Parfummagie

Jaren geleden zag ik in een tijdschrift een foto van een lezende jongen zittend voor een Indiase olifant. Het beeld raakte me als een toverstaf en het lukrake bladeren kwam abrupt tot stilstand. Hoeveel schoonheid en vrede kan een foto bevatten?

Zo nu en dan google ik boy and elephant om me te verliezen in dit ontroerende tafereel. Of nee, om mezelf terug te vinden in de turbulentie van alledag, het zachte trillen van mijn hart te voelen en te vertrouwen op het goede.

Sommige parfums hebben eenzelfde magie die mij tot rust brengt. Mohur bijvoorbeeld, van Neela Vermeire Créations.

★★★★★ MOHUR (2012) van Neela Vermeire Créations
♪♪ ∫∫ ♀ €€€⎢floral oriental ⎢verkrijgbaar bij Parfumaria
Een zeer complex bouquet van rozen, specerijen (kardemom!) en sandelhout. De eerste aanzet is fris en lichtvoetig, met een transparante roos en een heel klein zeepje, waarbij op de achtergrond onmiddellijk alle houtige en kruidige aroma’s waarneembaar zijn.

De textuur is zowel teer poederig als romig en fijnkorrelig. Denk aan het zachtste suède waar je je vingers over laat glijden. Het parfum is er een met grote innerlijke kracht en draagt dicht op de huid, wat voor een rozenparfum opmerkelijk is. Een subtiel bittertje (saffraan?) beweegt als een slang door het parfum.

Mysterieus, intrigerend en zeer vrouwelijk parfum. Toont elke dag weer een ander gezicht. Groots.

Mohur is geïnspireerd op de periode dat India werd gedomineerd door het Perzische rijk (van 1526 tot 1857). Een van de machtigste vrouwen was Noor Jahan, de favoriete vrouw van keizer Janhangir. Na haar mans dood wijdde ze haar leven aan de parfumerie.

Kan een parfum jou ook rust geven of tot jezelf brengen? Vertel!

Orange Star, gebottelde levenslust

Schud de regen af
en droom een hemeltuin.

Zwartgallig. Groen van jaloezie. Op een roze wolk. Grauw van ellende. Kleur om een stemming of gevoel uit te drukken, niemand die ervan opkijkt.

Dat gevoelens ook een toonsoort of zelfs een ritme kunnen hebben zal net zomin worden bestreden. Vraag mensen naar het geluid van blijdschap en hoge, sprankelende klanken zullen klinken. Je bent ‘in mineur’ als je je teneergeslagen voelt.

Laatst bekeek ik weer eens het muzikale miniatuurtje van Bono en The Edge bij David Letterman op Youtube. Een gitaar, twee mannen en een leven vol muziek komen samen in een warme studio in New York. Ontroerend. Bezieling verpakt in klank.

Maar hebben gevoelens ook een geur? Heeft liefde een geur? Of pijn? Wanhoop? Hoe ruikt tederheid? Of verlangen? Woede? Deze vragen houden mij al een hele tijd bezig. Levenslust heeft er in ieder geval zeker een.

♡ ★★★★★ ORANGE STAR (2010) van Andy Tauer
♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢floral oriental ⎢verkrijgbaar bij Dany Diop en Tauer webshop
Bubbelend, bruisend en sprankelend. Oranje met een gouden randje. Opgaande zon. Doorkijkjes naar de Hof van Eden. Ontelbare zonuren in een fantasie-citrusvrucht geperst. Geconfijt fruit, rijp zonder zoet te zijn. Aperol Spritz met Larmandier Bernier. Oranjebloesem. Maar ook: warm bad, vreugde en hoop. Ofwel je reinste parfumdope.

Wat maakt dit parfum nou zo ongelooflijk goed? De contrasten? Gewichtloosheid naast materie? Frisheid naast warmte? Intensiteit naast verfijning? Is het de technische perfectie? De balans? De originaliteit? De ongelooflijke duurzaamheid (na een dag bubbelt Orange Star nog steeds)? Het is het allemaal, maar het is vooral: gebottelde levenslust.

Orange Stars muzikale evenbeeld is ongetwijfeld Firework, opgepikt in De rouille et d’os, een rauwe film over lot, overlevingsdrift en liefde.

Andy Tauer noemt zelf: clementines, oranjebloesem, lemongrass, ambergris, tonkaboon, vanille.

En hoe geurt voor jou levenslust? Welke geur komt er het dichtst bij in de buurt? Is het de geur van een bepaalde vrucht? Of van een bloem? Of is er een parfum die deze geestesgesteldheid het dichtst benadert? Ik ben benieuwd naar jouw verhaal.

 

 ♥♥♥ dank iedereen voor het geweldige feestje vorige week! De winnaars van de sampleset zijn: Marijke, Carina en Johanna. Mail me even je adresgegevens, dan kan ik de geurpost naar je versturen. Op Facebook worden in de loop van de dag foto’s van de trekking geplaatst ♥♥♥

 

DOORGESNUFFELD: Londonbeauties, ‘ik ga naar huis en neem mee…’

Dat leek aanvankelijk niet mee te vallen, een top 5 samenstellen uit alle geuren die ik vorige week in Londen geroken heb. Maar het bleek eenvoudiger dan gedacht. De geuren die slechts de geurstrook raakten vielen namelijk af. Waarom? Omdat het in mijn ogen niet fair is om een geur op basis van een momentopname te beoordelen. Niet getreurd, er bleef na deze ruwe selectie nog heel wat te snuffelen en selecteren over.

Mijn hart blijkt deze week uit te gaan naar al die prachtige, warme en kruidige geuren die op mijn pad zijn gekomen. Komt vast door het weer, ijskoud, zonnig en winters. Of het nu Louanges Profanes, Ambre Nuit of Ambre Russe is, ze zal je verwarmen. En L’Autre en Cuir Fetiche sluiten wonderwel aan bij de straffe, frisse kou van vandaag.

LOUANGES PROFANES Parfumerie Generale (2008)
♡ ☆ ♪♪ ∫∫∫ ♀ €€ ⎢ Floral Oriental⎢Verkrijgbaar bij Annindriya
Neroli heeft nooit tot mijn favoriete aroma’s behoort, maar ik moet concluderen dat ze me eindelijk voor zich gewonnen heeft. Louanges Profanes maakt het me dan ook erg makkelijk om die pikante groenige geur van de bittere sinaasappelbloesem te omarmen. Samen met de lelies, honing, bezoin en wierook een onweerstaanbaar parfum. Delicaat en warm. Geurt eindeloos lang. Tsja, en dan heb je zomaar een hunkerparfum te pakken.

AMBRE NUIT Dior (2009)
☆ ♪♪ ∫∫ ♀ €€ ⎢ Woody Oriental⎢Verkrijgbaar bij de e-shop van Dior.com
Misschien wel dé favoriet uit La Collection Privée, de exclusieve reeks geuren van Dior; alhoewel Mitzah ook diepe indruk op me heeft gemaakt. Een wonderlijk levendig en warm, kruidig parfum. Sprankelend door de bergamot en ceder waarmee het opent. Bloemig door de rozen. Kruidig door de patchouli en de ambergris brengt wat warmte. Zeer elegant.

AMBRE RUSSE Parfum d’Empire (2004)
☆ ♪♪ ∫∫∫ ♀♂ € ⎢ Soft Oriental⎢Verkrijgbaar bij Parfumaria
Hou je van whisky, dan hou je van Ambre Russe. In een oogwenk bevind ik me weer in die kleine ambachtelijke whiskystokerij op het eiland Sky, toen ik jaren geleden Schotland bezocht. Het donkere en woeste broertje van Ambre Nuit. Drank en leer, een gevaarlijke combinatie. Voor hele stoere mannen en vrouwen. Het vreemde was dat deze blockbuster op de huid van mijn lief iets bloemigs kreeg…

L’AUTRE Diptyque (1973)
☆ ♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢dry woods⎢Enkel verkrijgbaar bij (flagshipstores) Diptyque
Vorige week schreef ik er al over, vandaag maakt deze geweldige geur deel uit van de Londen top 5. Straffe en strenge geur. Bomvol komijn, kardemom, lemongrass en patchouli. Zo ongeveer zal een specerijenmarkt in Delhi ruiken. De komijn ontpopt zich als het lekkerste lichaamszweet dat ik ooit geroken heb. Tsja, daar moet je natuurlijk wel van houden. De lemongrass en de ceder houdt het fris en voorkomt ongemakkelijke situaties…

CUIR FETICHE Maitre Parfumeur et Gantier (2011)
☆ ♪♪ ∫∫∫ ♀♂ € ⎢ Dry Woods⎢Onder andere verkrijgbaar bij Parfumaria
Waarschijnlijk de meest vrouwelijke dry woods die er momenteel op de markt is. Het leer subliem verwerkt in een compositie van bloemen, musk en de houtige karakters van patchouli en sandelhout. Geraffineerd en verfijnd. Staat te boek als een unisex parfum, maar is onmiskenbaar vrouwelijk…

DOORGESNUFFELD: Diptyque flagshipstore Londen

Londen. Overtuigend lelijk en met afstand de meest grijze miljoenenstad van de westerse wereld. En toch een van mijn favoriete steden. Denk ik aan Londen dan denk ik aan Mr Bean, the Prince of Wales, de bulldog, de hotdog en de dinky toy-achtige taxi’s. Geen toonbeelden van geraffineerde elegantie, maar iconen met heaps of character.

Goed, het heeft een aantal jaren geduurd hoor, voordat deze stad een plekje in mijn hart veroverde. De eerste ervaringen beloofden dan ook weinig goeds. Een afgetrapt hotel op de hoek bij Piccadilly Circus, met karaoke in de bar. Een kamer niet groter dan een bezemkast die een fortuin kostte, en waar je de buren ‘s avonds de liefde hoorde bedrijven. De überlelijke omgeving van Waterloo station, de troosteloze kantoorkolossen uit de jaren zestig en zeventig. Het zorgde voor een trauma, dat slechts door langdurige massage uit mijn systeem verwijderd kon worden. De wijk Marylebone bleek als geen ander in staat mij deze ongelukkige eerste ervaringen te laten vergeten. En toen bleek het opeens kinderlijk eenvoudig me te openen voor het aantrekkelijke karakter van deze wereldstad: cool, bruisend en creatief.

Vandaag Doorgesnuffleld dus vanuit Londen, startend bij de Diptyque winkel op Marylebone Highstreet. Een prachtige flagshipstore, barstensvol geurkaarsen, huisparfums, eau de toilettes, eau de parfums en colognes. Hemels.

Jammergenoeg mocht ik geen foto’s maken van het winkelinterieur. Dus voor een totaalervaring moet je zelf naar Londen (of Parijs), niet in het minst natuurlijk om al die heerlijke geuren zelf op te kunnen snuiven.

De parfums van Diptyque hebben een wonderlijk natuurlijk karakter. Het lijkt alsof de kruiden, specerijen, de bloemen en de harsen direct uit de natuur in de fles zijn gestopt. De geuren zijn vitaal en lichtvoetig, of het nu een kruidige of bloemig geur is. Misschien is Diptyque in dat opzicht wel de tegenhanger van Serge Lutens. Ook de geuren van Lutens hebben een zeer natuurlijke feel maar ze zijn over het algemeen veel voller, luider en minder elegant dan die van Diptyque.

EAU ROSE Diptyque (2012)
❼ ♪♪ ∫∫ ♀ € ⎢floral ⎢Celeste en Skins (voorjaar)
Thee, bergamot en rozen zorgen voor een heerlijke frisse en zuivere opening. Honing brengt wat diepte in de geur en de ceder voor een tikje kruiden. De verkoopster kenmerkt Eau Rose als ‘a pretty, girly scent’. Indeed. Een geur om de lente mee te vieren.

L’EAU Diptyque (1968)
☆ ♪♪ ∫∫ ♀♂ €€ ⎢woods⎢Celeste en Skins
Het eerste parfum dat Diptyque uitbracht. Kruidnagel, kaneel, rozen en geranium. Bloemen en kruiden houden elkaar perfect in balans. Gebottelde potpourri. Ronduit zalig.

L’AUTRE Diptyque (1973)
☆ ♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢dry woods⎢Enkel verkrijgbaar bij flagshipstore Diptyque
Straf en streng. Bomvol komijn, kardemom, lemongrass en patchouli. Zo ongeveer zal een specerijenmarkt in Delhi ruiken. De komijn ontpopt zich als het lekkerste lichaamszweet dat ik ooit heb geroken. Tsja, daar moet je natuurlijk wel van houden…

Meer Diptyque besprekingen volgen de komende weken.

Datura Noir (2001) van Serge Lutens. Gevaarlijk aantrekkelijk.

Afgelopen vrijdag beloofde ik om Teint de Neige van Lorenzo Villoresi te bespreken. Een heerlijke poederige wintergeur, met een onverwachte twist. Je houdt de review zeker van me tegoed. Het lot heeft echter anders beslist…

Zo nu en dan kom ik een geur tegen die ik MOET hebben en per se WIL dragen. Een geur waar ik tientallen keren per dag aan denk en waarbij ik maar één ding voel: HEBBEN. Dat overkwam me de afgelopen week met Datura Noir van Serge Lutens.

Datura is een bloem met bijzondere eigenschappen. Belangrijk bestanddeel van menig heksenbrouwsel en met sterk hallucinerende werking. Bloeit ‘s nachts en alle delen van de plant zijn zeer giftig. De Azteken schijnen het ‘de almachtige’ te noemen’ en de Indianen ‘duivelsgras’. Gevaarlijk aantrekkelijk.

Het was tussen mij en Datura Noir overigens geen liefde op het eerste gezicht.

De geur op de blotter vond ik lekker, zeker, maar was wat massief en had weinig relief. Een groots boeket van exotische bloemen in een vaas met licht gekruide amandelmelk. Zoiets. ‘Typisch Lutens’, schoot er door me heen. Veel, vol en luidruchtig. De verkoopster wilde hem op mijn huid sprayen, maar ik weerde haar af. Voor je het weet loop je een hele dag rond met iets waar je uiteindelijk van griezelt, en de medemens met jou.

Het toeval wilde dat een week later mijn lief een proefje voor me meebracht. Ontvangen bij de aankoop van een flesje Chergui. En daarmee kreeg dit verhaal zijn vervolg.

Er gebeurde iets onverwachts met de geur op mijn huid. Het parfum opende zich, net zoals een mooi glas wijn zich kan openen. Het werd lichter, transparanter, levendiger en lichtvoetiger. De bloemen begonnen te leven, werden bewogen door een licht briesje en toonden hun onwaarschijnlijke schoonheid aan me. Zacht, warm en geraffineerd verleidelijk.

Ook mijn lief probeerde hem uit, geïntrigeerd door de uitwerking op mij. Maar hoe jammer, het parfum presenteerde zich heel anders op zijn huid. Alle toetsen van de geurharmonica klapten op elkaar. De geur kreeg weer dat massieve, werd zelfs een beetje vettig en daarmee ook veel minder aantrekkelijk.

Met moeite kon ik de aandrang om te blijven sprayen de kop indrukken. Een proefje van 1,2 ml is immers zo op. Als een kostbaar kleinood kreeg het een plekje op mijn geurkamer om enkel bij speciale gelegenheid te worden gebruikt.

Een week geleden gebeurde dan toch het onvermijdelijke. Het proefje was leeg. Ik drukte en drukte, maar nee, het was uit met de pret.

Een zeker gevoel van droefenis maakte zich van mij meester. Ik doolde rond in mijn geurbibliotheek, maar kon mijn draai niet vinden. Ik greep terug op Arpège, altijd goed, en troostte me met een vintage Miss Dior. Maar de onrust bleef. Ik snuffelde zo nu en dan aan het lege proefje, als een hond aan de pantoffels van zijn overleden baas. Leegte. Verlangen. Hunkering.

Volledig in de ban van Datura Noir.

Ook betoverd door een geur? Deel je ervaring met mij en de lezers van deze blog door te reageren op dit artikel.

Verkrijgbaar o.a. bij de vestigingen van de Bijenkorf in de randstad, Celeste Parfums, Robert Nederveen en Parfumerie Mignonne Maastricht.

Volgende week Drama Nuui van Parfumerie Generale / Pierre Guillaume ‘beam me up scotty’.

Chamade (1969) Guerlain ‘zoet zonder zoet te zijn’

Hoe lang geleden is het dat Chamade onderdeel werd van mijn geurgeheugen? Ergens in de zeventiger jaren moet dit geweest zijn, dat is zeker. Een gevoel van welbehagen golft door me heen, omgeven door caramel- en goudkleurige tinten, verpakt in ultrazachte cashmere en zijde. Niet dat de zeventiger jaren mij zo goed gezind waren, integendeel; een moeder van Venus en een vader van Mars maakten mijn puberteit tot een meer dan verwarrende ervaring. Chamade bood echter een eerste klas ticket naar warmte, comfort en veiliger oorden. Eén snif, succes verzekerd. Hoeveel troost kan een fles bevatten…

Nu, ruim dertig jaar later heeft Chamade nog niets van haar magie verloren. Eerlijk is eerlijk, het zijn de geuren van de vintage Extrait die mij verleiden en doen belanden in een gevoel van gelukzaligheid. Rijk, warm, vol en zacht. Zonder weëig, log of plakkerig te worden. Voorzien van een wonderlijk groen element, verantwoordelijk voor een subtiele angel en pit. Zoet zonder zoet te zijn. Een toonbeeld van vrouwelijke sensualiteit.

In het prachtige boek van Michael Edwards “Perfume Legends, French Feminine Fragrances” beschrijft Edwards de wordingsgeschiedenis van Chamade. Geïnspireerd door Sagan’s La Chamade, een boek over een onmogelijke liefde tussen een verwende upperclass lady en een hardwerkende boekenwurm, schiep Jean-Paul Guerlain een geurverhaal over een hunkerend en wild kloppend hart. Open, ontvankelijk en tot volledige overgave bereidt.

La chamade, prachtig verfilmd door Alain Cavalier

Mocht deze geur je verlangen naar een muzikale evenknie van dit übervrouwelijke parfum aanwakkeren, luister dan eens naar de wonderschone liveregistratie van To Love Somebody van Nina Simone. Een andere grootheid uit 1969.

Dit artikel maakt onderdeel uit van de serie ‘Classics uit de zestiger jaren’.

Volgende week: ‘Calandre van Paco Rabanne, in staal en glas gegoten perfectie’.


This post has recently been published in English on Estellana.com.