Secretions Horrorfic

Eerst is er de geur van bloemen, dan volgt een ongecontroleerde kokhalsbeweging. Diep vanuit mijn binnenste wordt de inhoud van mijn maag mijn slokdarm ingestuwd. Gelukkig was mijn lunch licht en uren geleden.

In colonne marcheert een peloton rillingen tussen mijn schouderbladen omhoog. Mijn nekharen doen een zwakke poging tot afweer. Neus deinst terug en onwillekeurig trek ik mijn schouders op om me te beschermen tegen iets kwaadaardigs.

Het helpt niet. Nog niet een beetje. Nieuwe colonnes rukken op. In de winkelruit zie ik het gezicht van een vrouw met onnatuurlijk grote ogen in een wasbleek gelaat.

Ben ik dat?

Dan ontsnapt er een kreet aan mijn lippen. ‘Noooooooo!’. De jongen naast me kijkt me meelevend aan. ‘That’s why, you know.’ Hij draait zich om en loopt de parfumerie weer in.

Het duurt slechts luttele seconden, maar de ervaring nestelt zich voor altijd in mijn brein. Opgeborgen achter slot en grendel. Tot afgelopen maandag. Ik heb een afspraak met Irina, parfumeur in opleiding, die een koekblik vol parfumgrondstoffen heeft meegenomen.

De snuffelsessie begint gemoedelijk. Ze laat me Tobacarol (tabak/houtig/nootmuskaat/amber), alpha-terpineol (sering/houtig/citrus/terpentijn) en hydroxycitronellal (lelietjes van dalen en wat meloenigs) ruiken. Daarna volgt een groene thee extract van chemieconcern Robertet en eentje van chemiereus Givaudan. Lekker.

Dan houdt ze me een donker flesje onder de neus. ‘Niet te diep inhaleren’, waarschuwt ze me nog. ‘Marine pyridine’ vermeldt het etiket.

En daar sta ik weer. Op die koude namiddag in hartje Londen, januari 2012. Buiten op straat voor Les Senteurs, een parfumerie met een prachtig assortiment kwaliteitsparfums. Met onder mijn neus een van de meest besproken cultparfums van het afgelopen decennium. De verkoper weigerde hem me in de winkel te laten ruiken.

Opnieuw die rillingen. Opnieuw die walging en angst. De aandrang om weg te rennen, te gillen. Om eindeloos te douchen. Te scrubben. Boenen. Om het onzichtbare vuil dat over me heen is gestort van me af te spoelen. NU.

Secretions Magnifique van Etat Libre d’Orange, een waar horrorparfum. Echt eentje om graaf Dracula mee te plezieren. Nog groter zijn extase als hij zijn tanden in je zet.

SECRETIONS MAGNIFIQUE (2006) door Antoine Lie voor Etat Libre d’Orange
?????? ⎢Verkrijgbaar bij Parfumaria
Goed. Ik heb het echt geprobeerd. Over dit bizarre parfum een geurnotitie schrijven. Maar het lukt me gewoon niet. Ik kom niet verder dan die eerste hint van bloemen, en dan komt de black out. Mijn lichaam neemt de regie over, vertelt me dat er iets vreselijks gaande is. Neus is in shock. Aroma’s van bloed, zweet, speeksel of sperma, de secretions magnifique, ruikt ze niet. Wel flitsen beelden langs van de opengewerkte lichamen van Francis Bacon. Secretions Magnifique is welhaast de perfecte olfactorische vertaling van zijn werk uit de late jaren zestig. Zal Antoine Lie hier zijn inspiratie hebben gevonden?

Over een tijdje nog maar eens proberen…

Wat Etat Libre d’Orange er zelf over zegt?

Like blood, sweat, sperm and saliva, this disturbing perfume is an ode to the pinnacle of sexual pleasure, that extraordinary moment when desire triumphs over reason. On the razor’s subversive edge, it’s love or hate at first sight…

Composition: Iodized accord (fucus, azurone), adrenalin accord, blood accord, milk accord, orris, coconut, sandalwood, opoponax…’

Het nieuwe openingsfilmpje op hun website geeft een goed beeld van wat voor vlees je in de kuip hebt. ‘Not just a fragrance – a state of mind‘, grensverleggende parfummarketing.

Like this, de geurafdruk van thuis

Er is vorige week veel gereageerd op het onalledaagse karakter van de parfums en hun verpakking van Etat Libre d’Orange. Vandaag blijkt dat het niet enkel onderbroekenlol is wat de klok slaat.

If anyone wants to know what ‘spirit’ is,
or what ‘God’s fragrance means’,
lean your head toward him of her.
Keep your face there close.

Like this.

If anyone wonders how Jesus raised the dead,
don’t explain the miracle.
Kiss me on the lips.

Like this. Like this.

When someone asks what there is to do,
light the candle in his hand.

Like this.

Fragmenten uit Like This van Rumi, afgedrukt op de flyer bij Tilda Swinton, Like This

Ze houdt niet zo van gebottelde geuren, actrice en oscarwinnares Tilda Swinton. ‘Maar als je iets kunt maken wat me doet denken aan thuis, dan maak je me blij’, schijnt ze tegen parfumeur Mathilde Bijaoui, werkzaam voor Etat Libre d’Orange, gezegd te hebben.

Thuis is Nairn, een kustplaatsje in de Highlands van Schotland. Een plek met gesluierd licht dat loom door het mistige landschap valt. Waar kou en vocht alom aanwezig zijn. Waar schapenkuddes vrij rondlopen, niet gehinderd door prikkeldraad, de honden wijzen de weg. Thuis is een ruige streek waar bewoners ‘s avonds hun hart warmen aan knapperige pumpkin pie, een pot bier en een knipoog van de waardin.

Thuis ruikt voor Tilda naar knappend  haardvuur op een koude zondagmiddag waar zoete bakgeuren je omhullen als een zachte, warme wollen plaid. Like this is de geurafdruk van haar schuilplaats, haar veilige thuishaven in het hoge noorden van Schotland.

★★★★☆ TILDA SWINTON, LIKE THIS (2010) van Etat Libre d’Orange
♪ ∫ ♀♂ €€⎢woody oriental ⎢verkrijgbaar bij ParfuMaria
Opent met groente-achtige aroma’s die doen denken aan wortel en verse pompoen. Heel even iets subtiel zurigs. Vetiver en gember. Gladde structuur met ook iets poederigs. Licht floraal karakter. Vrijwel onmiddellijk komt het aroma van gebrande suiker naar boven (dat helaas enorm uitvergroot wordt op mijn huid). Draagt heel dicht op het lichaam. Like this is een parfum met een zacht, maar karaktervol stemgeluid en uitgevoerd in het oranje, caramelkleurige kleurenspectrum. Verrassend en onalledaags.

Like this tovert een verfijnd ovenschoteltje van gecarameliseerde herfstgroenten op je bord. Nee, dragen kan ik het niet, maar eten wil ik het wel. En als heimwee-onderdrukker is het meer dan geslaagd.

Etat Libre d’Orange zelf noemt: gele mandarijn, gember, pompoenakkoord, immortelle, neroli, rose, vetiver, heliotrope, musk.

Luister naar La Swinton’s hypnotiserende voordracht van Like this van Rumi, soefi-mysticus uit de dertiende eeuw. Het is een van haar lievelingsgedichten.

Geraakt door de onaardse schoonheid van Like this en nieuwsgierig naar de betekenis? Klik dan hier voor een toelichting.

Etat Libre d’Orange: een (wel)riekende vrijplaats

Sex sells. Geef een tandenborstel een rubberen ribbeltje en opeens heb je hem in de hand. Plaats een halfgeopende mond op het omslag van een boek en de verkoopcijfers exploderen. Koffiebruine borsten luchtig omgeven door een rood jurkje in de trailer van de nieuwste Woody Allen? Blijf er maar eens onaangedaan onder. Estelle bedriegt Ruud met een kickboxer. De hoofdredacteuren van de roddelbladen grijnzen van oor tot oor.

Na mijn eerste college reclamepsychologie ergens in de tachtiger jaren verliet ik beduusd de collegezaal. Zojuist was een commercial vertoond waarin niet door het menselijk oog waar te nemen beelden van seks waren gemonteerd. ‘Stimuleren onbewust de verkoop’, verduidelijkte de docent. In liefde, oorlog en reclameland is kennelijk alles geoorloofd. Ik was ontdaan, wat een wereld, maar goed ik was toen dan ook nog zo groen als gras.

De tijd van verborgen beelden is ruimschoots voorbij. Borsten, billen, monden, tongen en torso’s in wellustige poses, ze trekken dagelijks in Hülle und Fülle voorbij. Ook de parfumwereld maakt veelvuldig gebruik van hitsige beelden die een meestal braaf parfum van seksuele aantrekkingskracht moeten voorzien.

Etienne de Swardt (1970), ex-Givenchy, keert het om. Begiftigd met een gevoelig reukorgaan en uitgerust met een vrijgevochten geest, lanceerde hij in 2006 onder de naam Etat Libre d’Orange zijn eerste reeks parfums. Parfums gecreërd door ‘neuzen’ die in zijn olfactorische vrijstaat ongeremd hun fantasieën mogen optekenen. Niet gehinderd door geestvernauwende briefings, knellende resticties of taboes.

Zo krijg je parfums met namen als ‘Don’t get me wrong baby, I don’t swallow’, ‘Vraie Blonde’, ‘Sécrétions Magnifiques’, ‘Putain des Palaces’ en ‘Archives 69’. Geen verborgen beelden hier, maar titels die onmiddellijk tot de verbeelding spreken. En mocht je geen dirty mind hebben dan helpen de bijgeleverde afbeeldingen je wel een handje.

De vrijheid van de ‘neuzen’ levert echter meer op dan geurige anekdotes over vleselijke lust. Neem nu fat electrician. De billen van een stevig in het vlees zittende monteur met afgezakte jeans en een bleke, glanzende bilspleet lachen me vanuit het winkelschap hartelijk toe. Niet bepaald een toonbeeld van bandeloos plezier, toch? Maar mijn hang naar avontuur is grenzeloos en mijn hand heeft de billen al vast, ik bedoel het flesje vast, en aarzelt geen seconde om de blotter te benevelen. ‘Wil je dit echt ruiken?’, piep ik. Ja.

Het valt mee. Maar het is onmiskenbaar. Fat electrician ruikt naar hete soldeerbout, doorgebrande zekeringen, metaal en zweterige mannen in een werkplaats.
Nick van Les Senteurs kijkt me na deze opmerking met glinsterende ogen aan en fluistert in mijn oor: ‘Darkroom. Voor mij is het darkroom’. Dank je Nick, weer wat geleerd.

Volgende week meer over de creatieve uitspattingen van de crew van Etienne de Swardt.

Spreekt Etat Libre d’Orange jou aan? Word jij geraakt door de beelden en de titels van de parfums? Laat het mij en de lezers van de blog weten door te reageren op dit artikel.