Het commerciële succes van een parfum is af te meten aan de hoeveelheid flankers die zij voortbrengt. Flankers zijn parfums die de naam dragen van de kaskraker met een toevoeging zoals Sport, Sensuelle of Eau. De parfumproducent wil zo de schare liefhebbers van het succesvolle ‘moeder’-parfum verleiden tot aanschaf van de nieuwe geur.

Poison heeft vijf flankers voortgebracht: drie dochters, een hermafrodiet en een kleindochter.

TENDRE POISON (1994) Floral
Een voor de hand liggende keuze om Edouard Fléchier de eer te gunnen de eerste flanker voor Poison te ontwikkelen. Was de meester in staat om opnieuw een hype te ontketenen? De verwachtingen waren hoog gespannen toen negen jaar na de lancering van Poison dochter Tendre ter wereld kwam. Het oordeel was destijds eensluidend: dit is een telg uit de Poisonfamilie.

Tendre opent met frisse groene tonen en het muskachtige karakter dat Poison zo typeert. Na een minuut of tien blijft een indringend zoete witte bloemengeur over. De intensiteit van het parfum verraadt haar afkomst. Zo moeder zo dochter.

Tendre is inmiddels uit produktie genomen. Zo ben je lid van de familie, zo lig je er weer uit.

HYPNOTIC POISON (1998) Woody Oriental
Ik moet iets bekennen. Ik heb moeite om met een open geest en neus flankers tegemoet te treden.  De commerciële drijfveren van de parfumproducent zorgen voor terughoudendheid. Is een flanker niet meer van hetzelfde? Of juist iets minder? Kan een flanker verrassen? Kan het iets anders zijn dan een crowdpleaser? Hypnotic Poison bewijst dat het kan.

Hypnotic doet me denken aan een romige bonbon van een meester patissier. Zo’n ronde, met fluweelzachte praliné van melkchocolade omhuld door kokosschaafsel. Licht gearomatiseerd met rozenwater, peper en sandelhout. Zo’n bonbon die je in een keer in je mond wilt stoppen. En waar je hand op zoek gaat naar de volgende, terwijl je mond nog niet helemaal leeg is. Als je wil dat er in je gehapt wordt deze Kerst, dan is Hypnotic iets voor jou.

PURE POISON (2004) Soft Floral
Stuivende witte bloemen met oranjebloesem en musk. Maar dan wel heel veel van alles. Alsof er een bouwlamp van 1000 watt op je neus wordt gezet. Doet chemisch en zelfs wat goedkoop aan. Niet door het minste trio gemaakt trouwens. Benaim / Ropion / Polge van respectievelijk Polo / Dune / Dior Homme hebben hun handtekening onder Pure Poison gezet. Misschien net iets te veel manpower? Deze week Pure voor de vierde maal getest. Eindconclusie? Ik blijf er graag bij uit de buurt.

MIDNIGHT POISON (2007) Woody Oriental
Als ik deze geur geblinddoekt had geroken, dan had ik nu een beer moeten opeten. Ik had namelijk durven wedden dat dit een mannengeur is en geen vrouwengeur. Midnight is een koele, kruidige geur met een compacte structuur. Musk, anijs en een ietsiepietsie fruit. Een geur die eerder in de richting gaat van een fougère dan een woody oriental. Misschien wel de enige echte unisex in de stal van Dior.

HYPNOTIC POISON EAU SENSUELLE (2010) Floral Oriental
Een flanker van een flanker. Dat moet wel betekenen dat Hypnotic Poison een buitengewoon succesvol parfum is. En inderdaad, Parfums Christian Dior laat weten dat Hypnotic de best verkocht Poisongeur in Nederland is. En daarmee werd de kraamkamer voor deze kleindochter in gereedheid gebracht.

Hypnotic Eau Sensuelle is ontwikkeld door de huidige huisparfumeur François Demachy, die in 2006 de overstap maakte van Chanel naar Dior. Een ‘neus’ met een trackrecord om u tegen te zeggen. De man van 28 La Pausa, Antaeus en kaskrakers als Allure Homme en Coco Mademoiselle. En voor Dior de man achter de Escale en de La Collection serie, de Miss Dior Cherie en J’Adore flankers.

Wat meteen opvalt bij de opening van Eau Sensuelle is het ‘water’-achtige karakter. Binnen een minuut verdwijnt dit om plaats te maken voor de geur van witte amandelen, musk vanille, tuberoos en abrikoos. Smeuïge en tegelijkertijd krokante structuur. Fruitig. Herkenbare basis van sandelhout, musk en vanille. Goed gemaakt, zeker, maar ik voel geen enkele opwinding. Er kriebelt niets. Mijn hart klopt rustig door. Wat overheerst is een gevoel van teleurstelling. Ben benieuwd wat de Hypnotic-adepten van deze kleindochter vinden.

Wat blijft me bij van dit intensieve bezoek aan de familie Poison?

Moeder Poison, hoewel de scherpe randjes in de loop der jaren zijn verdwenen, is nog steeds een charismatische en imposante verschijning. Dat kun je niet van al haar nakomelingen zeggen. Hypnotic met haar warme, sensuele en uitbundige karakter is de uitzondering en mijn favoriete familielid. En wellicht door mijn zwak voor buitenbeentjes, trekt mijn neus ook naar Midnight. Tendre mocht van Dior al niet aan de kerstdis verschijnen, en eerlijk is eerlijk, ik mis haar niet. En als je me maar ver genoeg uit de buurt houdt van Pure, ben ik tevreden. En Eau Sensuelle? Ik ben dol op babies, kan er zelfs geen genoeg van krijgen. Maar als parfum heb ik liever iets met meer karakter.

Met enige weemoed denk ik terug aan de verzengende intensiteit van Poison bij haar lancering in 1985. Een geur voor powerwomen, extravert, brutaal en een tikkeltje masculien. Zin om even in de tijd terug te gaan? Kijk dan naar een van de eerste videoclips in de popmuziek met een ander icoon uit de tachtiger jaren. ‘Ladies and gentlemen, Miss Grace Jones’.

Hoe kijk jij aan tegen het fenomeen flankers? Voel jij dezelfde reserve als ik, of word je juist gestimuleerd om een nieuwe geur te proberen? Welke nakomeling van Poison is je het liefst? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.

Volgende week: feestparfums!