GeurAdel

Toen ik het stukje ‘GeurTerreur’ in maart van dit jaar op deze blog plaatste, had ik geen idee van de turbulentie die de maanden erna zouden tekenen. Ja, ik hoopte dat het druk zou gaan worden. Dat was toch ook de bedoeling met het openen van mijn nieuwe studio in Maastricht? Maar zo druk?

Er liep een kunstenaar binnen die wel iets met geur wilde, ‘kunnen we misschien iets samen doen?’. Leuk! Een documentairemaker die gegrepen werd door mijn verhalen over de geuren van de stad. Of ik hierover iets wil zeggen in zijn nieuwe project. ‘Nou, graag.’ Iemand die een geurige kroniek wil laten optekenen. ‘Wauw, mooi idee!’

En dan is er nog de co-creatie met een sopraan om een van mijn meest geliefde aria’s op geur te zetten. De samenwerking met de neuropsycholoog om meer inzicht te krijgen in de werking van geur op het brein. En oh ja, die nieuwe website, die nieuwe huisstijl, die nieuwe…

Veel nieuw en veel nieuws dus. Goed nieuws ook.

Maar genoeg over mij. Neus wil het woord. Héhé eindelijk weer wat geurgeneuzel, wat heb ik dát gemist!

★★★★☆ HIRIS van HERMÈS door Olivia Giacobetti
♪♪ ∫∫ ♀♂ €€ ⎜soft floral⎜fris zepig floraal iris vegetaal stuivend⎢1999

In een tijd waarin grofweg vier van de vijf parfumlanceringen naar karamel, gesuikerde frambozen of suikerspin ruiken en de rest naar open haard of de daad (of een combinatie van beiden) is Hiris gebotteld anachronisme.

Hiris geurt naar aan de lijn gedroogd wasgoed. Knisperend fris linnen opbollend in de wind. Kraakhelder. Licht violet met een zweem blauwwit. Iets warms en geruststellends op de achtergrond. Voor man of vrouw. Elegant. Opgeruimd. In control.

Hiris bakent af en omzoomt. Dit ben ik. En dat ben jij. Dit is mijn terrein. Dáár is de wereld. De ideale geurjas voor op reis of voor een meeting met onwillige personen. Hiris geeft geen krimp. Blijft fier overeind, ook bij druk van buitenaf. Stille kracht. Beschermt en schermt af. Ademt subtiele gereserveerdheid uit. Zelfverzekerd. Soeverein.

Mijn ontdekking van deze zomer. Dit parfum kan bijgezet worden in de gallerij der edelparfums: pure geuraristocratie.

Hoe het met Neus is, vraag je? Neus snift, snuffelt en snuift met volle teugen het leven op. En als Neus zou kunnen kwispelen, dan zou ze dat de hele dag doen. En ik ? Ik loop als een hondje achter haar aan. Ik kan niet anders.

How is your nose today?

Konyune onorange-tanka. Hoe is het met je neus? Zo begroeten de Ongees, het inheemse volk van de Andaman eilanden, elkaar.

Vreemde vraag? Hangt er maar vanaf hoe belangrijk geur voor je is. De Ongees vinden hun neus in ieder geval het belangrijkste zintuig in hun leven. Hij vertelt je of een vrucht rijp of een plant eetbaar is en welke geneeskrachtige werking hij heeft. Of iemand een ziekte onder de leden heeft en welke man of vrouw het sterkste nageslacht levert. De neus is de TomTom van de Ongees en hun belangrijkste gids voor welke beslissing ook. En net als de staart van een kat vertelt hij wat het humeur van de eigenaar is. De neus kan licht voelen of zwaar. Moe of alert. Gerrïteerd of nieuwsgierig.

Ook zijn er natuurvolkeren die als begroeting het edele reukorgaan in de oksel van de ander drukken. ‘Hé wat leuk om je te zien!’, en hup daar verdwijnt de neus in de warme holte. Haar of geen haar, zojuist gebadderd of net uit bed, een stevige snuif aan het vocht dat glinsterend in de schoot van de arm ligt, laat de gemoedstoestand van de eigenaar lezen als een boek. Beetje zurig? ‘Boos geweest jongen, ruzie met je vrouw gehad?’ Zoetig? ‘Veel wortelen gegeten of is je maag van streek?’ Bitter? Hartklachten. Ranzig? Weinig rust gehad of problemen met de blaas.

Moeilijk voor te stellen in onze samenleving, waar we naar hartelust be-, ont- en hergeuren en lichaamsgeur de duivel is. Mocht er ooit een 2.0 versie van De Tien Geboden komen dan zal ‘Gij zult de dampen van uw lichaam ostentatief en met toewijding bestrijden’ er zonder twijfel deel van uitmaken.

Deze ochtend ging ik op zoek naar een leuk plaatje voor dit artikel en googelde ‘smelling armpits’. Met ingetrokken neus en toegeknepen ogen opende ik de tab afbeeldingen. Een duik in de oksel van het internet is op zijn zachts gezegd een stoutmoedige daad voor iemand die gezegend is met de afwijking ‘beeld = geur’. Seeing it, is smelling it...

Ik zal je een verslag besparen van wat me voor de ogen kwam. Want geloof me, je wil niet weten wat ik daar aan harige, rode, ontstoken, gerimpelde, schurftige, vlezige, onthaarde, biljartbal gladde, maagdelijke, door gordelroos geteisterde en getatoeëerde oksels tegenkwam wier uitwasemingen mijn werkruimte parfumeerden met een melange van vers, licht zurig, ranzig, scherp, babyzoet, kruidig, onschuldig, weeïg, zilt en door Rexona en Axe onschadelijk gemaakt zweet.

En toch. Ik hou van lichaamsgeur en ben net als die natuurvolkeren gefascineerd door de geur van zweet.

Zo, dat is eruit.

★★★★☆ FRENCH LOVER door Pierre Bourdon voor Frederic Malle
♪♪ ∫∫ ♀♂ €€⎢dry woods⎢verkrijgbaar bij Skins Cosmetics
Een van de meest verleidelijke parfumnamen die ik ken. Wie grijpt nou niet onmiddellijk naar een fles met zo’n naam? Kom op mensen, niet zo verlegen. Ja grijpen maar. Want welke vrouw wil niet haar neus aanvlijen tegen een verre minnaar met exotische tongval die haar lichaam in een smeuïg puddinkje verandert? En is er ook maar één man die niet droomt van vrouwen die door het parfum dat hij draagt in een … nou ja, je begrijpt het.

Hohoho, nu niet direct naar de webshop rennen om deze vriend onbesnuffeld in je winkelwagentje te gooien. Want dit geraffineerde heerschap is niet van plan iedereen te plezieren.

Allez, deze french lover heeft wel eerst zijn tanden gepoetst. Met een ecologisch verantwoorde tandpasta met engelwortel. De opening is namelijk verkwikkend en lichtvoetig. Na verloop van tijd begint de lover heel lichtjes te geuren naar zweet en huid. Maar hij verliest niet zijn frisheid, daar zorgt het groenkruidige karakter wel voor. Beetje aarde, beetje hout. Het parfum blijft op spanning door iets pikants en prikkelends en de strenge, subtiel bittere kern.

Na langdurige en nauwkeurige inspectie blijkt de Franse vrijer uit koel hout gesneden. Knappe vrouw (of man) die hem weet op te warmen.

Fijnproeversparfum.

Je begrijpt dat ik na deze ontboezeming benieuwd ben naar jouw verhouding tot lichaamsgeur. Trek je er je neus voor op? Of kan het je zo nu en dan toch bekoren? En wat vind jij van parfums met een zweterige toets? Vertel!

Gebottelde heimwee

Veel mensen fantaseren erover, maar er zijn er maar weinig die het ook doen. Radicaal breken met hun loopbaan en dromen omzetten in daden. Neela Vermeire had de moed, liet het juridisch haarkloven aan anderen over en bottelde haar heimwee naar India. Met topparfumeur Bertrand Duchaufour als reisgenoot.

De samenwerking tussen de twee is niet uit de lucht komen vallen. Zeker, Duchaufour is momenteel een van de meest bewierookte en succesvolle parfumeurs (oa. Comme des Garcons, Eau d’Italy, l’Artisan Parfumeur en Penhaligon) en wie zou hem niet op de shortlist zetten? Maar zijn indrukwekkende staat van dienst op zich was voor Vermeire onvoldoende reden om met hem op avontuur te gaan. Ze zocht iemand die de geuren van haar geboorteland zelf had opgesnoven. Die haar land had bereisd en besnuffeld. Die haar liefde en fascinatie voor het uitzonderlijk veelkleurige geurlandschap en de geschiedenis van India deelde. Bertrand paste perfect in dit profiel.

Het verbond tussen beiden heeft geresulteerd in een reeks buitengewone geuren. Trayee, Mohur en Bombay Bling! vormen een trilogie. Het zijn alledrie verfijnde olfactorische miniatuurtjes met een uitzonderlijke complexiteit. Parfums die ruiken naar Vermeire’s spirituele en culturele wortels. Het is haar geschenk aan de wereld, maar misschien wel in de eerste plaats aan haarzelf.

★★★★☆ BOMBAY BLING! (2012)
♪♪ ∫∫ ♀ €€€ ⎢fruity floral oriental⎢verkrijgbaar bij Parfumaria
Volmaakt rijp fantasiefruit van een goddelijke soort. Perfecte balans tussen zoet en zuur. Kruising tussen peer en perzik; uiteindelijk doet de groenige toon me besluiten dat het mango is. Beetje banaan. Sprankelend en stralend karakter, wat een technische beheersing, hoe krijgt Duchaufour dit voor elkaar bij afwezigheid van aldehydes of musk? Romige basis, zonder dat het glibberig of creamy wordt. Rijk en rond, zonder dat het klef of suikerzoet wordt. Sensueel maar niet zwoel. Intens maar niet bedwelmend. Het parfum geurt eindeloos lang. In de uren die volgen komen de intense fruitkarakters wat tot rust en ontstaat ruimte voor subtiele aardse aroma’s.

Duchaufour toont zich hier een waar evenwichtskunstenaar. Op het slappe koord danst hij boven het hedendaagse Bombay (officieel: Mumbay), opgetogen en vol vertrouwen in de toekomst van het land.

Bombay Bling! is het laatste deel uit de parfumtrilogie, volgende week: Mohur.

Neela Vermeire vertelt met deze trilogie over haar Indiase achtergrond. Hoe belangrijk vind jij eigenlijk het verhaal achter het parfum? Voegt het iets toe? Ga je anders ruiken? Ruik je meer? Of zit het verhaal je juist in de weg? Vertel!

Hemels water

Een mens zit vreemd in elkaar.

Net nu ik verzaligd mijn benen in de zon leg en de gazpacho, tabouleh, gegrilde scampies en een glas pastis met ijs onder handbereik zijn, word ik verliefd op een parfum dat een ode brengt aan de regen. Inderdaad, regen.

Angeliques sous la Pluie.

Even dacht ik Jean-Claude Ellena te betrappen op een fantasie over Angelique, die na een hoosbui doorweekt in zijn Zuid-Franse parfumtempel verschijnt. Maar nee, die ‘s’ van Angeliques laat geen ruimte voor wulpse gedachten. Het gaat hier om engelwortel (angelica archangelica) en Ellena’s creatie is een welriekende haiku over een majestueuze plant in een regenbuitje. Kuiser wordt het niet.

Over regen gesproken. Volgens de deskundigen zijn er drie regentypes. Het kan niet anders of dit moeten huiskamergeleerden zijn. Want tel even met me mee: er zijn de striemend straffe regens in de herfst waarin nog geen hond naar buiten wil. Die vanuit het westen in een hoek van 45 graden een weg vinden langs de sluiting van je jas en zonder pardon je arme lijf geselen. Dan heb je de zomerse stortregens met druppels groter dan een centimeter. Vloek of zegen, je wordt er behoorlijk nat van.

En vergeet de drizzle niet, de druilregen, nauwelijks waar te nemen, maar dit type heeft slechts een straatbreedte nodig om je tot op de draad te doorweken. Dat zijn er al drie. Dan heb je nog de ijsregens, de hoosbuien, de slagregens, de wolkbreuken, de plensbuien, de watergordijnen, de motregens, de zomerse buitjes en de moesson. Mis ik er nog een?

Gelukkig is er deze week nauwelijks regen, maar wel Angeliques sous la Pluie. Met dank aan de weergoden.

♡★★★★☆ ANGELIQUES SOUS LA PLUIE (2000) van Jean-Claude Ellena voor Frederic Malle
♪ ∫ ♀♂ €€⎢woods⎢verkrijgbaar bij Skins Cosmetics
Een flinke scheut Hendrick’s Gin met Fever-Tree tonic klettert over mijn polsen. In een fractie van een seconde overbrug ik de 200 kilometer die mij scheiden van Pure C, het jongere en hippere zusje van Oud Sluis van (bijna ex-) driesterren chef Sergio Herman. De cocktailkaart is er eentje om bij weg te dromen en het roomwitte interieur van het restaurant, de duinen met het wiegende helmgras en het uitzicht op zee vertragen mijn hartslag. De cocktail met ijsblokjes van rozemarijn en andere groene kruiderijen geeft me het laatste zetje om mijn gedachten met een korrel zout te nemen.

Het kan niet anders of Ellena slurpt ook graag dit drankje weg. En misschien zat hij vorig jaar wel diezelfde septemberavond in een van die andere ronde kunststoffen banken. Genoot hij van hetzelfde brouwseltje als ik. Met Hendrick’s gin en Fever-Tree tonic en van die kunstig gemaakt ijsblokjes. Ik durf mijn fles Angeliques sous la Pluie erom te verwedden dat aan gin of tonic, of misschien wel aan allebei, een druppel engelwortelolie is toegevoegd.

Ellena zou Ellena niet zijn als hij na deze sprankelend frisse opening niet op de rem trapt. Eerst het briesend paard de vrije teugel geeft om het daarna krachtig tot de orde te roepen. Hij verstaat de kunst van het temmen, deze man. Verbazingwekkend hoe hij het tintelend frisse groenkruidige begin van citrus, jeneverbes en subtiel zoete engelwortel in een oogwenk omtovert in een geraffineerd zachte, musky, tikje sweaty en houtige, licht warme en comfortabele geur. Enkel waarneembaar als je de drager op de huid kruipt.

Angeliques sous la Pluie. Engelwortel in de regen, een regen van de fijnste soort. Ellena’s geurige aquarel in watertonen.

Maar je maakt mij niet wijs dat Ellena onder het genot van die gin-tonic niet even aan Angelique dacht…

Net nu ik de laatste hand aan dit artikel leg, begint het te regenen in Maastricht. Goed voor de engelwortel die haar krachtige wortels en stengels weer kan volzuigen met hemelwater. En ik? Ik laat de gin-tonic voor wat ie is en laaf me aan de beelden van ‘Ocean without a shore’ van Bill Viola, een videokunstenaar die gegrepen is door watergordijnen.

Geïnteresseerd in de achtergronden van dit werk? Klik dan hier.

En naar welke geuren grijp jij deze zomer?

Een witte Pasen geurend naar Classic Myrrh

Eigenaar en oprichter Camille Henfling komt uit een Maastrichts apothekersgeslacht. Met smaak vertelt hij hoe hij als kleine jongen zijn neus stak in zakken kruiden en specerijen die opgetast stonden in het magazijn van de zaak van zijn ouders.

Decennia later brengt hij onder de naam van zijn adellijke Duitse voorvaderen, Von Eusersdorff zijn eigen reeks parfums uit. Zijn Classic Patchouli is een intense en stroperige sixties patchouli, zijn Classic Vetiver een fris groene vetiver, de Classic Myrrh een pittig kruidige creatie en zijn Classic Mimosa een en al frisse bloemenbries. Alle vier de parfums ruiken naar wat hun naam doet vermoeden. Ze zijn toegankelijk, hebben een natural feel en de kwaliteit spat ervan af.

Vandaag mijn persoonlijke favoriet uit de reeks, de Classic Myrrh. Omdat het Goede Vrijdag is, Pasen voor de deur staat en het kouder en witter zal zijn dan de afgelopen Kerst.

★★★★☆ CLASSIC MYRRH (2011) van Von Eusersdorff
♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢woody oriental ⎢o.a. verkrijgbaar bij Parfumaria
Mirre is een van de oudst bekende parfumingrediënten en werd al 7000 jaar voor Christus gebruikt als rookwaar. Op een papyrusrol uit 1550 voor de jaartelling is het recept gevonden van Kyphi, een mengsel van wierook, mirre, kalmoes, galant en mastiek dat na zonsondergang werd gebrand om de zonnegod Ra gunstig te stemmen. Hij gaf blijk van zijn goede zin door de mens een goede nachtrust te gunnen, hem te bevrijden van zijn zorgen, te kalmeren, angst weg te nemen en voorspellende dromen te schenken.

Von Eusersdorffs Classic Myrrh heeft op mij eenzelfde uitwerking. De warmkruidige basis brengt rust na een lange dag vol indrukken, koestert en omarmt. De aroma’s van wierook en mirre maken mijn geest helder. De geur van viooltjes tilt het parfum op, evenals de lichte toets van terpentijn. Iets rokerigs voegt extra complexiteit toe. Het parfum geurt eindeloos lang.

Classic Myrrh oogt bedrieglijk eenvoudig, laat je niet op het verkeerde been zetten. Het is een schitterend geurminiatuurtje met alle aroma’s precies op de juiste plek. Mijn geurige metgezel voor deze witte Pasen, bij deze besloten.

Hoe mijn paasdagen er verder uitzien? Ik graaf me met mijn grieperige lijf in met seizoen 3 en 4 van Breaking Bad, paaseitjes en kannen thee. En bid vurig dat moeder natuur op 1 april een goede grap uithaalt en de zon uitbundig laat schijnen…

Fijne dagen!

Equistrius, een fabeldier

Was het een toevluchtsoord, dan was het een boudoir met dik tapijt en dieprode fluwelen gordijnen, het spaarzame licht van buiten teder ontvangend in haar zachte plooien.

Was het een dier, dan één ontsnapt uit dromenland. Uitgedost met melkwitte stralenkrans en stuivende vacht, geboren om te bewonderen, aan te raken en te liefkozen.

Was het een lied, dan was het een ballade, gezongen met omfloerste stem, vrouw noch man, over zuivere liefde en verbondenheid.

Was het een boek, dan was het een novelle, in afzondering met ganzeveer geschreven en  gebonden in het zachtste leer, de woorden kunstig aan elkaar geregen tot een onontkoombaar verhaal.

Was het een gerecht, dan was het eten en drinken tegelijk, iets om aan te sabbelen en in te bijten, om tenslotte gulzig te worden verorberd.

Was het een bloem, dan was het een echo, een zielebeeld, enkel voor de oplettende wandelaar zichtbaar in het veld.

Was het een parfum, dan was het Equistrius, een fabeldier geluidloos galopperend op de rand van de wereld.

★★★★☆ EQUISTRIUS (2007) van Parfum d’Empire
♪♪ ∫∫ ♀♂ € ⎢soft floral⎢o.a. verkrijgbaar bij ParfuMaria en Perfumelounge
Marc-Antoine Corticchiato is de grondlegger van Parfum d’Empire en Equistrius is zijn ode aan zijn geliefde renpaard. Hoezeer moet hij van dit dier gehouden hebben.

Ik ben nu al dagen met dit parfum in de weer en elke dag laat ze me iets anders zien.
Maandag word ik getroffen door het donkerroze fruit en de stuivende opening van het parfum. Ook is er een element dat ik associeer met drank, rode wijn wel te verstaan.

Dinsdag concentreer ik me op de iris, die dan weer in vol ornaat aanwezig is, dan weer een verlegen rol op de achtergrond speelt. De iris in Equistrius is er een met een expressie die ik graag zie: glad, olie-achtig en verdicht. À la Dior Homme. Na een uur of twee wordt ze wat koeler en lichter van structuur en neemt ze de kleur van violet aan. Even later is de iris weer sumptuous en verleidelijk.

De dynamiek van het parfum verrast me, is wervelend, de aroma’s cirkelen in een pulserende cadans om elkaar heen.

Woensdag wentel ik me in het comfi karakter van het parfum en dringt een hint van lichtbruine suède mijn neus binnen. En ruik ik daar iets van chocolade en paardenvacht? Deze tonen zijn echter zo subtiel dat ik me even afvraag of het geen zinsbegoocheling is.

Donderdag baal ik ervan dat het parfum op mijn huid zo zoet wordt en valt me het aroma van viooltjes op. En geniet ik verder van al het andere.

En vandaag? Vandaag zeg ik ronduit: mjum!

Iris is een zeer kostbaar parfumingrediënt. De wortel van de plant wordt gebruikt en niet de bloem. In Equistrius zijn maar liefst drie verschillende extracten van de Florentijnse iris verwerkt. Christopher Sheldrake, gelegenheidsparfumeur bij Chanel, vertelt in bijgaand filmpje over dit bijzondere produkt. 

Ik ben dol op iris en jij?

Black Aoud, for your nose only

Elke keer is het weer een verrassing als een parfum me bij de lurven grijpt. Afgelopen weekend was het weer eens zover. Mijn neus had dringend behoefte aan iets krachtigs en assertiefs en ik snuffelde rusteloos door mijn geurbibliotheek op zoek naar iets om haar tevreden te stellen.

‘Neus, wat zou je zeggen van Coromandel vandaag?’
‘Heerlijk Tee, maar nu even niet, te aards, te stoffig.’
Tubéreuse Criminelle dan?’.
‘Mwah, te dramatisch en trouwens, ik heb ook helemaal geen zin in tuberoos.’
Cuir Fétiche?’.
‘Oh gottegot wat is dit heerlijk’, hoor ik Neus murmelen. ‘Maar nee, te lief’.
Ubar misschien?’.
‘Kom op Tee, veel te sexy. Ik wil iets met tanden, een bite!’.

‘Wat zou je dan denken van een parfum met oud?’, vraag ik opgewekt. Even is het stil. ‘Honey, you’re the best‘, klinkt het opgetogen. Ik slaak een zucht van verlichting, Neus is bereid haar grenzen te verleggen.

Koortsachtig rommel ik door de doos met proefjes. Waar is Fars van XerJoff? Wacht, heb ik haar laatst niet meegenomen naar Parijs? Verdorie, waar is die heerlijke bloemige, fruitig kruidige oud? Toch niet kwijtgeraakt hè?!’. Yep, toch wel. Grrrr.

Meewarig kijkt Neus over mijn schouder mee.
‘Je geurkamer is een chaos Tee, je moet dringend eens opruimen.’
‘Hou je mond Neus.’

‘Ik zal je krijgen, hier, Amber Oud van By Killian’.
‘Tjesus Tee, die stroperige ambertoon, je weet toch dat ik daar helemaal niet van hou?’.
Zucht, Neus maakt het me niet gemakkelijk.

‘Incense Oud dan? Van dezelfde parfumeur?’.
Één snuf is voldoende om een ‘ah heerlijk, mjum’ te ontlokken. Dan klinkt na een half uur ‘hé, ik ruik helemaal niets meer!’. Te vroeg gejuicht.

Geen paniek, ik ben nog niet aan het eind van mijn Latijn.
‘Goed, omdat jij het bent: Mona di Orio Oud.’
Neus ruikt geconcentreerd, inhaleert één, twee, driemaal. Dan klinkt korzelig ‘nee toch niet, te verfijnd, te delicaat.’

Dit kan wel eens een latertje worden.

‘Ik wil iets woests, iets wilds, iets stoers! Denk na Tee, denk na.’

Even haper ik, haal diep adem en tel tot tien. Dan valt mijn oog op de doos ‘dry woods’. Zonder dralen licht ik de deksel. Een glanzend zwarte metalen flacon knikt mij gereserveerd toe.

Black Aoud. Zou het?

♡★★★★+☆ BLACK AOUD (2006) van Montale
♪♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢dry woods ⎢o.a. verkrijgbaar bij Dany Diop, Lianne Tio en ParfuMaria
Páts. Recht tussen de ogen. Neus is er even stil van. En ruikt. En ruikt nog eens. Gromt. En opeens hoor ik haar tevreden spinnen. Pittig? Assertief? To say the least

Opent met iets medicinaals, iets lichtzurigs en een boozy aroma dat bepaalde patchoulies ook kunnen hebben. Ruik ik daar een pietsie kamfer? Roodzwarte rozen en een karrenvracht vochtige bosaarde. Teer en iets dat bijt. Doet denken aan een top Barolo.

Na een tijdje krijgt het parfum een wonderlijk ‘stralend’ karakter alsof achter de rozen, de bosaarde en de teer een bouwlamp van 1000 watt staat opgesteld. Groots rozenakkoord. Blijft eindeloos lang hangen. Ook een dag later is dit parfum nog op mijn huid en kleding aanwezig.

Zeer krachtig en stoer parfum, geluidsterkte 10. Niet zozeer luidruchtig, maar wel enorm charismatisch. Boezemt ontzag in en dwingt respect af.

Hou je van rozen, oud en patchouli en ben je niet bang om opgemerkt te worden, dan is Black Aoud van Montale er eentje om te noteren.

Voor vrouwen als M en een enkele man. En voor Neus als ze in een gevaarlijke bui is.

M en Montale’s Black Aoud zijn voor elkaar gemaakt. Stoer, krachtig, een beetje nors maar met het hart op de juiste plaats. Welk parfum past in jouw beleving ook bij haar rol als baas van de Britse geheime dienst? Vertel!

 

Een tuberoos voor Valery

De wegen van mijn neus zijn ondoorgrondelijk. Het ene moment heeft ze zin in iets lieflijks en bloemigs, het andere moment wil ze iets fris kruidigs met een warme basis. Dan weer hunkert ze naar een poederige iris met een bite of smacht ze naar stoffige patchoulies.

Ik ben opgehouden haar te willen begrijpen en geef mezelf elke dag weer gewillig over aan haar grillen en grollen. ‘Oh, je hebt zin in oranjebloesem vandaag? Zeg het maar, Orange Star of Fleur d’Oranger?’ ‘Een groene chypre? Heb ik voor je. Wil je vintage Miss Dior of Corps et Ames?’.

Zelden trek ik mijn wenkbrauwen op als ze ‘s ochtends begint te orakelen. Ik ben inmiddels wel wat gewend. Tot een paar dagen geleden. Ze slaat een pad in dat ik dit jaar nog niet eerder met haar heb bewandeld. Hoor ik daar tuberoos? Dat woest grommende bloemenmonster dat uitnodigend naar de afgrond wijst?

Maar nog wonderlijker, haar boodschap is elke dag dezelfde. Wat er op neerkomt dat ik nu al vijf dagen een en hetzelfde parfum draag. Vijf dagen. Dat is in jaren niet voor gekomen. En nog vreemder, ook vandaag brengt haar keuze me opnieuw in vervoering.

Feilloos vond mijn hand afgelopen maandag het eenvoudige, vierkante glazen flesje met zwarte dop in de overvolle doos met bloemenparfums. Haar familieleden Carnal Flower, Tubéreuse Criminelle, Hanbury, Nuit de Tubereuse en oermoeder Fracas wendden teleurgesteld hun hoofd af als blijkt dat zij niet uitverkoren zijn. Daar. Tubéreuse Mona di Orio. Hebbes.

♡ ★★★★☆ Les Nombre d’Or TUBÉREUSE van Mona di Orio
♪♪ ∫∫ ♀♂ €€⎢floral ⎢Verkrijgbaar bij ParfuMaria en Skins
Tuberoos. Een lieflijk wit bloemetje dat in menig trouwboeket wordt verwerkt. En hoewel het woord roos erin zit, heeft het niets met rozen te maken. Tuberoos is een klein bolgewas met een onmiskenbare geur. Weelderig, bedwelmend, sensueel, soms zelfs misselijkmakend weeïg, tikje kruidig, pietsje rubber, beetje zwavel en soms ook wat kamfer. Niet bepaald een onschuldig fris blijmakend bloemetje dus. Eerder de ongekroonde dramaqueen in parfumland. Een wild, ongepolijst en verontrustend aroma dat je in extase brengt of tot waanzin drijft. Of beiden. En dat in een trouwboeket.

Geen van bovenstaande omschrijvingen is van toepassing op Tubéreuse van Mona di Orio. Althans niet op het eerste gezicht.

Mona di Orio’s Tubéreuse is een oefening in lichtvoetigheid. Een teder gedicht, een ragfijne compositie waarin het volledige plantje in haar natuurlijke schoonheid wordt bezongen. Opent fris, met iets scherps en iets groens. Ook ontwaar ik die eerste minuten iets vegetaals, een sappig knolachtig aroma. Vervolgens presenteert de tuberoos zich, slank, ingetogen en terughoudend, gevolgd door een typische kruidigheid die in de verte doet denken aan anjer. Vleugje amandelmelk en iets stuivends. Na verloop van tijd wordt het parfum romiger, zachter en warmer en het geurprofiel breder.

In tegenstelling tot alle andere tuberoosgeuren die ik ken, blijft Tubéreuse dicht bij je. Nooit waaiert ze uit, nooit heeft ze de behoefte zich op de voorgrond te plaatsen. Ook na vijf dagen blijf ik hunkeren. Als dat geen echte liefde is?

Deze tuberoos spreekt zich niet uit voor een van beide seksen. Maar oh, wat zou ik haar graag ruiken op een man. En op één man in het bijzonder. De Russische dirigent Valery Gergiev, een muzikale oerkracht. Kijk en luister eens naar zijn uitvoering van de vijfde symphony van Tchaikovsky, dit jaar door hem uitgevoerd met het Mariinsky Orchestra. Wauw.

De website van Mona di Orio noemt zelf: roze peperbessen, bergamot, tuberoos absolu, benzoin, cashmeran en heliotrope.

En hou jij van het aroma van tuberoos? Kies je voor de zoete, weeïge en ultra-intense expressie van Fracas of val je eerder voor het fruitige powerhouse Poison? Hou je van die hint van rubber of zwavel of juist niet?  Of ga je voor complexiteit en tegenstellingen zoals  in Carnal Flower of Tubéreuse Criminelle? Maar misschien wend jij wel je hoofd af als tuberoos in het spel is. Ik ben benieuwd naar jouw smaak.

 

Like this, de geurafdruk van thuis

Er is vorige week veel gereageerd op het onalledaagse karakter van de parfums en hun verpakking van Etat Libre d’Orange. Vandaag blijkt dat het niet enkel onderbroekenlol is wat de klok slaat.

If anyone wants to know what ‘spirit’ is,
or what ‘God’s fragrance means’,
lean your head toward him of her.
Keep your face there close.

Like this.

If anyone wonders how Jesus raised the dead,
don’t explain the miracle.
Kiss me on the lips.

Like this. Like this.

When someone asks what there is to do,
light the candle in his hand.

Like this.

Fragmenten uit Like This van Rumi, afgedrukt op de flyer bij Tilda Swinton, Like This

Ze houdt niet zo van gebottelde geuren, actrice en oscarwinnares Tilda Swinton. ‘Maar als je iets kunt maken wat me doet denken aan thuis, dan maak je me blij’, schijnt ze tegen parfumeur Mathilde Bijaoui, werkzaam voor Etat Libre d’Orange, gezegd te hebben.

Thuis is Nairn, een kustplaatsje in de Highlands van Schotland. Een plek met gesluierd licht dat loom door het mistige landschap valt. Waar kou en vocht alom aanwezig zijn. Waar schapenkuddes vrij rondlopen, niet gehinderd door prikkeldraad, de honden wijzen de weg. Thuis is een ruige streek waar bewoners ‘s avonds hun hart warmen aan knapperige pumpkin pie, een pot bier en een knipoog van de waardin.

Thuis ruikt voor Tilda naar knappend  haardvuur op een koude zondagmiddag waar zoete bakgeuren je omhullen als een zachte, warme wollen plaid. Like this is de geurafdruk van haar schuilplaats, haar veilige thuishaven in het hoge noorden van Schotland.

★★★★☆ TILDA SWINTON, LIKE THIS (2010) van Etat Libre d’Orange
♪ ∫ ♀♂ €€⎢woody oriental ⎢verkrijgbaar bij ParfuMaria
Opent met groente-achtige aroma’s die doen denken aan wortel en verse pompoen. Heel even iets subtiel zurigs. Vetiver en gember. Gladde structuur met ook iets poederigs. Licht floraal karakter. Vrijwel onmiddellijk komt het aroma van gebrande suiker naar boven (dat helaas enorm uitvergroot wordt op mijn huid). Draagt heel dicht op het lichaam. Like this is een parfum met een zacht, maar karaktervol stemgeluid en uitgevoerd in het oranje, caramelkleurige kleurenspectrum. Verrassend en onalledaags.

Like this tovert een verfijnd ovenschoteltje van gecarameliseerde herfstgroenten op je bord. Nee, dragen kan ik het niet, maar eten wil ik het wel. En als heimwee-onderdrukker is het meer dan geslaagd.

Etat Libre d’Orange zelf noemt: gele mandarijn, gember, pompoenakkoord, immortelle, neroli, rose, vetiver, heliotrope, musk.

Luister naar La Swinton’s hypnotiserende voordracht van Like this van Rumi, soefi-mysticus uit de dertiende eeuw. Het is een van haar lievelingsgedichten.

Geraakt door de onaardse schoonheid van Like this en nieuwsgierig naar de betekenis? Klik dan hier voor een toelichting.

Cinabre van Maria Candida Gentile ‘pas op, ze bijt…’

Let me ride on your back
And gallop among the clouds
Stopping for a drink of ambrosia
Let me look up in the sky and see eternity
See the rain fall on newborns
Heal my scars cut off all the deadwood
Build a holy fire in honour of death
And fall asleep on the moon

 Jim Hawks’ Ride The Dragon

Cinabre. Drakenbloed. Bloed van een mythisch dier. Onoverwinnelijk, woest en afschrikwekkend. Met een dikke huid, zwiepende staart en geelgloeiende ogen. Bewaker van kostbaarheden, koningen en maagden.

Cinabre is ook de naam van de rode hars die, na een insnede, opwelt uit de bladeren en bast van de Dracaena Draco. Een stofje dat behoort tot de basisuitrusting van elke magiër en een belangrijk bestanddeel van mysterieuze elixers ter verlenging van het leven.

Apothekers maken er poeder van en geven het in papier gevouwen mee bij hoofdpijnklachten, diarree en aandoeningen van de luchtwegen. Ook wordt gefluisterd dat de diep roodbruine lak van de Stradivarius viool er zijn bijzondere glans aan te danken heeft.

Sinds 2009 is er ook een parfum met de naam Cinabre. Zou er een snufje of drupje van het illustere drakenbloed aan toe zijn gevoegd? Maria Candida wil het niet verklappen, maar ik heb zo mijn vermoedens. Het parfum is namelijk magisch.

♡ ★★★★☆ CINABRE van Maria Candida Gentile (2009)
♪♪♪ ∫∫∫ ♀ €€ ⎢floral oriental⎢Verkrijgbaar bij Dany DiopParfuMaria en Lianne Tio
Opent pikant. Peper? Ik heb maar even mijn flesje piper nigrum erbij gepakt en verhip, dat is het. Het is niet zozeer de hoge frisse toon van peper, die je eerder voelt dan ruikt (ergens boven in je hoofd). Het is vooral de strakke structuur die dit parfum zijn karakter geeft. Het maakt dat de geur meer is dan een wolk van poeder en rozenblaadjes. Want dat zijn de andere twee hoofdkenmerken van dit parfum. Poeder en rozen. Gigantische rozen, bepoederd met misschien wel drakenbloed. Dit is geen verleidelijk parfum, geen wulpse pleaser. Integendeel, Cinabre heeft een donker randje en daarmee iets gevaarlijks. Er zit een angel in en eentje die prikt. Mannen zijn dus gewaarschuwd. Een vrouw die Cinabre draagt weet je te raken…

Dit is het laatste deel van het drieluik over de parfums van Maria Candida Gentile. Nieuwsgierig naar de andere twee artikelen? Klik dan hier voor het Engelstalige interview of hier voor de bespreking van Hanbury.