Tag Archives: Woods

L’Eau Froide van Serge Lutens, de ijzige kus van de dood

Posted on by

Eerst een bekentenis. L’Eau van Serge Lutens liet me met zijn komst in 2010 in vertwijfeling achter. Het was voor mij zo’n radicale breuk met het eerdere werk van de grootmeester dat mijn neus een aperte weigering tot verder onderzoek vertoonde. De grenzen van mijn olfactorische flexibiliteit werden pijnlijk zichtbaar. Het was me domweg teveel. ‘Wat nou fris, verkwikkend en clean? Ik wil weelderig, kruidig, warm, vol, donker, intens. Ik wil Lútens!’, dreinde ik.

Goed, dat was in 2010. Het is nu 2012. De tijd heelt alle wonden. En een gewaarschuwd mens telt voor twee.

L’Eau Froide is als een kerk die na eeuwen haar deuren opent en haar kille adem de buitenwereld in blaast. Als de koele donkergrijze leistenen vloer van het middenschip en de contemplatie in de kerkbanken. Als de plotselinge huivering die uit het niets langs je ruggengraat glijdt. L’Eau Froide is als de ijzige kus van de dood.

De immense koude in het parfum komt door het gebruik van wierook die gemaakt wordt van de hars van de Boswelia Sacra uit Somalië. Naar zeggen van mijnheer Lutens de enige wierook die dit intens koude effect heeft.

Vind ik dit lekker? Ben ik nog niet uit. Vind ik het interessant? Dat heel zeker. Wil ik het dragen? Misschien. Zou ik het mensen kunnen aanbevelen? Ja, toch wel.

Maar enkel aan diegenen die hem ijs- en ijskoud willen…

L’EAU FROIDE van Serge Lutens (2012)
⁇! ♪♪ ∫∫ ♂ €€ ⎢Woods⎢Binnenkort in Nederland verkrijgbaar.
Tintelend fris. Iets van water, kamfer en mint. Beetje peperig en een hint van salie. Ceder? Heel veel wierook. Associaties met kou, kilte, zuiverheid en stilte. Met meditatie, gewijde ruimtes, rust en harmonie. De aanslag van rijp aan de binnenkant van mijn neusvleugels. En zeer verrassend: het parfum wordt op de huid zijdezacht en omhullend.

 

Yerbamate, het werk van een magiër

Posted on by

Jaren geleden bevond ik me in de zilvermijnen van Potosi, Bolivia. Een onbarmhartige plek waar sinds de zestiende eeuw miljoenen mannen het leven hebben gelaten bij het delven van kostbare bodemschatten.

Het bezoek aan Potosi, de hoogstgelegen stad ter de wereld waar 145.000 mensen boven de 4000 meter wonen, was onderdeel van een uitputtende reis. Wonderschone, angstaanjagende en ronduit gevaarlijke momenten wisselden elkaar gedurende vijf weken in rap tempo af. Drie zijn me het meest bijgebleven.
De vierdaagse voettocht in het Andesgebergte over eeuwenoude paden waar een hoogteverschil van circa 3000 meter moest worden overbrugd.
De cocaboer, blank en zo weggelopen van de set van een maffiafilm, compleet met slangenleren cowboylaarzen, opzichtige gouden sieraden en grijs sluik matje in de nek.
En de verstikkende en helse atmosfeer in de zilvermijnen van Potosi. Je kon er op eigen risico in, maar als ik vantevoren had geweten wat een bezoek aan de zilvermijnen zou betekenen, dan had ik er niet over gepiekerd om er ook maar één stap binnen te zetten.

Diep onder de grond werken dagelijks 300 vrouwen en 5000 mannen in erbarmelijke omstandigheden. Het is er heet, donker en stoffig. Het lawaai van het bikken en de langsrazende mijnkarretjes is oorverdovend. Er is nauwelijks zuurstof en je ruikt enkel zwart stof, metaal en zweet. De temperatuur in de mijn is zo’n 35 graden en loopt verder op naarmate je afdaalt. Er wordt in een enorm tempo gehakt. Iedere mijnwerker heeft een bobbel van cocabladeren in zijn wang. Want coca maakt het leven in de mijnen draaglijk. Zo hier en daar is er een altaartje waar Diablo, god van de onderwereld, wordt geëerd. Er wordt gebeden en gerouwd op deze plaatsen.

Buiten de mijn wordt yerba mate gedronken, een kruidenthee die verschillende heilzame effecten wordt toegedicht. Goed voor de spijsvertering, vitaliserend en rustgevend. De geur en smaak van cocabladeren en de yerba mate liggen dicht bij elkaar. Misschien was het ook wel gewoon cocathee. Wie weet?

De wereld van de zilvermijnen lijkt ver weg met Yerbamate van Lorenzo Villoresi. En toch brengt dit parfum me terug naar de indrukwekkende ervaringen van 15 jaar geleden. De geur van de mate is hiervoor verantwoordelijk. Villoresi, die in 2006 de Prix Coty ontving, een van de belangrijkste prijzen in de parfumwereld, toont met Yerbamate dat hij de gaven van een magiër bezit.

YERBAMATE van Lorenzo Villoresi (2001)
♡ ☆ ♪♪ ∫∫ ♀♂⎢woods⎢o.a. verkrijgbaar bij Annindriya en Celeste Parfums
Zeer karaktervol en ongewoon parfum. Met niets te vergelijken. Opent intens groen, met een wonderlijke bite. Iets samentrekkends. Bitter. Ongetwijfeld de mate, als je het één keer geroken hebt dan vergeet je het nooit meer. Beetje minty en bloemig. Iets koels en verfrissends, wellicht afkomstig van de lavendel die genoemd wordt als ingrediënt. Geurig. Kruidig. Warm. Goudgele tabak. Iets ruls, sommige mensen zullen het als ‘poederig’ omschrijven. Zweempje zoet, voor net dat beetje comfort. Perfecte balans. Het parfum is van begin tot eind subliem, maar de opening is verslavend lekker. Ik wil het steeds opnieuw ruiken en hou het niet droog. Stunning.

DOORGESNUFFELD: Diptyque flagshipstore Londen

Posted on by

Londen. Overtuigend lelijk en met afstand de meest grijze miljoenenstad van de westerse wereld. En toch een van mijn favoriete steden. Denk ik aan Londen dan denk ik aan Mr Bean, the Prince of Wales, de bulldog, de hotdog en de dinky toy-achtige taxi’s. Geen toonbeelden van geraffineerde elegantie, maar iconen met heaps of character.

Goed, het heeft een aantal jaren geduurd hoor, voordat deze stad een plekje in mijn hart veroverde. De eerste ervaringen beloofden dan ook weinig goeds. Een afgetrapt hotel op de hoek bij Piccadilly Circus, met karaoke in de bar. Een kamer niet groter dan een bezemkast die een fortuin kostte, en waar je de buren ‘s avonds de liefde hoorde bedrijven. De überlelijke omgeving van Waterloo station, de troosteloze kantoorkolossen uit de jaren zestig en zeventig. Het zorgde voor een trauma, dat slechts door langdurige massage uit mijn systeem verwijderd kon worden. De wijk Marylebone bleek als geen ander in staat mij deze ongelukkige eerste ervaringen te laten vergeten. En toen bleek het opeens kinderlijk eenvoudig me te openen voor het aantrekkelijke karakter van deze wereldstad: cool, bruisend en creatief.

Vandaag Doorgesnuffleld dus vanuit Londen, startend bij de Diptyque winkel op Marylebone Highstreet. Een prachtige flagshipstore, barstensvol geurkaarsen, huisparfums, eau de toilettes, eau de parfums en colognes. Hemels.

Jammergenoeg mocht ik geen foto’s maken van het winkelinterieur. Dus voor een totaalervaring moet je zelf naar Londen (of Parijs), niet in het minst natuurlijk om al die heerlijke geuren zelf op te kunnen snuiven.

De parfums van Diptyque hebben een wonderlijk natuurlijk karakter. Het lijkt alsof de kruiden, specerijen, de bloemen en de harsen direct uit de natuur in de fles zijn gestopt. De geuren zijn vitaal en lichtvoetig, of het nu een kruidige of bloemig geur is. Misschien is Diptyque in dat opzicht wel de tegenhanger van Serge Lutens. Ook de geuren van Lutens hebben een zeer natuurlijke feel maar ze zijn over het algemeen veel voller, luider en minder elegant dan die van Diptyque.

EAU ROSE Diptyque (2012)
❼ ♪♪ ∫∫ ♀ € ⎢floral ⎢Celeste en Skins (voorjaar)
Thee, bergamot en rozen zorgen voor een heerlijke frisse en zuivere opening. Honing brengt wat diepte in de geur en de ceder voor een tikje kruiden. De verkoopster kenmerkt Eau Rose als ‘a pretty, girly scent’. Indeed. Een geur om de lente mee te vieren.

L’EAU Diptyque (1968)
☆ ♪♪ ∫∫ ♀♂ €€ ⎢woods⎢Celeste en Skins
Het eerste parfum dat Diptyque uitbracht. Kruidnagel, kaneel, rozen en geranium. Bloemen en kruiden houden elkaar perfect in balans. Gebottelde potpourri. Ronduit zalig.

L’AUTRE Diptyque (1973)
☆ ♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢dry woods⎢Enkel verkrijgbaar bij flagshipstore Diptyque
Straf en streng. Bomvol komijn, kardemom, lemongrass en patchouli. Zo ongeveer zal een specerijenmarkt in Delhi ruiken. De komijn ontpopt zich als het lekkerste lichaamszweet dat ik ooit heb geroken. Tsja, daar moet je natuurlijk wel van houden…

Meer Diptyque besprekingen volgen de komende weken.

DOORGESNUFFELD: Voyage d’Hermes, Eau de Camille, Gardenia Royal en Y

Posted on by

De afgelopen week had ik al een beetje de lente in het hoofd. De merels maakten me ‘s ochtends wakker met hun gezang, de klimroos aan de voorkant van het huis begon uit te lopen en de paarse hoofdjes van de krokussen kwamen boven het gras uit. En mijn neus ging op zoek naar geuren met een krachtige groene of bloemige toets en een energiek of onschuldig karakter.  Dus vandaag een olfactorisch voorproefje op de lente die in aantocht leek. Leek? Ja, leek. Want sinds gisteravond vriest het dat het kraakt in het zuiden van Nederland.

VOYAGE D’HERMES Hermes (2010)
☆ ♪♪ ∫∫ ♀♂ €⎢woods⎢verkrijgbaar bij de bekende ketens
Elegant, subtiel en opwekkend. Peperig, kruidig en pikant. Kunstwerkje.

EAU DE CAMILLE Annick Goutal (1983)
☆ ♪♪ ∫∫ ♀ € ⎢floral/green ⎢o.a. Babassu en Celeste
Groen, groen, groen. De bedwelmende geur van sering en kamperfoelie. Fantastisch lenteparfum.

GARDENIA ROYAL Il Profumo (2004)
❼ ♪♪ ∫∫ ♀ €⎢floral ⎢o.a. Babassu en Celeste
Rijk geschakeerd bloemenboeket met jasmijn, gardenia, lindenbloesem en tuberoos. Licht zoetje. Musk.

Y Yves Saint Laurent (1964)
☆ ♪♪ ∫∫ ♀ € ⎢chypre/green⎢verkrijgbaar o.a. bij Ici Paris
Jarenlang is Y van de markt geweest. Maar gelukkig heeft YSL deze geur recentelijk weer tot leven gewekt. Hou je van stuivende en klassiek gecomponeerde chypres à la Miss Dior? Mis deze dan niet en koop een flesje. Je weet nooit wanneer ie weer uit produktie wordt genomen.

Ter afsluiting wil ik iedereen bedanken voor zijn of haar waarderende woorden en tips voor deze nieuwe rubriek. Met plezier heb ik het verzoek van enkele lezers ingewilligd om de informatie over de geursymbolen onder handbereik te hebben. Je vindt nu bij elk parfum een link (☆ ♪♪ ∫∫ ♀ € ) naar een pagina waar een uitgebreide toelichting op de symbolen te lezen is. En aan de menubalk is de pagina GeurSymbolen toegevoegd. Ik hoop van harte dat deze toevoegingen het leesplezier vergroten.