Katerlucht


Deze dagen snuif ik de aroma’s van Zuid-West Kreta op. Het door zon en wind geteisterde landschap geurt naar warme hars, dennennaalden en het hout van eeuwenoude cederbomen. Cicaden brengen er hun oorverdovende concert. Spiedend als een havik zoek ik naar de glinsterende druppels hars op de onderliggende rotsen. De oogst is mager vandaag.

Er is in deze streek niets hip and happening. In het supertje op de hoofdstraat doen locals èn toeristen hun inkopen, geen apartheid hier. Nieuwsgierig dwaal ik door het wonderlijke assortiment van het zaakje met de afmeting van een bescheiden caravan. Blikjes tonijn naast soepstengels, badslippers naast shampoo, aanstekers naast cocktailprikkers. Vangst van de dag: een wandelkaart van het gebied, twee miniglaasjes en een flesje inheemse ouzo, niet zoet wèl aromatisch. Het levert me een bewonderende blik van de uitbater op.

Enige tijd geleden vroeg een vriendin me ‘Wist je dat sommige mannen een katerlucht hebben?’ Je bedoelt de lucht van verschraalde alcohol, zure maag, zweterige nacht en ongepoetste tanden?’ Nee, katerlucht. De geur van een kater, het beest.’ Je maakt een grapje. ‘Nope‘.

Ze had gelijk. Het bestaat. Het bewijs werd geleverd door een Duitse toerist in de Samariakloof. Ik draaide in ongeloof mijn hoofd om toen Neus ‘code rood’ gaf. Mid-twintiger, blond golvend haar, lichte huid, sproetjes. Verwassen poloshirt, knielange wandelbroek met grote zakken, donkere rugzak, wandelschoenen. Kortom: onopvallende verschijning. Maar met een géur. De geur van kater. Krolse kater wel te verstaan. Onmiskenbaar. Die van die paar druppeltjes op het kattenluik van onze poes. Dagelijkse kost dit voorjaar.

’s Avonds op het terras bezwangeren de gele en rode bloemen van de metershoge tabaksplanten de lucht met hun monumentale geur. Ze is zo intens dat zelfs de rokerige walm van het geblakerde varken aan het spit de aftocht blaast. Odysseus en de cycloop Polyphemos in geurgevecht. Odysseus wint. Had je wat lelijkerd?

Gelukkig geen geurgevechten in mijn tas. Vredig ligt de flamboyante Fleur d’Oranger van Serge Lutens naast de evenwichtige Shanti Shanti van Miller et Bertaux. En vlijt Orange Star van Andy Tauer zich met genoegen tegen het piepkleine spraytje Sandflowers.

SANDFLOWERS van Montale
♪♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎜marine⎜water romig aromatisch houtig
Melina Merkouri meets Poseidon. Niet voor tere zieltjes dus. Uitgesproken en karaktervol. En luidruchtig. Zilt, airy, tikje medicinaal, dun laagje amandelmelk. Zand. En een korreltje zoet. Weet niet van wijken. Net als de legendarische Merkouri.

PS in verband met mijn vakantie reageer ik wat later op eventuele berichten.

10 thoughts on “Katerlucht

  1. Hi Tanja, fijne vacantie toegewenst!
    Het zal je toch maar overkomen dat je de lijfgeur van een ongesneden kater hebt (ik ken die lucht erg goed, niet van mannen maar van katers). Waarschijnlijk helpt douchen niet eens.
    Die hars zal wel erg spannend zijn om te ruiken, ik houd van dat soort geuren. In de sparren in Artis, in Fille en Aiguilles.
    Laat de ouzo je maar goed smaken!

  2. Hè heerlijk, Kreta. Lang geleden ben ik daar ooit wezen wandelen in oktober, met het dorpje Sougia als basis, en heb daar goede herinneringen aan. Toen ik onlangs een ambergeur rook bracht die me zo weer terug naar de Griekse eilanden, tot mijn verbazing want amber en Griekenland associeer ik nou niet direct met elkaar. Maar als je op die geitenpaadjes daar loopt trap je continue tegen allerlei kruidig groen aan dat dan zijn geur afgeeft en díe geuren zaten volop in de ambergeur.

    Heb een goede tijd daar en vermijd katers of ze nou in de vorm van kegel, kat of man zijn.

    • Dank je Alie!

      Die thijmhoning is inderdaad heerlijk, heel krachtig van smaak, niet te zoet en met dat typische thijmaroma. Hier vlakbij staan tientallen bijenkasten. De meeste in het blauw van de Griekse vlag geschilderd.

    • Ambre Sultan van Serge Lutens.
      Sowieso een bijzondere amber vond ik, stevig en stoer, maar helemaal bijzonder als zo’n geur onverwachts een geheugenlaatje weet open te trekken en ik me weer helemaal in dat landschap bevind met al die grijsgroene, zondoorstoofde kruiden, plus het stof, het zweet en het speciale witte licht daar.

      • Ja, dat is heel bijzonder. Griekenland heeft dus een diepe indruk gemaakt. Op mij trouwens ook. Daar kan je echte tijm, majoraan, hars en allerlei zoete, zware bloemengeuren ruiken. Om nog maat te zwijgen van het Griekse fruit.
        Ik heb Ambre Sultan, vind het een spirituele geur-associaties met plechtige kerkdiensten. Als ik het weer te voorschijn haal, ga ik proberen of ik ook zo’n mooie Griekse indruk kan krijgen. Op dit moment doe ik mijn best om Bottega Veneta te waarderen.

  3. Ah.. ja, de katerlucht…. Eens geroken nooit vergeten. Het schijnt dat een spontane afkeer van iemand’s lijfgeur (niet zweet etc., maar de “eigen” geur van iemand) te maken heeft met nature’s way om zeker te maken dat er geen verkeerde DNA mengsels komen (google maar eens op “smell and DNA” ).

    Dat dat niet altijd goed uitpakt las ik echter zeer onlangs in een artikel over gearrangeerde huwelijken in India: aangezien daar bruid en bruidegom elkaar al van zeer jongs af aan kennen, “ruiken” ze vaak als familie. En daar trouw je niet mee! Da’s ook wat…

    Wat betreft mijn eigen ervaring met katerlucht: mijn broer (daar heb je het al) had dat dus heel erg, zeker in de pubertijd. Heeft overigens ook voorgoed Antaeus voor me verknald, hoe goed ie ook door the Guide gevonden wordt (dacht ik toch).. Aan de andere kant: het is ook geen combi natuurlijk. Fragrantica zegt : “The fragrance is warming up and becomes intensive at the end due to patchouli, sandal and labdanum in the base. Sharp animalistic nuance is brought in by the notes of castoreum and leather.” En dat in een combi met katerlucht. Ruik je het voor je? Mraowwww indeed!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.