TRUTH OR DARE by Madonna: Fracas Light

TRUTH: tweeledigheid. Zonde is mijn tweelingzus. Tegenpolen stoten elkaar af en trekken elkaar aan. 

DARE: het onderliggende blootleggen. Oneindig veel mogelijkheden. Binnen dit spanningsveld ligt onze ware ik. 

Bron: Ici Paris

Even krab ik achter mijn oren als ik de begeleidende tekst lees ter introduktie van het eerste parfum van popidool Madonna, Truth or Dare. Geen idee of deze woorden aanzetten tot kopen, maar ik ga er in ieder geval een beetje glazig van kijken. Een tweede bestudering van de tekst levert niets op en dus kijk ik de verkoopster van Ici Paris vragend aan. Afgaand op haar wazige blik is ook zij de weg kwijt. Alle mist verdwijnt echter abrupt als ik aan de geurstrook ruik.

Na een licht kruidige opening met oranjebloesem en vanille drijft de onmiskenbare en overweldigende geur van tuberoos mijn neusgaten binnen. Eerlijk is eerlijk: ik ben verrast. Niet dat ik had gedacht dat Madonna haar naam zou verbinden aan een lieflijk of nietszeggend fruitig, bloemig of suikerzoet parfum. Maar een geur met tuberoos in de hoofdrol is op zijn minst daring in een tijd waar fruitig bloemige parfums de verkooplijsten aanvoeren. Dat Coty, ’s werelds grootste producent van celebrityparfums, nu een dergelijk parfum uitbrengt, getuigt van lef.

Truth or Dare brengt me onmiddellijk naar de keizerin der tuberoosparfums FRACAS van Robert Piguer, in 1948 gecreëerd door de vrouwelijke meesterparfumeur Germaine Cellier.

Misschien hebben de marketeers van Coty er een hand in gehad, maar het verhaal gaat dat Fracas Madonna’s favoriete parfum is. Fracas, dé dramaqueen van de parfumwereld, is een icoon. Een overweldigend weelderig en bedwelmend, naar rubber en rotting ruikend parfum. Woest en wulps, dierlijk en extreem erotisch. Kracht tien op de schaal van Richter. Madonna en Fracas, niet moeilijk om die twee innig verstrengeld voor je te zien.

Het kan niet anders of Fracas heeft model gestaan voor Madonna’s eerste parfum. De overeenkomsten zijn meteen duidelijk. Maar er zijn ook forse verschillen. Truth or Dare lijkt wel een sterk vermagerde Fracas. Een uitgebeende en uitgeklede versie. Made in China, lijkt op, klinkt als, maar niet the real thing. Of moet je gewoon zeggen een lichtvoetige Fracas met op het eind een klein zoetje?

De definitieve scheiding der geesten vindt na een uur plaats. Waar Fracas schittert en aan diepte en complexiteit wint, leidt Truth or Dare nog slechts een schimmig en timide bestaan.

Ik ben zeer benieuwd naar de reacties van de fans van Madonna. Een kleine test op de winkelvloer onder vrouwen van in de twintig gaf een gemêleerd beeld. Van ‘jakkes’ tot ‘wel lekker’. You love it or you hate it en dat is dan weer Madonna ten voeten uit.

TRUTH OR DARE by Madonna (2012), door Stephen Nilsen van Givaudan voor Coty.
❼ ♪♪♪ ∫∫ ♀ €⎢floral⎢In de loop van april verkrijgbaar bij Ici Paris

Met dank aan de buitengewoon behulpzame verkoopster van Ici Paris, die me niet alleen de geur liet ruiken maar ook een buisje meegaf voor thuis.

En jij, hou jij van parfums met tuberoos? En wat is je favoriet?

NEWS / some hot topics in the perfume community: ‘Truth or Dare commercial’

MDNA. De nieuwe schrijfwijze van de naam van popidool Madonna en titel van haar nieuwste CD. Na de botox en cosmetische chirurgie moest ook haar naam geloven aan een ingrijpende verjongingskuur. En dus werd het mes gezet in de zeven letters , zijn overtollige klinkers en medeklinkers weggesneden en is hier en daar een letter opgevuld. Et voila: MDNA.

Ik ben lange tijd gek op Madonna geweest en vergaapte me aan haar sterke gestroomlijnde lijf waar de sex appeal van afspatte. De energie, de vitaliteit, de lichaamsbeheersing. Wallen? Zitten kennelijk niet in het DNA van deze vrouw. Hangend vlees? Geen spoor van te bekennen. Alsof de zwaartekracht aan La MDNA voorbij gaat. Indrukwekkend.

Vraag aan een willekeurig iemand naar het prototype van een sexy blanke westerse vrouw en in negen van de tien gevallen krijg je te horen: Madonna. Nog steeds. Een prestatie van formaat, ze is immers ruimschoots de vijftig gepasseerd.

Het spijt me te zeggen dat na het zien van de promotiefilm van Truth or Dare, haar eerste parfum, dit niet mijn antwoord op deze Truth vraag zal zijn. Eerder verveel ik me bij het aanschouwen van deze ongelooflijk goed geconserveerde vrouw in netkousen die op pseudo erotische wijze haar tong tegen haar gehemelte duwt. Doet me denken aan de persiflage van Patty Brard in de TV Kantine. Saai en oninspirerend. En weinig Dare. Eerder in het genre “roep heel hard in de trein ‘poep’ of ‘neuken’”. Ik heb niet de indruk dat ook maar iemand van zijn ochtendkrant zou opkijken. Tenzij natuurlijk Madonna in de cabine zou staan.

Ik ben benieuwd of het parfum Truth or Dare meer in petto heeft. De videoclip belooft een lustopwekkend parfum, dat als een magneet niet te versmaden mannelijke schepsels aantrekt. Hmmm, dat moet gecheckt worden. Dus ging ik vanochtend op weg naar de Ici Paris winkel, waar dit parfum vanaf deze maand exclusief verkrijgbaar is. Morgen de bespreking.

En wat vind jij van de videoclip, maakt deze je (koop)lustig of juist niet?

Poison (1985) van Dior, ‘no cigars, no poison’.

Poison. Is er een vrouw die niet voor dit parfum viel toen het in 1985 op de markt kwam? Ik was in ieder geval op slag verliefd. Een vreemde en onalledaagse geur, overrompelend, intens en onweerstaanbaar.

En een radicale breuk met alles wat Dior eerder aan parfums had uitgebracht. De toonbeelden van verfijning en goede smaak, zoals Miss Dior en Diorella, trokken witjes weg bij de intrede van powerbeest Poison. Ik kan me zo voorstellen dat er de nodige wenkbrauwen werden gefronst in de wereld van de Parijse haute couture.

Aan Poison werd door de toen 36-jarige Edouard Fléchier drie jaar gewerkt. Maurice Roger, destijds de bestuursvoorzitter van Parfums Christian Dior had hem carte blanche gegeven. Enkel een paar algemene uitgangspunten waren duidelijk: het moest krachtig zijn, verontrustend en vernieuwend.

De creatie en de lancering van het parfum kostte Dior maar liefst 40 miljoen dollar. Een alleszins aanvaardbare investering, zo bleek al snel. In de eerste twee weken na de lancering in 1985 werd er alleen al in Parijs elke 50 seconden een fles Poison verkocht. Het was een eclatant succes.

Niet iedereen was overigens even dol op de overweldigende kracht van het parfum. Zo had menig restaurateur een bordje op de deur met het gebod “no cigars and no Poison”…

Anno 2011 is Poison nog steeds een indrukwekkende en onalledaagse geur. Het parfum is wel wat slanker dan in 1985, ruikt iets frisser en transparanter. Heeft minder dat donkere en dat verontrustende. Oogt moderner. Aan intensiteit heeft het echter nog niets ingeboet. Het is een fruitbom, maar dan zonder die plakkerige zoetheid die veel moderne geuren kenmerkt. Het heeft zelfs een zekere elegantie met z’n lichte poederigheid en iets rulle structuur.

Poison, tegengif voor middelmatigheid, bekrompenheid, angstaanvallen en frigiditeit. Het dwingt je je te bevrijden van zelf opgelegde beperkingen. Het nodigt je uit nieuwe paden in te slaan en onbekende gebieden te ontdekken. Poison verontrust en maakt je alert. Een larger than life tuberoos. Een moderne klassieker. En een echt feestparfum.

Wat voor herinneringen heb jij aan Poison? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel!

Volgende week: De dochters van Poison: Tendre, Hypnotic, Pure, Midnight en Sensuelle.