Konyune onorange-tanka. Hoe is het met je neus? Zo begroeten de Ongees, het inheemse volk van de Andaman eilanden, elkaar.
Vreemde vraag? Hangt er maar vanaf hoe belangrijk geur voor je is. De Ongees vinden hun neus in ieder geval het belangrijkste zintuig in hun leven. Hij vertelt je of een vrucht rijp of een plant eetbaar is en welke geneeskrachtige werking hij heeft. Of iemand een ziekte onder de leden heeft en welke man of vrouw het sterkste nageslacht levert. De neus is de TomTom van de Ongees en hun belangrijkste gids voor welke beslissing ook. En net als de staart van een kat vertelt hij wat het humeur van de eigenaar is. De neus kan licht voelen of zwaar. Moe of alert. Gerrïteerd of nieuwsgierig.
Ook zijn er natuurvolkeren die als begroeting het edele reukorgaan in de oksel van de ander drukken. ‘Hé wat leuk om je te zien!’, en hup daar verdwijnt de neus in de warme holte. Haar of geen haar, zojuist gebadderd of net uit bed, een stevige snuif aan het vocht dat glinsterend in de schoot van de arm ligt, laat de gemoedstoestand van de eigenaar lezen als een boek. Beetje zurig? ‘Boos geweest jongen, ruzie met je vrouw gehad?’ Zoetig? ‘Veel wortelen gegeten of is je maag van streek?’ Bitter? Hartklachten. Ranzig? Weinig rust gehad of problemen met de blaas.
Moeilijk voor te stellen in onze samenleving, waar we naar hartelust be-, ont- en hergeuren en lichaamsgeur de duivel is. Mocht er ooit een 2.0 versie van De Tien Geboden komen dan zal ‘Gij zult de dampen van uw lichaam ostentatief en met toewijding bestrijden’ er zonder twijfel deel van uitmaken.
Deze ochtend ging ik op zoek naar een leuk plaatje voor dit artikel en googelde ‘smelling armpits’. Met ingetrokken neus en toegeknepen ogen opende ik de tab afbeeldingen. Een duik in de oksel van het internet is op zijn zachts gezegd een stoutmoedige daad voor iemand die gezegend is met de afwijking ‘beeld = geur’. Seeing it, is smelling it...
Ik zal je een verslag besparen van wat me voor de ogen kwam. Want geloof me, je wil niet weten wat ik daar aan harige, rode, ontstoken, gerimpelde, schurftige, vlezige, onthaarde, biljartbal gladde, maagdelijke, door gordelroos geteisterde en getatoeëerde oksels tegenkwam wier uitwasemingen mijn werkruimte parfumeerden met een melange van vers, licht zurig, ranzig, scherp, babyzoet, kruidig, onschuldig, weeïg, zilt en door Rexona en Axe onschadelijk gemaakt zweet.
En toch. Ik hou van lichaamsgeur en ben net als die natuurvolkeren gefascineerd door de geur van zweet.
Zo, dat is eruit.
★★★★☆ FRENCH LOVER door Pierre Bourdon voor Frederic Malle
♪♪ ∫∫ ♀♂ €€⎢dry woods⎢verkrijgbaar bij Skins Cosmetics
Een van de meest verleidelijke parfumnamen die ik ken. Wie grijpt nou niet onmiddellijk naar een fles met zo’n naam? Kom op mensen, niet zo verlegen. Ja grijpen maar. Want welke vrouw wil niet haar neus aanvlijen tegen een verre minnaar met exotische tongval die haar lichaam in een smeuïg puddinkje verandert? En is er ook maar één man die niet droomt van vrouwen die door het parfum dat hij draagt in een … nou ja, je begrijpt het.
Hohoho, nu niet direct naar de webshop rennen om deze vriend onbesnuffeld in je winkelwagentje te gooien. Want dit geraffineerde heerschap is niet van plan iedereen te plezieren.
Allez, deze french lover heeft wel eerst zijn tanden gepoetst. Met een ecologisch verantwoorde tandpasta met engelwortel. De opening is namelijk verkwikkend en lichtvoetig. Na verloop van tijd begint de lover heel lichtjes te geuren naar zweet en huid. Maar hij verliest niet zijn frisheid, daar zorgt het groenkruidige karakter wel voor. Beetje aarde, beetje hout. Het parfum blijft op spanning door iets pikants en prikkelends en de strenge, subtiel bittere kern.
Na langdurige en nauwkeurige inspectie blijkt de Franse vrijer uit koel hout gesneden. Knappe vrouw (of man) die hem weet op te warmen.
Fijnproeversparfum.
Je begrijpt dat ik na deze ontboezeming benieuwd ben naar jouw verhouding tot lichaamsgeur. Trek je er je neus voor op? Of kan het je zo nu en dan toch bekoren? En wat vind jij van parfums met een zweterige toets? Vertel!
