Vintagestress

Heb ik al eens verteld over mijn vintageverzamelwoede? Mijn voortdurende strooptocht op de internetsnelweg, zoekend naar oude flesjes parfum?

Een nogal verslavende hobby, en zoals het een serieuze hobby betaamt: kostbaar, risicovol en tijdrovend. Ik vrees dan ook dat ik alle kenmerken heb van een hardcore verzamelaar, want ik ben gulzig, irrationeel en onverzadigbaar.

Komt er een oude Narcisse Noir van Caron, Emeraude van Coty, Shalimar van Guerlain of een ander glorieus reukwater uit vervlogen tijden voorbij, dan zit ik met hartkloppingen achter mijn computerscherm. Mijn geest bevindt zich onmiddellijk in een staat van opperste alertheid en mijn ogen onderzoeken de foto’s minutieus. Ik probeer een inschatting te maken van de leeftijd en de conditie van het parfum. En probeer het stemmetje in mijn hoofd dat me tot rede wil manen te negeren. Soms lukt dat.

Zoals twee weken geleden, toen niets minder dan de heilige graal op mijn beeldscherm verscheen. Het meest verkochte parfum aller tijden, in 1921 op de markt gebracht. Bijnaam ‘le monstre’. Van 1924 tot circa 1950 gebotteld in flessen met een platte stopper. En, oh hemel. Dit exemplaar heeft een platte stopper en is gesealed met koord en uienvelletje. En oh my god, 60 ml parfum. Dit moet ik hebben. Ik – moet – dit – hebben.

Bye bye rede.

Het ritueel dat volgt verloopt volgens protocol.
‘En Tee, hoeveel wil je hiervoor uitgeven?’
‘…’
Get real. Ja, dat zou ik ook wel willen, maar dat is geen reëel bod. Toe, niet van dat benauwde.’
‘…’
‘Nee, ook voor dat bedrag gaat het niet lukken. Kom op, dit is zeldzaam. ZELDZAAM zeg ik je. Doe eens ruig.’
‘…’
‘Goed zo, dat lijkt er meer op. Hé sh*t, iemand biedt nog meer. Verdorie. Goed, dan nog maar wat dollartjes er bovenop. Dat zal je leren, ha.’

Gespannen kijk ik naar mijn computerscherm tot het bevrijdende groene kader verschijnt met ‘je bent de hoogste bieder…’. Zucht. Borstademhaling gaat over in buikademhaling. Voor nu even rust.

Twee dagen later loopt om twee uur ‘s nachts de veiling af dus de buit is nog niet definitief binnen. Of ik er voor op blijf? Nee, ik kijk wel uit. Die tijd heb ik gehad. Slecht voor je nachtrust, heel slecht voor je hart en nog slechter voor je bankrekening.

Maar stel je nu toch eens voor. Een fles van pak ‘m beet 70 à 80 jaar oud. Ongekuist door IFRA reguleringen en barstensvol bijzondere grondstoffen die vandaag de dag nauwelijks meer verkrijgbaar zijn. Sandelhout uit Mysore, natuurlijke musk en civet en de mooiste iris en jasmijn. Een flesje dat decennialang niet is aangeraakt. Misschien wel jaren zorgvuldig weggeborgen in een hoekje van de lingerielade. Het geschenk van een geheime aanbidder of het laatste kado van een overleden geliefde. Ongeopend om tot aan de dood de herinnering levend te houden.

Sinds een week kijk ik verliefd naar een absolute trofee, een van de topstukken in mijn vintageverzameling. Een flesje Chanel no.5, 60 ml. parfum, met platte stopper. Inderdaad, hij is de mijne geworden.

Al talloze keren heb ik het flesje uit de doos gehaald en in mijn handen gehouden. Aan het koord gepulkt. Aan de fles gesnuffeld. Dolgraag wil ik het parfum ruiken. Maar ja, dan moet het koortje worden doorgeknipt, het uienvelletje gepeld en gaat iets unieks en zeldzaams verloren. Het zou zo maar een van de laatste dichte flessen uit deze periode kunnen zijn. De gedachte alleen al zorgt voor een verhoogde hartslag en schuldgevoelens. Wat te doen. Openen? De delicate geur bevrijden uit zijn gevangenis? Of dichtlaten? Ik kan er maar geen besluit over nemen. Wat nu?

Ik laat jou, de lezer van mijn blog, besluiten. Vertel me wat jij zou doen en waarom. Meeste stemmen gelden. Als de meerderheid de fles zou openen, dan gebeurt dat volgende week. Als de meerderheid hem dicht zou laten, dan blijft ie (vooralsnog) dicht.

En? Wat zou jij doen?

 

35 thoughts on “Vintagestress

  1. Tja Tanja, je kent mijn standpunt!! Open rukken die hap! nu ja, daarmee bedoel ik dus flesje liefhebbend toespreken, vertellen dat het echt geen pijn gaat doen, dat ie bedoelt is om van genoten te worden, en dat ie heeeeeeel veel mensen blij gaat maken als het uienvelletje (toch maar hiervoor gekozen? ik had een andere benaming in gedachten als vertaling — geen letterlijke overigens — maar dat is wellicht veel te suggestief!! maar wel toepasselijk… wellicht vertel ik ‘m je later!) eraf is en het stoppertje eruit…Nu ja, ik zeg dit wel zo, maar ik ben persoonlijk meer van de geen lullen maar pellen variant. Ooit bracht mijn persoonlijke dealer (goeie buur en mede parfumista– parfumisto??) een flesje Madame Rochas mee, waarvan ze het dopje met een soort wax vast gezet hadden. Die ben ik dus met een schaar te lijf gegaan en heb gehakt tot het spul eraf was, om dan verlekkerd diep in te ademen….. toen ik mijn ogen open deed werd ik aangestaard door twee verschrikte en verbijsterde ogen.. It’s all about the juice man!!! ben heel benieuwd wat de eind conclusie gaat worden ..*grin*

    • Ik zie het je doen…met die schaar het zegel te lijf…you greedy girl!

      1 – 0 dus 🙂

  2. Altijd weer die keuze tussen hoofd en hart….en dan ook nog eens anderen laten besluiten!
    Oké dan: doe eens gek! Ruiken geeft zoveel meer sensatie dan verliefd kijken. Toch?
    Liefs, Marjolein

  3. Grinnikend heb ik je verhaal gelezen! Ik word toch zo blij om te merken dat ik dus echt niet alleen behept ben met het parfumvirus en dat het aantal blogs per dag toeneemt en mijn man bij binnenkomst zegt: je hebt 23 nwe mails! Tja. Maar goed, ik dwaal af:
    Fles moet open, Tanja! En ik ruik het bijna………kun je niet een openingsceremonieel met de ja stemmers houden? Leuk idee toch?

    • Elke gek zijn gebrek, of: iedereen heeft recht op zijn eigen-aardigheid, toch?!

      Inderdaad een leuk idee, een openingsceremonie. Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat het me lukt om de fles dicht te houden tot alle agenda’s bij elkaar komen…
      Had het nog niet willen verklappen, maar doe het nu dan toch. Onder diegenen die reageren zal een drupje van het spul worden verloot, wat vind je daarvan?

      3 – 0 🙂

  4. NEEEeeeee zonde!!!! Ik zou kijken of je nog een 2e flesje kan uithalen ergens die eventueel al open is,, Maar zou zo zonde zijn dat zoiets aangebroken zou worden.. Of juist op een mooie dag, dat je iets te vieren hebt…
    Begin nu al te twijfelen, nee, het blijft nee en verder zoeken;-)

    3-1

  5. Bij twijfel niet openen.
    Geniet nog even heerlijk van je verliefdheid. Van de nog voelbare adrenaline van de jacht. 60 ml! Parfum! Verzegeld! De gebottelde historie die nu in jouw geurkamer prijkt. De verwachtingen van magie en vuurwerk als je aan de stopper ruikt. De vlinders als je met je vinger over zijn hoekige vormen gaat. En mocht je serieuze trouwplannen krijgen (en die lijk je te hebben), vertrouw er dan op dat je het zal weten als de juiste dag is aangebroken om dit huwelijk te consumeren.
    Lieve groeten van Vraag het aan Mona – voor al uw hartszaken.

    • Oh MonAnnemarie, wat een feest om je advies te lezen, dank!

      Als deze fles in 2000 (mijn trouwjaar) onder handbereik was geweest dan was een druppeltje van deze bijzondere fles ’s nachts vast tussen de lakens terecht gekomen… 🙂

      3 – 2, dit wordt spannend, nog zes dagen te gaan!

  6. Hoi Tanja ,

    Al een tijdje lees ik je blog met heel veel plezier .

    Ik ben het helemaal met Wendy eens , open met die fles !
    Uiteindelijk gaat het om de inhoud 😉

    Groetjes Carina

    • Dag Carina,

      welkom op mijn blog en wat leuk om je mening te horen!
      Hoe ben je me trouwens op het spoor gekomen?

      Stand: 4-2 …

      • Ik zou het eerlijk gezegd niet meer weten hoe ik hier ben beland , waarschijnlijk heb ik op een geur gegoogld en kwam ik zo op deze site .

        En kun je jezelf nog inhouden om hem niet te openen ?

        Fijn weekend .

        • Ja, zo gaat dat meestal hè!

          Ik ben (soms) zo geduldig als een kat… 🙂

          Jij ook fijn weekend!

  7. Lieve Tanja, lees dit maar eens en dan kom je tot de ontdekking dat je elke minuut in je leven en met elke vezel in je lijf moet genieten van alles wat tot je beschikking is gekomen. Dus open die fles en niet volgende week, maar NU!!!

    Liefs Maria van geuren

    Een verhaal over het leven

    (Door Hein Pragt, gebaseerd op “A story to live by” van Ann Wells)

    Mijn vriend opende de onderste lade van de kledingkast van zijn vrouw en haalde er een klein en mooi verpakt pakketje uit. “Dit is geen ondergoed” zei hij,”dit is lingerie”. Hij pakte het pakketje uit en hield een prachtige slip in de handen, het was gemaakt van echte zijde en afgezet met prachtige kant. Het prijskaartje met een enorm bedrag zat er nog aan. Ze heeft dit gekocht toen we tien jaar geleden een uitstapje maakten, maar ze heeft het nooit gedragen. Ze zei altijd dat ze het bewaarde voor een speciale gelegenheid, nou ik denk dat dit dan de speciale gelegenheid is.

    Hij nam de slip en deed het in de doos met kleding voor de uitvaartverzorger, zijn handen streken over het zachte materiaal en daarna sloeg hij boos de lade dicht. “Bewaar alstublieft nooit wat voor een speciale gelegenheid” zei hij ineens, “iedere dag die je leeft is een speciale gelegenheid”. Deze woorden bleven me door het hoofd spelen in de trieste dagen daarna bij het voorbereiden van de begrafenis van zijn vrouw die zo plotselinge overleden was. Ik moest ineens denken aan alle dingen die ze niet gedaan had en alle dingen die ze wel gedaan had zonder zich te realiseren hoe speciaal die dingen eigenlijk waren.

    Die woorden hebben mijn leven veranderd, sinds die dag lees ik meer en stof ik iets minder af, zit ik in de tuin te genieten van de vogels zonder dat ik op het onkruid let en besteed ik meer tijd aan mijn kinderen, familie en vrienden en minder tijd aan vergaderen en werk. Het leven is geen reeks ervaringen zijn die je moet ondergaan maar van ervaringen die je moet koesteren. Ik gebruik het mooie servies voor iedere speciale gelegenheid zoals een mooi rapport van mijn kinderen, de gootsteen die ontstopt is of de eerst bloesem in de lente. Ik draag mijn mooiste jas als ik naar de markt ga en doe mijn “dure” luchtje ook op als ik niet naar een feestje ga. Het winkelpersoneel heeft ook een neus, net als die mensen op het feestje. “Dat wil ik nog eens doen” of “later zal ik ” en “eens ga ik” zijn zinnen die uit mijn woordenboek zijn geschrapt. Als het waard is om gezien of gehoord te worden of mee te maken dan wil ik het nu ervaren.

    Ik weet niet wat de vrouw van mijn vriend gedaan zou hebben als ze geweten had dat ze er morgen niet meer zou zijn. Ik denk dat ze nog even gepraat zou hebben met haar familie en vrienden. Dat ze nog even gebeld zou hebben met wat oude kennissen om oude misverstanden uit de wereld te helpen. Ik denk dat ze die avond haar favoriete eten had gegeten samen met alle mensen die ze lief had. Ik zal het nooit weten maar ik weet wel voor mijzelf dat ik boos zou zijn om al die kleine dingen die ik niet gedaan zou hebben. Boos worden op mijzelf omdat ik die ene brief niet geschreven had ondanks dat ik me het voorgenomen had. Boos omdat ik de mensen die ik lief heb niet vaak genoeg verteld had hoe veel ik van ze hou.

    Ik probeer niets meer uit te stellen of te bewaren voor een speciale gelegenheid en dagelijks te genieten van alle kleine dingen die mij, en de mensen die ik lief heb, gelukkig maken. Elke dag wanneer ik mijn ogen open vertel ik mijzelf dat dit een speciale dag is, want als je goed nadenkt is elke dag die je leeft een bijzondere dag, elk uur elke minuut is een speciaal geschenk.

    • Hee Maria,

      dank je wel voor het delen van dit aangrijpende verhaal met mij en de andere lezers. Stemt tot nadenken.

      Ik ben het hartgrondig met je eens, iedere dag is het waard om gevierd te worden.

      Mijn terughoudendheid om deze bijzondere fles te openen heeft overigens niet zozeer te maken met het idee om het voor een speciale gelegenheid te bewaren, of dat ik mezelf het plezier van het ruiken ervan vandaag niet gun. Wat me tegenhoudt is het onomkeerbare van de daad van het openen van zo’n antieke fles…

      In het vertrouwen dat het leven me goed gezind is, laat ik hem toch nog even dicht 🙂 . Jij en de andere lezers hebben het laatste woord!

      Stand: 5 – 2

    • Dat is precies wat me tot nu toe heeft tegengehouden: de teloorgang van historisch erfgoed. Bij het idee draait mijn maag om 🙁

      Jij ook fijn weekend, Edward

      Score 5 – 3, tsja, waar gaat het heen?!

  8. Lieve Tanja,

    ook bewonderen hoort bij “er is alleen maar nu”. Openen kan altijd nog…. Maar deze “maagdelijke” fles heeft iets bijzonders en ik meen te lezen dat jij deze maagdelijkheid wilt bewaken (ondanks je weddenschap).
    Dus mijn motto is : geef je maagdelijkheid niet zo maar weg…. Net alsof ik mijn moeder hoor praten 35 jaar geleden 😉
    Kies een bijzonder moment voor het openen van deze bijzonder fles.

    Liefs D.

  9. wat spannend zeg! er is voor elk van de verschillende meningen wat te zeggen maar uiteindelijk moet je doen (met wat voor uitslag dan ook), wat voor jou goed voelt. Ook al zijn de ja stemmers in de meerderheid en je vind de nee-meningen bij elkaar zwaarder wegen, dan zou ik toch nog even wachten.
    wanneer sluit de stemming??

    • Dank je voor je meelevende woorden, Mary.
      De stemming sluit volgende week donderdag.
      Uiteraard zal de eventuele opening van de fles breed uitgemeten worden op de blog!
      Ik neem je woorden ter harte: wat de uitslag ook is, ik ga er dan nog eens een nachtje over slapen 🙂

  10. Lieve Tanja,
    Wat heb je het weer mooi verwoord, ik zie het zo voor me. Was blij voor je toen ik las dat het in je bezit is gekomen. Ik was er zelf wel voor opgebleven tot 2 uur ’s nachts hoor, maar blijkbaar was het voor jou bestemd. Ohh heerlijk, zo’n flesje te koesteren. NEE, ik zou het zelf niet openmaken, ik zou het een mooi plaatsje geven, er steeds naar kijken en alleen daar al blij van worden. Zonde inderdaad om zo’n historisch erfgoed te openen, ik zou het bewaren totdat er een moment of dag komt waarop ik het wil openen, en dat zou ook best heeeeel lang kunnen duren, dat weet ik niet. Benieuwd wat jouw eigen besluit straks zal zijn, maar als je het dan toch gaat openen, zou ik er graag getuige van willen zijn. Spannend hoor!

    • tsja, en nu is de stand 5 – 5,

      het lijkt er op uit te draaien dat ik toch zelf de knoop moet gaan doorhakken!

  11. Ik zou het zeker openmaken. Wat is een fles parfum waard als je niet van de geur geniet? Ja, het is een stuk geschiedenis, maar ik vind het waardeloos als je het niet kan ruiken. Het doet me altijd pijn om te zien dat mensen parfums verzamelen vanwege de flessen zonder ze ooit open te breken en de fantastische belevenis van het ruiken van de geur te hebben. Ik vind het ook dat je het nooit zeker kan weten hoe lang een vintage fles parfum nog goed blijft – ik zou heel bang zijn dat als ik het niet openmaak en niet gebruik dat tegen de tijd dat ik het wel besluit te doen het niet meer goed zou ruiken. Nachtmerrie…

    Ik ben benieuwd wat je beslissing gaat worden.

  12. Niet openmaken!
    Ik heb zelf ook een paar antieke, ongeopende flesjes in mijn bezit, en ik heb besloten om ze dicht te laten.
    Ik denk er net zo over als Edward: historisch erfgoed 😉

    • Dag Cynthia,

      welkom op mijn blog. Ik kan me jouw standpunt helemaal voorstellen en je raakt een gevoelige snaar…

    • Dag Lies,

      welkom op mijn blog!

      Nee hoor, het ouwetje is nog dicht. Ze heeft een tijdelijk onderkomen gekregen in de koele en donkere kelder van ons huis (in een luchtdichte box).
      Ze wordt zeker geopend, dit najaar op een speciaal event…. 🙂 Uiteraard wordt je op de hoogte gehouden!

    • Yep! Maar niet zielig hoor, tussen verschillende soortgenoten, lekker koel en donker…. Ik kan me er maar niet toezetten om haar open te maken. Zodra ik de moed verzameld heb, zal ik erover publiceren!

  13. Niet openmaken, ik heb een geopend flesje thuis staan.
    Een oud antiekje uit de jaren 20. Het flesje is zo goed als leeg maar ruikt lekker wanneer ik de dop eraf haal. Wie bied?

Laat een antwoord achter aan Cynthia Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.