L’essence, een vakblad voor de parfumerie, meldt dat er 5520 versies vooraf zijn gegaan aan het definitieve brouwsel. Stel je eens voor: 5520 versies, 5520 besprekingen met het produktteam, duizenden keren een ‘Oh la la, c’est tres bien, oui, mais….’ en even zovele ongemakkelijke stiltes waarin niets gezegd hoeft te worden om te weten hoe laat het is.
Drie hotshots uit de parfumindustrie, Olivier Polge (o.a Dior Homme, Flowerbomb en Spicebomb), Dominique Ropion (o.a. Amarige, Alien en Carnal Flower) en Anne Flippo (o.a. Lady Million en Trussardi Skin) keren voor de 5521ste keer terug naar het lab en de computers om hun huiswerk nog eens dunnetjes over te doen.
Er wordt gezucht, gemompeld en gevloekt. De drang is groot er tussenuit te knijpen. De geest te benevelen met drank en de wonden van gekrenkte trots met aandacht te verbinden. Maar de klant is niet tevreden, dus linksom of rechtsom, ze moeten door.
‘Anne, heb jij nog iets in je toverdoosje zitten?’, doorbreekt Olivier de drukkende stilte.
‘Eh, pfff, nee niet echt. Toi Dominique?’.
‘….’,
‘Dominique?’,
‘Ik heb dringend behoefte aan een borrel’, bromt deze en beent weg met een brede rug die pure frustratie uitstraalt.
Ze draait haar hoofd terug naar haar andere collega die stuurs voor zich uitkijkt. Ze moedigt hem aan zijn gedachten te ventileren. Zijn creatieve grenzen opnieuw te verleggen. Ze hoopt op een wonder, een briljant idee. Maar het blijft stil, ook aan zijn kant.
En ze vreest dat haar grootste angst bewaarheid gaat worden. Ze denkt aan de hoon van collega’s, de smalende woorden van de schrijvende pers. Ze wordt licht in haar hoofd en slikt. ‘Kies nou een eerlijk beroep, dat van meubelmaker of bakker’, hoort ze haar moeder zeggen.
‘Dan toch maar die dosis Ethyl Maltol verdriedubbelen?’.
Hij haalt zijn hand geagiteerd door zijn haar en knijpt zijn mond samen. De tijd lijkt even stil te staan. Dan knikt hij en neemt met een kort ‘à demain’ van haar afscheid.
Een week later klinkt applaus in de meetingroom op de 5e verdieping. ‘Oh la la. Oui. OUI. OUI!!! ‘. De drie parfumeurs kijken elkaar aan. De een trekt nauwelijks zichtbaar zijn schouders op, de ander zijn neus en de derde haar wenkbrauwen. En opeens realiseren ze zich wat er gebeurt. Uit hun ogen stroomt verwondering, berusting, opluchting en tenslotte victorie. Eindelijk vrij, eindelijk weer ruimte om adem te halen. La vie est belle.
★★★☆☆ LA VIE ET BELLE (2012) van Lancôme
♪♪♪ ∫∫∫ ♀♂ € ⎢woody oriental⎢Verkrijgbaar bij de bekende ketens
Opent met iets fris direct gevolgd door een dubbele shot gebrande suiker. En nog een. En kom op, doe eens stoer, nog een. Hee, iris. Zit er mooi in, verrassend. Iets van witte bloemen, stuivend. Paars fruitzuurtje. Romige vanille en iets stoffigs. De suikerspin zit me dwars. Begint me te irriteren. En opeens word ik bevangen door vermoeidheid en gapende verveling. Oh got, kan dit bombardement van fruit, zoet en vanille nu ophouden? En waaraan doet me dit toch denken? In gedachten loop ik de geurige publieksknallers van de afgelopen jaren langs.
Ja. JA. JA. Dat is het! Het zijn de meisjes Coco Mademoiselle en Angel, innig verstrengeld op een schommel in een veld van zwarte bessen. Beiden gehuld in een fluoriserende roze petticoat likken ze aan een larger than life suikerspin. En ze lachen. LACHEN. LACHEN. Ze lachen zich de tranen over de wangen. La vie est belle. Voor meisjes onder de 16.
Uiteraard ben ik nieuwsgierig of jij La vie est belle al geroken hebt. Hou jij van dat zoete aroma in parfum dat doet denken aan suikerspin? Of ben je er juist afkerig van? Ik ben benieuwd naar je verhaal.
Ja Tanja, ik rook deze afgelopen week. Mijn eerste reactie was ´weinig origineel´. Ja, ik hou op z`n tijd van suikerspingeuren. Angel vind ik veel te veel en te bedwelmend. Lekker in deze categorie vind ik So Elixer van Yves Roches.
Zacht, genoeg body, maar niet overdreven. Ruikt licht naar gebrande suiker. Maar ook naar wierook. Van Lancôme hou ik van eau de Lancôme en ook van Magie Noire. Maar deze heeft me niet verrast.
Gisteren het proefje Tubereuse ontvangen en getest. Inderdaad in niets te vergelijken met Chloe. Deze doet me denken aan een romig geurende gardenia kamerplant. Van een afstandje hangt de geur even lekker in de lucht dan met je neus erbovenop, een eigenschap die volgens mij alleen hele goede parfums hebben.
Dag Yvonne,
Je maakt me nieuwsgierig naar So Elixer, ga ik zeker eens ruiken. Interessante combinatie met wierook. Zoet naast droog/koel/strak/houtig.
Is Tubéreuse van Mona di Orio eentje voor op je wishlist?
Ik heb deze geur in Frankrijk geroken en vond het een chemische bom en zo ontzettend zoet .
Tsja, 🙁
Hoi Tanja ,
Na het lezen van jou verhaal over leeftijdsgroepen , vrees ik dat het dus met mijn leeftijd te maken heb . Mijn dochters van net in de 20 vinden deze geur ook niet lekker en waarschijnlijk al verpest door hun moeder 😉 .
Vanille kan ik niet waarderen , al hoewel ik Shalimar van Guerlain wel kan waarderen .
In Frankrijk had ik net Jicky opgedaan en toen deze van Lancome erbij …tja dat is geen vergelijk meer . Ik houd zelf van de oudere Guerlain geuren zoals l’heure bleue of Portrait of Lady van Frederic Malle enz.
Heb jij jou vintage Chanel 5 geopend ? Ik ben erg nieuwsgierig hoe deze is en ruikt .
Hee Carina,
wat een prachtige parfums noem je. Je dochters hebben geluk met zo’n moeder! En tsja Jicky versus LVeB: dat is een ongelijke strijd. Maar ook hier: smaken verschillen. Er zullen mensen zijn die hun hoofd wegdraaien van de prachtige Jicky, ontriefd door het ongewone geurprofiel.
Nee, de Chanel 5 zit nog dicht. Ik laat het zeker weten als het zover is. Waarschijnlijk wordt het half november, meer nieuws volgt binnenkort 😉 .
Sinds er de mogelijkheid is om samples te bestellen is het makkelijk onderscheid te maken: Deze zijn interressant om eens geroken te hebben (dat altijd!) maar zou ik nooit aanschaffen (zoals Passage D’ énfer van L Artisan, of Lumiêre Blanche van Oldfactive Studio), deze zijn zeer het ruiken waard en ik geniet van de sfeer die ze oproepen ( zoals Yerbamate van L. Villoresi en Tardes van Carner Barcelona) en andere maken me hebberig. Ik denk dat Tubéreuse van Mona di Orio bij de laatste hoort.
Zo herkenbaar Yvonne, ik heb ook zulke lijstjes 🙂 !
Op zich kan ik een suikerspin waarderen, Angel –zij het met mate gebruikt–vind ik interessant. Jouw verhaal is mooier dan het parfum, heel geestig. De 3 parfumeurs kijken moeilijk en terecht. Het is hun goede naam niet waardig (m.i
geldt dat zeker voor D. Ropion). De fles is mooi, maar lijkt sprekend op die van Azzurro Azzurra. Gelukkig voor hen weet niemand dat nog.
Rond de originele foto van de parfumeurs zit, ik jok niet, een zwarte rouwrand…
Ik kan op internet zo snel niet Azzurro Azzurra vinden, ben wel benieuwd, want ook rond de ontwikkeling van de fles is door Lancôme veel tamtam gemaakt.
Hallo Tanja,
la vie est belle, is het niet voor mij. Ik moet eerlijk zeggen dat eigenlijk behalve de Poême, geen enkele geur van Lancome mijn hart sneller doet kloppen. Ik was ten tijde van de lancering van Miracle ( in 2000) aan het werk in een DA drogisterij en mocht toen een dagje naar Lancome in Weesp met uitleg over de nieuwe geur. Heel leuk om mee te maken en we kregen ook een fles maar ook die is niet door mij opgemaakt. Dat zoete is niet aan mij besteed. Maar gelukkig zijn er nog genoeg andere geuren op de wereld om van te genieten, haha.
Ik ben inmiddels erg benieuwd naar de Tubereuse van Mona. Ga er een proefje van bestellen.
Dat lijkt me inderdaad een erg leuke ervaring Mary, een bezoek aan Lancôme.
Mijn favorieten van dit huis zijn Climat en Magie Noire (beiden de vintage) en Cuir de Lancôme, een stoere warme leergeur.
Keep me posted over de Tubéreuse, ik ben benieuwd naar je beleving!
Op de kermis kan ik wel genieten van de geuren van de suikerspinnenkraam, de vet druipende oliebollen met poedersuiker en de kaneelstokken, die geuren en kermis horen zo helemaal bij elkaar. Als ik langs een groepje jonge meiden ga krijg ik meestal wel een vleug roze zoet mee en ik ben er inmiddels aan gewend dat die geur bij die generatie hoort.
Maar voor mezelf hou ik niet zo van dat heftige zoet in een parfum en zeker niet van die hoge, schrille suikerspinnengeur. Bij de eerste vleug vind ik het nog wel prettig (wie houdt er nou niet van zoet) maar na een paar minuten begint het te vervelen en voelt het zo misplaatst. Waar ik wel van hou is bijv. de donkere, dikke, wat rokerige vanille in Shalimar, vanille voor volwassenen zeg maar.
La Vie Est Belle heb ik niet geprobeerd maar laatst wel de 2012 versie van La Petite Robe Noire: loeizoet, alsof je in de betere banketbakkerij bent maar na een uurtje of wat ruikt het bij mij als simpele limonadesiroop met kersensmaak.
Wellicht is La Vie Est Belle een teken dat de suikergrens steeds verder naar boven zal worden verlegd wat leeftijd betreft – de campagne met Julia Roberts lijkt me bepaald niet gericht op de jongste groep parfumdraagsters maar eerder op hun moeders.
Het is een erg populair aroma, dat bleek ook weer afgelopen week toen ik een workshop gaf aan vrouwen van rond de 30.
Ik noem de generatie die met dit aroma is opgegroeid en erg houdt van zoet de ‘coca cola’-generatie. Ook in de gastronomie zie je deze hang naar zoet terug, wat ik erg jammer en vaak storend vind.
Ik verbaas me juist over de keuze van Julia Roberts als beeldmerk voor het parfum en ben dan ook heel benieuwd of vrouwen van boven de 40 (La Roberts wordt op 28 oktober as 45) dit parfum wensen te dragen. Maar wellicht is zij ook een icoon voor jongere vrouwen.
Ook ik hou van vanillezoet, althans zolang het niet weeïg wordt. Vanille is een totaal andere ‘zoet’ beleving dan de suikerspinzoetheid van Ethyl Maltol. Shalimar is een van mijn absolute favorieten, juist door het leerachtige element, schitterend. De ‘droge’ vanilles zoals Vanille van Mona di Orio en Vanille Insensee van Atelier Cologne, die juist niet op het rijke karakter van vanille leunen, vind ik ook erg mooi.
Binnenkort bespreek ik La Petite Robe Noire van Guerlain op deze blog, dus mijn mening hou ik nog even voor me 😉 …
Hi Tanja en Mary! Magie Noire vind ik ook nu nog geweldig, helaas ken ik de vintage niet. Ontzettend jammer dat ”La Collection” van Lancôme niet meer te koop is. Ik zou zo graag Climat en Sikkim willen ruiken in die versie. Alleen Peut-être is er nog (bedeesd parfum). Ik kocht uit die serie ”Magie” (dus niet noire) een paar jaar geleden in de Bijenkorf. Die specifieke 1950 elegance in een flesje. ô de Lancôme is ook lang niet slecht! Ook niet verkeerd: Mille et une Roses. Ze kunnen het echt wel, bij Lancôme, maar ze willen niet altijd. Je vraagt je af waarom ze zulke illustere parfumeurs kiezen, als ze er niet behoorlijk in willen investeren. Wat de fles betreft: ik heb een fles Azzurra, hij staat voor mijn neus. Dezelfde fles. Geparfumeerde groet, Anna.
Dag Anna,
ja inderdaad spijtig van La Collection, soms vind je nog wat op internet. Mijn flesje Cuir kwam dit jaar nog uit Engeland, een mazzeltje. Mille et une Roses klinkt geweldig, wat een wonderlijke kleur trouwens voor een parfum: blauw.
Ik kan niet zeggen dat LVeB een slecht parfum is, zeker niet. Het vakmanschap straalt er vanaf en het zit mooi in elkaar. Maar omdat het zo ongelooflijk saai is en de fraaie componenten gebukt gaan onder al dat zoet krijgt het een ☹ – waardering. De drie parfumeurs hebben niet meer speelruimte gekregen van hun opdrachtgever, deze wilde een parfum dat vele neusjes pleziert.