen’ en de Indianen ‘duivelsgras’. Gevaarlijk aantrekkelijk.

Het was tussen mij en Datura Noir overigens geen liefde op het eerste gezicht.

De geur op de blotter vond ik lekker, zeker, maar was wat massief en had weinig relief. Een groots boeket van exotische bloemen in een vaas met licht gekruide amandelmelk. Zoiets. ‘Typisch Lutens’, schoot er door me heen. Veel, vol en luidruchtig. De verkoopster wilde hem op mijn huid sprayen, maar ik weerde haar af. Voor je het weet loop je een hele dag rond met iets waar je uiteindelijk van griezelt, en de medemens met jou.

Het toeval wilde dat een week later mijn lief een proefje voor me meebracht. Ontvangen bij de aankoop van een flesje Chergui. En daarmee kreeg dit verhaal zijn vervolg.

Er gebeurde iets onverwachts met de geur op mijn huid. Het parfum opende zich, net zoals een mooi glas wijn zich kan openen. Het werd lichter, transparanter, levendiger en lichtvoetiger. De bloemen begonnen te leven, werden bewogen door een licht briesje en toonden hun onwaarschijnlijke schoonheid aan me. Zacht, warm en geraffineerd verleidelijk.

Ook mijn lief probeerde hem uit, geïntrigeerd door de uitwerking op mij. Maar hoe jammer, het parfum presenteerde zich heel anders op zijn huid. Alle toetsen van de geurharmonica klapten op elkaar. De geur kreeg weer dat massieve, werd zelfs een beetje vettig en daarmee ook veel minder aantrekkelijk.

Met moeite kon ik de aandrang om te blijven sprayen de kop indrukken. Een proefje van 1,2 ml is immers zo op. Als een kostbaar kleinood kreeg het een plekje op mijn geurkamer om enkel bij speciale gelegenheid te worden gebruikt.

Een week geleden gebeurde dan toch het onvermijdelijke. Het proefje was leeg. Ik drukte en drukte, maar nee, het was uit met de pret.

Een zeker gevoel van droefenis maakte zich van mij meester. Ik doolde rond in mijn geurbibliotheek, maar kon mijn draai niet vinden. Ik greep terug op Arpège, altijd goed, en troostte me met een vintage Miss Dior. Maar de onrust bleef. Ik snuffelde zo nu en dan aan het lege proefje, als een hond aan de pantoffels van zijn overleden baas. Leegte. Verlangen. Hunkering.

Volledig in de ban van Datura Noir.

Ook betoverd door een geur? Deel je ervaring met mij en de lezers van deze blog door te reageren op dit artikel.

Verkrijgbaar o.a. bij de vestigingen van de Bijenkorf in de randstad, Celeste Parfums, Robert Nederveen en Parfumerie Mignonne Maastricht.

Volgende week Drama Nuui van Parfumerie Generale / Pierre Guillaume ‘beam me up scotty’.