Hemels water

Een mens zit vreemd in elkaar.

Net nu ik verzaligd mijn benen in de zon leg en de gazpacho, tabouleh, gegrilde scampies en een glas pastis met ijs onder handbereik zijn, word ik verliefd op een parfum dat een ode brengt aan de regen. Inderdaad, regen.

Angeliques sous la Pluie.

Even dacht ik Jean-Claude Ellena te betrappen op een fantasie over Angelique, die na een hoosbui doorweekt in zijn Zuid-Franse parfumtempel verschijnt. Maar nee, die ‘s’ van Angeliques laat geen ruimte voor wulpse gedachten. Het gaat hier om engelwortel (angelica archangelica) en Ellena’s creatie is een welriekende haiku over een majestueuze plant in een regenbuitje. Kuiser wordt het niet.

Over regen gesproken. Volgens de deskundigen zijn er drie regentypes. Het kan niet anders of dit moeten huiskamergeleerden zijn. Want tel even met me mee: er zijn de striemend straffe regens in de herfst waarin nog geen hond naar buiten wil. Die vanuit het westen in een hoek van 45 graden een weg vinden langs de sluiting van je jas en zonder pardon je arme lijf geselen. Dan heb je de zomerse stortregens met druppels groter dan een centimeter. Vloek of zegen, je wordt er behoorlijk nat van.

En vergeet de drizzle niet, de druilregen, nauwelijks waar te nemen, maar dit type heeft slechts een straatbreedte nodig om je tot op de draad te doorweken. Dat zijn er al drie. Dan heb je nog de ijsregens, de hoosbuien, de slagregens, de wolkbreuken, de plensbuien, de watergordijnen, de motregens, de zomerse buitjes en de moesson. Mis ik er nog een?

Gelukkig is er deze week nauwelijks regen, maar wel Angeliques sous la Pluie. Met dank aan de weergoden.

♡★★★★☆ ANGELIQUES SOUS LA PLUIE (2000) van Jean-Claude Ellena voor Frederic Malle
♪ ∫ ♀♂ €€⎢woods⎢verkrijgbaar bij Skins Cosmetics
Een flinke scheut Hendrick’s Gin met Fever-Tree tonic klettert over mijn polsen. In een fractie van een seconde overbrug ik de 200 kilometer die mij scheiden van Pure C, het jongere en hippere zusje van Oud Sluis van (bijna ex-) driesterren chef Sergio Herman. De cocktailkaart is er eentje om bij weg te dromen en het roomwitte interieur van het restaurant, de duinen met het wiegende helmgras en het uitzicht op zee vertragen mijn hartslag. De cocktail met ijsblokjes van rozemarijn en andere groene kruiderijen geeft me het laatste zetje om mijn gedachten met een korrel zout te nemen.

Het kan niet anders of Ellena slurpt ook graag dit drankje weg. En misschien zat hij vorig jaar wel diezelfde septemberavond in een van die andere ronde kunststoffen banken. Genoot hij van hetzelfde brouwseltje als ik. Met Hendrick’s gin en Fever-Tree tonic en van die kunstig gemaakt ijsblokjes. Ik durf mijn fles Angeliques sous la Pluie erom te verwedden dat aan gin of tonic, of misschien wel aan allebei, een druppel engelwortelolie is toegevoegd.

Ellena zou Ellena niet zijn als hij na deze sprankelend frisse opening niet op de rem trapt. Eerst het briesend paard de vrije teugel geeft om het daarna krachtig tot de orde te roepen. Hij verstaat de kunst van het temmen, deze man. Verbazingwekkend hoe hij het tintelend frisse groenkruidige begin van citrus, jeneverbes en subtiel zoete engelwortel in een oogwenk omtovert in een geraffineerd zachte, musky, tikje sweaty en houtige, licht warme en comfortabele geur. Enkel waarneembaar als je de drager op de huid kruipt.

Angeliques sous la Pluie. Engelwortel in de regen, een regen van de fijnste soort. Ellena’s geurige aquarel in watertonen.

Maar je maakt mij niet wijs dat Ellena onder het genot van die gin-tonic niet even aan Angelique dacht…

Net nu ik de laatste hand aan dit artikel leg, begint het te regenen in Maastricht. Goed voor de engelwortel die haar krachtige wortels en stengels weer kan volzuigen met hemelwater. En ik? Ik laat de gin-tonic voor wat ie is en laaf me aan de beelden van ‘Ocean without a shore’ van Bill Viola, een videokunstenaar die gegrepen is door watergordijnen.

Geïnteresseerd in de achtergronden van dit werk? Klik dan hier.

En naar welke geuren grijp jij deze zomer?

Black Aoud, for your nose only

Elke keer is het weer een verrassing als een parfum me bij de lurven grijpt. Afgelopen weekend was het weer eens zover. Mijn neus had dringend behoefte aan iets krachtigs en assertiefs en ik snuffelde rusteloos door mijn geurbibliotheek op zoek naar iets om haar tevreden te stellen.

‘Neus, wat zou je zeggen van Coromandel vandaag?’
‘Heerlijk Tee, maar nu even niet, te aards, te stoffig.’
Tubéreuse Criminelle dan?’.
‘Mwah, te dramatisch en trouwens, ik heb ook helemaal geen zin in tuberoos.’
Cuir Fétiche?’.
‘Oh gottegot wat is dit heerlijk’, hoor ik Neus murmelen. ‘Maar nee, te lief’.
Ubar misschien?’.
‘Kom op Tee, veel te sexy. Ik wil iets met tanden, een bite!’.

‘Wat zou je dan denken van een parfum met oud?’, vraag ik opgewekt. Even is het stil. ‘Honey, you’re the best‘, klinkt het opgetogen. Ik slaak een zucht van verlichting, Neus is bereid haar grenzen te verleggen.

Koortsachtig rommel ik door de doos met proefjes. Waar is Fars van XerJoff? Wacht, heb ik haar laatst niet meegenomen naar Parijs? Verdorie, waar is die heerlijke bloemige, fruitig kruidige oud? Toch niet kwijtgeraakt hè?!’. Yep, toch wel. Grrrr.

Meewarig kijkt Neus over mijn schouder mee.
‘Je geurkamer is een chaos Tee, je moet dringend eens opruimen.’
‘Hou je mond Neus.’

‘Ik zal je krijgen, hier, Amber Oud van By Killian’.
‘Tjesus Tee, die stroperige ambertoon, je weet toch dat ik daar helemaal niet van hou?’.
Zucht, Neus maakt het me niet gemakkelijk.

‘Incense Oud dan? Van dezelfde parfumeur?’.
Één snuf is voldoende om een ‘ah heerlijk, mjum’ te ontlokken. Dan klinkt na een half uur ‘hé, ik ruik helemaal niets meer!’. Te vroeg gejuicht.

Geen paniek, ik ben nog niet aan het eind van mijn Latijn.
‘Goed, omdat jij het bent: Mona di Orio Oud.’
Neus ruikt geconcentreerd, inhaleert één, twee, driemaal. Dan klinkt korzelig ‘nee toch niet, te verfijnd, te delicaat.’

Dit kan wel eens een latertje worden.

‘Ik wil iets woests, iets wilds, iets stoers! Denk na Tee, denk na.’

Even haper ik, haal diep adem en tel tot tien. Dan valt mijn oog op de doos ‘dry woods’. Zonder dralen licht ik de deksel. Een glanzend zwarte metalen flacon knikt mij gereserveerd toe.

Black Aoud. Zou het?

♡★★★★+☆ BLACK AOUD (2006) van Montale
♪♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢dry woods ⎢o.a. verkrijgbaar bij Dany Diop, Lianne Tio en ParfuMaria
Páts. Recht tussen de ogen. Neus is er even stil van. En ruikt. En ruikt nog eens. Gromt. En opeens hoor ik haar tevreden spinnen. Pittig? Assertief? To say the least

Opent met iets medicinaals, iets lichtzurigs en een boozy aroma dat bepaalde patchoulies ook kunnen hebben. Ruik ik daar een pietsie kamfer? Roodzwarte rozen en een karrenvracht vochtige bosaarde. Teer en iets dat bijt. Doet denken aan een top Barolo.

Na een tijdje krijgt het parfum een wonderlijk ‘stralend’ karakter alsof achter de rozen, de bosaarde en de teer een bouwlamp van 1000 watt staat opgesteld. Groots rozenakkoord. Blijft eindeloos lang hangen. Ook een dag later is dit parfum nog op mijn huid en kleding aanwezig.

Zeer krachtig en stoer parfum, geluidsterkte 10. Niet zozeer luidruchtig, maar wel enorm charismatisch. Boezemt ontzag in en dwingt respect af.

Hou je van rozen, oud en patchouli en ben je niet bang om opgemerkt te worden, dan is Black Aoud van Montale er eentje om te noteren.

Voor vrouwen als M en een enkele man. En voor Neus als ze in een gevaarlijke bui is.

M en Montale’s Black Aoud zijn voor elkaar gemaakt. Stoer, krachtig, een beetje nors maar met het hart op de juiste plaats. Welk parfum past in jouw beleving ook bij haar rol als baas van de Britse geheime dienst? Vertel!

 

La Myrrhe, een ode aan het leven

Men neme Serge Lutens, fotograaf, make-up artiest en parfumregisseur. Estheet pur sang die de wereld mooier achterlaat dan hoe hij haar aantrof bij zijn komst in 1942.
Men neme Christopher Sheldrake, moleculenmagiër, trouwe kompaan van Serge Lutens en co-piloot van Jacques Polge bij Chanel.

Wieg hen liefdevol.

Men neme ragfijne aldehydes, schitterend als diamanten in een spiegelzaal.
Men neme de beste mirre afkomstig van het Arabisch schiereiland, balsem voor de doden en verjager van groeven en rimpels.

Roer eenmaal linksom en driemaal rechtsom.

Men neme geloken jasmijn en caramelkleurig sandelhout.
Men neme een flinke dosis magie, maar een scheutje toeval mag ook.
Aromatiseer met een ademtocht, een zucht en een zegen.

Men neme een sprietsje poederige musk en een romig wolkje amandelmelk.
Men neme de fijnste specerijen, het zoetste citrusfruit en bubbelende champagne.
Voeg toe een stevige dosis euforie en een likje lijden.

Sluit de ogen en rust tot de volgende dageraad.

Men neme Les Salons du Palais Royal, een mysterieuze tombe waar de tijd lijkt stil te staan.
Men neme Lutens’ thuishaven in Marokko en zijn verblijf in Japan. Mix het met de geest van de Parisiens.

Maak een lichte buiging.

Men neme een flirt met de dood en een ode aan het leven.
Men neme drama en verstilling, strijd en overgave.
Besprenkel het geheel met een snufje barnsteen en een toefje sepia.

Wacht tot springtij. Kniel.

Ruik.

Laat het wonder toe.

La Myrrhe.

♡ ★★★★★ LA MYRHHE (1995) van Serge Lutens
♪♪ ∫∫ ♀♂ €€ ⎢woody oriental ⎢Exclusief verkrijgbaar bij Les Salons du Palais Royal in Parijs en de Lutens’ e-boutique.

 

Cuir Fétiche, nogal aaibaar

its bark papyrus,
its scars calligraphy,
a ghost story written on

uit: Birch van Cynthia Zarin

Birch tar oil. Een diep, donker chocoladebruin vocht dat door destillatie uit de berkenschors vrijkomt. Een flesje van deze olie is als een rijk gevulde medicijnkoffer. Last van reuma? Berkenschorsolie. Huiduitslag? Berkenschorsolie. Etterende wonden? Berkenschorsolie. Onwillige darmen? Inderdaad: berkenschorsolie.

En dat niet alleen. Met graagte looide men er vroeger in Rusland de dierenhuiden mee. Cuir de Russie, het vermaarde Chanel parfum uit 1927, is dan ook een ode aan de met berkenschors gelooide laarzen van Russische militairen uit die tijd.

Het donkerbruine goedje is trouwens ongeschikt voor gebruik in parfum. Maar na herhaalde destillatie blijft een lichtbruine vloeistof over die voor één van de meest karaktervolle geurfamilies in de parfumerie verantwoordelijk is: die van de Dry Woods (ook wel leathers genoemd). Leer, rook, teer en bittere, groene aroma’s, het is allemaal te ruiken in deze berkennectar.

Het zal je niet verbazen dat een hele batterij leathers deel uitmaakt van mijn collectie. Nee, natuurlijk heb ik ook hier weer eens geen maat kunnen houden. Cuir de Russie, Knize Ten, een bejaarde Bandit en Jolie Madame, ze hebben allemaal een plek in mijn geurbibliotheek.

Maar hoe intrigerend, fascinerend of bijzonder ook, het wil maar niet klikken tussen mij en die lederpracht. Mijn huid is hier de spelbreker, geen enkel parfum wil zich verenigen met míjDe een wordt hard en hoekig (Cuir de Russie), de ander transformeert me in een bos brandend braamhout (Knize Ten), de volgende ontneemt me de adem met de scherpe geur van zojuist geverfd leer (de meest recente Bandit) en van het ronde en fruitige karakter van Cuir de Lancôme blijft ook al niets over.

Drop it, Tee, dan maar geen leather.’
‘Ah toe, eentje nog…’
‘ Oke, jij je zin.’

♡ ★★★★☆ CUIR FÉTICHE (2011) van Maitre Parfumeur et Gantier
♪♪ ∫∫ ♀ €€  ⎢dry woods⎢ O.a. verkrijgbaar bij Lianne Tio, ParfuMaria en Skins Cosmetics
Bij de eerste snif sprakeloos. Luxe, sensueel, intens, beschermend. Vrouwelijk met een hoofdletter V. Omhullend als een onzichtbare, soepele lederen cape. Opent met ragfijn citrusfruit, onmiddellijk gevolgd door een geraffineerde dans tussen sensuele witte bloemen en zacht, glad leer.

Na enige tijd komt een subtiele poederigheid naar voren. Bloemen en leer blijven urenlang innig verstrengeld. Zijdezachte warmte. Het parfum draagt dicht op de huid; ze wil niet zozeer een ander plezieren maar is vooral bij zichzelf op haar gemak. Geen spoor van groene bitterheid, geen messcherpe insnedes. Integendeel, deze leren fetish krult zich ook na uren nog zinnelijk om me heen. Hèt parfum voor stoere vrouwen die ook zacht durven zijn.

De aanhouder wint. Cuir Fétiche drapeert zich om me heen als een tweede huid. Deze is voor mij, bingo.

Geïnteresseerd in de kunst van het berkenschors destilleren? Bekijk dan het filmpje van een Amerikaan, die midden in de natuur zijn berkenschors-potje kookt.

Uiteraard ben ik nieuwsgierig naar jouw favoriete leather. Ìk moest er helemaal voor naar Londen om haar te vinden, en jij? Of kan dit type parfum jou helemaal niet bekoren? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.

Orange Star, gebottelde levenslust

Schud de regen af
en droom een hemeltuin.

Zwartgallig. Groen van jaloezie. Op een roze wolk. Grauw van ellende. Kleur om een stemming of gevoel uit te drukken, niemand die ervan opkijkt.

Dat gevoelens ook een toonsoort of zelfs een ritme kunnen hebben zal net zomin worden bestreden. Vraag mensen naar het geluid van blijdschap en hoge, sprankelende klanken zullen klinken. Je bent ‘in mineur’ als je je teneergeslagen voelt.

Laatst bekeek ik weer eens het muzikale miniatuurtje van Bono en The Edge bij David Letterman op Youtube. Een gitaar, twee mannen en een leven vol muziek komen samen in een warme studio in New York. Ontroerend. Bezieling verpakt in klank.

Maar hebben gevoelens ook een geur? Heeft liefde een geur? Of pijn? Wanhoop? Hoe ruikt tederheid? Of verlangen? Woede? Deze vragen houden mij al een hele tijd bezig. Levenslust heeft er in ieder geval zeker een.

♡ ★★★★★ ORANGE STAR (2010) van Andy Tauer
♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢floral oriental ⎢verkrijgbaar bij Dany Diop en Tauer webshop
Bubbelend, bruisend en sprankelend. Oranje met een gouden randje. Opgaande zon. Doorkijkjes naar de Hof van Eden. Ontelbare zonuren in een fantasie-citrusvrucht geperst. Geconfijt fruit, rijp zonder zoet te zijn. Aperol Spritz met Larmandier Bernier. Oranjebloesem. Maar ook: warm bad, vreugde en hoop. Ofwel je reinste parfumdope.

Wat maakt dit parfum nou zo ongelooflijk goed? De contrasten? Gewichtloosheid naast materie? Frisheid naast warmte? Intensiteit naast verfijning? Is het de technische perfectie? De balans? De originaliteit? De ongelooflijke duurzaamheid (na een dag bubbelt Orange Star nog steeds)? Het is het allemaal, maar het is vooral: gebottelde levenslust.

Orange Stars muzikale evenbeeld is ongetwijfeld Firework, opgepikt in De rouille et d’os, een rauwe film over lot, overlevingsdrift en liefde.

Andy Tauer noemt zelf: clementines, oranjebloesem, lemongrass, ambergris, tonkaboon, vanille.

En hoe geurt voor jou levenslust? Welke geur komt er het dichtst bij in de buurt? Is het de geur van een bepaalde vrucht? Of van een bloem? Of is er een parfum die deze geestesgesteldheid het dichtst benadert? Ik ben benieuwd naar jouw verhaal.

 

 ♥♥♥ dank iedereen voor het geweldige feestje vorige week! De winnaars van de sampleset zijn: Marijke, Carina en Johanna. Mail me even je adresgegevens, dan kan ik de geurpost naar je versturen. Op Facebook worden in de loop van de dag foto’s van de trekking geplaatst ♥♥♥

 

JARIG!

Deze week bestaat de blog één jaar, hieperdepiep hoera! En dus is het de hoogste tijd voor dankwoorden, bespiegelingen én een vooruitblik.

Eerst de dankwoorden. Want dank is op zijn plaats. Aan al die lezers die de blog bezoeken, inmiddels duizenden per week. Dank ook aan jou, lezer, dat je de tijd neemt om je ervaringen met mij en de andere lezers te delen. Jouw verhalen maken de blog er nog leuker op. En dank ook voor al die waarderende woorden voor mijn geurschrijverij. Al deze reacties geven mij de inspiratie en energie om elke week weer mijn best te doen een lezenswaardig artikel te schrijven.

Het afgelopen jaar is voor mij ook duidelijk geworden waarover ik eigenlijk wil schrijven. Mensen die mij vanaf het prille begin volgen, weten dat ik naast het schrijven over parfum ook over geur in het algemeen ben gaan mijmeren. Over de geur van hond, de geur van de zomer, van kantoor of lindebloesem. Dit zal ik zeker blijven doen, want de geur van alledag kan me zeker zo raken als een mooi parfum.

Op zeker moment ben ik gestart met een nieuwsrubriek op dinsdag. En hoe leuk ook om nieuwtjes te verzamelen, deze rubriek heeft het niet gered. Twitter en Facebook zijn betere kanalen voor korte nieuwsitems en daar zal ik in de nabije toekomst dan ook vaker gebruik van maken.

In de loop van het jaar zijn geursymbolen aan de besprekingen toegevoegd om je in één oogopslag basisinformatie over het parfum te verschaffen, zoals prijs, intensiteit en waardering. Wat dat laatste betreft heb ik moeten vaststellen dat de symbolen ☆ ❼ ▩ ☹ ☁ niet altijd aansluiten bij mijn ervaring. Vanaf volgende week worden deze dan ook vervangen door een sterrensysteem. Klik hier voor een toelichting. Wat natuurlijk blijft is het ♡ voor hunkerparfum, mijn persoonlijke favoriet.

De komende weken zullen alle eerder gepubliceerde reviews worden geupdate naar het nieuwe systeem.

Een belangrijke aanvulling op de blog is The Noble Nose pagina op Facebook. Tot nu toe leidde deze pagina een slapend bestaan. Vanaf deze week worden hierop nieuwtjes en andere wetenswaardigheden geplaatst. Ook zullen hier korte geurflitsen van ten hoogste 140 karakters worden gepubliceerd en berichten over parfums die 1 of 2 sterren krijgen. Over Facebook gesproken: je doet me een groot plezier je waardering voor The Noble Nose te uiten door me te liken!

Zo, nu ben je weer bij. Tijd voor een traktatie.

Laat me weten wat jouw favoriete blogartikel is van het afgelopen jaar (en ook waarom) en maak kans op een van de drie parfumsetjes met een 2ml spray van Tubéreuse Criminelle van Serge Lutens, Yerbamate van Lorenzo Villoresi en Regio van Xerjoff. De winnaars worden volgende week vrijdag bekend gemaakt.

Cheerz!

 

Zafar van Xerjoff, from Italy with love

Ik heb een haat-liefde verhouding met onze Franse zuiderburen, altijd al gehad. Een volk dat doet of het als enige iets van esthetiek begrijpt, de rest van de wereld doet mee voor de poedelprijs. Of het nu om mode, wijn, gastronomie of de parfumerie gaat, ze menen op al deze terreinen als enige toegang te hebben tot de heilige geometrie die leidt tot onomstreden schoonheid. En dat zet kwaad bloed.

Opmerkelijk dat ditzelfde op schoonheid beluste volk het riekende niet schuwt. Sterker nog, ze houden van alles wat stinkt. ‘Wat stinkt?’ hoor ik je uitroepen? Ja, wat stinkt. En het zit diep. Toen Napoleon van een van zijn veldslagen naar zijn Josephine terugkeerde, stuurde hij een verkenner vooruit met het bericht dat ze zich vooral niet mocht wassen. Nu jij weer.

Of neem hun kazen, bijvoorbeeld Munster, een roodschimmel die ruikt naar zweetvoeten, langdurig beslapen lakens en ammoniak. Waarom zou je dat in hemelsnaam in je mond willen stoppen? Om maar te zwijgen van de kleverige laag die alleen met sinaasappelsap, zure witte wijn of een schraper van je tong is te verwijderen. Zit je op de bank met je liefje en hebt zin in een dansje, stuit je op een onneembare vesting van opgewarmde kaasbacteriën. Bahhhhhh. En dan zijn er ook nog mensen die er een slokje rode wijn overgieten. Pure zelfkastijding.

Ik heb trouwens ook die tijden gekend. De eerste helft van mijn leven was ik dol op kaas. Nee Tee, eerlijk zijn: je was verslaafd aan kaas. En de hele ‘vieze’, zoals Epoisses had ik het liefst. Rondje uit de korst van de kaas snijden, het dekseltje lichten, een lepel glibberige lichtgele pasta eruit scheppen en dan met het puntje van mijn tong een klein mopje eraf likken. Te ranzig voor woorden. En genieten dat ik deed.

Die tijd ligt achter me.

Maar de geur van kaas is een ander verhaal. Hoewel ik zo nu en dan huiver en geschokt mijn neus afwend, ben ik gefascineerd door haar aroma’s. Wist je dat er hele boeken zijn volgeschreven met kaasvocabulaire? Van fruitig tot notig, zurig, kruidig, houtig, bloemig, dierlijk, urine-achtig, zilt, zout en peperig, om maar eens wat termen te noemen.

Hoe groot de verrassing toen deze week aroma’s van kaas mijn neus binnendreven bij het besnuffelen van één van de parfums uit de Oud Stars collectie van het Italiaanse tophuis Xerjoff. Een reeks zeer erotische parfums door overdadig gebruik van dierlijke en aardse aroma’s. De namen van de parfums refereren aan de steden die Ibn Battuta, bekend als de Marco Polo van de Arabische wereld, tijdens zijn reizen bezocht. Xerjoff lonkt met deze reeks zonder gêne naar de Arabische markt en fleemt zacht: from Italy with love.

♡ ★★★★★ ZAFAR van Xerjoff, Oud Stars collectie
♪♪ ∫∫ ♀♂ €€€⎢woods⎢Bij Mignonne, Parfumerie Louise en ESSIE Darling
Opent zeer onalledaags met een krachtig, zoet weeïg en zeer dierlijk akkoord dat doet denken aan, tsja, inlegkruisjes. Gebruikte dan wel. Ook iets bloemigs, stoffigs en kazigs. Even schud ik in ongeloof mijn hoofd om vervolgens geïntrigeerd een tweede snuif te nemen. Mijn hele systeem bevindt zich nu in opperste staat van alertheid. Gloeiende neusvleugels. Mocht er ooit een man of vrouw met deze geur voorbijkomen, dan krijg ik ongetwijfeld visioenen van woeste seks met een kinky randje.

Hier zijn mensen met lef aan het werk, dat is duidelijk.

Aroma’s van zurige chutney en peper volgen en ook wierook en vetiver nemen deel. Na een minuut of 10 neemt het overweldigende dierlijke karakter af, krijgen de houtige aroma’s meer ruimte en komt het parfum wat tot rust.

Al snel volgt een nieuwe golf dierlijkheid, wat zeg ik, een tsunami. Wow. Dit is grensverleggend. Na een minuut of twintig piept er iets donkers en scherps door het parfum dat zich ook weer razendsnel terugtrekt. De geur van geïmpregneerde treinbielzen. Opnieuw rust en tijd om op adem te komen. Deze dans gaat uren door, jaja, dit parfum heeft uithoudingsvermogen.

Wie hier niet warm voor loopt, is niet meer te redden. Napoleon zou er dol op zijn geweest. Maar deze slag is voor Italië.

Xerjoff noemt zelf: roos, zwarte peper, neroli, witte bloemen, 15 jaar oude Laos oud, cederhout, vetiver, musk, wierook uit Oman.

Ik ben dol op dierlijke karakters in parfum. Een donker randje, iets vuils, heerlijk. En jij? Hou jij ervan? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.

Een tuberoos voor Valery

De wegen van mijn neus zijn ondoorgrondelijk. Het ene moment heeft ze zin in iets lieflijks en bloemigs, het andere moment wil ze iets fris kruidigs met een warme basis. Dan weer hunkert ze naar een poederige iris met een bite of smacht ze naar stoffige patchoulies.

Ik ben opgehouden haar te willen begrijpen en geef mezelf elke dag weer gewillig over aan haar grillen en grollen. ‘Oh, je hebt zin in oranjebloesem vandaag? Zeg het maar, Orange Star of Fleur d’Oranger?’ ‘Een groene chypre? Heb ik voor je. Wil je vintage Miss Dior of Corps et Ames?’.

Zelden trek ik mijn wenkbrauwen op als ze ‘s ochtends begint te orakelen. Ik ben inmiddels wel wat gewend. Tot een paar dagen geleden. Ze slaat een pad in dat ik dit jaar nog niet eerder met haar heb bewandeld. Hoor ik daar tuberoos? Dat woest grommende bloemenmonster dat uitnodigend naar de afgrond wijst?

Maar nog wonderlijker, haar boodschap is elke dag dezelfde. Wat er op neerkomt dat ik nu al vijf dagen een en hetzelfde parfum draag. Vijf dagen. Dat is in jaren niet voor gekomen. En nog vreemder, ook vandaag brengt haar keuze me opnieuw in vervoering.

Feilloos vond mijn hand afgelopen maandag het eenvoudige, vierkante glazen flesje met zwarte dop in de overvolle doos met bloemenparfums. Haar familieleden Carnal Flower, Tubéreuse Criminelle, Hanbury, Nuit de Tubereuse en oermoeder Fracas wendden teleurgesteld hun hoofd af als blijkt dat zij niet uitverkoren zijn. Daar. Tubéreuse Mona di Orio. Hebbes.

♡ ★★★★☆ Les Nombre d’Or TUBÉREUSE van Mona di Orio
♪♪ ∫∫ ♀♂ €€⎢floral ⎢Verkrijgbaar bij ParfuMaria en Skins
Tuberoos. Een lieflijk wit bloemetje dat in menig trouwboeket wordt verwerkt. En hoewel het woord roos erin zit, heeft het niets met rozen te maken. Tuberoos is een klein bolgewas met een onmiskenbare geur. Weelderig, bedwelmend, sensueel, soms zelfs misselijkmakend weeïg, tikje kruidig, pietsje rubber, beetje zwavel en soms ook wat kamfer. Niet bepaald een onschuldig fris blijmakend bloemetje dus. Eerder de ongekroonde dramaqueen in parfumland. Een wild, ongepolijst en verontrustend aroma dat je in extase brengt of tot waanzin drijft. Of beiden. En dat in een trouwboeket.

Geen van bovenstaande omschrijvingen is van toepassing op Tubéreuse van Mona di Orio. Althans niet op het eerste gezicht.

Mona di Orio’s Tubéreuse is een oefening in lichtvoetigheid. Een teder gedicht, een ragfijne compositie waarin het volledige plantje in haar natuurlijke schoonheid wordt bezongen. Opent fris, met iets scherps en iets groens. Ook ontwaar ik die eerste minuten iets vegetaals, een sappig knolachtig aroma. Vervolgens presenteert de tuberoos zich, slank, ingetogen en terughoudend, gevolgd door een typische kruidigheid die in de verte doet denken aan anjer. Vleugje amandelmelk en iets stuivends. Na verloop van tijd wordt het parfum romiger, zachter en warmer en het geurprofiel breder.

In tegenstelling tot alle andere tuberoosgeuren die ik ken, blijft Tubéreuse dicht bij je. Nooit waaiert ze uit, nooit heeft ze de behoefte zich op de voorgrond te plaatsen. Ook na vijf dagen blijf ik hunkeren. Als dat geen echte liefde is?

Deze tuberoos spreekt zich niet uit voor een van beide seksen. Maar oh, wat zou ik haar graag ruiken op een man. En op één man in het bijzonder. De Russische dirigent Valery Gergiev, een muzikale oerkracht. Kijk en luister eens naar zijn uitvoering van de vijfde symphony van Tchaikovsky, dit jaar door hem uitgevoerd met het Mariinsky Orchestra. Wauw.

De website van Mona di Orio noemt zelf: roze peperbessen, bergamot, tuberoos absolu, benzoin, cashmeran en heliotrope.

En hou jij van het aroma van tuberoos? Kies je voor de zoete, weeïge en ultra-intense expressie van Fracas of val je eerder voor het fruitige powerhouse Poison? Hou je van die hint van rubber of zwavel of juist niet?  Of ga je voor complexiteit en tegenstellingen zoals  in Carnal Flower of Tubéreuse Criminelle? Maar misschien wend jij wel je hoofd af als tuberoos in het spel is. Ik ben benieuwd naar jouw smaak.

 

Fiore di Riso, een sfeertekening in rijst

It grew in the black mud.
It grew under the tiger’s orange paws.
Its stems thinner than candles, and as straight.
Its leaves like the feathers of egrets, but green.
The grains cresting, wanting to burst.
Oh, blood of the tiger.

I don’t want you just to sit down at the table.
I don’t want you just to eat, and be content.
I want you to walk out into the fields
where the water is shining, and the rice has risen.
I want you to stand there, far from the white tablecloth.
I want you to fill your hands with the mud, like a blessing.
by Mary Oliver

Ik heb nooit de behoefte gehad om naar eten te ruiken. Sterker nog, mensen die naar eten ruiken vind ik onappetijtelijk. Dat geldt ook voor mezelf. Als ik een restaurant heb bezocht met een slecht werkende afzuiginginstallatie waar gegrilde lamskoteletjes op het menu staan, wil ik na afloop niets liever dan douchen en mijn haren wassen. Mijn kleding verdwijnt na zo’n bezoek linea recta in de wasmand.

In de stad vindt mijn neus moeiteloos mensen die zojuist een frietje hebben gegeten of een stuk peperkoek, koffie hebben gedronken, een sigaret hebben gerookt of godbetert een hardgekookt ei hebben genuttigd. Om maar te zwijgen van de hordes die overdag zonder enige terughoudendheid iets met rauwe ui of knoflook eten. Ze hebben geen idee van het effect van hun consumptie op de olfactorisch sensitieve medemens.

Parfumeurs zijn juist dol op aroma’s die over eten en drinken gaan. Lustig componeren ze er op los. Met aardbei (de vroegere Miss Dior Cherie), appel (All About Eve), chocolade (Vraie Blonde), meloen (Dot), whisky (Ambre Russe), bosfruit (Blask), vijgen (Philosykos), amandelen (L’Eau d’Hiver), turks fruit (1804), drop (Nero), suikerspin (Flowerbomb EdP), melkbrood (Jeux de Peau), perzik (Frangipani), worteltjes (I love les carottes). De lijst is eindeloos. Maar zelden val ik ervoor.

Totdat Fiore di Riso in mijn leven kwam. Een parfum dat onmiskenbaar naar rijst ruikt. Rijst? Ja rijst. En opeens wil ik naar rijst ruiken. En naar bittere amandelen. En zo dwingt dit onweerstaanbaar lekkere parfum mij een dogma los te laten. Hoezo wil ik niet naar eten ruiken? Met een geur als deze gráág.

FIORE DI RISO (2011) van Farmacia SS. Annunziata
♡ ☆ ♪♪ ≀≀ ♀♂ €€ ⎢parfum ⎢floral oriental ⎢Te bestellen bij ParfuMaria
Opent sprankelend met iets van citrusfruit direct gevolgd door de geur van een dampende kom rijst. Zweem van witte bloemen. Bittere amandelen en vanille. Niet suikerzoet, niet weeïg. Wat gepofte rijst. Romige structuur afgewisseld door een heel klein poedertje. Ultra comfortabel. Prikkelt de zintuigen niet, maar brengt ze juist tot rust. Zachtaardig, harmonieus en fijntjes. Aardend en ontspannend. Iets voor na een drukke dag om rustig bij te mijmeren. Of voor als er zachtjes aan je geknabbeld mag worden.

Farmacia SS. Annunziata noemt zelf: mandarijn, bergamot, roos, jasmijn, vanille, tonkaboon en benzoïn.

En hou jij van aroma’s van fruit, drank, noten of snoep in parfum? Wat is je favoriet en voor welke trek je je neus op? Laat het mij en de lezers van deze blog weten en reageer op dit artikel.

Maharanih Intense, een ode aan India

Maharanih Intense. Het is parfumeur Patricia de Nicolai’s ode aan India. Ze moet dol zijn op dit land. Hoe anders kan ze een parfum creeëren van zo’n uitzonderlijke schoonheid? De verfijning, de balans, de harmonie, de rust. De cocktail aan tegenstellingen. Een duizelingwekkend staaltje vakmanschap.

Ik heb nog niet het genoegen mogen smaken om dit land te bereizen, maar wat zou ik graag de coördinaten ontvangen van de plek die haar tot dit parfum heeft geïnspireerd. Want een ding is zeker, het is een streek waar het goed toeven is.

Patricia de Nicolai maakt deel uit van het illustere parfumeursgeslacht Guerlain en is de enige vrouw in deze familie die besloot parfumeur te worden. Toen ze haar voornemen kenbaar maakte, trok er een siddering door het huis en werd menig wenkbrauw opgetrokken. De vrouw is de muze, de bron van inspiratie, maar niet de maker, betoogden mannen als Jean-Jacques en Jean-Paul Guerlain.

Gelukkig trok Patricia zich weinig aan van deze beperkende opvattingen en ging haar eigen weg. Begiftigd met een scherpe neus, een goed gevuld geurgeheugen en een flinke dosis creativiteit werd ze aangenomen op ISIPCA, de enige onafhankelijke parfumopleiding ter wereld. In 1989 werd ze als eerste vrouwelijke parfumeur gelauwerd met de prestigieuze Prix Sociéité Française des Parfumeurs. In datzelfde jaar richtte ze met haar echtgenoot Parfums de Nicolai op. Naast 35 parfums heeft ze de afgelopen 23 jaar ook huisparfums, lichaamsoliën en vloeibare zeep ontwikkeld. Maharanih Intense is een van de absolute toppers in haar collectie.

MAHARANIH INTENSE van Nicolai
♡ ☆ ♪♪♪ ≀≀♀♂ € ⎢Woody Oriental⎢Verkrijgbaar bij Annindriya
Opent met een explosie van iets dat doet denken aan onrijpe sinaasappel. Fris en groen. Kruidig en licht houtig. De ronde warme basis is ook al in de eerste minuten waarneembaar. Beelden van zongebleekt hout drijven voorbij. Ragfijne vanille maakt het parfum zacht en rond. Iets van rozen en een zweem van patchouli. Droog, niet zoet. Intrigerende compositie waarin tal van tegenpolen worden verenigd. Strak en rond, opwekkend en ontspannend, fris en warm, East meets West. Verfijnd kunstwerkje. Uitermate geschikt voor de zomer. Geen bedwelmend parfum, maar wel adembenemend. Hunkerparfum met een grote H.

Al weken geniet ik van het nummer Mumbai Theme van Ar Rahman; zonder twijfel de perfecte muzikale impressie van Maharanih Intense.

Eindelijk is de zomer aangebroken. We hebben er lang op moeten wachten. Naar welke geuren grijp jij nu de temperaturen oplopen en eindelijk de jas aan de kapstok mag blijven hangen?

(In de zomerperiode zal ik wat onregelmatiger publiceren. Mijn streven is om eenmaal per week te publiceren.)