Eerst een bekentenis. L’Eau van Serge Lutens liet me met zijn komst in 2010 in vertwijfeling achter. Het was voor mij zo’n radicale breuk met het eerdere werk van de grootmeester dat mijn neus een aperte weigering tot verder onderzoek vertoonde. De grenzen van mijn olfactorische flexibiliteit werden pijnlijk zichtbaar. Het was me domweg teveel. ‘Wat nou fris, verkwikkend en clean? Ik wil weelderig, kruidig, warm, vol, donker, intens. Ik wil Lútens!’, dreinde ik.

Goed, dat was in 2010. Het is nu 2012. De tijd heelt alle wonden. En een gewaarschuwd mens telt voor twee.

L’Eau Froide is als een kerk die na eeuwen haar deuren opent en haar kille adem de buitenwereld in blaast. Als de koele donkergrijze leistenen vloer van het middenschip en de contemplatie in de kerkbanken. Als de plotselinge huivering die uit het niets langs je ruggengraat glijdt. L’Eau Froide is als de ijzige kus van de dood.

De immense koude in het parfum komt door het gebruik van wierook die gemaakt wordt van de hars van de Boswelia Sacra uit Somalië. Naar zeggen van mijnheer Lutens de enige wierook die dit intens koude effect heeft.

Vind ik dit lekker? Ben ik nog niet uit. Vind ik het interessant? Dat heel zeker. Wil ik het dragen? Misschien. Zou ik het mensen kunnen aanbevelen? Ja, toch wel.

Maar enkel aan diegenen die hem ijs- en ijskoud willen…

L’EAU FROIDE van Serge Lutens (2012)
⁇! ♪♪ ∫∫ ♂ €€ ⎢Woods⎢Binnenkort in Nederland verkrijgbaar.
Tintelend fris. Iets van water, kamfer en mint. Beetje peperig en een hint van salie. Ceder? Heel veel wierook. Associaties met kou, kilte, zuiverheid en stilte. Met meditatie, gewijde ruimtes, rust en harmonie. De aanslag van rijp aan de binnenkant van mijn neusvleugels. En zeer verrassend: het parfum wordt op de huid zijdezacht en omhullend.