DOORGESNUFFELD: de najaarsparfums 2012 van Chanel, Guerlain en Hermès

Dit najaar hebben alle grote parfumhuizen een nieuw parfum gelanceerd. Eerder besprak ik al La Vie est Belle van Lancôme op deze blog. Vandaag de welriekende geesteskinderen van Chanel, Guerlain en Hermès.

★★★+☆☆ COCO NOIR (2012) van Chanel door Polge & Sheldrake
♪♪♪ ∫∫∫ ♀ €€ ⎢woody oriental ⎢verkrijgbaar bij de bekende ketens
Hoewel de mensen van Chanel me willen doen geloven dat Coco Noir dichter bij Coco zit dan bij Coco Mademoiselle, is de flanker Coco Noir in mijn optiek een volle zus van Coco Mademoiselle. Waar Coco Mademoiselle lichtvoetig huppelend en fruitig door het leven gaat is Coco Noir het intense en sensuele oudere familielid. En hoera, geen spoor van suiker. Alleen daarvoor verdient Jacques Polge al een standbeeld. Maar met de explosie van fruit, bloemen, iets kruidigs en een stevige dot patchouli toch te voorspelbaar om 4 sterren te verdienen. Ik maak het af op drie met een vette plus. Kan iemand mij trouwens de pointe van het onderschrift van de advertentie ‘Through black…light revealed‘ uitleggen?

★★★☆☆ LA PETITE ROBE NOIRE (2012) van Guerlain door Wasser
♪♪ ∫∫ ♀ €€ ⎢fruity gourmand⎢verkrijgbaar bij de bekende ketens
Bazooka bubblegum gedrenkt in frambozenlimonade. Transformeert na vijf minuten in een lieftallig en keurig opgevoed blank tienermeisje voorzien van bambi-ogen. Pretty. Bedeesd. Met de lancering van La Petite Robe Noire lijkt luxe goederen gigant LVMH, de eigenaar van Guerlain, definitief de koers van dit parfumhuis te bepalen. Ik hou mijn hart vast. Is dit de geurige kroniek van een aangekondigde dood? Of juist de voorbode van de wederopstanding van dit in winterslaap verkerende huis? De toekomst zal het leren.

★★★☆☆ L’AMBRE DES MERVEILLES (2012) van Hermès door Ellena
♪♪ ∫∫∫ ♀ € ⎢oriental ⎢verkrijgbaar bij de bekende ketens
Misschien ben ik dit najaar wel het meest teleurgesteld in Hermès. Tot voor kort leek dit parfumhuis een prettig contracyclische koers te varen. Maar ook Ellena lijkt van zijn werkgever de opdracht te hebben gekregen om de Coca-Cola generatie te plezieren. Dat is gelukt. Geeuw.

Nieuwsgierig naar de mening van mijn hubbie duw ik hem de geurstroken onder zijn neus. Zijn gezicht spreekt boekdelen. Met ongelovige ogen, een opgetrokken neus en een diepe frons tussen de wenkbrauwen kijkt hij me aan.
‘Wat is dit allemaal?‘.
‘De nieuwe najaarsparfums van de grote huizen’.
‘Mijn got, wat niksig allemaal.’

Een helder oordeel, kan ik iets anders verwachten van een verwende blaag die Chergui en Vetiver Oriental van Lutens, Dior Homme en Cuirs van Carner op zijn wastafel heeft staan?

Helaas verleidt geen van deze parfums me tot het trekken van mijn bankpas. Jammer. Ik ben benieuwd of een nieuwe lancering in het mainstream segment jou dit jaar tot een aankoop heeft bewogen. Vertel!

14 thoughts on “DOORGESNUFFELD: de najaarsparfums 2012 van Chanel, Guerlain en Hermès

  1. Nee, niks gekocht wat nieuw gelanceerd is in het mainstream segment en ook niks bijgeschreven op mijn verlanglijstje. En nee, ik kan je niet uitleggen wat ’through black … light revealed’ betekent. Mijn associaties: iets met een mythisch of bijbels scheppingsverhaal, iets met forensische technieken uit politieseries of misschien iets ingewikkelds uit de astronomie in de categorie ‘gooi maar in mijn pet’.
    En hoe nieuw is nieuw eigenlijk, alle drie de geuren die je noemt zijn toch in meerdere of mindere mate variaties op eerder uitgebrachte parfums?

    • Totaal overbodig toch, zo’n nietszeggende slogan? Bij mij gaan dan al de bellen rinkelen…

      Nee inderdaad, het zijn zeker geen vernieuwende parfums. Met nieuw bedoel ik: uitgekomen in 2012.

      Eerlijk gezegd zou ik de continue producerende parfummachine graag stopzetten. Parfum als hype, als mode-artikel, als wegwerpproduct, ik heb er niets mee.

      Fijn weekend, Annemarie

      • Ik denk dat ook deze parfums hun weg wel zullen vinden in de harten van vele mensen. Denk alleen maar aan al die kinderen die met het geld van hun krantenwijkje La Vie est Belle kopen voor hun moeder of de jongens/mannen die voor hun eerste echte vriendinnetje La Petite Robe Noire onder de kerstboom leggen.

        Wat ik eigenlijk bedoelde is dat het me toch verbaast dat ondanks de megabudgetten het geen van de huizen lukt om echt iets nieuws te presenteren. Nu valt dat natuurlijk ook niet mee met al die tienduizenden geuren die al bestaan, maar toch.

        • Ah so…

          Ik zie de grote concerns volledig voor vol aan. Dit is wat ze willen maken, met het oogmerk een zo’n groot mogelijk publiek aan te spreken. Een een groot publiek valt in hun beleving (op grond van de verkoopcijfers?) voor zoetige fruitige parfums. Uiteraard kunnen de parfumeurs beter dan dat. Maar zij zijn uitvoerder van de wensen van de opdrachtgever, lees: het parfumhuis en stellen hun kundigheid en creativiteit in dienst daarvan.
          Dit is een van de grote verschillen met de wereld van de niche-parfums. Geen grote marketingbudgetten, geen dure testpanels hier. Uiteraard hebben deze huizen ook oog voor de markt, maar ze lijken zich meer te laten leiden door hun filosofie, ideeën en fascinatie.

          In de BBC documentaire ‘Something old, something new’ maakt Guerlain duidelijk wat hun marketingstrategie is: ze willen de dochter van een trouwe Guerlain-klant graag verleiden tot het gebruiken van een Guerlain-parfum in de hoop en verwachting dat diezelfde dochter later de meer volwassen parfums van het huis gaat gebruiken. Makes sense.

  2. Hi, je hebt helemaal gelijk, het zijn slappe saaie geuren, maar waarschijnlijk gemaakt voor een groot doorsnee publiek, wat makkelijk verkoopt.
    Of door de crisis de lef verloren, wie weet.
    Best regards, Gabrielle

    • Dag Gabrielle,

      welkom op mijn blog en dank voor je reactie. Wat zou ik graag zicht hebben op de verkoopcijfers. Wil het ‘grote’ publiek echt deze geuren, of is het inderdaad zoals jij schrijft gebrek aan lef?

  3. Ben trouwens enorm blij met je blog, kijk er iedere keer naar uit.
    Geweldig geschreven, tevens leerzaam en interessant als je zo’n parfum freak als ik ben en niet ieder geurtje op de koop toe neemt.
    Super.
    Groetjes Gabrielle

  4. Coco Noir was bij mij wel heel hardnekkig. Zelfs met water en zeep kreeg ik de geur ´s avond niet weg nadat ik hem eerder die dag in de winkel probeerde. Toch herken ik meer Coco dan Mademoiselle erin. La Petit robe noir, doet me aan donkere amarenakersen denken, heerlijk over ijs, maar niet om op te spuiten. Wat me mateloos irriteert is dat veel parfumhuizen zo onduidelijk zijn in hun naam. Wordt de naam Miss Dior ineens gebruikt met de toevoeging Chérie en dat in drie varianten en allemaal in dezelfde fles. En de vertrouwde Miss Dior wordt Miss Dior Classic. Zelfde bij Chloe, en zelfs Chanel. Chanel 5 of 19 of Chance heeft in kleine letters toevoegingen die de geur net iets zoeter, of frisser of…maken. Maar qua fles en verpakking zijn de geuren haast zijn niet van elkaar te onderscheiden.

    • Inderdaad Yvonne, de ontwikkelingen zijn nauwelijks meer te volgen rondom Miss Dior. Klopt, het oorspronkelijke parfum, de schitterend stuivende groene chypre, heet nu Miss Dior Classic. De huidige Miss Dior Edt is fundamenteel anders dan de Edp. Voorheen heetten deze parfums Miss Dior Cherie. Dus wees gewaarschuwd als je fles leeg is en je een nieuwe gaat kopen!

      Zijn het de aroma’s van Coco Noir die jouw eerder aan Coco doen denken? Laat het me weten als je wil.
      Toen ik vorige week het triootje naast elkaar rook viel me juist de gelijkenis op in de structuur, textuur en aroma’s tussen Noir en Mademoiselle.

  5. Waar ik Mademoiselle als zoet ervaar maar met een koele ondertoon, heeft Coco iets, vooral in de staart, wat me zwaar op de maag ligt. Misselijk maakt. Of het Muskus is of Civet of ik weet niet wat, maar datzelfde gevoel kreeg ik bij Coco Noir. Vooral dat dus. Structuren, texturen…waarschijnlijk is mijn neus niet verfijnd genoeg om dat precies te kunnen ontrafelen. Het is vooral de sfeer, het gevoel dat de geur bij me oproept, waarop ik hem beoordeel.

    • Dank je Yvonne voor je toelichting, interessant om te lezen!

      Hoe moeilijk is het om grip te krijgen op iets zo ongrijpbaars als geur. Als parfumgebruiker telt misschien ook enkel de vraag: vind ik het lekker, geeft het me een goed gevoel, spreekt het me aan?

      Elke dag ben ik op zoek naar woorden om geur te definiëren. Mijn vertrekpunt is altijd de beleving. Vaak wordt er een gevoel opgeroepen, of komen er beelden en kleuren op. Meestal ervaar ik een parfum ook heel fysiek. Prikt de geur, is vettig, transparant, rond, vierkant, uitstralend, vochtig, droog, strak. Of heeft het een bepaald karakter; assertief, stoer, lieflijk, verlegen, sensueel etc. Eerlijk gezegd ben ik er niet super op gespitst om precies helder te krijgen welke aroma’s in een parfum zitten. Begrijp me niet verkeerd, ik train mezelf hierin maar heb niet de illusie dat er zoiets bestaat als een ‘absolute’ waarneming.

      Bijna dagelijks heb ik het genoegen om mensen te horen over hun ervaring met een bepaalde geur. Ik vind dat ronduit fascinerend en ik leer er ook elke keer weer van. Dus nogmaals dank voor jouw verhaal!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.