Black Aoud, for your nose only

Posted on by

Elke keer is het weer een verrassing als een parfum me bij de lurven grijpt. Afgelopen weekend was het weer eens zover. Mijn neus had dringend behoefte aan iets krachtigs en assertiefs en ik snuffelde rusteloos door mijn geurbibliotheek op zoek naar iets om haar tevreden te stellen.

‘Neus, wat zou je zeggen van Coromandel vandaag?’
‘Heerlijk Tee, maar nu even niet, te aards, te stoffig.’
‘Tubéreuse Criminelle dan?’.
‘Mwah, te dramatisch en trouwens, ik heb ook helemaal geen zin in tuberoos.’
‘Cuir Fétiche?’.
‘Oh gottegot wat is dit heerlijk’, hoor ik Neus murmelen. ‘Maar nee, te lief’.
‘Ubar misschien?’.
‘Kom op Tee, veel te sexy. Ik wil iets met tanden, een bite!’.

‘Wat zou je dan denken van een parfum met oud?’, vraag ik opgewekt. Even is het stil. ‘Honey, you’re the best‘, klinkt het opgetogen. Ik slaak een zucht van verlichting, Neus is bereid haar grenzen te verleggen.

Koortsachtig rommel ik door de doos met proefjes. Waar is Fars van XerJoff? Wacht, heb ik haar laatst niet meegenomen naar Parijs? Verdorie, waar is die heerlijke bloemige, fruitig kruidige oud? Toch niet kwijtgeraakt hè?!’. Yep, toch wel. Grrrr.

Meewarig kijkt Neus over mijn schouder mee.
‘Je geurkamer is een chaos Tee, je moet dringend eens opruimen.’
‘Hou je mond Neus.’

‘Ik zal je krijgen, hier, Amber Oud van By Killian’.
‘Tjesus Tee, die stroperige ambertoon, je weet toch dat ik daar helemaal niet van hou?’.
Zucht, Neus maakt het me niet gemakkelijk.

‘Incense Oud dan? Van dezelfde parfumeur?’.
Één snuf is voldoende om een ‘ah heerlijk, mjum’ te ontlokken. Dan klinkt na een half uur ‘hé, ik ruik helemaal niets meer!’. Te vroeg gejuicht.

Geen paniek, ik ben nog niet aan het eind van mijn Latijn.
‘Goed, omdat jij het bent: Mona di Orio Oud.’
Neus ruikt geconcentreerd, inhaleert één, twee, driemaal. Dan klinkt korzelig ‘nee toch niet, te verfijnd, te delicaat.’

Dit kan wel eens een latertje worden.

‘Ik wil iets woests, iets wilds, iets stoers! Denk na Tee, denk na.’

Even haper ik, haal diep adem en tel tot tien. Dan valt mijn oog op de doos ‘dry woods’. Zonder dralen licht ik de deksel. Een glanzend zwarte metalen flacon knikt mij gereserveerd toe.

Black Aoud. Zou het?

♡★★★★+☆ BLACK AOUD (2006) van Montale
♪♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢dry woods ⎢o.a. verkrijgbaar bij Dany Diop, Lianne Tio en ParfuMaria
Páts. Recht tussen de ogen. Neus is er even stil van. En ruikt. En ruikt nog eens. Gromt. En opeens hoor ik haar tevreden spinnen. Pittig? Assertief? To say the least…

Opent met iets medicinaals, iets lichtzurigs en een boozy aroma dat bepaalde patchoulies ook kunnen hebben. Ruik ik daar een pietsie kamfer? Roodzwarte rozen en een karrenvracht vochtige bosaarde. Teer en iets dat bijt. Doet denken aan een top Barolo.

Na een tijdje krijgt het parfum een wonderlijk ‘stralend’ karakter alsof achter de rozen, de bosaarde en de teer een bouwlamp van 1000 watt staat opgesteld. Groots rozenakkoord. Blijft eindeloos lang hangen. Ook een dag later is dit parfum nog op mijn huid en kleding aanwezig.

Zeer krachtig en stoer parfum, geluidsterkte 10. Niet zozeer luidruchtig, maar wel enorm charismatisch. Boezemt ontzag in en dwingt respect af.

Hou je van rozen, oud en patchouli en ben je niet bang om opgemerkt te worden, dan is Black Aoud van Montale er eentje om te noteren.

Voor vrouwen als M en een enkele man. En voor Neus als ze in een gevaarlijke bui is.

M en Montale’s Black Aoud zijn voor elkaar gemaakt. Stoer, krachtig, een beetje nors maar met het hart op de juiste plaats. Welk parfum past in jouw beleving ook bij haar rol als baas van de Britse geheime dienst? Vertel!

 

DOORGESNUFFELD: de najaarsparfums 2012 van Chanel, Guerlain en Hermès

Posted on by

Dit najaar hebben alle grote parfumhuizen een nieuw parfum gelanceerd. Eerder besprak ik al La Vie est Belle van Lancôme op deze blog. Vandaag de welriekende geesteskinderen van Chanel, Guerlain en Hermès.

★★★+☆☆ COCO NOIR (2012) van Chanel door Polge & Sheldrake
♪♪♪ ∫∫∫ ♀ €€ ⎢woody oriental ⎢verkrijgbaar bij de bekende ketens
Hoewel de mensen van Chanel me willen doen geloven dat Coco Noir dichter bij Coco zit dan bij Coco Mademoiselle, is de flanker Coco Noir in mijn optiek een volle zus van Coco Mademoiselle. Waar Coco Mademoiselle lichtvoetig huppelend en fruitig door het leven gaat is Coco Noir het intense en sensuele oudere familielid. En hoera, geen spoor van suiker. Alleen daarvoor verdient Jacques Polge al een standbeeld. Maar met de explosie van fruit, bloemen, iets kruidigs en een stevige dot patchouli toch te voorspelbaar om 4 sterren te verdienen. Ik maak het af op drie met een vette plus. Kan iemand mij trouwens de pointe van het onderschrift van de advertentie ‘Through black…light revealed‘ uitleggen?

★★★☆☆ LA PETITE ROBE NOIRE (2012) van Guerlain door Wasser
♪♪ ∫∫ ♀ €€ ⎢fruity gourmand⎢verkrijgbaar bij de bekende ketens
Bazooka bubblegum gedrenkt in frambozenlimonade. Transformeert na vijf minuten in een lieftallig en keurig opgevoed blank tienermeisje voorzien van bambi-ogen. Pretty. Bedeesd. Met de lancering van La Petite Robe Noire lijkt luxe goederen gigant LVMH, de eigenaar van Guerlain, definitief de koers van dit parfumhuis te bepalen. Ik hou mijn hart vast. Is dit de geurige kroniek van een aangekondigde dood? Of juist de voorbode van de wederopstanding van dit in winterslaap verkerende huis? De toekomst zal het leren.

★★★☆☆ L’AMBRE DES MERVEILLES (2012) van Hermès door Ellena
♪♪ ∫∫∫ ♀ € ⎢oriental ⎢verkrijgbaar bij de bekende ketens
Misschien ben ik dit najaar wel het meest teleurgesteld in Hermès. Tot voor kort leek dit parfumhuis een prettig contracyclische koers te varen. Maar ook Ellena lijkt van zijn werkgever de opdracht te hebben gekregen om de Coca-Cola generatie te plezieren. Dat is gelukt. Geeuw.

Nieuwsgierig naar de mening van mijn hubbie duw ik hem de geurstroken onder zijn neus. Zijn gezicht spreekt boekdelen. Met ongelovige ogen, een opgetrokken neus en een diepe frons tussen de wenkbrauwen kijkt hij me aan.
‘Wat is dit allemaal?‘.
‘De nieuwe najaarsparfums van de grote huizen’.
‘Mijn got, wat niksig allemaal.’

Een helder oordeel, kan ik iets anders verwachten van een verwende blaag die Chergui en Vetiver Oriental van Lutens, Dior Homme en Cuirs van Carner op zijn wastafel heeft staan?

Helaas verleidt geen van deze parfums me tot het trekken van mijn bankpas. Jammer. Ik ben benieuwd of een nieuwe lancering in het mainstream segment jou dit jaar tot een aankoop heeft bewogen. Vertel!

L’Eau d’Hiver, Ellena’s knuffelparfum

Posted on by

                                  Knuffelparfum, definitie volgens Van Dale:
                                  1. parfum dat de zin tot knuffelen aanwakkert
                                  2. parfum dat de drager knuffelt, omarmt en verwarmt
                                  3. parfum dat door de drager geknuffeld wil worden

                                  Synoniemen: knuffelend parfum, knuffelbaar parfum, geurig                                                knuffeltje.

Nu de natuur zich bijna geheel heeft teruggetrokken, de wereld uit louter grijstinten lijkt te bestaan en 2012 op zijn eind loopt, is mijn verlangen naar een knuffelparfum op zijn hevigst.

Deze week heb ik mezelf streng toe moeten spreken. ‘Nee Tee, we gaan nu niet zeuren over het weer, dat is niet jouw stijl. Ja, ik weet het: het is koud, het is nat, het is glad, het is grijs. So what? Dat is het zo ongeveer de helft van het jaar in Nederland. Get used to it.’

Ooit heeft een wijze man mij geleerd dat als je de mondhoeken optrekt tot een glimlach, de goede zin er wel achteraan komt. Sindsdien stap ik vrolijk grimassend de koude nattigheid in en omarm winterse buien, striemende slagregens en ander ongerief. En verdorie, hou het lang genoeg vol en je voelt je een ander mens. Laat je niet ontmoedigen door mensen die je strak in het gezicht kijken, vol wrok over de streken van moeder natuur. Lach ze vrolijk toe, en ik verzeker je, je krijgt een glimlach terug.

Maar goed, koud blijft het en nat ook. En grijs. En donker. En het leven doet maar. En het is het eind van het jaar. En ik heb heel hard gewerkt.

Dus ja, waar andere mensen zichzelf knuffelen met chocoladeletters, kerstkransjes, wildgebraad of mollige wijnen, zoek ik mijn heil in parfum. En laat mijn neus nu net op L’Eau d’Hiver zijn gevallen.

★★★★☆ L’Eau d’Hiver (2003) door Jean-Claude Ellena voor Frédéric Malle
♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€  ⎢woody oriental ⎢Exclusief verkrijgbaar bij Skins Cosmetics
Zeer tere, koelwarme geursensatie. Sereen en zuiver als zojuist gevallen sneeuw. Sprankelend zonder te verblinden. Onschuldig en puur. En, hoe bijzonder, tegelijkertijd aangenaam warm.

Opent fris met kristalzuivere limoen badend in voorzichtig opgewarmde amandelmelk. Iets stuivends, iets reins, iets schoons. Poedersneeuw. Delicaat fantasiebloemetje.

In de loop van de tijd neemt de frisheid af en dijt het ronde en comfortabele karakter uit. Het parfum blijft echter verderlicht en een koel aura blijft waarneembaar. Zijdezachte textuur. Totale afwezigheid van logheid of zwaarte. De haard aan, het raam open, zoiets.

L’Eau d’Hiver is een perfect uitgebalanceerd parfum en valt onmiskenbaar binnen de definitie van knuffelparfum. Ze is als de baby snow monkey van de hoofdfoto: veilig weggestopt tussen de vacht van zijn ouders, voetjes en lijfje warm. Maar met de kou op de neus. Heerlijk.

Bekijk het prachtige filmpje van Marsel van Oosten over een snow monkey familie in het Japanse Jigokudani, badderend in een natuurlijke hot tub.

De winter en de decembermaand zijn gearriveerd en ik grijp onmiddellijk naar andere parfums. Jij ook? Wat is jouw favoriete knuffelparfum? Vertel!

 

La Myrrhe, een ode aan het leven

Posted on by

Men neme Serge Lutens, fotograaf, make-up artiest en parfumregisseur. Estheet pur sang die de wereld mooier achterlaat dan hoe hij haar aantrof bij zijn komst in 1942.
Men neme Christopher Sheldrake, moleculenmagiër, trouwe kompaan van Serge Lutens en co-piloot van Jacques Polge bij Chanel.

Wieg hen liefdevol.

Men neme ragfijne aldehydes, schitterend als diamanten in een spiegelzaal.
Men neme de beste mirre afkomstig van het Arabisch schiereiland, balsem voor de doden en verjager van groeven en rimpels.

Roer eenmaal linksom en driemaal rechtsom.

Men neme geloken jasmijn en caramelkleurig sandelhout.
Men neme een flinke dosis magie, maar een scheutje toeval mag ook.
Aromatiseer met een ademtocht, een zucht en een zegen.

Men neme een sprietsje poederige musk en een romig wolkje amandelmelk.
Men neme de fijnste specerijen, het zoetste citrusfruit en bubbelende champagne.
Voeg toe een stevige dosis euforie en een likje lijden.

Sluit de ogen en rust tot de volgende dageraad.

Men neme Les Salons du Palais Royal, een mysterieuze tombe waar de tijd lijkt stil te staan.
Men neme Lutens’ thuishaven in Marokko en zijn verblijf in Japan. Mix het met de geest van de Parisiens.

Maak een lichte buiging.

Men neme een flirt met de dood en een ode aan het leven.
Men neme drama en verstilling, strijd en overgave.
Besprenkel het geheel met een snufje barnsteen en een toefje sepia.

Wacht tot springtij. Kniel.

Ruik.

Laat het wonder toe.

La Myrrhe.

♡ ★★★★★ LA MYRHHE (1995) van Serge Lutens
♪♪ ∫∫ ♀♂ €€ ⎢woody oriental ⎢Exclusief verkrijgbaar bij Les Salons du Palais Royal in Parijs en de Lutens’ e-boutique.

 

Parfumdino’s

Posted on by

Ongewild verlaat een opgewonden kreetje mijn mond. Osmotheque. ISIPCA. Oh my…
Het epicentrum van de westerse parfumwereld is nog maar tien stappen van me verwijderd. Twee statige roodstenen gebouwen kijken me grijs aan op deze druilerige woensdagmiddag in Versailles. Eén staat half in de steigers. De paden en grasvelden rondom lijken pas te zijn aangelegd. Verderop staat een hypermodern glazen  gebouw met, alweer, een roodstenen gevel. Parfumhistorie en -toekomst op 100 vierkante meter samengebracht. Indrukwekkend.

Buiten staan tientallen studenten te paffen. Mijn brein registreert verbaasd de geur van sigarettenrook. ‘Hè?! Hier wordt toch de volgende Edmond Roudnitska of Mona di Orio opgeleid? En die rookt?!’. Ik sta direct met beide benen op de grond. ISIPCA blijkt een gewone school met gewone studenten die in hun pauze een sigaretje roken, een bericht op Facebook plaatsen en pronken met hun nieuwste chille app. En ja, zeker, hun neus wordt getraind voor het leveren van atletische prestaties. En toch zal niet iedereen na afronding van de opleiding als meestersnuffelaar door het leven gaan. De meesten vinden als scheikundigen hun emplooi bij de Unilevers van deze wereld. En buigen zich over de geur van wasmiddel, shampoo en bodylotion.

Enkele minuten later stommel ik met ParfumWee, mijn reisgenote met eenzelfde olfactorische verslaving als ik, de trap op naar een ruimte die tot de nok is gevuld met voornamelijk antieke parfumflessen. De meerderheid is achter glas weggeborgen, veilig voor grijpgrage handen als de mijne. Op een tafel staat een enorme fles Poison, op de vensterbank een kingsize Le Dix en Calandre. Ongetwijfeld factices, nepperds met gekleurd water. Imposant blijft het.

De schemer is al ingevallen als we twee en half uur later weer buiten staan. Mijn neus is moe, mijn geest is moe, maar wat ben ik tevreden. Parfum Royal (1e eeuw na Chr.), Fougère Royale van Houbigant (1882), Chypre de Coty van Coty (1917), Tabac Blond van Caron (1919), Iris Gris van Jacques Fath (1947), allemaal passeerden ze deze middag de revue. Stuk voor stuk parfumlegendes die generaties parfumeurs hebben geïnspireerd in hun werk.

Le Fruit Défendu van Rosine, een parfum dat in 2014 zijn honderdste verjaardag viert, is de grootste verrassing deze middag. Geconfijt fruit, sinaasappelzeste, Turks fruit, tropische bloemen. De fijnste vanille. Romig, zacht, rond en rijk. Met recht de allereerste gourmand, een parfum dat je doet watertanden. Paul Poiret en Henri Almeras bewijzen dat ze hun tijd ver vooruit waren. In bewondering voor zoveel creativiteit en moed snuffel ik aan de geurstrook en schud mijn hoofd.

Parfumdino’s, ik kan er geen genoeg van krijgen.

En ben jij een liefhebber van parfums uit voorbije tijden of van geuren met een vintage karakter zoals de klassiekers van Guerlain? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.

Cuir Fétiche, nogal aaibaar

Posted on by

its bark papyrus,
its scars calligraphy,
a ghost story written on

uit: Birch van Cynthia Zarin

Birch tar oil. Een diep, donker chocoladebruin vocht dat door destillatie uit de berkenschors vrijkomt. Een flesje van deze olie is als een rijk gevulde medicijnkoffer. Last van reuma? Berkenschorsolie. Huiduitslag? Berkenschorsolie. Etterende wonden? Berkenschorsolie. Onwillige darmen? Inderdaad: berkenschorsolie.

En dat niet alleen. Met graagte looide men er vroeger in Rusland de dierenhuiden mee. Cuir de Russie, het vermaarde Chanel parfum uit 1927, is dan ook een ode aan de met berkenschors gelooide laarzen van Russische militairen uit die tijd.

Het donkerbruine goedje is trouwens ongeschikt voor gebruik in parfum. Maar na herhaalde destillatie blijft een lichtbruine vloeistof over die voor één van de meest karaktervolle geurfamilies in de parfumerie verantwoordelijk is: die van de Dry Woods (ook wel leathers genoemd). Leer, rook, teer en bittere, groene aroma’s, het is allemaal te ruiken in deze berkennectar.

Het zal je niet verbazen dat een hele batterij leathers deel uitmaakt van mijn collectie. Nee, natuurlijk heb ik ook hier weer eens geen maat kunnen houden. Cuir de Russie, Knize Ten, een bejaarde Bandit en Jolie Madame, ze hebben allemaal een plek in mijn geurbibliotheek.

Maar hoe intrigerend, fascinerend of bijzonder ook, het wil maar niet klikken tussen mij en die lederpracht. Mijn huid is hier de spelbreker, geen enkel parfum wil zich verenigen met míj. De een wordt hard en hoekig (Cuir de Russie), de ander transformeert me in een bos brandend braamhout (Knize Ten), de volgende ontneemt me de adem met de scherpe geur van zojuist geverfd leer (de meest recente Bandit) en van het ronde en fruitige karakter van Cuir de Lancôme blijft ook al niets over.

‘Drop it, Tee, dan maar geen leather.’
‘Ah toe, eentje nog…’
‘ Oke, jij je zin.’

♡ ★★★★☆ CUIR FÉTICHE (2011) van Maitre Parfumeur et Gantier
♪♪ ∫∫ ♀ €€  ⎢dry woods⎢ O.a. verkrijgbaar bij Lianne Tio, ParfuMaria en Skins Cosmetics
Bij de eerste snif sprakeloos. Luxe, sensueel, intens, beschermend. Vrouwelijk met een hoofdletter V. Omhullend als een onzichtbare, soepele lederen cape. Opent met ragfijn citrusfruit, onmiddellijk gevolgd door een geraffineerde dans tussen sensuele witte bloemen en zacht, glad leer.

Na enige tijd komt een subtiele poederigheid naar voren. Bloemen en leer blijven urenlang innig verstrengeld. Zijdezachte warmte. Het parfum draagt dicht op de huid; ze wil niet zozeer een ander plezieren maar is vooral bij zichzelf op haar gemak. Geen spoor van groene bitterheid, geen messcherpe insnedes. Integendeel, deze leren fetish krult zich ook na uren nog zinnelijk om me heen. Hèt parfum voor stoere vrouwen die ook zacht durven zijn.

De aanhouder wint. Cuir Fétiche drapeert zich om me heen als een tweede huid. Deze is voor mij, bingo.

Geïnteresseerd in de kunst van het berkenschors destilleren? Bekijk dan het filmpje van een Amerikaan, die midden in de natuur zijn berkenschors-potje kookt.

Uiteraard ben ik nieuwsgierig naar jouw favoriete leather. Ìk moest er helemaal voor naar Londen om haar te vinden, en jij? Of kan dit type parfum jou helemaal niet bekoren? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.

Knize Ten, snor of geen snor

Posted on by

De snor is terug. Althans dat wil de Volkskrant ons doen geloven. In New York schijnt de snor inmiddels zo’n beetje elke mannelijke fashionista te tooien en The Big Apple lijkt te worden overspoeld door de meest bizarre groeisels. Omhoog, omlaag, breed, met puntje, vol, dun, gelakt of gewaxt en ook zijn al de eerste getoupeerde en geverfde snorren in het straatbeeld opgedoken.

In Londen schijnt een op de vijf mannen zich inmiddels een bovenlippruikje te hebben aangemeten. Een op de vijf. God bewaar me.

Kijk, baardjes van een dag of 3, 4 daar ga ik helemaal voor. Maar snorren? Dat afgebakende harige moestuintje net onder de neusgaten? Het mannelijke equivalent van de vrouwelijke gebotoxte bovenlip? Dat overal, maar dan ook overal bij in de weg zit? En waaraan altijd wel iets blijft hangen (etensresten, melkschuim, snot, om maar eens iets te noemen). En waar je het gevoel bekruipt met een snuffelende terrier in bed te liggen?

Afgelopen week heb ik elke dag geturfd om te kijken of de snorstorm ook ons land al heeft bereikt. Standplaats: Maastricht Centrum en de Pietersberg. Zondag: geen. Maandag: één (een gestyleerd donkerharig streepje genaamd ‘de Italian job’). Dinsdag: één (de ‘ik-laat-alles-gewoon-groeien-snor’. Deze zat vast aan een baard, telt dat?). Woensdag: één (de militaire look ‘Karremans’). Donderdag: één (een onvervalste ‘Ron Jeremy’, ofwel de pornosnor). In vijf dagen drieënhalve snor, dat valt mee.

Er is dus nog hoop. Zeker als ik lees dat de verkoopcijfers van het klapscheermes sinds het verschijnen van Skyfall zijn verviervoudigd. En dat een bezoekje aan de barbier dé nieuwe rage in Amsterdam is. Misschien loopt het allemaal wel met een sisser af. Gaat de snorrenplaag aan Nederland voorbij en is de revival van dit harige accessoire een kort leven beschoren.

Vandaag Knize Ten.  Een parfum voor echte mannen. Met of zonder snor. En voor een enkele vrouw.

★★★★★ KNIZE TEN (192?) van Knize Ten
♪♪ ∫∫∫ ♂ € ⎢dry woods ⎢o.a. verkrijgbaar bij Celeste Parfums en Skins
Opent verrassend bloemig en citrussy, met een duidelijk leertoets. Bladgroen en petitgrain. Zeer gedistingeerd. Aanwezig maar niet schreeuwerig. Zelfbewust en zelfverzekerd. Krachtige ruggengraat. Kleurspectrum: zwart, donkerbruin, lila en dennengroen. Samengebalde structuur. Sexy. Het parfum wordt aan de onderkant wat uitgevleesd met zachte en warme ambertonen.

Na vijf minuten zijn de toch al zeer bescheiden franjes van de geur afgevallen. Het donkere karakter is nu dominant; een black knight op een gespierd paard raast voorbij. Zag ik bij de opening mogelijkheden om het ook als vrouw te dragen, nu niet meer.

Na een minuut of twintig is Knize Ten zo scherp als een scheermes. Knisperend kruidig ook, zoals je bij een assertieve chypre kunt vinden. Dik zwart leer. Geen enkele aaibaarheid in deze fase, het sexy karakter is omgeslagen in ongenaakbaarheid. Toch keert de warmte na enige tijd terug om het scherpe en knisperende karakter perfect in balans te houden. Eindeloos lang.

Knize Ten is een iconisch parfum, gecreëerd in de jaren twintig door François Coty en Vincent Roubert. Een waar staaltje parfumkunst, meesterlijk en tijdloos.

Het verhaal gaat dat Knize Ten tot de geurgarderobe van Marlene Dietrich behoorde. Ze is niet de enige vrouw die grijpt naar een mannengeur. Toen vrouwengeuren nog een vooral bloemig karakter hadden zocht ook ik naar een pittiger parfum. Déclaration van Cartier was, om er maar eens een te noemen, een van mijn favorieten. En jij? Grijp jij ook wel eens naar een geur bedoeld voor de andere sekse? En wat vind je überhaupt van het onderscheid dat door parfumproducenten wordt gemaakt tussen vrouwen- en mannengeuren? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.

 

Orange Star, gebottelde levenslust

Posted on by

Schud de regen af
en droom een hemeltuin.

Zwartgallig. Groen van jaloezie. Op een roze wolk. Grauw van ellende. Kleur om een stemming of gevoel uit te drukken, niemand die ervan opkijkt.

Dat gevoelens ook een toonsoort of zelfs een ritme kunnen hebben zal net zomin worden bestreden. Vraag mensen naar het geluid van blijdschap en hoge, sprankelende klanken zullen klinken. Je bent ‘in mineur’ als je je teneergeslagen voelt.

Laatst bekeek ik weer eens het muzikale miniatuurtje van Bono en The Edge bij David Letterman op Youtube. Een gitaar, twee mannen en een leven vol muziek komen samen in een warme studio in New York. Ontroerend. Bezieling verpakt in klank.

Maar hebben gevoelens ook een geur? Heeft liefde een geur? Of pijn? Wanhoop? Hoe ruikt tederheid? Of verlangen? Woede? Deze vragen houden mij al een hele tijd bezig. Levenslust heeft er in ieder geval zeker een.

♡ ★★★★★ ORANGE STAR (2010) van Andy Tauer
♪♪ ∫∫∫ ♀♂ €€ ⎢floral oriental ⎢verkrijgbaar bij Dany Diop en Tauer webshop
Bubbelend, bruisend en sprankelend. Oranje met een gouden randje. Opgaande zon. Doorkijkjes naar de Hof van Eden. Ontelbare zonuren in een fantasie-citrusvrucht geperst. Geconfijt fruit, rijp zonder zoet te zijn. Aperol Spritz met Larmandier Bernier. Oranjebloesem. Maar ook: warm bad, vreugde en hoop. Ofwel je reinste parfumdope.

Wat maakt dit parfum nou zo ongelooflijk goed? De contrasten? Gewichtloosheid naast materie? Frisheid naast warmte? Intensiteit naast verfijning? Is het de technische perfectie? De balans? De originaliteit? De ongelooflijke duurzaamheid (na een dag bubbelt Orange Star nog steeds)? Het is het allemaal, maar het is vooral: gebottelde levenslust.

Orange Stars muzikale evenbeeld is ongetwijfeld Firework, opgepikt in De rouille et d’os, een rauwe film over lot, overlevingsdrift en liefde.

Andy Tauer noemt zelf: clementines, oranjebloesem, lemongrass, ambergris, tonkaboon, vanille.

En hoe geurt voor jou levenslust? Welke geur komt er het dichtst bij in de buurt? Is het de geur van een bepaalde vrucht? Of van een bloem? Of is er een parfum die deze geestesgesteldheid het dichtst benadert? Ik ben benieuwd naar jouw verhaal.

 

 ♥♥♥ dank iedereen voor het geweldige feestje vorige week! De winnaars van de sampleset zijn: Marijke, Carina en Johanna. Mail me even je adresgegevens, dan kan ik de geurpost naar je versturen. Op Facebook worden in de loop van de dag foto’s van de trekking geplaatst ♥♥♥

 

JARIG!

Posted on by

Deze week bestaat de blog één jaar, hieperdepiep hoera! En dus is het de hoogste tijd voor dankwoorden, bespiegelingen én een vooruitblik.

Eerst de dankwoorden. Want dank is op zijn plaats. Aan al die lezers die de blog bezoeken, inmiddels duizenden per week. Dank ook aan jou, lezer, dat je de tijd neemt om je ervaringen met mij en de andere lezers te delen. Jouw verhalen maken de blog er nog leuker op. En dank ook voor al die waarderende woorden voor mijn geurschrijverij. Al deze reacties geven mij de inspiratie en energie om elke week weer mijn best te doen een lezenswaardig artikel te schrijven.

Het afgelopen jaar is voor mij ook duidelijk geworden waarover ik eigenlijk wil schrijven. Mensen die mij vanaf het prille begin volgen, weten dat ik naast het schrijven over parfum ook over geur in het algemeen ben gaan mijmeren. Over de geur van hond, de geur van de zomer, van kantoor of lindebloesem. Dit zal ik zeker blijven doen, want de geur van alledag kan me zeker zo raken als een mooi parfum.

Op zeker moment ben ik gestart met een nieuwsrubriek op dinsdag. En hoe leuk ook om nieuwtjes te verzamelen, deze rubriek heeft het niet gered. Twitter en Facebook zijn betere kanalen voor korte nieuwsitems en daar zal ik in de nabije toekomst dan ook vaker gebruik van maken.

In de loop van het jaar zijn geursymbolen aan de besprekingen toegevoegd om je in één oogopslag basisinformatie over het parfum te verschaffen, zoals prijs, intensiteit en waardering. Wat dat laatste betreft heb ik moeten vaststellen dat de symbolen ☆ ❼ ▩ ☹ ☁ niet altijd aansluiten bij mijn ervaring. Vanaf volgende week worden deze dan ook vervangen door een sterrensysteem. Klik hier voor een toelichting. Wat natuurlijk blijft is het ♡ voor hunkerparfum, mijn persoonlijke favoriet.

De komende weken zullen alle eerder gepubliceerde reviews worden geupdate naar het nieuwe systeem.

Een belangrijke aanvulling op de blog is The Noble Nose pagina op Facebook. Tot nu toe leidde deze pagina een slapend bestaan. Vanaf deze week worden hierop nieuwtjes en andere wetenswaardigheden geplaatst. Ook zullen hier korte geurflitsen van ten hoogste 140 karakters worden gepubliceerd en berichten over parfums die 1 of 2 sterren krijgen. Over Facebook gesproken: je doet me een groot plezier je waardering voor The Noble Nose te uiten door me te liken!

Zo, nu ben je weer bij. Tijd voor een traktatie.

Laat me weten wat jouw favoriete blogartikel is van het afgelopen jaar (en ook waarom) en maak kans op een van de drie parfumsetjes met een 2ml spray van Tubéreuse Criminelle van Serge Lutens, Yerbamate van Lorenzo Villoresi en Regio van Xerjoff. De winnaars worden volgende week vrijdag bekend gemaakt.

Cheerz!

 

Zafar van Xerjoff, from Italy with love

Posted on by

Ik heb een haat-liefde verhouding met onze Franse zuiderburen, altijd al gehad. Een volk dat doet of het als enige iets van esthetiek begrijpt, de rest van de wereld doet mee voor de poedelprijs. Of het nu om mode, wijn, gastronomie of de parfumerie gaat, ze menen op al deze terreinen als enige toegang te hebben tot de heilige geometrie die leidt tot onomstreden schoonheid. En dat zet kwaad bloed.

Opmerkelijk dat ditzelfde op schoonheid beluste volk het riekende niet schuwt. Sterker nog, ze houden van alles wat stinkt. ‘Wat stinkt?’ hoor ik je uitroepen? Ja, wat stinkt. En het zit diep. Toen Napoleon van een van zijn veldslagen naar zijn Josephine terugkeerde, stuurde hij een verkenner vooruit met het bericht dat ze zich vooral niet mocht wassen. Nu jij weer.

Of neem hun kazen, bijvoorbeeld Munster, een roodschimmel die ruikt naar zweetvoeten, langdurig beslapen lakens en ammoniak. Waarom zou je dat in hemelsnaam in je mond willen stoppen? Om maar te zwijgen van de kleverige laag die alleen met sinaasappelsap, zure witte wijn of een schraper van je tong is te verwijderen. Zit je op de bank met je liefje en hebt zin in een dansje, stuit je op een onneembare vesting van opgewarmde kaasbacteriën. Bahhhhhh. En dan zijn er ook nog mensen die er een slokje rode wijn overgieten. Pure zelfkastijding.

Ik heb trouwens ook die tijden gekend. De eerste helft van mijn leven was ik dol op kaas. Nee Tee, eerlijk zijn: je was verslaafd aan kaas. En de hele ‘vieze’, zoals Epoisses had ik het liefst. Rondje uit de korst van de kaas snijden, het dekseltje lichten, een lepel glibberige lichtgele pasta eruit scheppen en dan met het puntje van mijn tong een klein mopje eraf likken. Te ranzig voor woorden. En genieten dat ik deed.

Die tijd ligt achter me.

Maar de geur van kaas is een ander verhaal. Hoewel ik zo nu en dan huiver en geschokt mijn neus afwend, ben ik gefascineerd door haar aroma’s. Wist je dat er hele boeken zijn volgeschreven met kaasvocabulaire? Van fruitig tot notig, zurig, kruidig, houtig, bloemig, dierlijk, urine-achtig, zilt, zout en peperig, om maar eens wat termen te noemen.

Hoe groot de verrassing toen deze week aroma’s van kaas mijn neus binnendreven bij het besnuffelen van één van de parfums uit de Oud Stars collectie van het Italiaanse tophuis Xerjoff. Een reeks zeer erotische parfums door overdadig gebruik van dierlijke en aardse aroma’s. De namen van de parfums refereren aan de steden die Ibn Battuta, bekend als de Marco Polo van de Arabische wereld, tijdens zijn reizen bezocht. Xerjoff lonkt met deze reeks zonder gêne naar de Arabische markt en fleemt zacht: from Italy with love.

♡ ★★★★★ ZAFAR van Xerjoff, Oud Stars collectie
♪♪ ∫∫ ♀♂ €€€⎢woods⎢Bij Mignonne, Parfumerie Louise en ESSIE Darling
Opent zeer onalledaags met een krachtig, zoet weeïg en zeer dierlijk akkoord dat doet denken aan, tsja, inlegkruisjes. Gebruikte dan wel. Ook iets bloemigs, stoffigs en kazigs. Even schud ik in ongeloof mijn hoofd om vervolgens geïntrigeerd een tweede snuif te nemen. Mijn hele systeem bevindt zich nu in opperste staat van alertheid. Gloeiende neusvleugels. Mocht er ooit een man of vrouw met deze geur voorbijkomen, dan krijg ik ongetwijfeld visioenen van woeste seks met een kinky randje.

Hier zijn mensen met lef aan het werk, dat is duidelijk.

Aroma’s van zurige chutney en peper volgen en ook wierook en vetiver nemen deel. Na een minuut of 10 neemt het overweldigende dierlijke karakter af, krijgen de houtige aroma’s meer ruimte en komt het parfum wat tot rust.

Al snel volgt een nieuwe golf dierlijkheid, wat zeg ik, een tsunami. Wow. Dit is grensverleggend. Na een minuut of twintig piept er iets donkers en scherps door het parfum dat zich ook weer razendsnel terugtrekt. De geur van geïmpregneerde treinbielzen. Opnieuw rust en tijd om op adem te komen. Deze dans gaat uren door, jaja, dit parfum heeft uithoudingsvermogen.

Wie hier niet warm voor loopt, is niet meer te redden. Napoleon zou er dol op zijn geweest. Maar deze slag is voor Italië.

Xerjoff noemt zelf: roos, zwarte peper, neroli, witte bloemen, 15 jaar oude Laos oud, cederhout, vetiver, musk, wierook uit Oman.

Ik ben dol op dierlijke karakters in parfum. Een donker randje, iets vuils, heerlijk. En jij? Hou jij ervan? Laat het mij en de lezers van deze blog weten door te reageren op dit artikel.